INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dojazdu dziecka niepełnosprawnego do szkoły – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów dojazdu dziecka niepełnosprawnego do szkoły.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest ojcem dziecka niepełnosprawnego. Syn ma 6 lat i w roku szkolnym 2011/2012 wszedł w obowiązek szkolny (przedszkolny) tzw. zerówka. Na podstawie decyzji Dyrektora Zespołu Placówek Oświatowych syn spełnia ten obowiązek w przedszkolu mieszczącym się przy Ośrodku Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Terapeutyczno - Wychowawczym dla dzieci i młodzieży z Autyzmem .

Dyrektor Zespołu Obsługi Ekonomiczno - Administracyjnej Oświaty, mając upoważnienie od Wójta Gminy, zawarł z Wnioskodawcą jako rodzicem dziecka niepełnosprawnego umowę dotyczącą zwrotu kosztów przejazdu na trasie dom - ośrodek i z powrotem, najkrótszą trasą łączącą miejsce zamieszkania i ośrodek. Podstawa zawarcia umowy jest art. 17 ust 3 i 3a ustawy o systemie oświaty. Wysokość zwrotu kosztów przejazdu samochodem osobowym będącym własnością rodziców dziecka, gmina ustaliła na podstawie liczby przejechanych kilometrów i stawki za kilometr (przyjęto w umowie maksymalną stawkę za kilometr określoną w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodu osobowego, motocykli i motorowerów niebędących własnością prywatną (Oz. U. Nr 27, poz. 27 ze zm.). Wypłata zwrotu kosztów następuje w terminie 14 dni od dnia przedłożenia przez Wnioskodawcę pisemnego rozliczenia według określonego wzoru.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwolnieniem od podatku dochodowego objęty jest tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, czy także zwrot kosztów transportu dziecka niepełnosprawnego samochodem prywatnym rodziców dziecka...
2. Czy zwrot kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego do szkoły samochodem prywatnym rodziców jest dochodem i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust 1 pkt 40c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Z 2010 r nr 51, poz 307), zwolniony od podatku dochodowego jest zwrot koszów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy o systemie oświaty. Zgodnie z tymi przepisami sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnienie obowiązku szkolnego. Droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:3 km - w przypadku uczniów klas I - IV szkół podstawowych; 4 km - w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów. Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza wymienione odległości, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej. W przypadku Wnioskodawcy jest to odległość rzędu 16 km na trasie dom - ośrodek. Wnioskodawca uważa że zwolnieniem objęty jest nie tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, ale także zwrot kosztów transportu dziecka samochodem prywatnym rodziców dziecka. Nie w każdej bowiem sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny dowóz do szkoły bezpłatnym transportem własnym oraz nie zawsze - z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka, a tak jest w przypadku Wnioskodawcy - możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.).

W myśl art. 17 ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

1. 3 km – w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych;
2. 4 km – w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów.
   
   

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3).

Do obowiązków gminy należy również, na podstawie art. 17 ust. 3a ww. ustawy o systemie oświaty:

1. zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21 roku życia;
2. zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia;
3. zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa w pkt 1 i 2, oraz jego opiekuna do szkoły lub ośrodka, wymienionych w pkt 1 i 2, na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem, burmistrzem, prezydentem miasta i rodzicami, opiekunami lub opiekunami prawnymi ucznia, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowie prawni.
   
   

Zauważyć należy, iż zwolnieniem wynikającym z treści art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty jest nie tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, ale także zwrot kosztów transportu dziecka samochodem prywatnym rodziców dziecka. Nie w każdej bowiem sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny, dowóz do najbliższej szkoły (ośrodka) bezpłatnym transportem oraz nie zawsze – z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka – możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest ojcem niepełnosprawnego dziecka. Syn skończył 6 lat. W roku szkolnym 2011/2012 wszedł w obowiązek szkolny. Gmina powinna zapewnić dziecku dowóz do szkoły, ale tego nie uczyniła. Natomiast Dyrektor Zespołu Obsługi Ekonomiczno – Administracyjnej Oświaty, mając upoważnienie Wójta Gminy na podstawie zawartej umowy zwraca Wnioskodawcy koszty dowozu syna. W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż świadczenie udzielane przez gminę w formie zwrotu kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego, dokonywane stosownie do postanowień ustawy o systemie oświaty, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co jest jednoznaczne z faktem, iż nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.