Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-853/15/AK
z 6 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotów za pośrednictwem serwisu aukcyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie opodatkowania sprzedaży przedmiotów za pośrednictwem serwisu aukcyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać część majątku osobistego w postaci kolekcji monet i banknotów, którą z pasją systematycznie gromadził od 1969 r. Aby zgłębić wiedzę z dziedziny historii pieniądza niezbędną kolekcjonerowi zgromadził w tym okresie również duży zbiór literatury z zakresu numizmatyki, a w 1976 r. wstąpił do Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego (PTAiN). W kolekcji, którą posiada znajdują się z monety i banknoty z wielu państw i różnych epok, od starożytnych monet Republiki Rzymskiej do współczesnych obiegowych, ale większość to monety polskie i z Polską związane- Polski Królewskiej, krzyżackie, okresu zaborów, II Rzeczpospolitej, okresu okupacji, monety obiegowe i kolekcjonerskie PRL, do współczesnych monet okolicznościowych i kolekcjonerskich. Monety i banknoty znajdujące się w Jego kolekcji gromadził, kupując je na giełdach numizmatycznych, jarmarkach staroci, sklepach i aukcjach numizmatycznych, NBP, PEWEX-ie, oraz otrzymując od rodziny. Wnioskodawca bardzo dużo monet pozyskał w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ub. wieku w drodze wymiany z innymi numizmatykami na spotkaniach i zebraniach PTAiN – tam było to normą (sprzedawało się jedynie zbędne lub podwójne monety, aby kupić brakujące, ale niemożliwe do pozyskania w drodze wymiany). Kolekcjonując monety Wnioskodawca stara się zebrać je w jak najlepszych stanach zachowania – mając monetę w gorszym stanie kupował taką samą w lepszym, ale kupował również monety w takich samych stanach by mieć je na wymianę. Stąd w kolekcji Wnioskodawcy jest kilkadziesiąt przypadków, że ma po kilka, a nawet po kilkanaście takich samych monet różniących się niekiedy jedynie stanem zachowania. Monety i banknoty nabywał w celu zaspokojenia własnej pasji kolekcjonerskiej i poznawczej, której poświęcał bardzo dużo wolnego czasu, np. niekiedy całe tygodnie, a nawet miesiące dla zidentyfikowania nieznanej Wnioskodawcy monety. Pasja ta w jakimś sensie "rozjaśniała" również powszechną szarość PRL-u. Kolekcja Wnioskodawcy składa się z ponad 2500 monet wykonanych z następujących metali i ich stopów: żelaza, aluminium, miedzi, cynku, niklu i srebra, jest też kilka monet złotych. Wnioskodawca nie jest w stanie określić dokładnej, ogólnej wartości rynkowej tych monet, na kolekcję w przeważającej większości składają się monety popularne, część jest rzadkich, nie ma natomiast monet bardzo rzadkich i unikatów. Szacunkowo wartość kolekcji, Wnioskodawca ocenia w przedziale od 35.000 zł do 45.000 zł, jednakże jak każde szacunki zweryfikuje to rynek.

Zdecydowaną większość zbioru Wnioskodawca zgromadził w okresie PRL-u, kiedy nie stosowano kas fiskalnych i nie wydawano powszechnie paragonów, również w jedynym wówczas salonie numizmatycznym, dlatego nie posiada na ww. monety dowodów zakupu. Nie posiada ich również dlatego, że kupował je wyłącznie dla zaspokojenia swojej pasji kolekcjonerskiej i poznawczej, a nie z myślą o ich późniejszej sprzedaży. Nie planował wcześniej sprzedaży tej kolekcji dlatego też nie przywiązywał wagi do zachowania dowodów zakupu.

Po 42 latach czynnego kolekcjonowania w 2011 r. zaprzestał powiększania kolekcji i od tego czasu nie kupował monet do swojego zbioru. Ponieważ nikt z najbliższych (potencjalnych spadkobierców) nie jest zainteresowany kontynuowaniem pasji wnioskodawcy, względu na wiek i stan zdrowia Wnioskodawca nie jest w stanie tego czynić w dalszym ciągu, postanowił sprzedać posiadane monety i banknoty innym kolekcjonerom.

Sprzedaży chce dokonać na portalu … wystawiając pojedyncze monety, ich zestawy tematyczne, rocznikowe, nominałowe (np. zestaw wszystkich monet 5 groszowych II Rzeczpospolitej) itp. Wnioskodawca nie zamierza kupować już żadnych monet, a wyprzedać jedynie posiadaną kolekcję. Nie zamierza również podejmować w tym celu żadnych specjalnych akcji ogłoszeniowych, reklamowych czy marketingowych. Nie jest w stanie określić jak długo potrwa wyprzedaż kolekcji i czy na wszystkie monety i banknoty znajdą się nabywcy.

Wnioskodawca nadmienia, że całe zawodowo czynne życie przepracował na umowie o pracę lub mianowanie, nigdy nie prowadził działalności gospodarczej i nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, a obecnie jest na emeryturze.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy sprzedaż tej kolekcji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż monet i banknotów stanowiących opisaną wyżej własną kolekcję numizmatyczną nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, a w ramach sprzedaży majątku osobistego. Ostatnie monety i banknoty składające się na tę kolekcję pozyskał w 2011 r. tak więc, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych planowana sprzedaż nastąpi po upływie półrocznego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy i nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3) oraz
• odpłatne zbycie rzeczy (pkt 8).

Jak wynika z treści art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 przytoczonej ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Obowiązki podatkowe zależą zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy sprzedaż rzeczy ruchomych dokonywana jest przez podatnika w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas posiada znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast, gdy sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma zamiar sprzedać część majątku osobistego w postaci kolekcji monet i banknotów, którą z pasją systematycznie gromadził od 1969 r. Monety i banknoty nabywał w celu zaspokojenia własnej pasji kolekcjonerskiej i poznawczej, której poświęcał bardzo dużo wolnego czasu. Kolekcja Wnioskodawcy składa się z ponad 2500 monet. Wnioskodawca nie jest w stanie określić dokładnej, ogólnej wartości rynkowej tych monet, na kolekcję w przeważającej większości składają się monety popularne, część jest rzadkich, nie ma natomiast monet bardzo rzadkich i unikatów. Szacunkowo jej wartość ocenia w przedziale od 35.000 zł do 45.000 zł. Zdecydowaną większość zbioru zgromadził w okresie PRL-u, kiedy nie stosowano kas fiskalnych i nie wydawano powszechnie paragonów, również w jedynym wówczas salonie numizmatycznym, dlatego nie posiada na ww. monety dowodów zakupu. Nie posiada ich również dlatego, że kupował je wyłącznie dla zaspokojenia swojej pasji kolekcjonerskiej i poznawczej, a nie z myślą o ich późniejszej sprzedaży. Nie planował wcześniej sprzedaży tej kolekcji dlatego też nie przywiązywał wagi do zachowania dowodów zakupu.

Po 42 latach czynnego kolekcjonowania w 2011 r. zaprzestał powiększania kolekcji i od tego czasu nie kupował monet do swojego zbioru. Ponieważ nikt z najbliższych (potencjalnych spadkobierców) nie jest zainteresowany kontynuowaniem pasji Wnioskodawcy, ze względu na wiek i stan zdrowia Wnioskodawca nie jest w stanie tego czynić w dalszym ciągu, postanowił sprzedać posiadane monety i banknoty innym kolekcjonerom.

Sprzedaży chce dokonać na portalu … wystawiając pojedyncze monety, ich zestawy tematyczne, rocznikowe, nominałowe (np. zestaw wszystkich monet 5 groszowych II Rzeczpospolitej) itp. Wnioskodawca nie zamierza kupować już żadnych monet, a wyprzedać jedynie posiadaną kolekcję. Nie zamierza również podejmować w tym celu żadnych specjalnych akcji ogłoszeniowych, reklamowych czy marketingowych.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, należy uznać, że czynności związane ze sprzedażą przez Wnioskodawcę na aukcjach prowadzonych przez serwis internetowy przedmiotów stanowiących jego własność, nie noszą znamion pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej powyższej definicji. Wyprzedaż prywatnych przedmiotów trudno uznać za wiążącą się z chęcią stałego zarobkowania (osiągania zysków).

Wobec powyższego, sprzedaż monet o której mowa we wniosku należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Przepis art. 10 ust 1 pkt 8 lit. d) cyt. ustawy podatkowej formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, opisana we wniosku sprzedaż nie będzie źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji czego kwota uzyskana ze sprzedaży tych rzeczy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, zbycie przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku przedmiotów dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przedmiotowego zbycia rzeczy za pośrednictwem serwisu aukcyjnego.

Należy jednocześnie podkreślić, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego sprawy. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega bowiem regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest bowiem sam przepis prawa. W przypadku, gdy w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwe organy ustalą, że przytoczony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) różni się od stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) występującego w rzeczywistości, to wówczas Wnioskodawca nie będzie mógł ze skutkiem prawnym powołać się na niniejszą interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy), a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.