Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-811/15-4/KS1
z 9 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/4511-811/15-2/KS1 z dnia 17 sierpnia 2015 r. (data nadania 18 sierpnia 2015 r., data doręczenia 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku ze studiami w czasie prowadzenia działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku ze studiami w czasie prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawczynię to usługi coachingowe - coaching kariery i relacji (PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane). Wnioskodawczyni jest opodatkowana podatkiem liniowym i rozlicza się w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów, metodą kasową.

Działalność Wnioskodawczyni skierowana jest na pomoc o charakterze psychologicznym dla klientów:

• w znalezieniu pracy,
• zmianie życia zawodowego,
• odnalezieniu zupełnie innego kierunku działania,
• budowaniu zespołu w pracy,
• powrocie do dawnych pasji,
• w realizacji udanych rozmów rekrutacyjnych,
  
• poprawianiu relacji z „trudnym szefem”,
• zdobyciu silnej pozycji w firmie,
• odnalezieniu się na nowo w pracy po okresie wypalenia zawodowego,
• odnalezieniu się w roli nowego szefa dużej firmy,
• poprawie relacji z członkami rodziny,
• a także polubieniu siebie.
  
  

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni spotyka się z osobami, które znajdują się z różnych przyczyn w trudnej sytuacji życiowej lub zawodowej i w trakcie rozmów, m.in. korzystając z oceny psychologicznej pomaga im poradzić sobie z problemami psychologicznymi, takimi jak:

• zaniżona samoocena,
• poczucie utraty kontroli nad własnym życiem,
• obawa przed nowymi wyzwaniami lub/i nowymi obowiązkami, itp.
  
  

Wnioskodawczyni udziela im wsparcia, pomaga odnaleźć motywację, uczy radzenia sobie ze stresem, uzmysławia poziom aspiracji oraz poziom własnej wartości.

Aby spotkania z klientami miały charakter profesjonalny Wnioskodawczyni podjęła 3,5-roczne studia na kierunku psychologia społeczna i zalicza wydatki poniesione na opłatę czesnego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na opłatę za studia na kierunku psychologia społeczna (tj. czesne) Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w charakterze coacha kariery i relacji?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na opłatę czesnego za studia na kierunku psychologia społeczna do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty działalności gospodarczej prowadzonej w charakterze coacha kariery i relacji.

Z praktyki orzeczniczej sadów administracyjnych, która stanowi poparcie wykładni wskazanych przepisów prawa podatkowego, wynika że aby określone wydatki mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowo-skutkowy między ponoszonymi wydatkami i uzyskiwanym przychodem.

Każdy wydatek, który jest celowo poniesiony, z zamiarem uzyskania przychodów, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.- o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.) - dalej „updof”, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu. Ustawodawca nie zastrzegł w art. 23 updof, że wydatki poniesione na opłatę czesnego za studia na kierunku zbieżnym z profilem prowadzonej działalności gospodarczej (tutaj psychologia społeczna - działalność jako coach kariery i relacji), podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych. Zatem, w mojej ocenie, kierując się definicją legalną kosztów uzyskania przychodów, zawartą w art. 22 ust. 1 i 23 updof, należy przyjąć, że gdy ich poniesienie ma na celu uzyskanie przychodów albo zmierza do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, mogą one być zakwalifikowane do tej kategorii.

Reasumując, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodów, który należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 updof,
• zostać właściwie udokumentowany.
  
  

Ciężar udowodnienia ww. spoczywa zaś na podatniku. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów uznaje się koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich konieczne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza polega na świadczeniu usług coachingowych - coaching kariery i relacji (PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane). Działalność Wnioskodawczyni skupia się na pomocy klientom w znalezieniu pracy, budowaniu zespołu i powrocie do dawnych pasji, zmianie życia zawodowego, odnalezieniu zupełnie innego kierunku działania, udanych rozmów rekrutacyjnych, poprawianiu relacji z „trudnym szefem” oraz zdobyciu silnej pozycji w firmie, odnalezieniu się na nowo w pracy po okresie wypalenia zawodowego, odnalezieniu się w roli nowego szefa dużej firmy, poprawie relacji z członkami rodziny, a także polubieniu siebie. Klienci szukający pomocy coacha to osoby zazwyczaj dobrze wykształcone i świadome rynku usług profesjonalnych. Osoby takie szukają usług oferowanych przez gruntownie wykwalifikowanych profesjonalistów. Klienci tacy szczegółowo sprawdzają kwalifikacje oraz przygotowanie coacha, któremu w trakcie zajęć będą musiały zaufać i któremu powierzą swoje obawy i problemy życiowe, rodzinne lub zawodowe.

Stąd wiedza psychologiczna jest niezbędna do fachowego prowadzenia tego typu zajęć, wręcz konieczna aby w czasie spotkań osoby poddane terapii nie ucierpiały na skutek nieprofesjonalnego postępowania Wnioskodawczyni.

Program studiów o kierunku psychologia społeczna, które Wnioskodawczyni podjęła w celu poszerzenia i ugruntowania posiadanego przez Wnioskodawczynię doświadczenia, składa się z różnych modułów, między innymi:

1. Psychologia społeczna - absolutna podstawa do pracy w biznesie, zarządzania grupami ludzi, doradztwa w tymże zarządzaniu etc.
2. Psychopatologia - pozwala właściwie zdiagnozować problem klienta i to czy można z nim pracować metodami coachingowymi czy jednak skierować na terapię, umożliwia też udzielenie pomocy psychologicznej.
3. Psychologia różnic indywidualnych - bardzo przydatna w coachingu kariery - pozwala pomóc przy doborze właściwego zajęcia w zależności od cech, temperamentu, podobnie jak:
4. Psychologia emocji i motywacji.
   W trakcie trwania studiów w ramach zajęć i na zaliczenia projektujemy ścieżki rozwoju i kariery, czyli to w czym Wnioskodawczyni pomaga klientom, jak również szkolenia z motywacji.
   
5. Psychometria - pozwala rozumieć kwestionariusze osobowości zawodowej i testy umiejętności, którymi Wnioskodawczyni posługuje się przy realizacji swoich obowiązków zawodowych.
6. Kompetencje społeczne - komunikacja, współpraca w zespole, zarządzanie w czasie - są to bezpośrednio tematy bardzo przydatne w biznesie, z których Wnioskodawczyni prowadzi szkolenia.
7. Psychologia rozwojowa - pozwala zrozumieć kryzysy rozwojowe, przez które przechodzą klienci coachingu oraz pomagać w ich rozwiązaniu.
8. Psychologia związków i grupy - pomaga w pracy w przypadku coachingu relacji i coachingu grup i zespołów.
   
   

Ponieważ obecnie na rynku usług coachingowych pojawiło się bardzo wielu coachów, aby pozostać konkurencyjną i nadal utrzymywać się z prowadzonej działalności Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć zakres swoich usług o terapię, zwłaszcza, że wielu klientów coachingu tak naprawdę wymaga często naprawdę profesjonalnego wsparcia psychologicznego i terapeutycznego. Wnioskodawczyni nie mogąc się legitymować dyplomem psychologa nie mogłaby zajmować się najcięższymi przypadkami i udzielać pomocy (dla bezpieczeństwa klientów i swojego). Ukończenie studiów psychologicznych otwiera również przed Wnioskodawczynią możliwość dodatkowej pracy np. na uczelni, w razie gdyby rynek na usługi Wnioskodawczyni się pogorszył. Istotnym argumentem przemawiającym za podjęciem studiów na kierunku psychologia społeczna był też fakt, że w wielu przetargach na usługi coachingowe wręcz wymagane jest wykształcenie wyższe magisterskie psychologiczne (Wnioskodawczyni ma jedynie licencjat z ekonomii).

Według zaleceń Kodeksu coacha ICC (International Coaching Community) organizacji, w której Wnioskodawczyni jest certyfikowana: Osoba coacha - „KOMPETENCJE OSOBOWE” ma obowiązek dbać o swój stały rozwój: „Coach stale rozwija się zarówno na polu zawodowym, jak i ogólnoludzkim. Oznacza to, że przynajmniej raz w roku, poprzez uczestnictwo w szkoleniach, warsztatach, superwizjach, itp. podnosi swoje kwalifikacje zawodowe i poszerza wachlarz swoich możliwości. Jest na bieżąco z literaturą o tematyce coachingowej oraz rozwojowej”.

Z uwagi na ww., jak również na to, że Wnioskodawczyni bardzo poważnie traktuję swój zawód, który uważa za swoje powołanie oraz odczuwa ciężar obowiązków spoczywających na Niej jako coachu, które ma wobec swoich klientów, stara się rozwijać i dokształcać w zawodzie zgodnie z zaleceniami ICC. W tym właśnie celu Wnioskodawczyni podjęła naukę na kierunku psychologia społeczna.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni uważa, że przychody osiągane w ramach Jej działalności mają bezpośredni związek z posiadanymi i zdobywanymi przez Wnioskodawczynię kwalifikacjami na studiach o kierunku psychologia społeczna i poniesionymi w związku z tym wydatkami. Związek ten jest ścisły i bezpośredni. Bez gruntownej wiedzy z zakresu psychologii nie sposób jest efektywnie pomagać osobom, które borykają się z problemami natury psychologicznej (zaniżona samoocena, lęki i obawy, poczucie utraty kontroli nad własnym życiem, itp.).

Określenie „w celu” użyte w art. 22 ust. 1 updof oznacza pozostawanie wydatku (kosztu) w takim związku z przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródeł. Uzyskanie wiedzy z zakresu psychologii ma właśnie taki związek z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. W tym wypadku zatem nie można uznać, że studia na kierunku psychologia społeczna stanowią rozszerzenie wiedzy ogólnej Wnioskodawczyni, gdyż jest to wiedza o charakterze ściśle profesjonalnym.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni poczynione przez Wnioskodawczynię wydatki w celu zdobycia dyplomu w zakresie psychologii społecznej Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 u.p.d.o.f. nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny zgodnie, z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być, zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży, bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług coachingowych - coaching kariery i relacji (PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane). Działalność Wnioskodawczyni skierowana jest na pomoc o charakterze psychologicznym dla klientów w znalezieniu pracy, zmianie życia zawodowego, odnalezieniu zupełnie innego kierunku działania, budowaniu zespołu w pracy, powrocie do dawnych pasji, w realizacji udanych rozmów rekrutacyjnych, poprawianiu relacji z „trudnym szefem”, zdobyciu silnej pozycji w firmie, odnalezieniu się na nowo w pracy po okresie wypalenia zawodowego, odnalezieniu się w roli nowego szefa dużej firmy, poprawie relacji z członkami rodziny, a także polubieniu siebie. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni spotyka się z osobami, które znajdują się z różnych przyczyn w trudnej sytuacji życiowej lub zawodowej i w trakcie rozmów, m.in. korzystając z oceny psychologicznej pomaga im poradzić sobie z problemami psychologicznymi, takimi jak: zaniżona samoocena, poczucie utraty kontroli nad własnym życiem, obawa przed nowymi wyzwaniami lub/i nowymi obowiązkami, itp. Wnioskodawczyni udziela im wsparcia, pomaga odnaleźć motywację, uczy radzenia sobie ze stresem, uzmysławia poziom aspiracji oraz poziom własnej wartości. Wnioskodawczyni aby spotkania z klientami miały charakter profesjonalny podjęła 3,5-roczne studia na kierunku psychologia społeczna i zalicza wydatki poniesione na opłatę czesnego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie organu w przedstawionej sytuacji wydatki ponoszone w związku z ww. studiami nie spełniają kryterium celowości wynikającego z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Podkreślić należy, że ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik w związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym podejmowanym przez podmiot.

Możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez Podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość poniesionych kosztów.

Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

Wskazane we wniosku wydatki na studia należy więc ocenić jako poniesione w celu zdobycia przez podatnika kwalifikacji w postaci ukończonych studiów. Wydatki te służą podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia, a więc mają charakter osobisty. Celem poniesienia przez podatnika kosztów studiów na kierunku psychologia społeczna jest zdobycie wiedzy i umiejętności, a nie osiągnięcie przychodów z konkretnego źródła, jakim jest działalność gospodarcza.

Przenosząc wskazane uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki na czesne za studia na kierunku psychologia społeczna należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.