Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-234/15-2/ALN
z 26 sierpnia 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego
(Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od wykonawcy budynku garażu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od wykonawcy budynku garażu.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W wyniku ogłoszonego w ub. roku przez Spółkę przetargu na budowę budynku garażowego na samochody ciężarowe i sprzęt specjalistyczny został wyłoniony wykonawca inwestycji, który w oparciu o zawartą umowę, zgodnie z postępem prac dokonuje na bieżąco fakturowania wykonanych robót. W budynku mają być garażowane między innymi samochody o masie całkowitej powyżej 3,5 tony jak również samochody o masie poniżej 3,5 tony, które stanowią własność Spółki.
Wśród samochodów o masie poniżej 3,5 tony są pojazdy:
- spełniające warunki art. 86a ust. 4 pkt 2 (pełne odliczenie VAT);
- samochody z homologacją ciężarową, które nie zostały zgłoszone do urzędu skarbowego na deklaracji VAT-26.
W związku z tym, że wymienione w pkt 2 samochody są wykorzystywane w działalności opodatkowanej, Spółka odlicza 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu dokumentujących wydatki eksploatacyjne dotyczące tych pojazdów. W pozostałych przypadkach odlicza 100% podatku naliczonego, ponieważ sprzęt jak i samochody służą działalności opodatkowanej.
W wybudowanym budynku garażowym nie będzie na trwale przypisanych miejsc parkingowych dla poszczególnych pojazdów oraz sprzętu specjalistycznego.
Wydatki poniesione na budowę budynku garażu są wydatkami na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Inwestycja w momencie pisania obecnego wniosku nie była jeszcze oddana do użytkowania. Wnioskodawca przystępował do budowy garażu z zamiarem wykorzystywania budynku do czynności opodatkowanych. Inwestycja objęta projektem będzie po przekazaniu jej do użytkowania i przyjęciu na majątek Spółki środkiem trwałym o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł. Budynek garażowy będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktury VAT dotyczące zakupu towarów i usług związanych z budową garażu są wystawione na Przedsiębiorstwo w x . Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz dokonał pełnego odliczenia z faktur zakupów towarów i usług związanych z budową budynku garażu. Wnioskodawca wykorzystuje samochody, od których dokonuje odliczenia 50% podatku naliczonego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy z otrzymywanych faktur od wykonawcy budynku garażowego Spółce będzie przysługiwać pełne prawo do odliczania podatku VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy.
Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej pełne prawo do odliczania podatku VAT od otrzymywanych na bieżąco faktur od wykonawcy budynku garażowego z uwzględnieniem art. 90 i 91 ustawy VAT. Spółka prowadzi głównie działalność opodatkowaną w zakresie rozprowadzania wody i odprowadzania ścieków. Proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3,4 ustawy VAT wynosi corocznie 100%. Wybudowany budynek garażowy będzie środkiem trwałym związanym z całokształtem funkcjonowania firmy i nie można uznać, że podatek naliczony od zakupów służących wybudowaniu garażu jest podatkiem od zakupów towarów i usług służących eksploatacji, czy też używaniu samochodów.
Ponoszone wydatki na budowę budynku garażowego mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przychodami i należy uznać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonywanymi zakupami usług, a powstaniem obrotu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Art. 86 ust. 1 ustawy, stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Z treści cytowanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
W tym miejscu należy wskazać, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.
Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312) wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 353, str. 51). Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.
W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.
Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
- nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
- używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
- nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
Stosownie do art. 86a ust. 3 cyt. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
- w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
- wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
- konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
- sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
- konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
Przez pojazdy samochodowe – w myśl art. 2 pkt 34 powołanej ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Powołane przepisy art. 86a ustawy o VAT wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych, związanych z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych.
Należy w tym miejscu podkreślić, że art. 86a ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy wymienia jedynie przykładowe wydatki związane z użytkowaniem samochodów, które podlegają rozliczeniu z zastosowaniem przepisu art. 86a ust. 1. Jednakże w związku z wykorzystywaniem w prowadzonej działalności gospodarczej samochodów, o których mowa w art. 86a ust. 1 ponoszony jest szereg innych wydatków, bez których użytkowanie takich pojazdów byłoby niemożliwe, a wydatki te bezsprzecznie służą samochodom wykorzystywanym także prywatnie. Należą do nich m.in. wydatki na ubezpieczenie samochodu, przeglądy, opłaty za autostrady.
Ponadto, katalog wydatków związanych z użytkowaniem samochodów określony w ww. przepisie art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy obejmuje również wydatki dotyczące garażu. Regulacja ta zawiera w swej treści otwarty katalog kosztów dotyczących użytkowania samochodów, a przedstawione w tym przepisie wydatki nie wyczerpują wszystkich kosztów, które powstają w związku z użytkowaniem posiadanych samochodów. Garażowanie jest czynnością niewątpliwie związaną z użytkowaniem samochodu, nie ma zatem podstaw aby przyjąć, że wydatki ponoszone na garaż nie należą do kategorii wydatków wymienionych w art. 86a ust. 2 pkt 1-3 ustawy o VAT. Podkreślić należy, że dla kwestii odliczania podatku naliczonego od tych wydatków decydujące znaczenie ma fakt, czy garaż jest przypisany dla konkretnego samochodu. W takiej sytuacji do wydatków poniesionych na garaż mają zastosowanie te same zasady w zakresie odliczenia podatku naliczonego, które obowiązują dla danego samochodu. Przykładowo – ograniczone do 50% odliczenie podatku naliczonego od ww. wydatków ma zastosowanie pod warunkiem, że ww. wydatki będą dotyczyły użytkowania samochodu z ograniczonym 50% prawem do odliczenia podatku naliczonego.
Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że w przetargu ogłoszonym w ub. roku przez Spółkę na budowę budynku garażowego na samochody ciężarowe i sprzęt specjalistyczny został wyłoniony wykonawca inwestycji, który w oparciu o zawartą umowę, zgodnie z postępem prac dokonuje na bieżąco fakturowania wykonanych robót. W budynku mają być garażowane między innymi samochody o masie całkowitej powyżej 3,5 tony jak również samochody o masie poniżej 3,5 tony, które stanowią własność Spółki.
W wybudowanym budynku garażowym nie będzie na trwale przypisanych miejsc parkingowych dla poszczególnych pojazdów oraz sprzętu specjalistycznego.
Wnioskodawca przystępował do budowy garażu z zamiarem wykorzystywania budynku do czynności opodatkowanych. Budynek garażowy będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktury VAT dotyczące zakupu towarów i usług związanych z budową garażu są wystawione na Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz dokonał pełnego odliczenia z faktur zakupów towarów i usług związanych z budową budynku garażu.
W odniesieniu do przedstawionej sytuacji, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia całej kwoty podatku VAT z faktur otrzymanych od wykonawcy budynku garażu.
W analizowanej sprawie budowany garaż nie jest ściśle związany z żadnymi konkretnymi samochodami – jest przeznaczony dla samochodów należących do Spółki, oraz dla sprzętu specjalistycznego. W odniesieniu do wydatków na budowę garażu należy wskazać, że wydatki te wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy i mają pośredni związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a tym samym z osiąganymi przychodami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ze względu na powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że wydatki ponoszone na budowę garażu, niezwiązanego z konkretnymi pojazdami czy też ze sprzętem specjalistycznym, stanowią koszty ogólne związane pośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej (bez ograniczeń wynikających z art. 86a ww. ustawy) kwoty podatku naliczonego z faktur otrzymanych od wykonawcy budynku garażowego, ponieważ garaż będzie służył czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.