Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-299/15/RS
z 15 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania przez Gminę świadczeń na rzecz radnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania przez Gminę świadczeń na rzecz radnych.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Radni Gminy pełniąc funkcję radnego na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.) o samorządzie gminnym oraz na podstawie Statutu Gminy uczestniczą w szkoleniach finansowanych z gminnych środków. Ponadto radni w celu sprawowania swojej funkcji otrzymują prasę, artykuły biurowe a Przewodniczący Rady Gminy ma służbowy telefon, za który również płaci Gmina.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sfinansowanie przez Gminę szkoleń, prasy, artykułów biurowych i rozmów telefonicznych związanych z wykonywaniem obowiązków radnego powoduje u radnego powstanie przychodu i czy to obliguje Gminę do pobrania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy?

Zdaniem Gminy, świadczenia finansowane ze środków Gminy związane z wykonywaniem obowiązków radnego nie powodują u niego powstania przychodu i nie obligują Gminy do pobrania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy. Dla prawidłowego funkcjonowania organu Gminy, jakim jest Rada Gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki pozwalające na prawidłowe sprawowanie przez nich funkcji. Powyższe świadczenie zostanie spełnione w interesie Gminy i nie powoduje korzyści materialnej radnych.

Uzasadniając swoje stanowisko Gmina powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 grudnia 2014 r. nr IBPBII/1/415-696/14/JP oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11. Zgodnie z tym wyrokiem wydatki związane z funkcjonowaniem organu Gminy, jakim jest Rada Gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym) w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Gminy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Ustawa nie definiuje pojęcia „wykonywania obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Kwestia ta była jednak przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U 6/97) stwierdził, iż „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie.” Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

Stosownie do art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), organami gminy są:

1. rada gminy;
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady gminy oraz wyboru wójta (burmistrza, prezydenta miasta) określają odrębne ustawy (art. 11a ust. 2 ww. ustawy).

Rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Jeżeli siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, rada nosi nazwę rady miejskiej (art. 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Radę gminy tworzą radni (art. 17 ustawy), którzy są obowiązani brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani (art. 24 ustawy). Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca objął ochroną ich stosunek pracy (art. 24c i 25 ust. 2 ustawy) oraz zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ustawy), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 ustawy).

W świetle powyższego, pomimo braku ustawowej definicji pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to uznać należy, że sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności działa na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Jak wynika z treści wniosku, Radni Gminy pełniąc funkcję radnego na podstawie ustawy o samorządzie gminnym oraz na podstawie Statutu Gminy uczestniczą w szkoleniach finansowanych z gminnych środków. Ponadto radni w celu sprawowania swojej funkcji otrzymują prasę, artykuły biurowe a Przewodniczący Rady Gminy ma służbowy telefon, za który również płaci Gmina.

Bezspornym jest, że dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie mandatu. Stąd też, sfinansowanie przez Gminę uczestnictwa radnego w szkoleniach w zakresie funkcjonowania organu gminy, jego zadań i kompetencji należy zaliczyć do instrumentów niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego, jako członka tego organu jednostki samorządu terytorialnego. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt II FSK 535/11 dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych stwierdził, że „ocena czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) przewiduje w art. 226 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu.

Uprawnione byłoby zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy jakim jest rada gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”

Uznać zatem należy, że fakt sfinansowania z budżetu Gminy kosztów udziału radnego w szkoleniach, w sytuacji, gdy udział w tych przedsięwzięciach związany jest z wykonywaniem przez radnego swojego mandatu i związanych z tym obowiązków i uprawnień, nie generuje po stronie radnego przychodu w rozumieniu ustawy. Do tego rodzaju świadczeń nie mają bowiem zastosowania przepisy ustawy, zarówno w zakresie źródeł przychodów, ustalania wartości przychodu, jak i zwolnień przedmiotowych.

Przychodu w rozumieniu przepisów ustawy nie stanowi również wartość świadczenia w postaci opłacenia radnym, w celach służbowych, prasy i artykułów biurowych a Przewodniczącemu Rady Gminy telefonu służbowego. W sytuacji zatem, gdy Gmina, uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawnego funkcjonowania organu Gminy, ponosi koszty związane z korzystaniem przez radnych z prasy, artykułów biurowych czy telefonu i ich wykorzystanie odbywa się zgodnie z przeznaczeniem (tj. do celów służbowych), to po stronie radnego nie powstaje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy. O przychodzie można mówić wówczas, gdy radny wykorzystywałby ww. rzeczy w celach prywatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wartości wskazanych we wniosku świadczeń w postaci finansowania przez Gminę uczestnictwa radnych w szkoleniach, prasy, artykułów biurowych i rozmów telefonicznych związanych z wykonywaniem obowiązków radnego nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należałoby zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Gminie nie ciążą z tego tytułu obowiązki poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.