Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4513-14/15/JK
z 2 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2015 r. (wpływ 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą produktu do parowej inhalacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą produktu do parowej inhalacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedawać produkt o nazwie T.. Produkt stanowi mieszankę roślinną zawierającą w swym składzie nieprzetworzone zioła (podbiał, melisę i inne) oraz inne składniki roślinne (mieszanka nie zawiera tytoniu) oraz nikotynę w różnych poziomach stężenia (w tym stężenie „0”). Jest przeznaczony i wykorzystywany do użycia wyłącznie poprzez inhalację parową nikotyny wraz z ekstraktami roślinnymi. Inhalacja następuje wyłącznie za pomocą powszechnie dostępnych mobilnych inhalatorów (waporyzerów) przypominających wyglądem i sposobem działania e-papierosy. Waporyzer w komorze grzewczej podgrzewa mieszankę roślinną do temperatury ok. 200 st. C, dzięki czemu, zawarta w mieszance woda wraz z substancjami pochodzenia roślinnego i ewentualnie nikotyną oraz czynnikami wspierającymi przyjmuje postać parową i może być bezpiecznie inhalowana. Odparowanie następuje bez udziału spalania produktu. Nie powstaje dym wraz z nieodłącznym procesowi spalania tlenkiem węgla i czynnikami kancerogennymi. Inhalacja następuje poprzez wdychanie oparów mieszanki. Wnioskodawca chce wprowadzić produkt T. przeznaczony tylko i wyłącznie do parowej inhalacji do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy produkt T. o składzie i przeznaczeniu ww. może być zakwalifikowany jako wyrób tytoniowy, tj. tytoń do palenia w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (art. 98 ust. 5) i objęty podatkiem akcyzowym?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, produkt T. o składzie i wskazanym przeznaczeniu nie może być zakwalifikowany jako tytoń do palenia w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (art. 98 ust. 5), a tym samym nie będzie objęty podatkiem akcyzowym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Do wyrobów tytoniowych zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym zalicza się: papierosy, tytoń do palenia, cygara oraz cygaretki. Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Zgodnie z art. 98 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym tytoniem do palenia są również produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 5, a więc nadające się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, według powyższych przepisów produktu T. nie można zakwalifikować jako tytoń do palenia. T. służyć będzie wyłącznie do celów inhalacji oparami pochodzenia roślinnego i ewentualnie nikotyną o podobnym działaniu jak ogólnie dostępne e-papierosy. Jednakże w ogólnie dostępnych e-papierosach wypełnionych płynnym e-liquidem, użytkownik wdycha poza nikotyną również znaczna ilość szkodliwych substancji powstałych z podgrzewania substancji chemicznych takich jak glikol lub gliceryna, co nie występuje w preparacie T., w którym bazą i podstawowym składnikiem są ogólnie dostępne i przebadane zioła. Zioła i materiał roślinny używany do produkcji nie podlega przetwarzaniu przemysłowemu. T. na drodze bezpiecznej inhalacji parowej zastępuje rytuały związane z używaniem tradycyjnych wyrobów tytoniowych oraz dostarczając ewentualnie nikotynę, pomaga w zmniejszeniu nasilenia głodu nikotynowego i objawów odstawiennych także dzięki wspierającym składnikom roślinnym o udowodnionym działaniu wspomagającym (zgodnie z informacjami zawartymi w publikacjach ESCOP: European Scientific Cooperative on Phytotherapy, którego członkiem jest Polski Komitet Zielarski).

Poza tym, immanentną cechą tytoniu do palenia jest - jak sama nazwa wskazuje - możliwość użycia go „do palenia". Przepis art. 98 ust. 5 ustawy wymaga bowiem, aby wyrób nadawał się do palenia. Wspomagając się oceną Dyrektora Izby Skarbowej wyrażoną w interpretacji indywidulanej IPPP3/443-144/13-4/KB, Wnioskodawca uważa, że ustawa nie definiuje pojęcia „nadawania się do palenia”. Zatem w tej kwestii odwołać należy się do językowego znaczenia tego pojęcia. Z Małego słownika j. polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 465 wynika, iż nadawać się - nadać się to być odpowiednim, stosowanym do czegoś lub na co. Palić - str. 593 tegoż słownika - to w szczególności używać tytoniu (opium itd.) przez wciąganie (wdychanie) dymu z żarzącego się papierosa, fajki, cygara.

Zatem, nadający się do palenia to taki wyrób, który w papierosie, fajce lub cygarze poprzez jego żarzenie się wywołuje dym nadający się do wdychania. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawany wyrób nie będzie opodatkowany akcyzą z tych samych powodów co e-papierosy, ponieważ przedmiotowy produkt nie nadaje się do palenia w tradycyjnych formach, podobnie jak się nie nadają do palenia np. majeranek, mięta czy herbata, natomiast użycie waporyzatora tak jak i e-papierosa nie polega na paleniu jego zawartości (wkładu/kartridża). Bowiem waporyzator tak jak e-papieros jest raczej elektronicznym urządzeniem do inhalacji/zażywania oparów pochodzenia roślinnego i ewentualnie nikotyny, przypominającym papierosa tylko ze względów estetycznych czy marketingowych (np. poprzez zamieszczenie elektronicznej diody imitującej żar z papierosa). Poza tym urządzenia przeznaczone do waporyzacji T. posiadają możliwość podgrzewania wkładu jedynie do temperatury mniejszej niż temperatura spalania suszu roślinnego. Ponadto, urządzenia zwane waporyzatorami służą również do inhalacji prozdrowotnej substancjami czynnymi z różnego rodzaju ziół obecnych na rynku. Proces inhalacji oparami pochodzenia roślinnego i ewentualnie nikotyną polega na odparowywaniu wody z T., która to woda niesie ze sobą czynne substancje zawarte w mieszance roślinnej i ewentualnie nikotynę. Charakter i właściwości fizyko-chemiczne wyrobu oraz treść oznaczeń zamieszczonych na opakowaniach, w jakich będzie on sprzedawany, również wskazują na fakt, że nie należy go traktować jak wyrób tytoniowy. Wyrób po wyjęciu z opakowania nie może być użyty do palenia tradycyjnego bez dalszego przetwarzania przemysłowego, podobnie jak nie może być użyta w tym celu herbata, mięta, szałwia czy majeranek. Zdrowie i bezpieczeństwo konsumenta podlega w Polsce ochronie prawnej. Głównym aktem regulującym problematykę w tym zakresie jest ustawa z 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz.U. Nr 229, poz . 2275). Przepisy tej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów. Dyrektywa reguluje wiele kwestii dotyczących bezpieczeństwa wyrobu, między innymi podaje definicje produktu bezpiecznego i niebezpiecznego:

• określenie "produkt bezpieczny" oznacza każdy produkt, który w normalnych bądź możliwych do przewidzenia warunkach zastosowania, łącznie z przechowywaniem oraz zastosowaniem wymagań instalacyjnych i konserwacyjnych, nie przedstawia żadnego zagrożenia lub jedynie minimalne zagrożenie związane z jego użytkowaniem. Oceną produktu uważanego za dopuszczalny i odpowiadający wysokiemu poziomowi ochrony bezpieczeństwa i zdrowia osób w szczególny sposób" musi uwzględniać:
• właściwości produktu łącznie z jego składem i opakowaniem oraz w stosownych przypadkach z instrukcją instalacji i konserwacji;
• zakres oddziaływania na inne produkty, jeżeli można przewidzieć, że będzie on używany wraz z innymi produktami;
• wygląd produktu, etykietowanie, wszelkie ostrzeżenia i instrukcje zastosowania i niszczenia, a także wszelkie inne wskazówki czy informacje o produkcie;
• kategorie konsumentów narażonych na szczególne ryzyko podczas używania produktu, zwłaszcza dzieci i osoby w podeszłym wieku.

Powołując się na powyższą regulację prawną T. jako produkt może być bezpiecznie stosowany tylko i wyłącznie poprzez inhalację. Zgodnie z instrukcją oraz zaleceniami producenta produkt nie nadaje się do palenia. W związku z powyższym T. nie może być uznany za tytoń do palenia, a tym samym opodatkowany akcyzą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.

Za papierosy, zgodnie art. 98 ust. 2 ustawy, uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.

Natomiast, zgodnie art. 98 ust. 4 ustawy, za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

• jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Z kolei, zgodnie art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki − art. 98 ust. 7 ustawy.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych − art. 98 ust. 8 ustawy.

Za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym − art. 99a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis zawarty we wniosku, przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Opisany we wniosku wyrób − przeznaczony i wykorzystywany do użycia wyłącznie poprzez inhalację parową nikotyny wraz z ekstraktami roślinnymi – nie wypełnia dyspozycji wskazanych wyżej unormowań art. 98 i art. 99a ust. 1 ustawy, zatem nie może być zaliczony do wyrobów tytoniowych, a także nie będzie suszem tytoniowym, więc zgodnie z oceną Wnioskodawcy nie podlega akcyzie.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna obejmuje swoim zakresem wyłącznie kwestie uregulowane przez przepisy prawa podatkowego, pozostałe kwestie, w szczególności dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa konsumenta, nie były przedmiotem rozważań i oceny tutejszego organu.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.