Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4513-56/15-2/SM
z 17 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie rozliczenia ubytków wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie rozliczenia ubytków wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „Spółka”) posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy akcyzowej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w szczególności w zakresie sprzedaży wyrobów węglowych objętych kodem CN 2701 (zwanych dalej: „węgiel”). Odbiorcą sprzedawanego na terytorium Polski przez Spółkę węgla jest podmiot posiadający status finalnego nabywcy węglowegoS.A. - zwana dalej „finalnym nabywcą węglowym”). Finalny nabywca węglowy nabywa węgiel na cele opałowe objęte zwolnieniem od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej. W celu objęcia sprzedawanych wyrobów węglowych zwolnieniem od akcyzy Spółka wystawia fakturę zawierającą elementy wskazane w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, nabycie potwierdzone jest podpisem przez finalnego nabywcę węglowego.

Spółka nabywa węgiel od Kopalni S.A. (zwanej dalej: „Kopalnia”), na podstawie umowy sprzedaży węgla energetycznego. Nabyty od Kopalni węgiel Spółka sprzedaje finalnemu nabywcy węglowemu. Dostawy od Kopalni realizowane są transportem kolejowym na warunkach FCA, punkt zdawczo-odbiorczy stacja nadania przesyłki zgodnie z Incoterms 2010. Stacje nadania są wskazane w umowie pomiędzy Spółką a Kopalnią. Kopalnia ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów przewoźnikowi kolejowemu Spółki w stacji nadania. Węgiel jest sprzedany przez Kopalnię Spółce w momencie załadunku przez przewoźnika (dostarczenie towaru następuje w momencie przekazania go przewoźnikowi wskazanemu przez Spółkę). List przewozowy wypełniany jest przez Kopalnię zgodnie z dyspozycją Spółki, a adres wysyłkowy jest wskazywany przez Spółkę. Po jego załadunku koszty jego przewozu oraz rozładunku obciążają Spółkę. Natomiast miejscem nabycia węgla przez finalnego nabywcę węglowego jest również stacja nadania przesyłki, czyli miejsce załadunku węgla. Zatem, miejsce nabycia węgla od Kopalni przez Spółkę znajduje się w tym samym miejscu, co miejsce odsprzedaży tego węgla finalnemu nabywcy węglowemu przez Spółkę. Węgiel przemieszczany jest bezpośrednio od Kopalni do finalnego nabywcy węglowego, a finalny nabywca węglowy nabywa usługi transportu tego węgla.

W trakcie przemieszczania węgla pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym mogą zdarzyć się straty wyrobów węglowych w wysokości przekraczającej dopuszczalne normy ubytków wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2013 r. w sprawie norm dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych (Dz. U. z dnia 16 września 2013 r., Nr 1087, dalej zwane: „Rozporządzeniem”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy w procesie przemieszczenia węgla od Kopalni do finalnego nabywcy węglowego, powstaną straty wynikające z rzeczywistej, udokumentowanej utraty części lub całości ładunku przez przewoźnika lub na skutek kradzieży, to czy z tego powodu powstaje obowiązek w podatku akcyzowym z tytułu ubytków wyrobów węglowych u Spółki, tj. czy Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego od utraconej ilości węgla?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Rzeczywiste i udokumentowane ubytki wyrobów węglowych powstałe w czasie przewozu wyrobów węglowych pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym powodują powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym w tym zakresie, jeżeli wielkość strat przekracza normy ustalone w Rozporządzeniu, jednakże Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego od strat wyrobów węglowych, powstałych w czasie przewozu wyrobów węglowych pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym.

Spółka nie ma wpływu na to, co dzieje się z transportem węgla od momentu wydania węgla przez Kopalnię przewoźnikowi, wynajętemu przez finalnego nabywcę węglowego, gdyż za proces transportu odpowiada finalny nabywca węglowy i działający na jego zlecenie przewoźnik. Ponadto miejscem sprzedaży przez Spółkę węgla finalnemu nabywcy węglowemu jest miejsce nabycia węgla od Kopalni przez Spółkę. Zatem, to finalny nabywca węglowy jest podatnikiem akcyzy z tytułu ubytków wyrobów węglowych, jako że to on jest podmiotem, u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych w trakcie transportu.

Uzasadnienie:

W myśl art. 9a ust. 1 pkt 7 ustawy akcyzowej, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych. Przy czym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy akcyzowej, ubytki wyrobów akcyzowych - to wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy akcyzowej, obowiązek podatkowy powstaje m.in. z dniem zaistnienia stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu akcyzą.

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy akcyzowej podatnikiem akcyzy jest podmiot, u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych.

Zatem przy ubytkach podatnikiem podatku akcyzowego jest podmiot, u którego powstały ubytki, nawet jeśli nie jest on właścicielem wyrobów węglowych.

Spółka, jako pośredniczący podmiot węglowy sprzedaje nabyty od Kopalni węgiel finalnemu nabywcy węglowemu na cele zwolnione od akcyzy. Miejsce nabycia węgla od Kopalni przez Spółkę znajduje się w tym samym miejscu, co miejsce odsprzedaży tego węgla finalnemu nabywcy węglowemu przez Spółkę.

Węgiel jest transportowany bezpośrednio pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym, a finalny nabywca węglowy nabywa usługi transportu tego węgla. W konsekwencji Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego od strat wyrobów węglowych, powstałych w czasie przewozu wyrobów węglowych pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby węglowe oznaczają wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 tego załącznika mieszczą się: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych (kod CN ex 2701), w poz. 20 - węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych (kod ex CN 2702), w poz. 21 - koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych (kod CN 2704 00).

W myśl art. 9a ust. 1 pkt 7 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c) ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
   
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Pośredniczący podmiot węglowy to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
   
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
   
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Jednocześnie stosownie do art. 30 ust. 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia.

W myśl art. 30 ust. 4 pkt 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 85 ust. 7.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w szczególności w zakresie sprzedaży wyrobów węglowych objętych kodem CN 2701. Spółka posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego. Odbiorcą sprzedawanego na terytorium Polski węgla jest podmiot posiadający status finalnego nabywcy węglowego. Finalny nabywca węglowy nabywa węgiel na cele opałowe objęte zwolnieniem od podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy akcyzowej (zakład energochłonny). W celu objęcia sprzedawanych wyrobów węglowych zwolnieniem od akcyzy Spółka wystawia fakturę zawierającą elementy wskazane w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, nabycie potwierdzone jest podpisem przez finalnego nabywcę węglowego.

Spółka nabywa węgiel od Kopalni na podstawie umowy sprzedaży węgla energetycznego. Nabyty od Kopalni węgiel Spółka sprzedaje finalnemu nabywcy węglowemu. Dostawy od Kopalni realizowane są transportem kolejowym na warunkach FCA, punkt zdawczo-odbiorczy stacja nadania przesyłki zgodnie z Incoterms 2010. Stacje nadania są wskazane w umowie pomiędzy Spółką a Kopalnią. Kopalnia ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów przewoźnikowi kolejowemu Spółki w stacji nadania. Węgiel jest sprzedany przez Kopalnię Spółce w momencie załadunku przez przewoźnika (dostarczenie towaru następuje w momencie przekazania go przewoźnikowi wskazanemu przez Spółkę). List przewozowy wypełniany jest przez Kopalnię zgodnie z dyspozycją Spółki, a adres wysyłkowy jest wskazywany przez Spółkę. Po jego załadunku koszty jego przewozu oraz rozładunku obciążają Spółkę. Natomiast miejscem nabycia węgla przez finalnego nabywcę węglowego jest również stacja nadania przesyłki, czyli miejsce załadunku węgla. Zatem, miejsce nabycia węgla od Kopalni przez Spółkę znajduje sięw tym samym miejscu, co miejsce odsprzedaży tego węgla finalnemu nabywcy węglowemu przez Spółkę. Węgiel przemieszczany jest bezpośrednio od Kopalni do finalnego nabywcy węglowego, a finalny nabywca węglowy nabywa usługi transportu tego węgla.

W trakcie przemieszczania węgla pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym mogą zdarzyć się straty wyrobów węglowych w wysokości przekraczające dopuszczalne normy ubytków wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2013 r. w sprawie norm dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1087).

Wątpliwości Spółki dotyczą opodatkowania powstałych ubytków wyrobów węglowych w zaistniałej sytuacji i uznania Spółki za podatnika podatku akcyzowego z tego tytułu.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że w myśl ww. art. 9a ust. 1 pkt 7 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych. Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c) ustawy za ubytki wyrobów węglowych uznaje się wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

Z ww. przepisów wynika, że nie wszystkie straty czy niedobory wyrobów węglowych uznaje się za ubytki w rozumieniu ustawy. Za ubytki wyrobów węglowych uznaje się jedynie te straty, które powstają w trakcie przemieszczania. Co więcej, aby straty powstałe podczas przemieszczania wyrobów węglowych uznać za ubytki w rozumieniu ustawy, przemieszczanie wyrobów węglowych musi mieść związek z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą. W analizowanej sytuacji Spółka – pośredniczący podmiot węglowy sprzedaje nabyty do kopalni węgiel finalnemu nabywcy węglowemu, który transportuje węgiel przy pomocy wynajętego i działającego na jego zlecenie przewoźnika. Natomiast stosownie do art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest przedmiotem opodatkowania akcyzą. Zatem w przedmiotowym przypadku straty wyrobów węglowych powstają podczas przemieszczania, a jednocześnie przemieszczanie to ma związek z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą, tj. sprzedażą wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Dochodzi zatem do powstania ubytków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c) ustawy.

W zakresie podmiotu zobowiązanego do opodatkowania akcyzą ww. ubytków należy mieć na uwadze, że w myśl art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych lub doszło do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych.

Należy zauważyć, że w opisanej sytuacji Spółka nie ma wpływu na to, co dzieje się z transportem węgla od momentu wydania węgla przez Kopalnię przewoźnikowi, wynajętemu przez finalnego nabywcę węglowego, gdyż za proces transportu odpowiada finalny nabywca węglowy i działający na jego zlecenie przewoźnik. Ponadto miejscem sprzedaży przez Spółkę węgla finalnemu nabywcy węglowemu jest miejsce nabycia węgla od Kopalni przez Spółkę. Ubytki nie powstają zatem w trakcie przemieszczania węgla przez Spółkę. W konsekwencji Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego od ubytków wyrobów węglowych, powstałych w czasie przewozu wyrobów węglowych pomiędzy Kopalnią a finalnym nabywcą węglowym (w zakresie, w jakim ubytki te przekraczają normy dopuszczalne).

Stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.