Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB3.4510.503.2016.1.PS
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z póź. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z zawartą umową koncesji -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z zawartą umową koncesji.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie poboru, uzdatniania i dostarczania wody; PKD 36.00 Z (przeważający przedmiot działalności Spółki). Ponadto, prowadzi ona działalność w zakresie:

1. Odprowadzanie i oczyszczanie ścieków (PKD 37,00 Z)
2. Roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych (PKD 42, 21, Z)
3. Roboty związane z budową obiektów inżynierii wodnej (PKD 42, 91, Z)
4. Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych (PKD 43,22, Z)

Wspólnikami Spółki są (i byli w okresie, którego dotyczy zapytanie):

• powiat A;
• gmina B;
• gmina C;
• gmina D;

Tak więc Wnioskodawca jest (był w okresie objętym wnioskiem) spółką ze 100% udziałem jednostek samorządu terytorialnego.

Przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie zadań o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Spółka zajmuje się bowiem dostarczaniem wody oraz odprowadzeniem ścieków. Spółka jest więc spółką użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy roku podatkowego 2012, w którym Spółka była związana umową o koncesję (dalej: Umowa) z gminą (dalej: Gmina); treścią umowy było świadczenie usług przez Spółkę zarządzania, utrzymania i eksploatacji zbiorowego zaopatrzenia w wodę, zbiorowego odprowadzania ścieków na oczyszczanie, prowadzenie remontów w sieci wodociągowo - kanalizacyjnej na terenie Gminy. Z treści tej umowy wynika m.in. że (cyt.):

§ 9

1. Koncesjodawca przekaże Koncesjonariuszowi sieć wodociągowo-kanalizacyjną w terminie do 14 dni od daty zawarcia niniejszej umowy. Przekazanie nastąpi na podstawie podpisanego przez obie strony protokołu zdawczo-odbiorczego.
2. Z chwilą przekazania na Koncesjodawcę przechodzą koszty i ryzyka związane z posiadaniem przekazanej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej.

§ 10

Prawo do korzystania z sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przez okres obowiązywania koncesji stanowi wynagrodzenie Koncesjonariusza za wykonanie przedmiotu koncesji.

§ 11

1. Koncesjonariusz jest zobowiązany do korzystania z sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w sposób zgodny z jej przeznaczeniem, umową i obowiązującymi przepisami oraz zasadami współżycia społecznego.
2. Koncesjonariusz wykonując prawo do korzystania z sieci wodociągowo-kanalizacyjnej obowiązany jest dochować najwyższej, profesjonalnej staranności właściwej w stosunkach danego rodzaju.
3. Koncesjonariusz zobowiązany jest do należytego zabezpieczenia sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przed jej zniszczeniem lub uszkodzeniem.
4. Jeżeli rozpoczęcie wykonania przedmiotu koncesji wymaga dodatkowego wyposażenia lub dokonania innych czynności, koszty tego wyposażenia lub czynności obciążają wyłącznie Koncesjonariusza.

§ 12

Koncesjonariusz zobowiązany jest utrzymywać prowadzenie działalności przez cały okres obowiązywania koncesji.

§ 13

1. Koncesjonariusz zobowiązany jest do dbania o sieć wodociągowo-kanalizacyjną i utrzymywanie jej w stanie niepogorszonym.
2. Koncesjonariusz zobowiązany jest do przeprowadzania wszystkich remontów i napraw koniecznych do utrzymania sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w należytym stanie, oraz do dokonania wszelkich innych nakładów koniecznych do prawidłowego korzystania z sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przez okres obowiązywania koncesji.
3. Jeżeli przeprowadzenie remontów lub napraw wymagać będzie zgłoszenia lub uzyskania pozwolenia właściwego organu budowlanego, Koncesjonariusz może przeprowadzić takie remonty lub naprawy za uprzednim uzyskaniem zgody Koncesjodawcy. Koncesjodawca nie może odmówić zgody bez uzasadnionej przyczyny. Właściwe formalności i roboty dokonane będą staraniem Koncesjonariusza i na jego koszt.
4. Koncesjonariusz nie może domagać się od Koncesjodawcy zwrotu wartości jakichkolwiek nakładów ani zwrotu innych kosztów i wydatków poniesionych w związku z utrzymaniem sieci wodociągowo kanalizacyjnej.

§ 14

1. Koncesjonariusz ponosi wszelkie ryzyka związane z posiadaniem przedmiotowej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej.
2. Koncesjodawca nie ponosi żadnej odpowiedzialności za działania i zaniechania Koncesjonariusza w związku z wykonywaniem przedmiotu koncesji.
3. W przypadku gdyby Koncesjodawca został obciążony jakimikolwiek roszczeniami podmiotów trzecich w związku z wykonywaniem przedmiotu koncesji przysługuje mu regres do Koncesjonariusza w pełnej wysokości, obejmujący również, wynikłe stąd koszty.

§ 15

Koncesjonariusz bez zgody Koncesjodawcy nie może oddać przedmiotowej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do odpłatnego lub nieodpłatnego korzystania (najem, dzierżawę, użyczenie itp.). ani powierzyć osobie trzeciej prawa do wykonywania działalności prowadzonej z wykorzystaniem sieci wodociągowo-kanalizacyjnej osobom trzecim.

§ 16

1. Koncesjonariusz jest obowiązany do zawarcia i odnawiania, przez cały okres obowiązywania umowy koncesji, umowy ubezpieczenia przedmiotowej sieci na sumę ubezpieczenia stanowiącą wartość odtworzeniową obiektu w dniu zawierania lub odnowienia umowy ubezpieczenia.
2. Umowę ubezpieczenia Koncesjonariusz jest zobowiązany zawrzeć najpóźniej w dniu przekazania przedmiotowej sieci.
3. Koncesjonariusz zobowiązany jest do przedłożenia Koncesjodawcy kopii zawartej i odnowionej polisy ubezpieczeniowej wraz z umową cesji w terminie 7 dni od daty jej zawarcia.
4. Koncesjonariusz jest uprawniony do swobodnego wyboru ubezpieczyciela.

Niniejsza umowa zawarta została w wyniku postępowania o udzielenie koncesji na usługi w trybie ustawy z dnia 9 stycznia 2009 roku o koncesji na roboty budowlane lub usługi (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 113).

Na gruncie niniejszej umowy Spółka uzyskała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (działającego w imieniu Ministra Finansów) z dnia 9 sierpnia 2016 r., znak: XXX. W interpretacji tej organ jej udzielający uznał, że:

• kwota określona w umowie koncesji jako jej wartość nie stanowi przychodu,
• nieodpłatnym świadczeniem dla Spółki jest tzw. wartość czynszowa udostępnianej w ramach Umowy Koncesji sieci wodociągowej.

Spółka pragnie podkreślić, że jest (i zawsze była, w tym w okresie, którego dotyczy wniosek) spółką użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy wartość nieodpłatnego świadczenia - polegającego na udostępnieniu Spółce przez Gminę sieci wodociągowej do korzystania - stanowi dla Spółki przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Spółka uważa, że z uwagi na jej status (spółka użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego) oraz charakter świadczenia (otrzymanie od jednostki samorządu terytorialnego środków trwałych do używania) nieodpłatne świadczenie, o którym mowa powyżej, nie stanowi dla niej przychodu podatkowego.

Wnioskodawca (Spółka) nie kwestionuje, że uzyskiwała nieodpłatne świadczenie od Gminy polegające na możliwości korzystania z wodociągu będącego własnością Gminy.

Spółka nie kwestionuje tego, że wartość tego rodzaju świadczeń zasadniczo stanowi dla podatników przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka pragnie jednocześnie zauważyć, że z uwagi na jej szczególny status i charakter świadczenia przychód po jej stronie nie powstanie.

Jak stanowi przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów zalicza się m.in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W kontekście brzmienia powyższego przepisu Spółka ponownie pragnie podkreślić (wzmiankowaną już w opisie stanie faktycznym okoliczność), że:

• spółka prowadzi działalność w zakresie użyteczności publicznej (zaspokaja bowiem zbiorowe potrzeby ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych);
• jedynymi udziałowcami Spółki są jednostki samorządu terytorialnego.

Spółka jako spółka z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego prowadzi zatem działalność użyteczności publicznej. Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa we wniosku, polega na otrzymaniu do używania sieci wodociągowej. Sieć ta ma niewątpliwie przymiot środka trwałego. Świadczenie to zostało otrzymane od jednostki samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym to świadczenie - które u innych podatników byłoby przychodem -akurat dla Spółki (Wnioskodawcy) przychodem nie jest.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga na wstępie, że tutejszy organ w dniu 9 sierpnia 2016 r. wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną, znak XXX, w której uznał, że przedmiotowa koncesja (opisana we wniosku) stanowi przysporzenie w majątku Spółki bez obowiązku realizacji świadczenia wzajemnego. Co istotne, z przedstawionego stanu faktycznego wynikało jedynie, że jedynymi udziałowcami Spółki były jednostki samorządu terytorialnego, a z przedstawionej w stanie faktycznym nie wynikało, aby Spółka zobowiązana była do uiszczenia jakiegokolwiek wynagrodzenia na rzecz gminy z tytułu przedmiotowej umowy.

Tymczasem Wnioskodawca w przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym wprost informuje, że jest (był w okresie objętym wnioskiem) spółką ze 100% udziałem jednostek samorządu terytorialnego, a przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie zadań o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Stan faktyczny opisany we wniosku dotyczy również 2012 roku, w którym Spółka była związana umową o koncesję z gminą, a treścią umowy było świadczenie usług przez Spółkę zarządzania, utrzymania i eksploatacji zbiorowego zaopatrzenia w wodę, zbiorowego odprowadzania ścieków na oczyszczanie, prowadzenie remontów w sieci wodociągowo - kanalizacyjnej na terenie Gminy.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Wskazać należy jednak, że z treści art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a contrario wynika, nie będzie stanowić przychodu podatkowego świadczenie spełniające łączenie następujące warunki:

• związane z używaniem środków trwałych,
• otrzymane między innymi przez spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego,
• otrzymane w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z mocy wyłączenia zawartego w ww. przepisie, nie podlegają więc zaliczeniu do przychodu nieodpłatne świadczenia związane z używaniem środków trwałych w nieodpłatny zarząd lub używanie. W przepisie tym ustawodawca określił zakres podmiotowy wyłączenia, obejmując nim m.in. spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. W zakresie przedmiotowym wyłączenie to dotyczy jedynie świadczeń związanych z używaniem środków trwałych wykorzystywanych przez otrzymującego.

Kluczową kwestią podlegającą rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie w celu określenia przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w związku z zawartą umowa koncesji, jest przede wszystkim możliwość uznania Wnioskodawcy za spółkę użyteczności publicznej (zaspokaja bowiem zbiorowe potrzeby ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych) oraz uznania przedmiotowej umowy o koncesję za świadczenie związane z otrzymaniem środków trwałych w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Jednostka wskazała, iż – jej zdaniem – jako spółka z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego prowadzi zatem działalność użyteczności publicznej.

Kwestia uznania Wnioskodawcy za spółkę użyteczności publicznej wymaga uwzględnienia przepisów dotyczących funkcjonowania jednostek samorządu terytorialnego, definiujących pojęcie „użyteczności publicznej”.

I tak, w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), zadaniami użyteczności publicznej są zadania własne gminy, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych (art. 9 ust. 4 tej ustawy). Otwarty katalog zadań własnych gminy, służących realizacji zbiorowych potrzeb wspólnoty zawiera art. 7 ust. 1 powołanej ustawy. Należą do nich między innymi sprawy:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
• gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
• wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
• lokalnego transportu zbiorowego,
• ochrony zdrowia,
• pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,
• gminnego budownictwa mieszkaniowego,
• edukacji publicznej,
• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, targowisk i hal targowych,
• zieleni gminnej i zadrzewień,
• cmentarzy gminnych,
• porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,
• polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej,
• wspierania i upowszechniania idei samorządowej,
• promocji gminy,
• współpracy z organizacjami pozarządowymi,
• współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania powyższych zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez jednostkę samorządu terytorialnego zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2016 r., poz. 573 z późn. zm.). Gospodarka ta, obejmująca – w myśl art. 1 ust. 2 wskazanej ustawy – w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach: zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego (art. 2 tej ustawy). W związku z powyższym, jednostkom samorządu terytorialnego przyznano – mocą art. 9 ustawy o gospodarce komunalnej – prawo tworzenia spółek z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych, a także przystępowania do takich spółek.

Jednocześnie z art. 10 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej wynika, iż poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego i przystępować do nich, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• istnieją nie zaspokojone potrzeby wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym,
• występujące w gminie bezrobocie w znacznym stopniu wpływa ujemnie na poziom życia wspólnoty samorządowej, a zastosowanie innych działań i wynikających z obowiązujących przepisów środków prawnych nie doprowadziło do aktywizacji gospodarczej, a w szczególności do znacznego ożywienia rynku lokalnego lub trwałego ograniczenia bezrobocia.

W oparciu o powołane unormowania, spółkę użyteczności publicznej można określić jako spółkę kapitałową prawa handlowego, prowadzącą działalność w zakresie gospodarki komunalnej, rozumianej jako realizowanie zadań własnych gminy – zadań użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wprost wskazał, że zajmuje się dostarczaniem wody oraz odprowadzeniem ścieków i że jest (i zawsze była, w tym w okresie, którego dotyczy wniosek) spółką użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego.

Jak wynika z wniosku, treścią umowy koncesji było świadczenie usług przez Spółkę zarządzania, utrzymania i eksploatacji zbiorowego zaopatrzenia w wodę, zbiorowego odprowadzania ścieków na oczyszczanie, prowadzenie remontów w sieci wodociągowo - kanalizacyjnej na terenie Gminy. Co istotne niniejsza umowa zawarta została w wyniku postępowania o udzielenie koncesji na usługi w trybie ustawy z dnia 9 stycznia 2009 roku o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. z 2015 r., poz. 113).

Ustawa ta reguluje zasady i tryb zawierania umowy koncesji na roboty budowlane lub usługi oraz środki ochrony prawnej.

Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu ustawy, ratio legis przyjęcia tego nowego aktu to stworzenie nowych prawnych możliwości wykonania zadań publicznych przez zaangażowanie środków prywatnych i wykorzystanie potencjału prywatnych podmiotów, które może wpłynąć korzystnie na poprawę ich dostępności oraz jakości.

Wprowadzenie pojęcia koncesji na roboty budowlane i usługi stworzyło pewne zamieszanie terminologiczne. W polskim systemie prawnym ugruntował się pogląd, że koncesja jest traktowana jako forma (instrument) reglamentacji administracyjnej gospodarki. W tym ujęciu koncesja jest sui generis zgodą władz na podjęcie i prowadzenie działalności przez dany podmiot (patrz W.K. Juchniewicz, Koncesje na roboty budowlane, Poradnik, Warszawa 2004, s. 15–16).

Termin „koncesja” podkreśla znaczenie upoważnienia (od łacińskiego terminu concessio, czyli zgoda) do korzystania w celach komercyjnych z obiektów będących rezultatem wykonanych prac (J. Baehr, T. Kwieciński, A. Stawicki, Zasady udzielania zamówień, [w:] Prawo Zamówień Publicznych, Komentarz, pod red. T. Czajkowskiego, Warszawa 2007, s. 27.)

Ustawa wprowadza też własny, autonomiczny tryb postępowania na wybór koncesjonariusza, o charakterze cywilnoprawnym. Zgodnie z art. 5 ustawy do czynności podejmowanych przez koncesjodawcę i zainteresowane podmioty w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji oraz do umów koncesji stosuje się przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Tym samym przepisy ustawy stanowią lex specialis w odniesieniu do KC.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 2 tej ustawy koncesjonariusz na podstawie umowy koncesji zawieranej z koncesjodawcą zobowiązuje się do wykonania przedmiotu koncesji za wynagrodzeniem, które stanowi w przypadku koncesji na usługi - wyłącznie prawo do wykonywania usług, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy.

Reasumując, umowa koncesji jest specyficzną formą wykonywania zadań publicznych, polegającą na prawnym umożliwieniu koncesjonariuszowi wykonywania zadań własnych koncesjodawcy. Jest to między innymi prawo do pobierania pożytków z eksploatacji obiektów infrastruktury, w zamian za pełnienie obowiązków operatora i prowadzenie na własny rachunek działalności inwestycyjnej dotyczącej eksploatowanej infrastruktury.

Odnosząc się więc do przedstawionego stanu faktycznego, rozgraniczyć należy sam fakt zawarcia umowy o koncesję na świadczenie usług zarządzania, utrzymania i eksploatacji zbiorowego zaopatrzenia w wodę(…) od okoliczności związanej z przekazaniem infrastruktury umożliwiającej wykonywanie tych świadczeń.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika aby Spółka (koncesjonariusz) poniosła w związku z przekazaniem przez gminę (koncesjodawcę) infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej w ramach zawartej umowy jakiekolwiek wydatki o charakterze ekwiwalentnym na rzecz gminy. Oczywiście na mocy tej umowy Spółka jest zobowiązana do ponoszenia wydatków związanych z posiadaniem i utrzymaniem w należytym stanie przedmiotowej sieci ale z drugiej strony przychody z eksploatacji tej sieci zgodnie z zwartą umową są jej przysporzeniami. Spółka uzyskała zatem korzyść majątkową wyrażającą się przede wszystkim w prawie użytkowania sieci wodociągowo - kanalizacyjnej jak również możliwości prowadzenia dzięki tej sieci działalności gospodarczej.

Spółka uzyskała zatem konkretną korzyść, wymierną ekonomicznie, polegającą na nieodpłatnym otrzymaniu sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w celu pobierania z niej pożytków. Należy zauważyć bowiem, że korzyść majątkową dany podmiot uzyskuje, również wówczas gdy w wyniku nieodpłatnego świadczenia nie musi wydatkować swoich środków w celu nabycia prawa czy rzeczy, bowiem nie następuje ubytek w jego majątku na skutek wydatków poniesionych na ten cel.

Co do zasady Spółka powinna więc rozpoznać przychód podatkowy.

Biorąc jednak pod uwagę, że Wnioskodawca jest spółką użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego, oraz że otrzymał konkretne świadczenie w ramach umowy o koncesję na usługi użyteczności publicznej w postaci bezpłatnego przekazania sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, zastosowanie znajdzie wyłączenie zawarte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka będąca spółką użyteczności publicznej otrzymała bowiem - na podstawie umowy o koncesję na usługi – świadczenie polegające na bezpłatnym przekazaniu do używania środków trwałych gminy i czerpania z nich pożytków.

Zatem jak słusznie wskazuje Spółka z uwagi na jej status (spółka użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego) oraz charakter świadczenia (otrzymanie od jednostki samorządu terytorialnego środków trwałych do używania) nieodpłatne świadczenie, o którym mowa powyżej, nie stanowi dla niej przychodu podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718, z późn zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.