2015.08.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-441/15-2/PK1
z 14 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2015r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego w związku ze sprzedażą części regenerowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego w związku ze sprzedażą części regenerowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji samochodów marki X. i Y. oraz dystrybucji części zamiennych. W ofercie Spółki znajdują się między innymi części regenerowane. Regeneracja części uszkodzonej polega na wymianie wszystkich elementów, które uległy uszkodzeniu, czy zużyciu. Część regenerowana posiada wszystkie właściwości części fabrycznie nowej oraz objęta jest gwarancją producenta. Jest ona jednak tańsza od części fabrycznie nowej.

Jednym z powodów, dla których Grupa X. zdecydowała się na wdrożenie procedury regeneracji części uszkodzonych są względy ekologiczne. Grupa X. zdając sobie sprawę z odpowiedzialności za zrównoważony rozwój społeczeństwa stojący przed producentami samochodów stara się nie tylko wypełniać obowiązujące normy ekologiczne, w tym te związane z recyklingiem, ale także wybiegać w tym zakresie w przyszłość. Już na etapie projektowania konstrukcji pojazdów, przedmiotów wyposażenia i części X. podejmowane są działania mające na celu zapewnienie ich przydatności do odzysku i recyklingu.

Proces regeneracji pozwala zmniejszyć ilość zużytych do produkcji części surowców naturalnych oraz ilość zużytej energii, co znacznie wpływa na zmniejszenie zanieczyszczenia środowiska. Ponowne wykorzystanie uszkodzonych części zapobiega również powstaniu lub ogranicza ilość odpadów. W związku z tym Grupa X., świadoma odpowiedzialności za zrównoważony rozwój społeczeństwa stojący przed producentami samochodów, zaangażowała się w proces kontrolowania zasobów nieodnawialnych i zmniejszenia wyrzucanych odpadów. Jednym z podejmowanych w tym zakresie działań jest regeneracja uszkodzonych części pozwalająca na ponowne wykorzystanie części wycofanych z eksploatacji.

W związku z przyjętą przez Grupę X. polityką w tym zakresie planowane są zmiany zasad obrotu częściami regenerowanymi w Polsce. Zakup części regenerowanej od Spółki uprawniał będzie nabywców do zwrotu Wnioskodawcy części uszkodzonej o tym samym numerze katalogowym, co część regenerowana. Numery katalogowe to unikalne kody powiązane z poszczególnymi częściami samochodowymi, mające służyć ich jednoznacznej identyfikacji. Numer katalogowy określa typ części oraz jej parametry techniczne. Części posiadające identyczny numer katalogowy charakteryzują się tożsamymi parametrami technicznymi w postaci między innymi gabarytów, wydajności i sprawności. Zamontowanie części, która nie byłaby w pełni kompatybilna z częścią uszkodzoną byłoby technicznie niemożliwe lub mogłoby zagrażać bezpieczeństwu. W celu zachęcenia nabywców części regenerowanych do skorzystania z uprawnienia do zwrotu na rzecz Spółki części uszkodzonej wprowadzona zostanie płatność określana jako „kaucja”, którą łącznie z ceną podstawową obciążani będą nabywcy części regenerowanych.

Kaucja stanowić będzie szczególną część składową ceny części regenerowanej odzwierciedlającą uprawnienie nabywców części regenerowanych do zwrotu Wnioskodawcy części uszkodzonej o ww. cechach. Zgodnie z planowanymi zmianami w zakresie obrotu częściami regenerowanymi, nabywca części regenerowanej uprawniony będzie zwrócić Spółce część uszkodzoną o ww. cechach, żądając jednocześnie wypłaty (zwrotu) kwoty odpowiadającej kaucji, uiszczonej wcześniej w cenie nabytej części regenerowanej.

Na fakturze dokumentującej sprzedaż części regenerowanej wyodrębnione zostaną obydwa elementy ceny części regenerowanej – cena podstawowa oraz kaucja. Elementy te wykazywane będą na fakturze w odrębnych liniach. Wraz z fakturą wystawiany będzie dokument (Bon Zwrotny), stanowiący identyfikator transakcji, który będzie dostarczany przez nabywcę części regenerowanej do zwracanej, uszkodzonej części. Na podstawie tego dokumentu weryfikowana będzie katalogowa zgodność zwracanej części uszkodzonej z nabytą częścią regenerowaną.

Zwrot przez Spółkę kaucji następować będzie za każdym razem, kiedy nabywca części regenerowanej dokona zwrotu części uszkodzonej na rzecz Wnioskodawcy, niezależnie od późniejszego faktycznego wykorzystania tej zwróconej części w procesie regeneracji prowadzonej przez podmioty z Grupy X.. Należy zauważyć, że nie każda część uszkodzona może zostać poddana regeneracji – w praktyce zdarzają się sytuacje, gdzie po analizie stanu danej części okazuje się, że stopień jej zużycia lub charakter uszkodzeń uniemożliwia regenerację tej części uszkodzonej lub wykorzystanie jej do innych celów. W ramach przeprowadzanej przez magazyn Spółki analizy przydatności danej części do procesu regeneracji wypełniana będzie karta akceptacji, w której opisany będzie sposób zwrotu oraz kompletacja uszkodzonej części. Zwrot kaucji przez Spółkę na rzecz nabywcy nie będzie jednak uzależniony od możliwości regeneracji zwracanej części uszkodzonej.

Zasady zwrotu części uszkodzonych określone zostaną we wprowadzonym przez Spółkę dokumencie dotyczącym obrotu częściami regenerowanymi.

Należy zauważyć, że w planowanym przez Spółkę modelu omawiana powyżej kaucja nie będzie miała w pełni charakteru kaucji, w powszechnym rozumieniu tego słowa. Typowa kaucja ma bowiem z zasady charakter tymczasowy / niedefinitywny oraz jest wpłacana jako zabezpieczenie określonych roszczeń i z założenia ma zostać zwrócona po wykonaniu określonego świadczenia.

Tymczasem opisana powyżej kaucja stanowić będzie element ceny części regenerowanej, tj. na etapie sprzedaży części regenerowanej przedmiotowa kaucja stanowić będzie definitywne przysporzenie Spółki. Ewentualny zwrot kaucji następować będzie wyłącznie w przypadku zwrotu części uszkodzonych o opisanych powyżej cechach. Jedynie w przypadku zwrotu takiej części Spółka zobowiązana będzie do zwrotu na rzecz nabywcy kwoty w wysokości równej kaucji.

O zwrocie części uszkodzonej decydował będzie nabywca części regenerowanej. Zwrot będzie dobrowolny. To nabywca części regenerowanej będzie podejmował decyzję, czy chce skorzystać z uprawnienia do zwrotu części uszkodzonej o ustalonych cechach. Spółka nie będzie miała prawa domagać się od nabywcy części regenerowanej zwrotu części uszkodzonej. Dopiero gdy nabywca części regenerowanej podejmie decyzję o skorzystaniu z prawa do zwrotu części uszkodzonej i dokona takiego zwrotu, Spółka zobowiązana będzie do zwrotu kwoty odpowiadającej kaucji.

W związku z powyższym Spółka planuje za podstawę opodatkowania VAT uznać całość uzyskanej w związku ze sprzedażą części regenerowanej ceny (tj. sumę ceny podstawowej oraz kaucji). Pytanie dotyczące konsekwencji w podatku od towarów i usług planowanej transakcji zostało zaadresowane w odrębnym wniosku o interpretację. Całość uzyskanej ceny stanowić będzie również przychód Spółki podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ewentualny zwrot kaucji przez Spółkę na rzecz nabywcy udokumentowany będzie fakturą korygującą wystawianą przez Wnioskodawcę – podstawa opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży części regenerowanej zostanie odpowiednio zmniejszona. W sytuacji zwrotu kaucji zmniejszony zostanie również przychód Spółki dla celów podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w momencie sprzedaży części regenerowanej Spółka osiągnie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o CIT równy całkowitej cenie sprzedaży netto tej części – tj. sumie ceny podstawowej oraz kaucji, obliczonej bez należnego podatku od towarów i usług?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwrot Spółce uszkodzonej części przez nabywcę części regenerowanej nie będzie prowadzić do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt . 2 ustawy o CIT oraz dokonany wówczas zwrot kaucji na rzecz nabywcy części regenerowanej – zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT – pomniejszy przychody podatkowe Spółki?

Stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży części regenerowanej Spółka osiągnie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o CIT równy całkowitej cenie sprzedaży netto tej części – tj. sumie ceny podstawowej oraz kaucji, obliczonej bez należnego podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawy o CIT wskazano jedynie na otwarty katalog zdarzeń powodujących powstanie przychodu podatkowego u podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. W treści art. 12 ust. 4 ustawy o CIT w sposób enumeratywny (wyczerpujący) wymieniono kategorie niestanowiące przychodu podatkowego. Jedynie powiązanie tych dwóch regulacji pozwala ustalić, czy dana sytuacja prowadzi do powstania przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z utrwaloną praktyką i poglądami doktryny prawa podatkowego, cechą przychodu podatkowego jest trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenie majątkowe osiągnięte przez podatnika tego podatku.

W tym kontekście należy również wskazać na uregulowania zawarte w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym za przychody uznaje się również przychody należne, a zatem jeszcze faktycznie nieotrzymane należności. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, całkowita cena części regenerowanych stanowi sumę kwoty podstawowej oraz kaucji. Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 12 ust. 3 ustawy o CIT oraz art. 12 ust. 4 pkt 9 tej ustawy nie powinno budzić wątpliwości, że przychodem Spółki będzie przychód należny z tytułu sprzedaży części regenerowanej, choćby nie został faktycznie otrzymany z wyłączeniem kwoty należnego podatku od towarów i usług. Innymi słowy w momencie sprzedaży części regenerowanej przychodem podatkowym Spółki będzie należna, całkowita cena sprzedaży netto tej części. Na cenę tę składać się będą dwa elementy cena podstawowa oraz kaucja, obliczone bez należnego podatku od towarów i usług. Niemniej jednak w celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, w odniesieniu do definitywnego charakteru kaucji należnej Spółce od nabywcy części regenerowanej na moment sprzedaży tej części, poniżej Wnioskodawca przedstawi argumenty przemawiające za uznaniem ww. kaucji za przychód podatkowy Spółki.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie sprzedawała każdą część regenerowaną po ściśle określonej cenie, na którą składać się będą cena podstawowa i kaucja. Nabywca będzie uiszczał na rzecz Spółki kwotę w wysokości ceny całkowitej. Kaucja stanowić będzie szczególną część składową ceny części regenerowanej odzwierciedlającą uprawnienie nabywców części regenerowanych do zwrotu Wnioskodawcy części uszkodzonej o tym samym numerze katalogowym, co część regenerowana, tj. o tym samym przeznaczeniu i danych technicznych w postaci miedzy innymi gabarytów, wydajności i sprawności. Wskazane uprawnienie nabywców części regenerowanych do zwrotu Spółce części uszkodzonej nie będzie umownym zobowiązaniem do dokonania zwrotu takiej części. Spółka nie będzie miała prawa domagać się od nabywcy zwrotu uszkodzonych części, gdyż ich zwrot będzie jedynie dobrą wolą nabywcy.

W tym kontekście należy jednak podkreślić, że opisana w zdarzeniu przyszłym kaucja nie ma charakteru kaucji w powszechnym rozumieniu tego słowa. W Słowniku języka polskiego autorstwa W. Doroszewskiego (internetowe wydanie ww. słownika dostępne pod adresem http://sjp.pwn.pl), zdefiniowano „kaucję”, jako „sumę pieniężną złożoną jako rękojmię dotrzymania umowy i stanowiącą odszkodowanie w razie niedotrzymania zobowiązania; zastaw, zabezpieczenie, gwarancja”. Istotą typowej kaucji jest jej tymczasowy charakter. Typowa kaucja ma z zasady charakter tymczasowy / niedefinitywny i jest wpłacana jako zabezpieczenie określonych roszczeń oraz z założenia ma zostać zwrócona po wykonaniu wcześniej określonego świadczenia / zobowiązania. Wykonanie umówionego zobowiązania jest raczej regułą, zasadą jest również zwrot takiej, typowej kaucji.

Planowana przez Spółkę kaucja nie będzie posiadać powyższych cech typowej kaucji. Nabywca części regenerowanej nie będzie umownie zobowiązany do zwrotu na rzecz Spółki uszkodzonej części – co jest charakterystyczną cechą powszechnie stosowanej kaucji. Nabywca części regenerowanej samodzielnie podejmie decyzję czy skorzysta z możliwości zwrócenia na rzecz Spółki uszkodzonej części. Jedynie gdy uszkodzona część (spełniająca wymagania Wnioskodawcy) zostanie zwrócona, Spółka zwróci nabywcy części regenerowanej kwotę równą uiszczonej kaucji, która została wyszczególniona na fakturze sprzedaży. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca przewiduje, że część nabywców części regenerowanych nie skorzysta z uprawnienia do zwrotu umówionej uszkodzonej części (tj. uszkodzonej części, posiadającej wskazane powyżej cechy). Powyższe wskazuje jednoznacznie, że w momencie sprzedaży części regenerowanej przedmiotowa kaucja nie będzie miała charakteru tymczasowego / niedefinitywnego. Przedmiotowa kaucja nie może być także traktowana, jako kwota stanowiąca odszkodowanie wypłacane w razie niedotrzymania umowy – nabywca części regenerowanej nie będzie umownie zobowiązany do zwrotu Spółce uszkodzonej części.

Problematyka uznania za przychód podatkowy kaucji była przedmiotem rozważań w uzasadnieniu do wyroku Naczelnego Sąd Administracyjny z dnia 14 maja 1998 r. o sygnaturze SA/Sz 1305/97 [Legalis nr 89634]. W wyroku tym podniesiono, że: „O tym, czy „kaucja” stanowi przychód, decyduje nie brak jej w katalogu wartości niezaliczonych przez ustawę do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), ale to, czy jest ona wartością przez podatnika „otrzymaną” w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy podatkowej. Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy podatkowej tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak w własnymi”. Uznać należy, że podobnie jak w odniesieniu do innych majątkowych przysporzeń, również w odniesieniu do kaucji, zastosowanie znajduje wyrażony powyżej pogląd, zgodnie z którym definitywny charakter tego przysporzenia decydować będzie o możliwości uznania go za przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o CIT.

Jak wskazano powyżej, analizowana w ramach niniejszego wniosku kaucja nie posiada cech typowej kaucji, stosowanej powszechnie w obrocie gospodarczym. Sprzedaż części regenerowanej i ustalona cena, na którą składać będzie się ustalona przez Spółkę kaucja, będzie mieć charakter definitywny. Faktu tego nie może zmienić okoliczność skorzystania przez nabywcę części regenerowanej z uprawnienia do zwrotu na rzecz Spółki części uszkodzonej o tym samym numerze katalogowym, co część regenerowana, tj. o tym samym przeznaczeniu i danych technicznych w postaci miedzy innymi gabarytów, wydajności i sprawności. Celem wprowadzenia przez Spółkę kaucji jest realizacja promowanych przez Grupę X. działań w obszarze zrównoważonego rozwoju społeczeństwa oraz związane z tym zaangażowanie w ochronę środowiska naturalnego, jak również zachęcenie nabywców części regenerowanych do skorzystania z uprawnienia do zwrotu na rzecz Spółki części uszkodzonej. Wprowadzony mechanizm, nazwany dla potrzeb niniejszego wniosku kaucją, nie przekreśla definitywnego charakteru przysporzenia Spółki w tym zakresie na moment sprzedaży części regenerowanej. Środki pieniężne jakie uzyska Spółka ze sprzedaży części regenerowanej w odniesieniu do analizowanej kaucji nie będą mieć charakteru depozytu, nie będą również brane na przechowanie. W tym zakresie uwzględnić należy także okoliczność, że Spółka na moment sprzedaży części regenerowanej nie może być pewna, że nabywca zwróci jej część uszkodzoną, spełniającą wymagania Wnioskodawcy. Zwrot uszkodzonej części jest niezależny od woli Spółki i nie może być przez nią egzekwowany. Spółka wychodzi z założenia, że kwota kaucji w momencie sprzedaży stanowi element ceny sprzedaży części regenerowanej.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży części regenerowanej Spółka osiągnie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o CIT równy całkowitej cenie sprzedaży netto tej części – tj. sumie ceny podstawowej oraz kaucji, obliczonej bez należnego podatku od towarów i usług.

Stanowisko Spółki w odniesieniu do pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot Spółce uszkodzonej części przez nabywcę części regenerowanej nie będzie prowadzić do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt . 2 ustawy o CIT oraz dokonany wówczas zwrot kaucji na rzecz nabywcy części regenerowanej – zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT – pomniejszy przychody podatkowe Spółki.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodem jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem pewnych świadczeń, nieznajdujących jednak zastosowania w niniejszej sprawie.

Podkreślić jednak należy, że w przepisach ustawy o CIT brak jest definicji zwrotu „rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie (…), a także wartość innych nieodpłatnych (…) świadczeń”, które zostało zastosowane w przytoczonym powyżej przepisie, tj. art. 12 ust.1 pkt 2 tej ustawy o CIT. W treści art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o CIT wskazano co prawda, w jaki sposób ustala się wartość nieodpłatnie otrzymanych rzeczy, praw oraz innych świadczeń. Przepisy te nie określają jednak zakresu ww. zwrotu.

W doktrynie prawa podatkowego podnosi się, że cechą nieodpłatnego świadczenia jest otrzymanie świadczenia bez obowiązku wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego (wobec podmiotu, od którego otrzymało się świadczenie lub wobec podmiotu trzeciego). Do nieodpłatnego otrzymania świadczeń dochodzi wyłącznie w przypadku, gdy otrzymujący takie świadczenie nie wykonuje w zamian żadnego świadczenia ze swojej strony (zob. uwagi zawarte w punkcie IV.B. komentarza do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych [w]: W.Dmoch, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych. Komentarz 2015, Legalis).

Podobnie pojęcie to definiowane jest w praktyce orzeczniczej. Jak wskazano w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2002 r. o sygn. FPS 9/02: „(…) pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art. 353 KC), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Również w praktyce Ministerstwa Finansów podkreślana jest cecha braku ekwiwalentu jako cecha rozstrzygająca o możliwości uznania danego świadczenia za świadczenie uzyskane nieodpłatnie. Jak bowiem wskazano w interpretacji ogólnej nr DD5/033/2/DZQ/2012/DD-134 Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2012 r. w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w sytuacji udzielenia przez wspólnika spółki kapitałowej nieodpłatnego poręczenia w celu zabezpieczenia kredytu zaciągniętego przez tę spółkę „(…) o uznaniu nieodpłatnego poręczenia za nieodpłatne świadczenie, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można mówić, jeżeli:

jedna ze stron otrzymuje materialną korzyść w związku z poręczeniem, której wartość można wycenić,
udzielenie poręczenia nie pociąga za sobą żadnych kosztów bądź świadczenia wzajemnego ze strony podmiotu je otrzymującego,

-udzielenie poręczenia jest związane z wolą poręczyciela, co oznacza, że jest on gotowy udzielić poręczenia bez wynagrodzenia”. W świetle powyższego, istotą nieodpłatnego świadczenia jest brak świadczenia wzajemnego.

Odnosząc powyższe rozważania do analizowanego w ramach niniejszego wniosku zdarzenia przyszłego zauważyć należy, że w planowanym modelu sprzedaży części regenerowanych nabywca takiej części będzie uprawniony do zwrotu na rzecz Spółki części uszkodzonej posiadającej ten sam numer katalogowy tj. to samo przeznaczenie i dane techniczne w postaci miedzy innymi gabarytów, wydajności i sprawności, co część regenerowana. W związku z otrzymaniem części uszkodzonej Wnioskodawca dokona zwrotu na rzecz nabywcy części regenerowanej kwoty odpowiadającej kaucji. Z uwagi na ekwiwalentne działania stron, nie wystąpi w tym przypadku sytuacja, w której Spółka otrzyma jakąkolwiek rzecz lub inne świadczenia nieodpłatnie.

Uszkodzona część, którą zwróci kontrahent Spółki, co do zasady, przeznaczona będzie do regeneracji. Taki sposób postępowania zgodny jest między innymi z założeniami w zakresie ochrony środowiska promowanymi przez Grupę X.. Niemniej jednak, aby dana część mogła zostać przetworzona, konieczna jest wstępna weryfikacja części. Nie każda część uszkodzona może bowiem zostać poddana regeneracji. W praktyce zdarzają się sytuacje, w których po analizie stanu danej części okazuje się, że stopień jej zużycia lub charakter uszkodzeń uniemożliwia jej regenerację lub wykorzystanie do innych celów. Oznacza to, że część uszkodzonych części okaże się bezużyteczna i bezwartościowa. W ramach przeprowadzanej przez magazyn Spółki analizy przydatności danej części do procesu regeneracji wypełniana będzie karta akceptacji, w której opisany będzie sposób zwrotu oraz kompletacja uszkodzonej części. Zwrot kaucji przez Spółkę na rzecz nabywcy nie będzie jednak uzależniony od możliwości regeneracji zwracanej części uszkodzonej.

Uznać należy, że w planowanym przez Spółkę modelu sprzedaży części regenerowanych, na etapie zwrotu uszkodzonej części nie wystąpi sytuacji nieodpłatnego przekazania rzeczy lub innego nieodpłatnego świadczenia na rzecz Wnioskodawcy. Nabywca części regenerowanej będzie uprawniony do oddania na rzecz Spółki uszkodzonej części o tym samym numerze katalogowym, co część regenerowana, tj. o tym samym przeznaczeniu i danych technicznych w postaci miedzy innymi gabarytów, wydajności i sprawności. W zamian Spółka dokona na jego rzecz środków pieniężnych w wysokości równej kaucji. W tej sytuacji, nie ma wątpliwości, że w ramach planowanego modelu obrotu częściami regenerowanymi dochodzić będzie do świadczeń wzajemnych. Nie wystąpi w tej sytuacji nieodpłatne / nieekwiwalentne przekazanie rzeczy lub inne nieodpłatne / nieekwiwalentne świadczenia na rzecz Spółki.

Jednocześnie, mając na uwadze przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym w momencie sprzedaży części regenerowanej Spółka rozpozna jako przychód podatkowy kaucję otrzymaną od nabywcy części regenerowanej, uznać należy, że zwrot kaucji na rzecz nabywcy części regenerowanej pomniejszy przychody podatkowe Spółki. W tym zakresie zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym za przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie uzyskane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W świetle tego uregulowania, zwrot przez Spółkę kwoty kaucji na rzecz nabywcy części regenerowanej w związku ze skorzystaniem przez niego z możliwości zwrotu uszkodzonej części powinien zostać odzwierciedlony w ramach podatku dochodowego od osób prawnych. Zwrot kaucji na rzecz nabywcy części regenerowanej dokumentowany będzie wystawioną przez Spółkę fakturą korygującą.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, zwrot Spółce uszkodzonej części przez nabywcę części regenerowanej nie będzie prowadzić do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt . 2 ustawy o CIT oraz dokonany wówczas zwrot kaucji na rzecz nabywcy części regenerowanej – zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT – pomniejszy przychody podatkowe Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin