INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011r. (data wpływu do tut. BKIP 24 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza przekazać swojej spółce - matce dywidendę (spółka - matka jest spółką zagraniczną i równocześnie 100% udziałowcem spółki). Może wystąpić przypadek, gdy Spółka nie przekaże spółce - matce dywidendy w formie środków pieniężnych (dywidenda pieniężna), lecz w formie papierów wartościowych (np. akcji), które spółka posiada w innych spółkach krajowych (dywidenda rzeczowa). I w taki właśnie sposób Spółka wywiąże się ze zobowiązania do przekazania spółce - matce dywidendy. Spółka - matka będzie 100% udziałowcem Spółki przez czas dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie dywidendy w formie niepieniężnej, w szczególności w formie papierów wartościowych (np. akcji), które Spółka posiada w innych spółkach krajowych, nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie podatku CIT przekazanie spółce - matce dywidendy w formie papierów wartościowych (np. akcji), które Spółka posiada w innych spółkach krajowych (dywidenda rzeczowa) nie spowoduje po stronie Spółki przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisami ksh, dopuszczalna jest wypłata dywidendy zarówno w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej (rzeczowej). Przepisy ksh nie zabraniają, aby umowa spółki przewidywała możliwość wypłaty dywidendy w innej formie niż świadczenie pieniężne. Zgodnie bowiem z art. 191 § 2 ksh, umowa spółki może przewidywać inny niż opisany w ksh sposób podziału zysku. Dodatkowo ksh nie przesądza o wyższości jednej formy wypłaty dywidendy nad drugą, dlatego można uznać, że obie formy są równorzędne. W ocenie Spółki, skoro bezspornie w sytuacji wypłaty dywidendy w formie pieniężnej nie występują żadne skutki podatkowe w podatku CIT dla dokonującego wypłaty (w szczególności nie powstają żadne koszty ani przychody podatkowe), to nie sposób przyjąć, aby przekazanie dywidendy w formie niepieniężnej pociągało za sobą jakiekolwiek implikacje w tym podatku dla przekazującego. Nie można bowiem różnicować sytuacji podatkowej spółki dokonującej podziału zysków na rzecz wspólników w naturze od sytuacji spółki, która wypłaca gotówkę. Oznaczałoby to bowiem, iż pomimo braku regulacji normatywnej w tym zakresie, w zależności od tego, czy podatnik posiada środki pieniężne na wypłatę dywidendy, czy też decyduje się dokonać podziału zysku w naturze z uwagi na aktualny brak gotówki, wystąpią odmienne dla niego skutki podatkowe.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, przychód występuje nie tylko w sytuacji, gdy dojdzie do zwiększenia aktywów podatnika, ale również, gdy nastąpi zmniejszenie zobowiązań (długów) podatnika. Podjęcie uchwały o wypłacie dywidendy w formie niepieniężnej skutkuje powstaniem zobowiązania podmiotu do zaspokojenia udziałowca o wypłatę dywidendy. Wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez podmiot praw wynikających z akcji, pod warunkiem zgody na to wierzyciela (udziałowca), prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. W ten sposób, podmiot jako dłużnik zwolni się z długu, co prowadzi do uzyskania przez niego przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, wypłata dywidendy w formie akcji, będących składnikiem aktywów podmiotu, spowoduje przeniesienie prawa do posiadanego majątku (akcji). Zmianę właściciela akcji należy traktować na gruncie ustawy o CIT na równi ze zbyciem. Czynność ta spowoduje po stronie podmiotu wypłacającego dywidendę rzeczową powstanie przychodu z odpłatnego zbycia tego prawa rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 ustawy o CIT (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt ILPB3/423-828/10-2/GC, interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2011 r. sygn. akt IPPB3/423-734/10-2/GJ)

W ocenie Spółki takie stanowisko jest nieprawidłowe co potwierdzają wyroki sądów administracyjnych (por. m.in. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 707/11, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 98/11).

Sąd we Wrocławiu stwierdził, że brak jest podstaw do przyjęcia, że wypłatę dywidendy w formie niepieniężnej można w zakresie skutków podatkowych zrównać z odpłatnym zbyciem rzeczy i praw majątkowych. Regulacja powołanego przez organ art. 14 ust. 1 ustawy o CIT wprost odnosi się do umowy sprzedaży, która jest czynnością prawną dwustronnie zobowiązującą i odpłatną. Natomiast z punktu widzenia cywilistycznego, obowiązek wypłaty dywidendy jest zobowiązaniem jednostronnym, wynikającym z przepisów ustawowych, umowy spółki i uchwały zgromadzenia wspólników, a w szczególności nie następuje w wyniku umowy zawartej pomiędzy udziałowcami i spółką w znaczeniu prawa cywilnego. Wartość przekazanych przez spółkę w ramach dywidendy akcji nie może być zrównywana z ceną w rozumieniu art. 14 ust. 1, skoro czynność ta (wypłata) nie miała charakteru odpłatnego.

Dodatkowo pojęcie przychodu nie zostało wprost zdefiniowane przez ustawodawcę, ale zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych, przychód podatkowy kreują jedynie te zdarzenia, które powodują powstanie trwałego przysporzenia majątkowego, rozumianego jako definitywne powiększenie aktywów podatnika (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1305/97; interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów w dniu 21 lutego 2008 r., sygn. akt LP-PB3-423-490/07-2/KB; postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. akt 1471/DPD2/423-135/06/MB).

Wypłata dywidendy jest świadczeniem dłużnika (spółki) na rzecz wierzyciela (wspólnika), więc skoro nie towarzyszy temu żadne świadczenie wzajemne wspólnika, w wyniku wypłaty dywidendy po stronie wypłacającego nie następuje żadne przysporzenie majątkowe. Poprzez czynność podziału zysku wypracowanego przez spółkę, następuje w rzeczywistości obniżenie wartości posiadanego przez nią majątku. Zatem nie sposób przyjąć, iż spółka w przypadku dystrybucji dywidendy rzeczowej osiąga jakiekolwiek przysporzenie majątkowe. Które mogłoby podlegać opodatkowaniu.

Co więcej, przepis art. 12 ust. 1 ustawy o CIT dokonuje wyliczenia określonych zdarzeń, które skutkują powstaniem przychodu dla celów podatkowych, w szczególności stanowi, że przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, a także wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Dywidenda w formie niepieniężnej nie została wymieniona w katalogu przychodów. Dla porównania, uzyskanie przychodu z tytułu otrzymania dywidendy jest wprost unormowane jako przychód zarówno w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, jak i dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych. Stąd wynika wniosek, że brak regulacji co do powstania przychodu z tytułu wypłaty dywidendy był zamierzony przez ustawodawcę.

Oczywiście przepis art. 12 ust. 1 ustawy o CIT nie wyczerpuje swoim zakresem wszystkich źródeł przychodu, które mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ponieważ stwierdza, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności przychody wymienione w punktach 1 - 10 tego przepisu, sankcjonując tym samym możliwość opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przychodów nie wymienionych w tym katalogu. Spółka stoi jednak na stanowisku, że skoro wprost z przepisów prawa nie wynika, aby wypłacenie dywidendy rzeczowej powodowało powstanie po stronie podatnika obowiązku podatkowego, to nie można bez podstawy prawnej rozszerzać katalogu źródeł przychodu dla celów podatku CIT. Taka interpretacja przepisów prawa podatkowego narusza zasadę in dubio pro tributario, która nakazuje wątpliwości interpretacyjne rozstrzygać na korzyść podatnika. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Po 912/10).

Ponadto zgodnie z przywoływanym wyrokiem Sądu, w żadnym wypadku wypłaty dywidendy na podstawie art. 191 ksh, czy to w formie pieniężnej czy w naturze, nie można rozpoznawać w kategorii zwolnienia z długu. Zwolnienie z długu jest nieefektywnym sposobem wygaśnięcia zobowiązania, uregulowanym w art. 508 kc, który stanowi, iż „zobowiązanie wygasa gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje". Wygaszenie zobowiązania w ten sposób wymaga zatem nie tylko złożenia oświadczenia przez wierzyciela, ale także akceptacji tego oświadczenia przez dłużnika - i co do zasady powinno następować w drodze umowy między wierzycielem i dłużnikiem, przy czym zwolnienie musi dotyczyć zobowiązania wynikającego z innego stosunku prawnego, niż sama umowa o zwolnienie z długu. Zatem o zwolnieniu z długu można by mówić jedynie wówczas, gdyby wspólnik uprawniony do dywidendy, zgodnie z wymogami art. 508 kc zwolnił spółkę z obowiązku jej wypłaty. Natomiast spółka, wypłacając dywidendę w formie niepieniężnej, wykonuje ciążące na niej zobowiązanie zgodnie z podjętą uchwałą zgromadzenia wspólników. Wygaśnięcie zobowiązania przez jego wykonanie jest sytuacją przeciwną do wygaśnięcia zobowiązania przez zwolnienie z długu.

W przedmiotowej sprawie stanowisko Spółki zostało uznane za prawidłowe w dwóch interpretacjach indywidualnych na gruncie:

1. podatku dochodowego od osób prawnych ("podatek CIT”) - jako płatnik (interpretacjaDyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 sierpnia 2011 r. sygn. akt IBBPII/2/423-20/11/MM),
2. podatku od towarów i usług ("podatek VAT" ) - jako podatnik (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 02 września 2011 r. sygn. akt IBPP3/443-602/11/PK),
   
   

Ad. a). Organ w przedstawionej interpretacji wskazuje, ze prawo do dywidendy „jest jedną z najważniejszych form realizacji praw udziałowców tworzących spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przepisy ksh nie zabraniają aby przedmiotem dywidendy były aktywa inne niż środki pieniężne. Dopuszczalna jest zatem wypłata dywidendy zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej."

Ad. b). Niezależnie od odniesienia wskazanej interpretacji do opodatkowania dywidendy rzeczowej podatkiem od towarów i usług na uwagę zasługuje argumentacja organu dotycząca dywidendy rzeczowej na gruncie przepisów ksh. Z argumentacji organu wnika, że skoro ustawa o VAT ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „dywidenda" to w celu jego zdefiniowania należy posłużyć się definicją zawartą w słowniku języka polskiego.

Na tej podstawie, a także na przywoływanych przez siebie przepisach ksh (w szczególności art. 191 § 1, art. 193 § 1 i art. 195 § 1) Organ wysunął wniosek, że dywidenda jest formą partycypowania przez udziałowców w zysku rocznym spółki w związku z posiadanymi przez nich udziałami, pod warunkiem przeznaczenia zysku uchwałą zgromadzenia wspólników do wypłaty. Zaznaczył, iż wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca oraz szczególnym rodzajem czynności prawnej, co oznacza że źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez udziałowców jest nie umowa cywilnoprawna, lecz uchwała zgromadzenia wspólników (akt o charakterze właścicielskim). Organ podkreślił, że jest to czynność wyraźnie uregulowana w ksh i nie mają do niej zastosowania przepisy kc dotyczące sprzedaży lub zamiany. Organ wskazuje, że w praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne, jednak przepisy ksh nie zabraniają wypłacania dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy znaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa) - jeśli statut spółki wprost taką wypłatę przewiduje.

Reasumując, w ocenie Spółki, przekazanie spółce - matce dywidendy w formie papierów wartościowych (np. akcji), które Spółka posiada w innych spółkach krajowych (dywidenda rzeczowa) nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT dla Spółki, a zatem na Spółce nie będzie ciążył obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Prawo do dywidendy i sposób jego realizacji zostały unormowane ustawą z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Zgodnie z art. 191 § 1 tej ustawy, wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Na mocy art. 193 § 1 Kodeksu spółek handlowych, uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są co do zasady wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Niemniej jednak, umowa spółki może upoważniać zgromadzenie wspólników do określenia dnia, według którego ustala się listę wspólników uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy). Dzień dywidendy wyznacza się w ciągu dwóch miesięcy od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 191 § 1 (art. 193 § 2 - 3 omawianej ustawy).

Jak wskazują powołane unormowania, dywidenda to prawo wspólnika do udziału w zyskach spółki kapitałowej - jest konkretyzacją prawa wspólnika do udziału w zysku wypracowanym przez tę spółkę w danym okresie i przeznaczonym do podziału stosowną uchwałą walnego zgromadzenia wspólników. Pozyskanie przez spółkę kapitałową środków na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z wypracowaniem przez nią zysku (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych).

Należy przy tym zauważyć, że zysk spółki kapitałowej jest ustalany w określonej kwocie pieniężnej. W konsekwencji, także dywidenda należna danemu wspólnikowi – jako jego udział w zysku spółki przeznaczonym do podziału – jest ustalana jako kwota pieniężna. Wartość dywidendy odpowiada bowiem części zysku przeznaczonego do podziału przypadającej na udziały posiadane przez wspólnika w kapitale zakładowym spółki. Samo zwolnienie się spółki z obowiązku realizacji prawa wspólnika do ustalonej dywidendy może natomiast nastąpić w formie pieniężnej, jak i – za zgodą wspólnika – poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Podjęcie decyzji w zakresie wypłaty dywidendy niepieniężnej może być podyktowane różnymi względami, np. brakiem gotówki na wypłatę dywidendy, także pochodzącej z zewnętrznych źródeł finansowania np. pożyczki czy kredytu. Spółka może także za bardziej racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia uznać przekazanie określonych składników swoich aktywów udziałowcowi uprawnionemu do dywidendy niż ich zbycie, a dopiero następnie wypłatę gotówki (w tym przypadku oszczędza np. na kosztach związanych ze zbyciem majątku ).

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.; określana w dalszej części skrótem „updop”) dywidenda jest przychodem udziałowca (akcjonariusza) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i podlega opodatkowaniu w momencie jej wypłaty.

Ocena skutków prawnych po stronie Spółki wypłacającej udziałowcowi dywidendę w formie niepieniężnej wymaga ustalenia, czy po jej stronie powstanie przychód podatkowy czy też nie. Wskazać w tym miejscu należy, że wypłata wynagrodzenia w formie gotówki byłaby dla Spółki neutralna podatkowo. Natomiast zgoła odmienna sytuacja ma miejsce wtedy, gdy Spółka dokonuje wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej, kosztem swojego majątku.

Przykładowy wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody wymieniony w art. 12 ust. 1-3 updop wskazuje, że co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika o charakterze trwałym, którego rzeczywiste otrzymanie – a w niektórych przypadkach już sam fakt, że jest należny - powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego, o ile przysporzenie to nie jest wyłączone z przychodów na mocy art. 12 ust. 4 updop.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza przekazać swojej spółce - matce dywidendę (spółka - matka jest spółką zagraniczną i równocześnie 100% udziałowcem spółki). Może wystąpić przypadek, gdy spółka nie przekaże Spółce - matce dywidendy w formie środków pieniężnych (dywidenda pieniężna), lecz w formie papierów wartościowych (np. akcji), które spółka posiada w innych spółkach krajowych (dywidenda rzeczowa). I w taki właśnie sposób Spółka wywiąże się ze zobowiązania do przekazania spółce - matce dywidendy. Spółka - matka będzie 100% udziałowcem Spółki przez czas dłuższy niż dwa lata.

Wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez Spółkę, znajdujących się w Jej aktywach, akcji i udziałów prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób Spółka jako dłużnik zwolni się z długu, a ww. akcje zmienią właściciela. Prowadzi to do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 updop.

Przeniesienie własności papierów wartościowych (akcji) w drodze wypłaty dywidendy w postaci niepieniężnej należy bowiem traktować na gruncie updop na równi ze zbyciem tych akcji i udziałów. Należy zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta w której podatnik dokonuje odpłatnego zbycia akcji lub udziałów (tym samym osiąga przychód do opodatkowania), a otrzymane pieniądze przeznacza na wypełnienie zobowiązania względem swoich wierzycieli. Uznanie, że przeniesienie w drodze wypłaty dywidendy własności akcji i udziałów należy traktować na równi z wypłatą dywidendy w gotówce spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży akcji i udziałów, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu dywidendy w formie pieniężnej byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność akcji i udziałów, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że wypłata dywidendy w formie niepieniężnej w drodze przeniesienia na udziałowców Spółki własności akcji i udziałów, stanowiących składniki aktywów Spółki, spowoduje po stronie Spółki wypłacającej dywidendę powstanie przychodu z odpłatnego zbycia, rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 updop, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Reasumując, w Spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych (akcji) w wysokości wartości rynkowej ww. akcji odpowiadającej wartości dywidendy przeznaczonej do wypłaty.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż tut. Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska.

Powołany przez Spółkę interpretacje indywidualne zapadły na gruncie innego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), gdzie zagadnieniem spornym był obowiązek pobrania podatku przez spółkę jako płatnika od wypłacanej dywidendy (interpretacja Znak: IBBPII/2/423-20/11/MM) oraz opodatkowanie dywidendy podatkiem od towarów i usług (interpretacja Znak: IBPP3/443-602/11/PK), a więc stany faktyczne (zdarzenia przyszłe) inne niż ten będący przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.