Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-236/15-4/MP
z 15 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 maja 2015 r. (doręczone w dniu 25 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz Spółki –,b> jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz Spółki.

Wniosek uzupełniono w dniu 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 6 maja 2015 r. (doręczone w dniu 25 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

Dnia 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze Zleceniodawcą - spółką A. S.A. Umowę o współpracy, w której Spółka ta zleciła Wnioskodawcy świadczenie usług pośrednictwa w sprzedaży akcji Spółki A. S.A. Zadaniem Wnioskodawcy miało być znalezienie potencjalnych klientów, którzy zawarliby ze spółką umowy objęcia akcji. Powyższe usługi Wnioskodawca miał wykonywać na własny rachunek, za wynagrodzeniem. Do obowiązków Wnioskodawcy należało m.in.:

• dochowanie niepublicznego charakteru oferty Akcji Zleceniodawcy, w związku z czym propozycja objęcia Akcji miała być skierowana do maksymalnie 15 podmiotów,
  

• przesyłanie Zleceniodawcy pocztą elektroniczną, na koniec każdego dnia, w okresie, w którym prowadzona jest oferta, zestawienia zawierającego liczbę klientów, do których skierował propozycję objęcia Akcji A.
  
  
  

Wnioskodawca nie był jednak uprawniony do zawierania z potencjalnymi klientami Zleceniodawcy jakichkolwiek umów i zobowiązań w jakiejkolwiek formie prawnej, reprezentowania Zleceniodawcy lub w jakiejkolwiek innej formie działania w imieniu i na rachunek Zleceniodawcy, odbierania oświadczeń woli od potencjalnych klientów Zleceniodawcy, skierowanych bezpośrednio do Zleceniodawcy.

Z tytułu zawarcia przez Zleceniodawcę umowy objęcia akcji z klientem, będącej wynikiem bezpośrednich działań Wnioskodawcy zmierzających do jej podpisania, Wnioskodawcy przysługiwać miało od Zleceniodawcy wynagrodzenie prowizyjne.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

• działania Wnioskodawcy ograniczają się do wysyłania klientom propozycji objęcia akcji spółki oraz przekazywania spółce zestawień zawierających liczbę klientów, do których Wnioskodawca skierował ww. propozycje oraz - w ograniczonym zakresie - do przesyłania Spółce informacji o potencjalnych możliwościach nabycia akcji przez klientów - dalsze informacje często wysyłają do Spółki sami klienci;
  
• Wnioskodawca nie przeprowadza analizy osób zainteresowanych objęciem akcji spółki pod kątem ich zdolności finansowej ani nie przeprowadza spotkań z potencjalnymi klientami zainteresowanymi objęciem akcji spółki;
  
• Wnioskodawca nie prowadzi w imieniu Zleceniodawcy rozmów i negocjacji z potencjalnymi klientami dotyczącymi warunków handlowych, warunków płatności lub innych warunków związanych z przyszłymi transakcjami objęcia akcji spółki;
  
• Wnioskodawca dostarcza klientowi umowę i po podpisaniu przez klienta dostarcza ją spółce. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione jest od ilości sfinalizowanych umów, do których zawarcia Wnioskodawca doprowadził.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym profesjonalne usługi pośrednictwa w sprzedaży akcji świadczone na rzecz ich właścicieli podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanym stanie faktycznym profesjonalne usługi pośrednictwa w sprzedaży akcji świadczone przez niego na rzecz ich właścicieli podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 a i 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U.z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, zezm.) zwalnia się od podatku:

• usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:
  1. spółkach,
     
  2. innych niż spółki podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną
• z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi (pkt 40a);
  
• usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie, (pkt 41).
  
  

Ustawodawca nie definiuje usług pośrednictwa, zostały one jednak szeroko omówione w orzecznictwie sądów polskich oraz przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W wyroku TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r, sygn. akt C-453/05 w sprawie Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde stwierdzono, że : „(...) pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (...). Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei w wyroku TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., sygn. akt C-235/00, w sprawie Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Servises Ltd. orzeczono, że ze świadczeniem usług pośrednictwa mamy do czynienia w przypadku przedsiębiorcy, który nie jest żadną ze stron umowy, która dotyczy produktu finansowego. Pośrednictwo stanowi niejako mediację, a jego celem jest czynienie wszystkiego co możliwe w granicach prawa, aby strony zawarły umowę.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 923/12, stwierdził: "Celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu.

Zdaniem NSA takim działaniem spółka spełnia wynikający z powołanych wyżej orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT."

Biorąc pod uwagę unijne oraz polskie orzecznictwo, usługa pośrednictwa powinna charakteryzować się w szczególności następującymi cechami:

• jej nadrzędnym celem jest dążenie do zawarcia umowy,
  

• usługa jest świadczona na rzecz klienta, za którą ten klient dokonuje zapłaty wynagrodzenia,
  

• usługa pośrednictwa oraz główna musi być postrzegana przez klienta jako całość, a usługa pośrednika powinna być specyficzna wobec usługi finansowej.
  
  
  

Ponadto należy zwrócić uwagę, że czynności wykonywane przez pośrednika nie mogą stanowić jedynie czynności techniczno-administracyjnych związanych z udzielaniem pożyczek czy kredytów.

Przykładem czynności technicznej jest np. jedynie zebranie danych klienta i przekazanie ich do banku bez jakiegokolwiek celu doprowadzenia do zawarcia umowy kredytu.

Co więcej operacje dotyczące papierów wartościowych oznaczają operacje, które mogą tworzyć, i zmieniać lub umarzać prawa i obowiązki stron w odniesieniu do papierów wartościowych. Czyli, gdy czynność ma bezpośredni wpływ na stosunek prawny, który papier wartościowy wyraża, oraz kiedy może wpłynąć na istotę tego stosunku. A co za tym idzie - niezbędnym do dokonania takiej operacji jest konieczność zmiany sytuacji prawnej, finansowej stron transakcji które mogą tworzyć, zmieniać lub umarzać prawa i obowiązki stron w odniesieniu do papierów wartościowych. Czyli, gdy czynność ma bezpośredni wpływ na stosunek prawny, który papier wartościowy wyraża, oraz kiedy może wpłynąć na istotę tego stosunku. A co za tym idzie - niezbędnym do dokonania takiej operacji jest konieczność zmiany sytuacji prawnej, finansowej stron transakcji.

Skoro zatem wnioskodawca świadczy na rzecz swoich kontrahentów (tj. właścicieli danych akcji) usługi pośrednictwa w zakresie sprzedaży akcji (tj. pośredniczy w tych transakcjach jako osoba trzecia), a ich istotą jest zmiana sytuacji prawnej i finansowej stron transakcji - oznacza to, że czynności przez niego podejmowane mają bezpośredni wpływ na stosunek prawny lub finansowy, który dany udział bądź akcja wyraża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Z uwagi na powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy wskazać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Aby uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy zwalnia się od podatku usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:

1. spółkach,
   
2. innych niż spółki podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną

- z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
   
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 ust. 1 lit. f) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Z treści powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT, stanowiących implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe, zarówno tych wykonywanych przez fundusze inwestycyjne, banki, czy też inne instytucje wspólnego inwestowania, jak również swiadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich świadczeniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Zgodnie ze Słownikiem Jezyka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”. W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w którym TSUE stwierdził „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekscie art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
  
• celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),
  
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).
  
  

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł ze spółką umowę o współpracy, celem której miało być znalezienie potencjalnych klientów, którzy zawarliby ze spółką umowy objęcia akcji spółki. Powyższe usługi Wnioskodawca miał wykonywać na własny rachunek, za wynagrodzeniem. Do obowiązków Wnioskodawcy należało m.in. :

• dochowanie niepublicznego charakteru oferty Akcji Zleceniodawcy, w związku z czym propozycja objęcia Akcji miała być skierowana do maksymalnie 15 podmiotów,
  

• przesyłanie Zleceniodawcy pocztą elektroniczną, na koniec każdego dnia, w okresie, w którym prowadzona jest oferta, zestawienia zawierającego liczbę klientów, do których skierował propozycję objęcia Akcji A..
  
  
  

Działania Wnioskodawcy ograniczają się do wysyłania klientom propozycji objęcia akcji spółki oraz przekazywania spółce zestawień zawierających liczbę klientów, do których Wnioskodawca skierował ww. propozycje oraz - w ograniczonym zakresie - do przesyłania Spółce informacji o potencjalnych możliwościach nabycia akcji przez klientów - dalsze informacje często wysyłają do Spółki sami klienci.

Wnioskodawca nie przeprowadza analizy osób zainteresowanych objęciem akcji spółki pod kątem ich zdolności finansowej ani nie przeprowadza spotkań z potencjalnymi klientami zainteresowanymi objęciem akcji spółki. Wnioskodawca nie prowadzi w imieniu Zleceniodawcy rozmów i negocjacji z potencjalnymi klientami dotyczącymi warunków handlowych, warunków płatności lub innych warunków związanych z przyszłymi transakcjami objęcia akcji spółki. Dostarcza jedynie klientowi umowę i po podpisaniu przez klienta dostarcza ją spółce. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione jest od ilości sfinalizowanych umów, do których zawarcia wnioskodawca doprowadził.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy usługa nie może być zakwalifikowana jako usługa pośrednictwa w sprzedaży akcji. Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wykonywał czynności faktyczne zmierzające np. do skojarzenia stron transakcji w celu zawarcia umowy między spółką (Zleceniodawcą) a potencjalnymi nabywcami akcji spółki, nie negocjuje warunków umowy, nie uczestniczy również w załatwianiu żadnych formalności potrzebnych do zawarcia umowy przez zainteresowane strony. Działalność Wnioskodawcy organicza się jedynie do czynności technicznych, czyli do rozsyłania propozycji objęcia akcji do potencjalnych klientów oraz przesyłania Zleceniodawcy zestawienia zawierającego liczbę klientów, do których Wnioskodawca skierował propozycję objęcia akcji.

Ponadto, jak wskazano we wniosku Wnioskodawca nie jest uprawniony do zawierania z potencjalnymi klientami Zleceniodawcy jakichkolwiek umów i zobowiązań w jakiejkolwiek formie prawnej, reprezentowania Zleceniodawcy lub w jakiejkolwiek innej formie działania w imieniu i na rachunek Zleceniodawcy, odbierania oświadczeń woli od potencjalnych klientów Zleceniodawcy, skierowanych bezpośrednio do Zleceniodawcy.

Pozyskane przez Wnioskodawcę „dane kontaktowe” są przekazywane do Spółki, która wykorzystując je może ewentualnie, po przeprowadzeniu odpowiednich czynności, doprowadzić do zawarcia umowy sprzedaży akcji Spółki.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie wypełniają zatem wskazanych wyżej istotnych elementów dla usługi pośrednictwa. Brak jest bowiem elementów przemawiających za uznaniem tego typu usług za „odrębną działalność pośrednictwa, której celem zasadniczym jest czynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę”.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, nie stanowią pośrednictwa w świadczeniu usług o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40a i 41, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisów.

Należy co prawda zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przedmiotowej sprawie należy odwołać się do wypracowanego przez Trybunał orzecznictwa w zakresie określenia usług pośrednictwa, nie można jednak zgodzić się z wnioskami jakie zostały wyciągnięte przez Wnioskodawcę np. co do rozwiązań zawartych w wyroku w sprawie C-453/05 czy też w sprawie C-235/00. Zwrócić uwagę wypada na różnice w stanie faktycznym podanym we wniosku o wydanie interpretacji a sprawami będącymi przedmiotem orzeczeń TSUE. Przede wszystkim chodzi tutaj o sam zakres wykonywanych czynności.

W sprawie C-453/05, agent wykonywał szereg czynności koniecznych do zawarcia umowy. Oprócz tego, że pozyskiwał potencjalnych klientów, przygotowywał wiążącą ofertę, którą po podpisaniu przesyłał do DVAG. Wynagrodzenie agenta uzależnione było od zawarcia umowy. Ponadto agent zobowiązany był do opieki nad klientem także po zawarciu umowy. Natomiast w sprawie C-235/00 Trybunał wyraźnie wskazał, że pośrednictwo nie obejmuje usług ograniczających się do dostarczania informacji na temat produktów finansowych oraz przyjmowania wniosków. Natomiast w przypadku Wnioskodawcy jego aktywność nakierowana jest wyłącznie na zebranie danych kontaktowych potencjalnych klientów, skierowaniu do nich oferty akcji Zleceniodawcy i dostarczeniu Spółce zestawienia zawierającego liczbę klientów, do których skierował propozycję objęcia akcji. Tym samym nie sposób przyjąć za prawidłowe i słuszne, że Wnioskodawca wykonuje usługi w zakresie szerszym niż dostarczenie informacji na temat możliwości zawarcia umowy nabycia akcji Spółki.

Zatem, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, świadczonej przez niego usługi nie można utożsamiać z pośrednictwem, co uzasadniałoby zastosowanie zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40a lub pkt 41 ustawy o VAT.

W analizowanej sprawie nie będzie również miał zastosowania przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Wymieniony przepis stanowi, że zwolnienie od podatku stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego przymiotnik „właściwy” oznacza tyle co „taki, jaki być powinien”, „charakterystyczny dla kogoś lub czegoś”, „zgodny z prawdą”, „stanowiący najważniejszą część czegoś”, „mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów czy zjawisk”, „uprawniony do działania”. Sformułowanie „właściwe do świadczenia usług” użyte w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT należy więc interpretować w ten sposób, że zwolnione z VAT są takie części usługi zwolnionej, które są charakterystyczne, typowe i zarazem niezbędne do jej świadczenia.

W kontekście przedstawionych okoliczności, czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę nie można uznać za spełniające właściwe (specyficzne) funkcje usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40a i 41 ustawy o VAT. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę - polegające na wyszukiwaniu potecjalnych klientów, którzy zawarliby ze Spółką umowy objęcia akcji oraz przesyłaniu Spółce „danych kontaktowych” potencjalnych klientów, do których Wnioskodawca skierował ofertę Spółki – występują we wszystkich dziedzinach wszelkiej działalności gospodarczej nastawionej na sprzedaż towarów i usług. Nie są to zatem czynności „właściwe” tylko dla usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40a i 41 ustawy o VAT. Świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę mają charakter materialno – techniczny, sprowadzają się de facto do dostarczenia danych kontaktowych ewentualnych klientów zainteresowanych nabyciem akcji Spółki. Niewątpliwie wszystkie opisane we wniosku czynności są pomocne w nawiązaniu kontaktu przez Spółkę z potencjalnymi klientami, jednakże ta ich cecha sama w sobie nie może stanowić o prawie do zwolnienia podatkowego, o którym mowa z cytowanych wyżej przepisach.

Szczególną uwagę w opisanej sprawie należy zwrócić na analizę cechy „niezbędności”. Owdołując się do literalnego znaczenia tego słowa i posiłkując się przy tym słownikowym rozumieniem słowa - „niezbędny” oznacza coś, co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy, zgodnie z którym, jedna nie może istnieć bez drugiej. Niezbędność wyraża taką relację, które opiera się na wzajemnej nierozłączności.

O ile czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę można przypisać cechy odrębności, to nie można ich uznać za element niezbędny do świadczenia usług zwolnionych, wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40a i 41 ustawy o VAT. Spółka mogłaby dokonać sprzedaży akcji także bez pozyskania danych kontaktowych od Wnioskodawcy, mogłaby również gromadzić takie dane we własnym zakresie.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi mogą co najwyżej przekładać się na efektywniejszą sprzedaż przez Spółkę jej akcji, natomiast nie można uznać ich za konieczne i niezbędne do świadczenia tych usług. Przyjęcie takiego podejścia byłoby zbyt daleko idące i jednoczesnie stałoby w sprzeczności z zasadą wąskiej wykładni prawa podatkowego dotyczącego zwolnień, jako odstępstwa od zasady powszechości opodatkowania.

W konsekwencji, świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 40a i 41 ustawy i podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.