Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-614/15-2/AOg
z 9 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży składników majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży składników majątku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych (WZMiUW) jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej powołaną Uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 29 marca 1999 r., i jest jednostką budżetową działającą na podstawie statutu zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz 885 z późn. zm.).

Do działań statutowych jednostki należą:

1. zadania zlecone z zakresu administracji rządowej w tym m.in. wykonywanie w imieniu Marszałka praw właścicielskich w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa określonych w art. 11 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 4 oraz określonych w art. 14 ust. 3 i ust.4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2015 r. poz. 469, z późn. zm.).
2. zadania własne Samorządu Województwa w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r. poz. 596 z późn. zm.);

W świetle przedstawionego stanu prawnego jednostka budżetowa pn. Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych wykonuje zadania zlecone i własne w imieniu Marszałka i Samorządu Województwa i z racji powierzonej funkcji jest urzędem obsługującym te organy.

W ramach powierzonej funkcji m.in. utrzymuje urządzenia wodne polegające na eksploatacji, konserwacji oraz remontach w celu zachowania ich użyteczności.

Zadanie to realizuje poprzez zlecanie usług podmiotom zewnętrznym stosując ustawę Prawo zamówień publicznych a także samodzielnie za pomocą własnych brygad roboczych przy użyciu własnego sprzętu specjalistycznego tj. ciągników, przyczep, kosiarek, koparek itp. wykorzystywanych wyłącznie do wykonywania zadań publicznych/statutowych w zakresie gospodarki wodnej. Działalność ta zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie podlega ustawie.

W miesiącu czerwcu ogłoszono przetarg publiczny w kwestii sprzedaży:

• ciągnika rolniczego (rok produkcji 1991). Ciągnik jest sprawny technicznie - stan dobry,
  

• przyczepy lekkiej ciężarowej (rok produkcji 1992). Przyczepa jest sprawna technicznie.
  
  
  

Ponadto, może wystąpić w jednostce zmniejszenie jej zadań statutowych. Stąd wykorzystywany w tym celu majątek ruchomy (tj. ciągniki, przyczepy, kosiarki specjalistyczne, koparki itp.) stanie się majątkiem zbędnym w jej działalności.

W takiej sytuacji jednostka ten majątek w przyszłości będzie sprzedawać.

Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Majątek wykorzystywany był i jest wyłącznie na cele ochrony przeciwpowodziowej, w tym utrzymanie urządzeń wodnych, która stanowi działalność publiczno-prawną (pozostającą poza VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych ma prawo dokonać sprzedaży majątku ruchomego tj. ciągniki, przyczepy, kosiarki specjalistyczne, koparki itp. z zastosowaniem zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy nie uznaje się go za podatnika podatku VAT w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i wszelka sprzedaż majątku ruchomego tj. ciągników, przyczep, kosiarek specjalistycznych, koparek itp. wykorzystywana do działalności publicznej (przeciwpowodziowej) nie dotyczy podatku VAT.

Jednostka wykonując zadania w zakresie m.in. gospodarki wodnej, w tym ochrony przeciwpowodziowej działa jako organ władzy publicznej. W tym celu wykorzystuje ww. sprzęt specjalistyczny. Działalność ta wyłączona jest z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6.

W tym kontekście należny uznać, że w sytuacji gdy jednostka sprzedaje ww. majątek również nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zatem ich sprzedaż w zakresie tej działalności nie podlega opodatkowaniu VAT.

Powyższe unormowanie pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stwierdza, iż krajowe regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 i 8 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie wprowadzonej w art. 43 ust. 1 pkt 2 regulacji zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze - towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku, i faktycznie powinny być używane wyłącznie przy takiej działalności. Po drugie - dla zastosowania zwolnienia - obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym, o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik zainteresowany skorzystaniem z tego zwolnienia musi wykorzystywać towary wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego towary, co do których nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do działalności innej niż zwolniona zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Aby czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wyróżnić należy czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane tym podatkiem. Natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu odróżnić należy od czynności zwolnionych z VAT. Poprzez zwolnienie rozumieć należy sytuację, w której do czynności z reguły opodatkowanej (posiadającej określoną stawkę podatku VAT) zastosowanie znajdzie brak obowiązku opodatkowania, tj. dana czynność skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, co jednak nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego. Czynności nieopodatkowane zaś to takie czynności, które nie są w ogóle objęte przedmiotem opodatkowania i względem których nie występuje obowiązek podatkowy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ww. ustawy).

Aby wyłączenie z grona podatników miało miejsce muszą zostać spełnione dwa warunki, gdyż wyłączenie to:

• dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
  

• odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
  
  

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne. W konsekwencji, należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku przez podmioty wymienione w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT podlega wyłączeniu z VAT.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej powołaną uchwałą Sejmiku Województwa i jest jednocześnie jednostką budżetową działającą na podstawie statutu.

WZMiUW wykonuje zadania zlecone i własne w imieniu Marszałka i Samorządu Województwa i z racji powierzonej funkcji jest urzędem obsługującym te organy.

W ramach powierzonej funkcji m.in. utrzymuje urządzenia wodne polegające na eksploatacji, konserwacji oraz remontach w celu zachowania ich użyteczności.

Zadanie to realizuje poprzez zlecanie usług podmiotom zewnętrznym stosując ustawę Prawo zamówień publicznych a także samodzielnie za pomocą własnych brygad roboczych przy użyciu własnego sprzętu specjalistycznego tj. ciągników, przyczep, kosiarek, koparek itp. wykorzystywanych wyłącznie do wykonywania zadań publicznych/statutowych w zakresie gospodarki wodnej.

W miesiącu czerwcu ogłoszono przetarg publiczny w kwestii sprzedaży:

• ciągnika rolniczego (rok produkcji 1991). Ciągnik jest sprawny technicznie - stan dobry,
  

• przyczepy lekkiej ciężarowej (rok produkcji 1992). Przyczepa jest sprawna technicznie.
  
  

Wnioskodawca zaznaczył we wniosku, że w jednostce może nastąpić zmniejszenie jej zadań statutowych. W związku z tym wykorzystywany w tym celu majątek ruchomy (tj. ciągniki, przyczepy, kosiarki specjalistyczne, koparki itp.) stanie się majątkiem zbędnym w jej działalności.

WZMiUW jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Majątek, którego sprzedaż planuje Wnioskodawca wykorzystywany był i jest wyłącznie na cele ochrony przeciwpowodziowej, w tym utrzymanie urządzeń wodnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży ww. składników majątku podatkiem VAT.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca wykorzystując majątek ruchomy będący przedmiotem wniosku na cele ochrony przeciwpowodziowej wykonuje zadania publiczne/statutowe w zakresie gospodarki wodnej. Wykorzystywanie tych składników majątku WZMiUW odbywało się w związku w wykonywanymi przez Wnioskodawcę zadaniami publicznymi we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W konsekwencji, ww. sprzęt nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Faktycznie był on użytkowany dla realizacji celów, które stanowią działalność pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Czynności udostępniania majątku ruchomego na cele ochrony przeciwpowodziowej – w celu wykonywania zadań publicznych w zakresie gospodarki wodnej – nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów pozwalają stwierdzić, że skoro majątek ruchomy nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz jako służący do wykonywania działalności publiczno-prawnej to Wnioskodawca sprzedając ww. składniki swojego majątku nie działa dla tej czynności „w charakterze podatnika”. Zamierzonej sprzedaży mienia wykorzystywanego do wykonywania zadań publicznych w zakresie gospodarki wodnej nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że planowana sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym, sprzedaż sprzętu wykorzystywanego wyłącznie na cele ochrony przeciwpowodziowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również transakcja sprzedaży majątku przeznaczonego wyłącznie na cele ochrony przeciwpowodziowej nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.