Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1608/14/AP
z 11 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług terapii integracji sensorycznej oraz usług z zakresu pedagogiki specjalnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi firmę prywatną, która zajmuje się prowadzeniem zajęć z zakresu integracji sensorycznej oraz zajęć z zakresu pedagogiki specjalnej. Wnioskodawca, jak i pracownicy zatrudnieni przez niego, ukończyli studia wyższe oraz szereg kursów uprawniających do prowadzenia zajęć z tego zakresu. Świadczone usługi Wnioskodawca klasyfikuje w PKWiU 85.60.10.0 jako „Usługi wspomagające edukację”. Wnioskodawca świadczy także usługi na rzecz Poradni, gdzie świadczy usługi z zakresu terapii integracji sensorycznej. Wnioskodawca w 2014 roku nie był „płatnikiem VAT”, ponieważ korzystał ze zwolnienia podmiotowego (obrót poniżej 150.000 zł), natomiast od roku 2015 zamierza się nim stać. Terapia integracji sensorycznej prowadzona jest przez pedagoga, który ukończył studia magisterskie z zakresu: pedagogika pracy socjalnej i resocjalizacyjnej, studia podyplomowe z zakresu oligofrenopedagogiki, co czyni go pedagogiem specjalnym oraz kurs kwalifikacyjny, uprawniający do prowadzenia zajęć z zakresu integracji sensorycznej. Zgodnie z opinią Urzędu Statystycznego, otrzymaną w dniu 11 lutego 2011 r., usługi polegające na terapii integracji sensorycznej dla dzieci w wieku od 2 do 10 lat, mieszczą się grupowaniu PKWiU 85.60.10.0 „Usługi wspomagające edukację”. Osobami uprawnionymi do prowadzenia zajęć terapii integracji sensorycznej są tylko terapeuci posiadający certyfikat ukończenia kursu II stopnia integracji sensorycznej odbytego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Integracji Sensorycznej lub Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów Integracji Sensorycznej. Warunkiem uczestnictwa w kursie jest posiadanie tytułu magistra, technika lub licencjata w następujących zawodach: fizjoterapeuta, lekarz, logopeda, psycholog, pedagog, pedagog specjalny, terapeuta zajęciowy. Obecnie dla Wnioskodawcy pracują terapeuci, którzy są pedagogami specjalnymi.

Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że terapia integracji sensorycznej ma charakter ruchomy, obejmuje dzieci niepełnosprawne, zarówno ruchowo, jak i intelektualnie. Terapia ta ma za zadanie poprawę zdrowia, przywrócenie go. Posiada w sobie elementy z zakresu fizjoterapii oraz gimnastyki korekcyjnej. Prowadzenie terapii integracji sensorycznej odbywa się po postawieniu diagnozy z zakresu integracji sensorycznej. Terapia ta ma za zadanie chronić zdrowe dziecko, pomagając mu w funkcjonowaniu w świecie przesyconym bodźcami sensorycznymi.

Kolejną formą działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie terapii pedagogicznej. Terapia pedagogiczna w firmie Wnioskodawcy to terapia prowadzona przez pedagoga, który ukończył studia magisterskie z zakresu: pedagogika pracy socjalnej i resocjalizacyjnej, studia podyplomowe z zakresu oligofrenopedagogiki oraz szereg kursów i szkoleń uprawniających do prowadzenia takich zajęć (terapia behawioralna z dziećmi ze spektrum autyzmu).

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytania:

1. Czy usługi terapii integracji sensorycznej, świadczone w firmie prywatnej oraz na rzecz poradni, są zwolnione od podatku, jako usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, czy należy objąć je stawką VAT 8% , opierając się o zapis wynikający z pkt 177 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług „Usługi wspomagające edukację – wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku”?



2. Czy można zastosować stawkę VAT 8% na usługi prowadzone przez pedagoga specjalnego, który ukończył wyżej wymienione szkolenia oraz studia? (Podstawą jest pkt 177 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług „Usługi wspomagające edukację - wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku”, opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%).

Stanowisko Wnioskodawcy:

• w zakresie pytania nr 1, odnoszącego się do usług terapii sensorycznej:

Zgodnie z opinią Urzędu Statystycznego oraz powołując się na interpretację indywidualną z dnia 7 marca 2011 r. sygn. akt IPPP3/443-406/11-4/JF wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, usługi polegające na terapii integracji sensorycznej dla dzieci w wieku od 2 do 10 lat mieszczą się zdaniem Wnioskodawcy w grupowaniu PKWiU 85.60.10.0 „Usługi wspomagające edukację” oraz pkt 177 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje naliczaniem podatku w wysokości 8%.

Zgodnie z pkt 177 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług „Usługi wspomagające edukację – wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno- pedagogicznej nie są zwolnione od podatku”, opodatkowane są stawką podatku w wysokości 8%, co skutkuje naliczeniem podatku VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że według art. 146a pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 177 tego załącznika ustawodawca wymienił „Usługi wspomagające edukację – wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku” – PKWiU ex 85.60.10.0.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 30 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex - rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Należy podkreślić, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
4. psychologa.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy, stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisów art. 132 ust. 1 lit. b) i c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którymi zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają:

• opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze (lit. b),
• świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie (lit. c).

Zauważyć trzeba, że przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, tj. przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ww. przepisie ma więc charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że podlega mu określony rodzaj usług wykonywanych w określonym celu, przez zdefiniowany krąg podmiotów. Powyższa regulacja nie zwalnia od podatku wszystkich świadczeń, ale tylko służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, jeśli wykonywane są przez osoby posiadające wymagane wykształcenie zawodowe. Jeśli nie jest spełniona choćby jedna z powyższych przesłanek, usługi podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku.

Określając krąg podmiotów, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu, ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2013 r. Nr 217).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, określenie „osoba wykonująca zawód medyczny” oznacza osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Na podstawie punktu 10 ww. artykułu, świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na prowadzeniu zajęć z zakresu integracji sensorycznej oraz zajęcia z zakresu pedagogiki specjalnej. Wnioskodawca, jak i pracownicy zatrudnieni przez niego ukończyli studia wyższe oraz szereg kursów uprawniających do prowadzenia zajęć z tego zakresu. Zarówno terapię integracji sensorycznej, jak i terapię pedagogiczną prowadzi pedagog, który ukończył studia magisterskie z zakresu: pedagogika pracy socjalnej i resocjalizacyjnej, studia podyplomowe z zakresu oligofrenopedagogiki oraz szereg kursów i szkoleń uprawniających do prowadzenia takich zajęć. Wnioskodawca wskazał, że ww. terapie wykonywane są przez pedagogów specjalnych. Usługi świadczone przez siebie Wnioskodawca klasyfikuje w PKWiU 85.60.10.0 jako „usługi wspomagające edukację”. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że terapia integracji sensorycznej ma charakter ruchomy, obejmuje dzieci niepełnosprawne, zarówno ruchowo, jak i intelektualnie. Terapia ta ma za zadanie poprawę zdrowia, przywrócenie go. Posiada w sobie elementy z zakresu fizjoterapii oraz gimnastyki korekcyjnej. Prowadzenie terapii integracji sensorycznej odbywa się po postawieniu diagnozy z zakresu integracji sensorycznej. Terapia ta ma również za zadanie chronić zdrowe dziecko, pomagając mu w funkcjonowaniu w świecie przesyconym bodźcami sensorycznymi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że aby usługi świadczone przez specjalistów wymienionych w opisie sprawy mogły korzystać ze zwolnienia, w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 19 w związku z pkt 19a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki: muszą to być usługi medyczne w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i muszą one być świadczone przez podmiot leczniczy lub osobę posiadającą konieczne kwalifikacje zawodowe wymagane do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie zawodu medycznego.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotowe usługi wykonywane są – jak wskazał Wnioskodawca – przez specjalistów, tj. pedagogów specjalnych.

Należy zauważyć, iż zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, iż pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 7 sierpnia 2014 r .w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2014 r., poz. 1145), pedagodzy zostali wymienieni w grupie 23 Specjaliści nauczania i wychowania tj. 2351 Wizytatorzy i specjaliści nauczania (235107 – pedagog: 235108 – pedagog medialny) oraz 2352 Nauczyciele szkół specjalnych (235201 – nauczyciel głuchych i niedosłyszących (surdopedagog); 235202 – nauczyciel niedostosowanych społecznie (socjoterapeuta); 235203 – nauczyciel niewidomych i niedowidzących (tyflopedagog); 235205 – nauczyciel upośledzonych umysłowo (oligofrenopedagog).

Jest to grupa odrębna od specjalistów do spraw zdrowia (grupa 22). Powyższe wskazuje zatem, iż zawód pedagoga nie został zawarty w katalogu zawodów związanych z ochroną zdrowia.

Należy zaznaczyć, iż zawód pedagoga nie został również wymieniony w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U z 2002 r. Nr 173 poz. 1419 ze zm.).

Podkreślić należy, że przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami z dnia 20 lipca 2011 r. (Dz. U. Nr 151, poz. 896), określające katalog zawodów w części dotyczącej zawodów medycznych (część I pracownicy działalności podstawowej) nie zawierają zawodu pedagoga.

Zauważyć zatem należy, że prawodawca nie łączy zawodu pedagoga z grupą zawodów medycznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż zawód pedagoga nie należy do zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy o działalności leczniczej.

Zatem w przypadku tych usług, wymienionych w opisie sprawy, które świadczone będą przez terapeutę – pedagoga, czy też pedagoga specjalnego nie zostanie spełniona przesłanka podmiotowa uprawniająca do zwolnienia niniejszych usług od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Zatem stwierdzić należy, że do terapii integracji sensorycznej oraz terapii pedagogicznej, prowadzonej przez pedagoga specjalnego, której to specjalizacji nie można zaliczyć do grupy zawodów medycznych, nie będzie możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku, na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 19. W tym wypadku nie zostanie bowiem spełniona przesłanka podmiotowa uprawniająca do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednakże, o ile usługi w zakresie opisanych wyżej terapii, faktycznie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85.60.10 „Usługi wspomagające edukację”, a podana klasyfikacja jest prawidłowa, to możliwe będzie opodatkowanie ich preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% VAT, na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a pkt 2 i pozycją 177 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Wskazać należy, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.