2015.09.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-574/15-3/RR
z 9 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 18 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanych placami betonowymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanych placami betonowymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (zwana dalej „F. ”) jest polskim podmiotem gospodarczym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. F. posiada nieruchomość, którą zamierza zbyć. Łącznie do sprzedaży przeznaczone jest 19,7764 ha. Przedmiotem sprzedaży ma być prawo wieczystego użytkowania gruntów (dalej: ,,Grunty”) oraz prawo własności obiektów budowlanych położonych na tych Gruntach i trwale z nimi związanych (dalej: ,,Zabudowania”).

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży składa się z 38 działek ewidencyjnych ujętych w trzech różnych księgach wieczystych.

W dniu 29 lutego 1996 r. została powołana spółka F. sp. z o.o. (której kontynuatorem jest Wnioskodawca – tj. F. S.A.) do której wniesiono aportem przedsiębiorstwo obejmujące poniższe składniki majątkowe. W ten sposób przedmioty objęte wnioskiem nabył Wnioskodawca. Nabycie to nastąpiło bez podatku VAT. Grunty wraz Zabudowaniami zostały oddane do użytkowania w ramach umowy o oddanie przedsiębiorstwa w użytkowanie zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 30 grudnia 1999 r. Umowa nie podlegała podatkowi VAT, jako że dotyczyła przedsiębiorstwa. Oddanie w używanie nastąpiło w dniu 31 grudnia 1999 r. na okres 7 lat do 31 grudnia 2006 r.

Niniejszy wniosek dotyczy następujących działek: Działka 1/1, Działka 1/4, Działka 2/1, Działka 2/4, Działka 3/1, Działka 3/4, Działka 20, Działka 21/1, Działka 21/2, Działka 22/1, Działka 22/2, Działka 24, Działka 25, Działka 26, Działka 27.

Działki te są zabudowane placem betonowym o pow. ok. 1,48 ha nabytym w 1996 r. bez prawa do odliczenia VAT i nie będącym przedmiotem ulepszenia bądź modernizacji, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Plac ten był wykorzystywany przez Spółkę od momentu jego wybudowania do składowania wszelkich blach i innych elementów stalowych (tzw. magazyn hutniczy). Plac ten był objęty umową o oddanie przedsiębiorstwa w użytkowanie. Przedmiotowe działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: „MPZP”) z następującym przeznaczeniem:

Działka 1/1 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego.
Działka 1/4 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego.
Działka 2/1 jest objęta w części MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego, zaś w pozostałej części jest objęta MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 2/4 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego.
Działka 3/1 jest objęta w części MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego, zaś w pozostałej części jest objęta MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 3/4 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego.
Działka 20 jest objęta częściowo MPZP i oznaczona symbolem 18KP, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla parkingu powierzchniowego ogólnodostępnego, zaś w pozostałej części jest objęta MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 21/1 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 21/2 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 22/1 jest objęta w części MPZP i oznaczona symbolem 19MW, którzy przewiduje podstawowe przeznaczenia dla zabudowy wielorodzinnej, zaś w pozostałej części jest objęta MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 22/2 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 24 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 25 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 26 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.
Działka 27 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P, który przewiduje podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.

Ponadto F. zamierza dokonać dostawy Działki 8/3, która jest zabudowana placem utwardzonym. Plac jest wykonany z betonu i został nabyty w 1996 r., jest to inny plac niż wskazany powyżej. F. nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu placu. Plac nie był także przedmiotem ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Plac ten był wykorzystywany na własne cele przez Spółkę a następnie był objęty umową o oddanie przedsiębiorstwa w użytkowanie.

Działka 8/3 jest objęta w całości MPZP i oznaczona symbolem 4P. Symbol ten oznacza podstawowe przeznaczenie dla przemysłu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa przedmiotowych placów wraz z działkami (tj. działek 1/1, 1/4, 2/1, 2/4, 3/1, 3/4, 20, 21/1, 21/2, 22/1, 22/2, 24, 25, 26, 27 i 8/3) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowych placów wraz z działkami (tj. działek 1/1, 1/4, 2/1, 2/4, 3/1, 3/4, 20, 21/1, 21/2, 22/1, 22/2, 24, 25, 26, 27 i 8/3) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków lub budowli, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z kolei, w myśl definicji zawartej w przepisie art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków lub budowli po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ustawa o VAT wiąże pojęcie pierwszego zasiedlenia z wydaniem budynku, budowli lub ich części do użytkowania na podstawie czynności podlegającej VAT. Przedmiotowy plac betonowy (znajdujący się na tych wszystkich działkach) nie był nigdy przedmiotem wydania podlegającego podatkowi VAT.

Jednocześnie nie można pominąć stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. w sprawie o sygn. I FSK 382/14. Sąd uznał bowiem, iż „Warunek zawarty w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., definiującym pojęcie „pierwsze zasiedlenie” jako „oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” nie ma umocowania w Dyrektywie 112.” NSA wskazał, iż „Przepis ten stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 112, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku następujące transakcje: dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem.

Z art. 12 ust. 2 Dyrektywy 112 wynika, że szczegółowe zasady co do stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia dotyczą jedynie kwestii przebudowy budynków. Natomiast, z orzecznictwa wynika, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko i mocno intuicyjne, czyli jest w nim mowa o pewnym użytkowaniu określonego budynku. Tymczasem ustawodawca polski w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. wyraźnie dookreślił pojęcie „pierwszego zasiedlenia”. A zatem ten warunek zawarty w art. 2 pkt 14 u.p.t.u „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” nie ma umocowania w Dyrektywie 112. Zwolnienie przewidziane w art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 112 dotyczy tzw. dostaw budynków używanych, czyli w jakiś sposób użytkowanych.

Zatem, trzeba przyjąć, że jeżeli spółka użytkowała nieruchomość do działalności gospodarczej i można powiedzieć, że spełniła ten drugi warunek, z którego skorzystał ustawodawca polski, czyli czyniła to przez pewien czasu, to zaistniały przesłanki do zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.”.

Wobec powyższego, przedmiotowe place wraz działkami były nie tylko wykorzystywane przez F. na własne cele prowadzonej działalności, ale także zostały oddane do użytkowania ponad dwa lata temu (1999 r.). Sam fakt, że czynność oddania przedsiębiorstwa w użytkowanie jest wyłączona spod regulacji Ustawy o VAT, podobnie jak własny użytek, nie wpływa zdaniem NSA, popieranym przez wnioskodawcę, na fakt zasiedlenia placu betonowego w rozumieniu przepisów o VAT, z uwzględnieniem przepisów europejskich (w tym Dyrektywy 2006/112/WE).

Za zwolnieniem od podatku VAT dostawy placów przemawia także fakt, iż najpóźniej w dniu 1 maja 2004 r. (wejście w życie Ustawy o VAT) czynność oddania przedsiębiorstwa w użytkowanie stała się usługą podlegającą opodatkowaniu VAT. W tym czasie umowa była w trakcie i była w całości opłacona przed tą datą, zatem czynność ta była najpóźniej od tego dnia czynnością podlegającą opodatkowaniu (a bez znaczenia jest okoliczność, iż obowiązek podatkowy od tej czynności powstał przed 1 maja 2004 r.) i place były oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT od 1 maja 2004 r., a więc ponad dwa lata temu, zaś od tego czasu nie były ulepszane w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych. Bez znaczenia jest fakt, iż place były w dacie wejścia w życie ustawy o VAT we władaniu użytkownika, bowiem uzależnienie od tego zwolnienia od podatku VAT od tego kiedy nastąpiło oddanie rzeczy do użytkowania, czy przed 1 maja 2004 r., czy po tej dacie – skoro rzeczy pozostawały w użytkowaniu w tym samym okresie w ramach czynności podlegających opodatkowaniu naruszałoby konstytucyjną zasadę równości, bowiem nie jest to cechą relewantną, skoro place były używane po 1 maja 2004 r. w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Wobec powyższego przedmiotowe place, jako objęte pierwszym zasiedleniem ponad dwa lata temu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art . 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

W przypadku, gdyby organ wydający interpretację nie podzielił powyższego stanowiska podatnika, należy pamiętać, iż zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków lub budowli nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wskazano w stanie faktycznym place wybudowano w 1990 r. bez prawa do odliczenia VAT. Place nie był także przedmiotem ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Tym samym, w przypadku jeśli dostawa placów nie będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, powinna korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ww. ustawy musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie dotyczyć może każdej czynności objętej przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, mocą której budynek, budowla lub ich części oddane są do użytkowania. Tym samym, może to być zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług.

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 10 ww. ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Według art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Stosownie zaś do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat – art. 43 ust. 7a ww. ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Natomiast, należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.).

I tak w myśl art. 3 pkt 3 ww. ustawy, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość położoną w Nysie, którą zamierza zbyć. Przedmiotem sprzedaży ma być prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz prawo własności obiektów budowlanych położonych na tych Gruntach i trwale z nimi związanych.

Działka 1/1, Działka 1/4, Działka 2/1, Działka 2/4, Działka 3/1, Działka 3/4, Działka 20, Działka 21/1, Działka 21/2, Działka 22/1, Działka 22/2, Działka 24, Działka 25, Działka 26, Działka 27 - są zabudowane placem betonowym o pow. ok. 1,48 ha nabytym w 1996 r. bez prawa do odliczenia VAT i nie będącym przedmiotem ulepszenia bądź modernizacji, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Plac ten był wykorzystywany przez Spółkę od momentu jego wybudowania do składowania wszelkich blach i innych elementów stalowych (tzw. magazyn hutniczy). Plac ten był objęty umową o oddanie przedsiębiorstwa w użytkowanie.

Ponadto F. zamierza dokonać dostawy Działki 8/3, która jest zabudowana placem utwardzonym. Plac jest wykonany z betonu i został nabytym w 1996 r., jest to inny plac niż wskazany powyżej. F. nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu placu. Plac nie był także przedmiotem ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Plac ten był wykorzystywany na własne cele przez Spółkę a następnie był objęty umową o oddanie przedsiębiorstwa w użytkowanie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania do dostawy przedmiotowych placów wraz z działkami (tj. działek 1/1, 1/4, 2/1, 2/4, 3/1, 3/4, 20, 21/1, 21/2, 22/1, 22/2, 24, 25, 26, 27 i 8/3) zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Jak wynika z treści wniosku, budowle w postaci placów betonowych posadowione na działkach 1/1, 1/4, 2/1, 2/4, 3/1, 3/4, 20, 21/1, 21/2, 22/1, 22/2, 24, 25, 26, 27 i 8/3 nigdy nie były oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, zatem ich dostawa odbywać się będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Fakt, że zabudowany grunt wykorzystywany jest na cele Spółki do składowania wszelkich blach i elementów stalowych (tzw. magazyn hutniczy), nie powoduje, że w odniesieniu do gruntu wystąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14. Zdaniem Organu, oddanie do użytkowania, aby było traktowane jako pierwsze zasiedlenie, powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przez które można rozumieć m.in. objęcie we władanie budowli przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, na podstawie umowy sprzedaży, najmu, dzierżawy itp. Definicja „pierwszego zasiedlenia” oznacza wyłącznie transakcje dokonane pomiędzy dwoma podmiotami, zatem aby wystąpiło pierwsze zasiedlenie musi wystąpić czynność, o której mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów. Nie wystarczy, że co do zasady dostawa czy oddanie do użytkowania podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przedmiot transakcji musi faktycznie zostać oddany do użytkowania w ten sposób, że w wyniku tych czynności zostanie naliczony podatek od towarów i usług.

W konsekwencji do sprzedaży ww. placów betonowych posadowionych na nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Skoro przesłanki do zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie zostały spełnione należy zbadać przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a. Podstawą do zastosowania zwolnienia wynikającego z treści tego przepisu jest łączne spełnienie dwóch przesłanek. Pierwszą z nich jest brak prawa do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do obiektów posadowionych na nieruchomości (placów betonowych). Natomiast druga z przesłanek stanowi, że dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie obiektów posadowionych na nieruchomości, w stosunku do których przysługiwałoby mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przekraczających 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości w drodze aportu przedsiębiorstwa, które to nabycie nastąpiło bez podatku VAT, wobec tego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto w odniesieniu do omawianych placów Strona nie dokonywała ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Tym samym w omawianej sprawie spełnione są przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy umożliwiające korzystanie ze zwolnienia z podatku VAT przy dostawie budowli (placów betonowych). W konsekwencji po uwzględnieniu powyższych okoliczności niniejszej sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że transakcja dostawy przedmiotowych placów wraz z działkami (tj. działek 1/1, 1/4, 2/1, 2/4, 3/1, 3/4, 20, 21/1, 21/2, 22/1, 22/2, 24, 25, 26, 27 i 8/3) będzie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Jak już wcześniej wskazano, kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione niniejsze obiekty budowlane rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są obiekty budowlane na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy obiekty te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy z którego wynikało, że dostawa przedmiotowych placów wraz z działkami korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Stronę wyroku NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. I FSK 382/14, wskazać należy, że definicja pierwszego zasiedlenia zawarta jest w tzw. słowniczku ustawowym, zamieszczonym w przepisach ogólnych ustawy. Umieszczenie zaś jakiejś definicji w przepisach ogólnych danej ustawy przesądza o zasięgu, który obejmuje obszar całego tekstu ustawy. Oznacza to, że na gruncie ustawy o VAT nie jest możliwe posługiwanie się pojęciem pierwszego zasiedlenia w innym znaczeniu niż to zostało określone w ww. art. 2 pkt 14. Nie można zatem rozumieć tego terminu w sposób potoczny. Aby zatem można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik użytkował nieruchomość do działalności gospodarczej, nie oznacza to, że została ona zasiedlona. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 1359/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Stwierdzić należy, że z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata. Należy również podkreślić, że przepisy krajowe, w przedmiotowym zakresie, nie sprzeciwiają się regulacjom wspólnotowym. Z definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat. Dyrektywa nie zawiera definicji „pierwszego zasiedlenia”, stanowiącego przesłankę wyłączenia ze zwolnienia dostawy budynków i związanych z nimi gruntów. Należy zauważyć, że wskazane w art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE kryterium „pierwszego zasiedlenia” może być zastąpione innymi kryteriami, takimi jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają odpowiednio pięciu i dwóch lat (art. 12 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy). Skoro wskazany przepis art. 12 ust. 2 zdanie trzecie Dyrektywy daje możliwość państwom członkowskim określenia własnych zasad (kryteriów) dotyczących opodatkowania dostawy budynków i budowli, to tym samym należy przyjąć, że daje również możliwość definiowania pojęcia „pierwsze zasiedlenie”. Ustawodawca krajowy z możliwości tej skorzystał. W sytuacji kiedy przepisy Dyrektywy w istocie nie definiują pierwszego zasiedlenia, przepisy krajowe nie odstępując od tego kryterium jedynie je doprecyzowały (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1581/10, (www.orzeczenia.nsa. gov.pl), jak również wyrok WSA z dnia 23 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1767/14, oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt. I SA/Gd 646/14. Tak więc powołany przez Stronę wyrok uznano jako element argumentacji Strony, lecz nie mający wpływu na końcowe rozstrzygnięcie sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin