Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-524/15-4/KOM
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 sierpnia 2015 r. znak IPPP2/4512-524/15-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 13 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego za świadczenie usług w ramach umowy o prowadzenie spraw spółki partnerskiej oraz obowiązku rejestracji jako podatnika VAT

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego za świadczenie usług w ramach umowy o prowadzenie spraw spółki partnerskiej oraz obowiązku rejestracji jako podatnika VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest partnerem spółki M. i Partnerzy K. Spółka na podstawie zapisu w umowie spółki zamierza wypłacać partnerom wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Postanowienie takie jest dopuszczalne, gdyż w zakresie nieuregulowanym przepisami dotyczącymi spółki partnerskiej stosuje się do niej przepisy Kodeksu spółek handlowych o spółce jawnej (art. 89 KSH ), natomiast na podstawie art. 37 KSH w związku z art. 46 KSH umowa spółki może stanowić, że partnerom przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w umowie spółki nie zostały określone konkretne czynności , za które Wnioskodawczyni może otrzymywać wynagrodzenie. W dotychczasowej praktyce spółki wynagrodzenie z tytułu dokonania wspomnianych czynności nie zostało wypłacone.

Zgodnie z przedstawionymi postanowieniami umowy spółki przesłanki nabycia prawa do wynagrodzenia oraz jego wysokość będzie określać uchwała partnerów. Uchwała ta nie została podjęta. Planuje się, że będą to czynności mające istotny wpływ na rozwój spółki i wzrost jej przychodów niezależnie od czynności wykonywanych przez wszystkich partnerów związanych z bieżącym zarządzaniem spółką, w tym zarządzaniem personelem, organizacją pracy i utrzymywaniem relacji z dotychczasowymi

klientami.

Zgodnie z postanowieniami § 5 ust. 4 umowy spółki „z tytułu prowadzenia spraw spółki partnerom przysługuje wynagrodzenie na zasadach określonych uchwałą partnerów. Art. 46 kodeksu spółek handlowych nie stosuje się.”

Zatem przesłanki nabycia prawa do wynagrodzenia oraz jego wysokość będzie określać uchwała partnerów, która nie została jeszcze podjęta. Jednakże ze względu na wezwanie przez organ do doprecyzowania czynności związanych z prowadzeniem spraw spółki, z tytułu których będzie przysługiwać wynagrodzenie niezależnie od udziału w zysku, Wnioskodawczyni wyjaśnia, że zgodnie z ustaleniami między partnerami będą to czynności związane z pozyskaniem nowych klientów lub zwiększeniem obrotów z istniejącymi klientami. Zatem będą to czynności mające istotny wpływ na rozwój spółki i wzrost jej przychodów, niezależnie od czynności wykonywanych przez wszystkich partnerów związanych z bieżącym zarządzaniem spółką w tym zarządzaniem personelem, organizacją pracy i utrzymywaniem relacji z dotychczasowymi klientami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy od wypłaconego wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki osobie fizycznej będącej partnerem spółki i nieprowadzącej działalności gospodarczej powinien być odprowadzany należny VAT?
2. Czy osoba ta powinna się zarejestrować jako czynny podatnik VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie spraw spółki za wynagrodzeniem nie podlega VAT. Podstawą do naliczeń wynagrodzenia będzie umowa spółki partnerskiej, co nie jest jednoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie, wobec tego artykuł 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania. Wynagrodzenie wspólnika nie będzie też zaliczało się do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Wypłacane wspólnikowi wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisami art. 15 ust. 1 podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalności gospodarczą o której mowa w ust. 2 bez względu na cel i rezultat tej działalności - wypłata wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki partnerskiej jej wspólnikowi nie spełnia warunku samodzielnego wykonywania działalności gospodarczej, więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynności mające istotny wpływ na rozwój spółki i wzrost jej przychodów mieszczą się w ramach „prowadzenia spraw spółki”. Ze względu na brak istnienia odrębnego stosunku prawnego, np. „Umowy o zarządzanie”, w ramach którego miałyby być świadczone wspomniane czynności oraz prawo i obowiązek wspólnika spółki do podejmowania wspomnianych wyżej czynności nie można uznać, że czynności te mieszczą się w zakresie pojęcia świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego obowiązek rejestracji podatnika jako czynnego płatnika VAT nie powstaje ze względu na to, że wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi z tytułu prowadzenia spraw spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezsporny związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zaznaczyć należy, że czynności wymienione w art. 5 ww. ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług pod warunkiem, że wykonywane są przez podatnika.

Definicja podatnika zawarta jest w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja „podatnika” ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym, jednakże zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot działający jak podatnik. Należy podkreślić, że oba te warunki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika – nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu – pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest partnerem w kancelarii radców prawnych. Spółka partnerska na podstawie zapisu w swojej umowie zamierza wypłacać partnerom wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Postanowienie takie jest dopuszczalne, gdyż w zakresie nieuregulowanym przepisami dotyczącymi spółki partnerskiej stosuje się do niej przepisy Kodeksu spółek handlowych o spółce jawnej (art. 89 KSH ), natomiast na podstawie art. 37 KSH w związku z art. 46 KSH umowa spółki może stanowić, że partnerom przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

Należy zauważyć, że wyżej przedstawiona, szeroka definicja działalności gospodarczej, została zawężona m.in. przepisem art. 15 ust. 3 ww. ustawy, zgodnie z którym za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
2. (uchylony)
   
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

W art. 13 pkt 7 - 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione są odpowiednio:

• w pkt 7 przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
  
• w pkt 8 przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
  1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
     
  2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
  - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
  
• w pkt 9 przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
  
  

We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania do wynagrodzenia otrzymanego na podstawie umowy, jak również wynagrodzenie wspólnika nie będzie zaliczało się do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Skoro zatem przychody z czynności, za które Wnioskodawczyni może w przyszłości otrzymać wynagrodzenie (jeśli zostanie podjęta taka uchwała przez wszystkich partnerów), nie zaliczają się do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to trzeba stwierdzić, że czynności te nie będą podlegały wyłączeniu na mocy art. 15 ust. 3 ustawy z definicji samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej, a więc będą stanowiły wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższych ustaleń należy jednak zbadać, czy ewentualne wynagrodzenie, jakie Wnioskodawczyni może otrzymać za prowadzenie sprawa spółki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), dalej KSH, spółką partnerską jest spółka osobowa, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Partnerami w spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne, uprawnione do wykonywania wolnych zawodów, określonych w art. 88 lub w odrębnej ustawie (art. 87 § 1 KSH).

Natomiast w myśl art. 88 KSH, partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania następujących zawodów: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, maklera papierów wartościowych, doradcy inwestycyjnego, księgowego, lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego.

Zgodnie z art. 89 KSH w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki partnerskiej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 KSH, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Partner ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Zgodnie natomiast z przepisem art. 46 KSH, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych wyżej uregulowań wynika, że Kodeks Spółek Handlowych przyznaje partnerom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie stanowi, że z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

W analizowanej sprawie istnieje możliwość, że Spółka na podstawie zapisu w umowie spółki wypłaci partnerom (w tym także Wnioskodawczyni) wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, przy czym planuje się, że czynności w ramach „prowadzenia spraw spółki” będą miały istotny wpływ na rozwój spółki i wzrost jej przychodów niezależnie od czynności wykonywanych przez wszystkich partnerów związanych z bieżącym zarządzaniem spółką, w tym zarządzaniem personelem, organizacją pracy i utrzymywaniem relacji z dotychczasowymi klientami, tj. będą to czynności związane z pozyskaniem nowych klientów lub zwiększeniem obrotów z istniejącymi klientami.

Zdaniem tut. Organu istnieje bezsprzeczny związek pomiędzy planowanymi do wykonania usługami, a ewentualnie otrzymanym przez Wnioskodawczynię wynagrodzeniem. Zatem w przedmiotowej sprawie relacje pomiędzy spółką partnerską a partnerem wykraczają poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w Kodeksie Spółek Handlowych. W związku z tym zasadne jest uznanie, że strony łączy stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Wnioskodawczynię zobowiązania do prowadzenia spraw spółki oraz ze zobowiązania się przez spółkę partnerską do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawczyni z tytułu wykonywanych przez nią usług.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że tego rodzaju czynności (świadczone za wynagrodzeniem) stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu podatku VAT. Czynności partnera wykonywane na podstawie umowy prowadzenie spraw Spółki, mające istotny wpływ na jej rozwój i wzrost jej przychodów, będą usługami w rozumieniu art. 8 ustawy, a z tytułu wykonywania tej działalności partner będzie podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie (art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy).

Z uwagi na informacje przedstawione przez Zainteresowaną we wniosku należy stwierdzić, że usług, które będzie świadczyć za wynagrodzeniem Wnioskodawczyni nie można zaliczyć do żadnej z ww. kategorii usług wyłączających zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, a zatem Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie ww. przepisu, ale tylko do momentu przekroczenia w bieżącym roku podatkowym wartości sprzedaży opodatkowanej z tytułu świadczenia usług w ramach prowadzenia spraw spółki związanych z pozyskaniem nowych klientów i zwiększeniem obrotów z istniejącymi klientami, czyli kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy (w 2015 r. jest to 150.000 zł). Po przekroczeniu tej kwoty na Wnioskodawczyni będzie spoczywał obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni, że obowiązek rejestracji podatnika jako czynnego płatnika VAT nie powstanie ze względu na to, że wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi z tytułu prowadzenia spraw spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.