Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.895.2016.2.KU
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2016 r. (data wpływu za pomocą platformy ePUAP 15 października 2016 r. – identyfikator ePUAP – ….), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2016 r. (data wpływu za pomocą platformy ePUAP 11 grudnia 2016 r., identyfikator poświadczenia ePUAP – ….), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu samochodu od leasingodawcy i jego późniejszej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.895.2016.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 grudnia 2016 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 7 grudnia 2016 r.; identyfikator poświadczenia ….). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 11 grudnia 2016 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 11 grudnia 2016 r.; identyfikator poświadczenia ….).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2017 r. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingową na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód będzie przedmiotem umowy leasingu operacyjnego. Czynsze leasingowe będą księgowane w kosztach działalności gospodarczej w kwoce netto i dokonywane będzie odliczenie podatku VAT od czynszów leasingowych. W 2020 r. nastąpi zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy leasingobiorcy po zakończeniu umowy przysługuje prawo wykupu przedmiotu leasingu. Pod pojęciem wykupu rozumie się prawo do nabycia sprzętu po zakończeniu umowy leasingu. Możliwość nabycia wynika z umowy, ale jest odrębną czynnością. Faktura dokumentująca wykup będzie wystawiona na leasingobiorcę, osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca zamierza wykupić przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu, ale nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast w momencie wykupu przeznaczyć go na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca rozważać będzie również sprzedaż tego samochodu. Wykup samochodu będzie związany z przekazaniem go na cele prywatne, a przekazanie nie jest związane z działalnością opodatkowaną. Wnioskodawca nie będzie dokonywał odliczenia podatku naliczonego z faktury wykupu samochodu z leasingu.

W piśmie, które wpłynęło za pomocą platformy ePUAP w dniu 11 grudnia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że prowadzi działalność gospodarczą od 11 maja 2007 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się pośrednictwem finansowym, sprzedażą sprzętu, usług telekomunikacyjnych, działalnością pocztową, kurierską oraz działalnością reklamową. Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów, a od 2016 r. płaci podatek liniowy. Ponadto Wnioskodawca dodał, że na dzień złożenia uzupełnienia nie jest w stanie określić ceny sprzedaży samochodu w 2020 r., jednakże zakłada, że cena sprzedaży może być wyższa niż cena wykupu. Wskazał również, że oczekuje odpowiedzi zarówno w zakresie skutków podatkowych wykupu samochodu od firmy leasingowej na cele prywatne, jak i późniejszej jego sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy jeżeli po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi samochód od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą), to zarówno do wykupu na cele osobiste tego samochodu, jak i ewentualnie późniejszej jego sprzedaży (po okresie co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu) zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i czy po wykupie i przekazaniu samochodu na cele osobiste należy skorygować koszty uzyskania przychodów w zakresie zaliczanych do nich wcześniej opłat leasingowych (w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy to pojazd ten służył prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów. Będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełniały warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a między wydatkami a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził związek tego typu, że poniesienie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie, czy zabezpieczenie źródła przychodu.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży nie powstanie również, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. Po wykupie samochodu osobowego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste nie należy również korygować, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opłat leasingowych (naliczonych w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy samochód służył prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Biorąc pod uwagę powyższe, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingu samochodu osobowego dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdzie zgodnie z warunkami umowy, leasingobiorcy, po zakończeniu umowy, przysługiwało będzie prawo wykupu przedmiotu leasingu (z którego to prawa Wnioskodawca zamierza skorzystać i wykupić przedmiot leasingu, tj. samochód osobowy, ale nie wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Ponadto, w momencie wykupu samochód osobowy zostanie przeznaczony na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca rozważać będzie również sprzedaż tego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego wykupi samochód osobowy, o którym mowa we wniosku i nie będzie on wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to kwota uzyskana ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowiła przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe sprzedaży tego samochodu należy oceniać w kontekście przesłanek, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) wyżej cytowanej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy (samochodu osobowego) będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Z treści powyższego przepisu wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu i ponoszone w trakcie obowiązywania umowy, tj. od momentu jej zawarcia do momentu rozwiązania stanowią koszt uzyskania przychodów dla korzystającego. Podstawą zaliczenia opłat związanych z umową leasingu jest spełnienie przez tę umowę warunków określonych w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu do kosztów uzyskania przychodów należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów. Będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełniały warunek celowości wynikający z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jeżeli między wydatkami, a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził związek tego typu, że poniesienie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie, czy zabezpieczenie źródła przychodu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie ww. samochodu nastąpi przed upływem ww. terminu, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania właściwe dla tego źródła przychodu.

Po wykupie samochodu osobowego, po zakończeniu leasingu operacyjnego i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste, nie należy korygować zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłat leasingowych (naliczonych w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy samochód służył prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że analogiczne stanowisko wyraził:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w:
   • interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2016 r., Nr 1061-IPTPB3.4511.307.2016.1.AC, zgodnie z którą cyt.: „Wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów. Będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełniały warunek celowości wynikający z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jeżeli między wydatkami, a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził związek tego typu, że poniesienie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie, czy zabezpieczenie źródła przychodu. Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie ww. samochodu nastąpi przed upływem ww. terminu, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania właściwe dla tego źródła przychodu. Po wykupie samochodu osobowego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste nie należy korygować, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłat leasingowych (naliczonych w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy samochód służył prowadzonej działalności gospodarczej,”
     
   • interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.125.2016.2.SK, zgodnie z którą cyt.: „Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa, uznać należy, że jeżeli Wnioskodawca po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego wykupi przedmiotowy samochód osobowy, który nie będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Przychód ten należy zaś zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy (samochodu osobowego) będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy. Natomiast jeżeli odpłatne zbycie nastąpi przed upływem ww. terminu, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania właściwe dla tego źródła przychodu,”
     
   • interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2016 r., Nr IPTPB1/4511-650/15-4/MH, zgodnie z którą cyt.: „W momencie wykupu, samochód został przeznaczony na cele prywatne. Koszt wykupu samochodu nie był uwzględniany w kosztach uzyskania przychodów Do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczono także kosztów użytkowania auta po wykupie, ani kosztów jego przerejestrowania. W dniu 25 kwietnia 2015 r. auto zostało sprzedane osobie fizycznej. Działalność została zamknięta z dniem 30 września 2014 r. Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku, nie był przez Wnioskodawczynię wykorzystywany w prowadzonej działalności, gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży tego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, gdyż zbycie rzeczy (samochodu) miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy,”

2. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2015 r., Nr IBPB-1/4511-592/15/AJ,
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2015 r., Nr ITPB1/4511-502/15-2/KS,
4. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2015 r., Nr ITPB1/4511-502/15-2/KS,
5. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2016 r., Nr ILPB1/4511-1-1505/15-2/AN,
6. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13, zgodnie z którym cyt.: „W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko Ministra Finansów zawarte w zaskarżonej interpretacji, że przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej (również w ramach umowy leasingu), stanowi przychód z działalności gospodarczej, nawet jeśli ten składnik nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jest niezgodne z literalnym brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o updof. Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 jest uzupełnieniem, przepisu art. 14 ust. 1 updof. Skoro ustawodawca zdecydował się w omawianym przepisie wymienić konkretne składniki majątkowe, m.in. środki trwałe ujęte w ewidencji środków trwałych, których sprzedaż generuje przychód z działalności gospodarczej, to nie może przyjąć, że katalog ten nie jest zamknięty i uznać za przychód z działalności gospodarczej również sprzedaży składników nieujętych zgodnie z przepisami prawa w ewidencji środków trwałych. W związku z tym wyłącznie na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 oraz art. 10 ust. 2 pkt 3 updof można rozpatrywać kwalifikację przychodu ze sprzedaży samochodu wykorzystywanego wcześniej do działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, do określonego źródła.”
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Należy podkreślić, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.