Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-599/15-5/JK
z 11 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2015 r. (data nadania 24 lipca 2015 r., data wpływu 24 lipca 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 16 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-599/15-3/JK (data nadania 16 lipca 2015 r., data doręczenia 17 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• skutków podatkowych sprzedaży praw i roszczeń wynikających z art. 7 dekretu – jest nieprawidłowe,

• skutków podatkowych sprzedaży udziału we własności budynków oraz możliwości rozliczenia się wspólnie z małżonkiem z dochodów uzyskanych ze sprzedaży praw i roszczeń wynikających z art. 7 dekretu – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału we własności budynku oraz udziału w prawach i roszczeniach wynikających z art. 7 dekretu, a także możliwości rozliczenia się rozliczenia się wspólnie z małżonkiem z dochodów uzyskanych ze sprzedaży praw i roszczeń wynikających z art. 7 dekretu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 16 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-599/15-3/JK (data nadania 16 lipca 2015 r., data doręczenia 17 lipca 2015 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 24 lipca 2015 r. (data nadania 24 lipca 2015 r., data wpływu 24 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca nabył w drodze spadkobrania, na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 18 kwietnia 1994 r. prawa i roszczenia wynikające z art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z późn. zm.) dotyczące zabudowanej nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. K. (dawna nieruchomość warszawska oznaczona hipotecznie Nr hip. 5047), tj. działek ewidencyjnych Nr 59, 60, 66, 70/2 (dalej: „Roszczenia z dekretu”) oraz udział we współwłasności budynków mieszkalnych w wysokości 4/12 części praw do gruntu dawnej nieruchomości warszawskiej oznaczonej hipotecznie Nr hip. 5047 (dalej: „Udziały we współwłasności budynków”). Wnioskodawca zbył w dniu 9 stycznia 2015 r. przysługujące mu Roszczenia z dekretu oraz Udziały we współwłasności budynków mieszkalnych. Wnioskodawca będzie pozostawać przez cały 2015 r. w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej.

W uzupełnieniu z dnia 24 lipca 2015 r., Wnioskodawca poinformował, że spadkodawca zmarł w dniu 12 stycznia 1994 r. Spadkodawca Wnioskodawcy nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie testamentu notarialnego z dnia 15 grudnia 1943 r. otwartego i ogłoszonego przez notariusza w dniu 29 stycznia 1944 r., co zostało stwierdzone prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego wydział Cywilny z dnia 18 września 1991 r. wydanym w sprawie. Budynki na działce zostały wybudowane przed objęciem gruntu dekretem (ich budowa została ukończona w 1913 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia udziałów we współwłasności budynków, a jeśli tak, to z jakiego źródła przychodów i według jakiej stawki?
2. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia roszczeń z dekretu, a jeśli tak, to z jakiego źródła przychodów i według jakiej stawki?
3. Czy w sytuacji pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 lub 2, Wnioskodawca dochód ze sprzedaży roszczeń z dekretu bądź udziałów we współwłasności budynków będzie mógł rozliczyć w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy PIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1. W opinii Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia udziałów we współwłasności budynków.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie: □ nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, □ spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, □ prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, pojęcie działalności gospodarczej oznacza działalność zarobkową: □ wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, □ polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, □ polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy.

Z powyższego przepisu wynika wyraźnie, że aby można było mówić o działalności gospodarczej określona działalność musi być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły oraz mieć zarobkowy charakter. Przesłanki te muszą być spełnione łącznie. Nie zachodzą one w niniejszej sprawie. Wnioskodawca nie prowadzi bowiem żadnej nakierowanej na zysk zorganizowanej działalności. Nie figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Ponadto dla oceny, czy daną transakcję można zakwalifikować jako wykonywaną w ramach działalności gospodarczej należy uwzględniać okoliczności nabycia nieruchomości. Nie możemy mówić o takiej działalności w razie zbycia osobistego majątku podatnika, uprzednio nabytego w okolicznościach od niego nie zależnych (np. poprzez dziedziczenie). Wnioskodawca udział we współwłasności nieruchomości oraz roszczenia z dekretu nabył w drodze spadku. Przedmiotowe roszczenia z dekretu oraz udziały we współwłasności nabył więc w sposób przypadkowy i od siebie niezależny. Należy więc uznać, że zbycie ich nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej. Skoro zatem Wnioskodawca nabył udziały we współwłasności w roku 1994 r. w drodze spadkobrania, a ich sprzedaż nastąpiła w roku 2015 i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, to stwierdzić należy, że nie stanowi ona źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie.

Ad. 2. W opinii Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia roszczeń z dekretu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez niego roszczeń z dekretu nie powoduje również powstania zobowiązania do zapłaty podatku dochodowego. W orzecznictwie ugruntowany jest bowiem pogląd, że instytucja prawna zwrotu nieruchomości uprzednio wywłaszczonej w drodze decyzji administracyjnej nie stanowi nowego nabycia, lecz przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji gdyby Wnioskodawca ostateczną umowę sprzedaży podpisał po zawarciu umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, czyli umowa sprzedaży dotyczyłaby prawa wieczystego użytkowania do nieruchomości, to pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) Ustawy o PIT należałoby liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto spadek. Konieczność stosowania wykładni uwzględniającej interes podatnika w związku z obrotem tzw. nieruchomościami wyraził również Sąd Najwyższy – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 7 maja 2002 r.: „zgodzić się należy z poglądem wyrażonym w rewizji nadzwyczajnej, że w rozpoznawanej sprawie należy przyjąć taki wariant wykładni wchodzących w grę przepisów prawa podatkowego, który najpełniej odpowiada konstytucyjnym standardom demokratycznego państwa prawnego. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ogranicza w sposób istotny swobodę dysponowania prawem własności i innymi prawami w tym przepisie wymienionymi. Z tej przyczyny, jako przepis wyjątkowy, musi być interpretowany ściśle, a wszelkie wątpliwości prawne powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika. Sprawiedliwe rozstrzygnięcie musi uwzględniać również to, że wniosek w trybie art. 7 ust. 1 dekretu, dotychczasowy właściciel złożył w 1949 r. Wydanie decyzji przez Prezydenta Miasta C nastąpiło w 1997 r. Nie ma żadnych podstaw faktycznych do uznania, że starający się o rekompensatę w jakikolwiek sposób przyczynił się do tego, że decyzja została wydana dopiero po 48 latach. Gdyby została wydana w rozsądnym terminie od złożenia wniosku, nie istniałby problem zbycia w 1999 r. prawa wieczystego użytkowania przed upływem pięciu lat od chwili wydania decyzji uwzględniającej złożony wniosek. W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów z 17 grudnia 1996 r., Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że nie stanowi „nabycia” nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwrot wywłaszczonej nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami wywłaszczaniu nieruchomości, ponieważ przy zwrocie nieruchomości nie dochodzi do przeniesienia na zasadach ogólnych własności nieruchomości na wywłaszczonego uprzednio właściciela, lecz następuje na podstawie decyzji administracyjnej przywrócenie (restytucja) strony podmiotowej stosunku prawnorzeczowego i przywrócenie wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. Wykładnia pojęcia „nabycie prawa” użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. powinna zatem uwzględniać to, że zwrot utraconego prawa własności nie jest nabyciem. Dotychczasowe orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego może być potraktowane jako podstawa do rozważań, że w przepisie tym nie chodzi o każde nabycie w potocznym rozumieniu tego słowa. Odniesienie powyższego poglądu do stanu faktycznego ustalonego w rozpoznawanej sprawie prowadzi do wniosku, że nie powinno się oceniać ustanowienia na rzecz skarżącej prawa użytkowania wieczystego w kategoriach nabycia, o jakim stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nie może być utożsamione ze zwrotem własności, jednakie stanowi swoisty substytut zwrotu własności, w sytuacji, w której ubieganie się o zwrot własności jest niemożliwe ze względu na brak do tego podstaw prawnych w dekrecie komunalizacyjnym. Ponadto, prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi (por. uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2000 r. K 8/98 OTK ZU 2000/3 poz. 87), co pozwala na potraktowanie ustanowienia użytkowania wieczystego jako swoistej restytucji stosunków własnościowych sprzed komunalizacji. Quasi – restytucyjny i zdecydowanie rekompensacyjny charakter nabycia przez skarżącą prawa wieczystego użytkowania gruntu ma znaczenie dla zastosowania w stosunku do niej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie umowy zawartej z Prezydentem Miasta C nabyła to prawo, ale nie było to tego rodzaju nabycie, o jakie chodzi we wspomnianym przepisie. W konsekwencji, przepis ten nie ma do niej zastosowania. Zasadą jest, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu. Ta zasada powinna być zastosowana do sytuacji skarżącej”.

Zdaniem Wnioskodawcy cytowane orzeczenie, wskazuje na konieczność zastosowania takiej wykładni, w której podatnik nie będzie ponosił uszczerbku majątkowego w związku z bezprawnym działaniem państwa. W ocenie Wnioskodawcy taka wykładnia przepisów musi wskazywać na brak opodatkowania transakcji zbycia roszczeń z dekretu jako praw majątkowych wynikających z bezprawnego odebrania dawnemu właścicielowi nieruchomości. Gdyby bowiem spadkobierca Wnioskodawcy nie został pozbawiony własności nieruchomości, Wnioskodawca sprzedając nieruchomość, która została nabyta w drodze spadku, dokonywałby sprzedaży po 5 latach od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło jej nabycie. W konsekwencji, nie byłby zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego.

Ad. 3. Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży roszczeń z dekretu ani udziałów we współwłasności budynków nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym, jednak z ostrożności procesowej, gdyby organ uznał, że transakcje te podlegają opodatkowaniu, zdaniem Wnioskodawcy będzie On miał prawo opodatkowania dochodu wynikającego ze sprzedaży w sposób określony w art. 6 ust. 2 ustawy PIT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w wyniku spadkobrania po zmarłym w dniu 12 stycznia 1994 r. spadkodawcy nabył prawa i roszczenia wynikające z art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z późn. zm.) dotyczące zabudowanej nieruchomości warszawskiej oraz udział we współwłasności budynków mieszkalnych w wysokości 4/12 części praw do gruntu dawnej nieruchomości warszawskiej. Spadkodawca Wnioskodawcy nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie testamentu notarialnego z dnia 15 grudnia 1943 r. Budynki na działce zostały wybudowane przed objęciem gruntu dekretem (ich budowa została ukończona w 1913 r. W dniu 9 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zbył przysługujące mu roszczenia z dekretu oraz udziały we współwłasności budynków mieszkalnych.

Dla rozpatrywanej sprawy w odniesieniu do sprzedaży udziałów we współwłasności budynków istotna jest więc kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy rozstrzygnięciu tego problemu należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia, czy też utraty prawa własności.

W sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu bezprawnie zajętej nieruchomości spadkobiercom osób, którym tę nieruchomość odebrano, wówczas prawo do zwrotu znajduje swe źródło w nabyciu spadku. Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Artykuł 924 tej ustawy stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z jego art. 925, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Mając na uwadze ww. regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro spadek, stanowiący ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego) otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy i według tej daty spadkobierca nabywa spadek, za dzień nabycia rzeczy lub praw w drodze spadku należy rozumieć dzień jego otwarcia.

Instytucja prawna zwrotu nieruchomości uprzednio wywłaszczonej w drodze decyzji administracyjnej była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych (np. uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 17 grudnia 1996 r. sygn. FPS 7/96, wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r. sygn. III SA/Wa 582/08). Sądy administracyjne zgodnie orzekają, że: „Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe”. W związku z tym nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu nieruchomości. Ma miejsce restytucja stosunków prawnych sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców.

Istotny dla przedmiotowej sprawy jest wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r. sygn. III SA/Wa 582/08, w którym Sąd orzekł, że: „Zwrot nieruchomości dla spadkobierców w 2007 r., w tym także dla Skarżącej skutkował tym, że w spadku nabyła nie roszczenie, lecz prawo własności części nieruchomości”.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że nabycie udziałów we współwłasności budynków nastąpiło w dniu śmierci spadkodawcy Wnioskodawcy, tj. w dniu 12 stycznia 1994 r. W związku z tym, sprzedaż przedmiotowych udziałów we wpółwłasności budynków nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie upłynęło już 5 lat. Z uwagi na powyższe, bezprzedmiotowa jest analiza sposobu rozliczenia, w oparciu o art. 6 ust. 2 ustawy.

Natomiast odnosząc się do sprzedaży praw i roszczeń wynikających z art. 7 dekretu, należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powołanych wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Przepisy prawa podatkowego oraz prawa cywilnego nie definiują pojęcia prawa majątkowego. Podobnie brak jest również definicji majątku. Przez „prawa” należy rozumieć tutaj prawa podmiotowe. Mogą one występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 9 stycznia 2015 r. sprzedał prawa i roszczenia do gruntu nieruchomości warszawskiej, które nabył w drodze spadkobrania.

Analizując powyższe, nie podlega wątpliwości, że prawa i roszczenia, które Wnioskodawca sprzedał w 2015 r. nie zaliczają się do praw wymienionych w przytoczonym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nabytych w drodze spadku praw i roszczeń do gruntu nieruchomości, z tytułu których uzyskał przychód z praw majątkowych (o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W wyniku powyższego, otrzymane lub postawione do dyspozycji Wnioskodawcy pieniądze, z tytułu sprzedaży praw i roszczeń o zwrot nieruchomości, stanowią przychód w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że kwota uzyskana z tytułu sprzedaży nabytych w drodze spadku praw i roszczeń wynikających z art. 7 dekretu stanowi dochód z tytułu sprzedaży praw majątkowych, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy je wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie wspólnego rozliczenia się z małżonką w odniesieniu do uzyskanych przez Wniokodawcę dochodów podlegających opodatkowaniu należy wskazać, że w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c, w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a ww. ustawy, wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

W myśl art. 6 ust. 8, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 powołanej ustawy).

Jak wynika z art. 6 ust. 10 sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

• oboje podlegają nieograniczonemu obowiązku podatkowemu,
  

• przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,
  

• przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,
  

• żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,
  

• nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.
  
  
  

Wskazać należy, że ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki, jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Tym samym, jeżeli wszystkie warunki określone powyżej są spełnione Wnioskodawca będzie uprawniony do łącznego opodatkowania dochodów z tytułu praw majątkowych wraz z żoną.

Podsumowując, sprzedaż udziałów we współwłasności budynków nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż praw i roszczeń wynikających z art. 7 dekretu stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochody z praw majątkowych należy wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym oraz wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, podkreślić należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia dochodów z praw majątkowych wspólnie z małżonką, pod warunkiem spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.