Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1475/14/KM
z 4 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.) uzupełnionym w dniu 24 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu niezabudowanego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 24 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntu niezabudowanego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 sierpnia 1983 r. otrzymała Pani (aktem notarialnym) wraz z mężem gospodarstwo rolne po rodzicach męża w miejscowości S. W 2007 r. mąż K. zmarł i zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe (sygn. akt I NS … z dnia 19 grudnia 2007 r. Sąd Rejonowy w B.), w wyniku którego 10,59 ha (wraz z budynkami, rolą i sprzętem) zostało podzielonych pomiędzy dzieci: Krzysztofa 1/6 udziału, córkę Katarzynę 1/6 udziału oraz Panią (jako żonę) 4/6 udziałów. Nie przeprowadzono podziału fizycznego. Następnie w dniu 29 lipca 2013 r. (aktem notarialnym rep A nr …. Kancelaria W. ) sprzedano rolnikowi 2,24 ha za kwotę 76.166,66 zł. Przeznaczenie ziemi się nie zmieniło (nabywca nadal uprawia ziemię). Tego samego dnia w tej samej kancelarii córka darowała Pani swój udział spadkowy i stała się „udziałowcem” 5/6 części gospodarstwa (syn ma nadal 1/6 gospodarstwa). W dniu 24 października 2014 r. sprzedano 1,32 ha ziemi za 67.000 zł rolnikowi, który tę ziemię uprawia. Od momentu nabycia spadku po mężu do momentu sprzedaży działek o areale 2,24 ha minęło 6 lat, czyli według Pani „mogłam sprzedać część lub całość gospodarstwa wraz z synem”, jednak od momentu darowania Pani 1/6 części udziału spadkowego przez córkę do momentu sprzedaży 1,32 ha działki minął ponad rok, a nie 5 lat. Ponadto wskazała Pani, że od śmierci męża sprzedała ziemię dwa razy (3 działki), raz w 2013 r. i raz w 2014 r.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że otrzymała z UMiG zaświadczenie – decyzję, iż opisane we wniosku nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego „są jako tereny rolnicze” i gmina nie wydała decyzji o warunkach zabudowy. W przeszłości nie nabywała Pani i nie zbywała innych nieruchomości (oprócz wymienionych we wniosku) i nigdy nie rejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Wymienione we wniosku działki rolne nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, były rolniczo wykorzystywane przez Panią.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy musi Pani płacić podatek VAT w takim przypadku, skoro sprzedała więcej niż jedną działkę (chodzi o działki rolne, które w planie zagospodarowania przestrzennego zastały ujęte jako grunty orne), czy rolnik, który sprzedał ziemię rolnikowi, a ten dalej ją uprawia zgodnie z przeznaczeniem, może skorzystać ze zwolnienia z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i jest to grunt orny, a nie np. budowlany?

Jeżeli jednak zwolnienie to (w przypadku m.in. podatku VAT) nie miałoby zastosowania, to prosi Pani o informację, jaka stawka podatku będzie obowiązywała oraz w jakim czasie i od jakich kwotach musiałaby zapłacić podatek?

Pani zdaniem, w związku ze sprzedażą ww. działek nie jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT, ponieważ sprzedane grunty wchodziły w skład gospodarstwa rolnego i nie utraciły charakteru rolnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pod pojęciem towaru – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str.1 ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż po śmierci męża, z którym prowadziła gospodarstwo rolne, sprzedała Pani ziemię, tj. działki rolne ujęte w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny rolnicze.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z dokonaną sprzedażą niezabudowanych działek gruntu. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to w opisanych okolicznościach sprawy, nie można uznać, że dokonując sprzedaży tego gruntu działała Pani w charakterze handlowca. Przedmiotowe nieruchomości gruntowe – jak wskazano – były wykorzystywane wyłącznie w działalności rolniczej, grunty te wchodziły w skład otrzymanego wraz z mężem (po rodzicach męża) gospodarstwa rolnego oraz w wyniku nabycia spadku po zmarłym mężu. Z treści wniosku nie wynika również, aby wykonywała Pani czynności mające na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży.

Powyższe okoliczności wykluczają zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając nieruchomości gruntowe, korzystała Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem sprzedaż nieruchomości gruntowych należących do majątku prywatnego, oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. W odniesieniu do tych czynności nie wystąpiła Pani w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, a czynności te mieszczą się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe [w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)] - że sprzedaż nieruchomości gruntowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zatem mając powyższe na względzie, z uwagi na fakt, że w związku ze sprzedażą niezabudowanych działek gruntu, wykorzystywanych wyłącznie w działalności rolniczej, nie wykonywała Pani takich zorganizowanych działań, zbycie przedmiotowych nieruchomości gruntowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać trzeba, że z uwagi na powołanie się przez Panią we wniosku na przepisy regulujące kwestię zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości, tj. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku (uzupełnienia) nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.