INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat z tytułu włamania do sieci teleinformatycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat z tytułu włamania do sieci teleinformatycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, wykorzystuje w swojej siedzibie sieć teleinformatyczną, w skład której wchodzi między innymi router cisco z funkcją centrali telefonicznej. Router jest podłączony do łączy internetowych i łączy telefonicznych.

W dniu 16 lipca 2011 r. (sobota) ok. godz. 00:54 centrala telefoniczna Firmy zaczęła masowo generować zagraniczne połączenia telefoniczne za pośrednictwem dostawcy tych usług.

Trwało to do czasu założenia całkowitej blokady na połączenia telefoniczne tj. do dnia 19 lipca 2011 r. ok. godz. 22:11. Połączenia te były generowane automatycznie na skutek przejęcia kontroli przez nieznane, nieuprawnione osoby nad siecią teleinformatyczną Spółki. Pierwsze oznaki nieprawidłowego funkcjonowania sieci teleinformatycznej dostrzegli pracownicy Spółki po rozpoczęciu pracy. Objawiały się one trudnościami w nawiązywaniu połączeń telefonicznych. O tych problemach zostały poinformowane firmy współpracujące w zakresie usług teleinformatycznych, współpracujące ze Spółką. Ostatecznie sieć teleinformatyczna została całkowicie zablokowana dla bezpieczeństwa, gdyż według ustaleń osoby zewnętrzne nadal usiłowały dostać się do sieci.

Przedstawiciele firmy współpracującej po rozpoznaniu sytuacji stwierdzili, że miał miejsce „atak” na sieć teleinformatyczną Spółki poprzez zdalne generowanie połączeń telefonicznych z zastosowaniem zautomatyzowanego procesu przez osoby nieuprawnione.

W wyniku tego „ataku” zagraniczne połączenia telefoniczne ze Spółki zostały wygenerowane na kwotę ok. 200.000,00 PLN, skorygowaną potem (po zmniejszeniu ceny za impuls) do kwoty 154.500,00 PLN netto. Sieć teleinformatyczna była zabezpieczona standardowo hasłami dostępu.

Zdarzenie zostało zgłoszone na policję i do prokuratury. W dniu 23 grudnia 2011 r. prokuratura umorzyła śledztwo z uwagi na brak ustalenia sprawcy, który włamał się do serwera Firmy. Spółka otrzymała fakturę za połączenia międzynarodowe w okresie włamania na kwotę 154.500,00 PLN netto, którą rozliczyła w koszty uzyskania przychodu w roku 2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionych zdarzeń zafakturowane koszty połączeń telefonicznych można uznać za koszt uzyskania przychodu Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty połączeń telefonicznych będące wynikiem włamania do sieci teleinformatycznej Spółki można uznać za koszty uzyskania przychodów, ponieważ:

1. omawiane koszty nie są wymienione w art. l6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako nie uznane za koszty uzyskania przychodów,
2. strata związana z dodatkowymi połączeniami telefonicznymi jest związana z całokształtem działalności Firmy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ połączenia zostały wykonane na urządzeniach zainstalowanych w Firmie w celu prowadzenia Jej zwykłej działalności,
3. powstanie dodatkowych kosztów połączeń było spowodowane działaniem całkowicie niezawinionym przez podatnika, działania prowadzone przez Firmę miały na celu jak największe ograniczenie szkód,
4. Firma miała standardowe zabezpieczenia serwera, zaś co znamy z wielu innych zdarzeń, całkowite zabezpieczenie się przed działalnością hakerów jest praktycznie niemożliwe,
5. poniesione na połączenia telefoniczne koszty zostały udokumentowane fakturą wystawioną przez dostawcę usługi teleinformatycznej na podstawie bilingu połączeń, czyli tak jak to się dzieje przy normalnym funkcjonowaniu sieci telefonicznej i zostały zapłacone,
6. wygenerowanie połączeń telefonicznych było sytuacją zupełnie nieprzewidywalną, której uniknięcie było niemożliwe,
7. zdarzenie zostało zgłoszone na policję i do prokuratury, które umorzyła śledztwo, z uwagi na brak, ustaleń sprawcy czynu.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie wyszczególniono strat z tytułu włamania do sieci teleinformatycznej.

W przypadku strat dotyczących kosztów rozmów telefonicznych, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Stanowią one jednak element kosztowy w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Niemniej jednak każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem całokształtu okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zauważyć, że kosztem podatkowym może być tylko taka strata, która jest następstwem zdarzeń (w postaci działania lub zaniechania) niezależnych od woli podatnika. Niektóre rodzaje strat mogą więc nie stanowić kosztów uzyskania przychodu z uwagi na okoliczności powstania strat i ich udokumentowania oraz istnienie winy podatnika lub jego pracowników w procesie ich powstawania (straty powstałe z winy podatnika, tj. w wyniku niedbalstwa lub naruszenia przepisów np. przeciwpożarowych albo braku nadzoru nad pracownikami, gdy ich poniesienie nie zostało właściwie udokumentowane).

Zaliczenie strat do kosztów uzyskania przychodów powinno każdorazowo uwzględniać szczególną specyfikę ww. zdarzeń i być oceniane w aspekcie:

1. całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
2. okoliczności, które spowodowały powstanie straty (np. ubytki naturalne, zdarzenia losowe, klęski żywiołowe),
3. udokumentowania straty (formą udokumentowania strat może być, np. protokół opisujący zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, podpisany przez osoby uprawnione, uzupełniony o protokół policji w przypadku kradzieży, bądź zgłoszenie szkody instytucji ubezpieczeniowej),
4. podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
   
   

Dla celów podatkowych przyjąć należy, że włamanie się do sieci teleinformatycznej mimo istnienia zabezpieczeń hasłami dostępu, powstałe na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Nie można uznać za zdarzenie nieprzewidywalne czy nie do uniknięcia sytuacji, w której dostęp do takiej sieci nie jest należycie zabezpieczony, a podmiot nie zachował należytej staranności w swoich działaniach.

Dostęp do sieci teleinformatycznej uznaje się za należycie zabezpieczony, jeżeli Spółka, w celu ochrony przed kradzieżą z sieci przestrzegała wymagań określonych m.in. w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie podstawowych wymagań bezpieczeństwa teleinformatycznego (Dz. U. Nr 159, poz. 948 ze zm.).

Wobec powyższego w ocenie tut. Organu, strata polegająca na wygenerowaniu połączeń rozmów międzynarodowych w wyniku włamania, powstała na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, mających charakter zdarzenia losowego. Przedmiotowa strata przy należytym spełnieniu ww. warunków wymaganych przez profesjonalnie działający podmiot gospodarczy, stanowi koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podnieść należy jednak, że jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby jednak przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego.

Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, w szczególności, jeżeli Wnioskodawca nie dochował należytej staranności by takiej stracie zapobiec, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.