2015.09.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-548/15/ES
z 7 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego od hiszpańskiego producenta za wymianę lin:

odnośnie stwierdzenia, że wynagrodzenie otrzymane od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę lin przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora urządzeń będących na gwarancji należy traktować jako rekompensatę wynikającą z tytułu nienależytego wykonania umowy przez producenta hiszpańskiego, a wpłacone przez kontrahenta odszkodowanie stanowi niejako karę za przekazanie wadliwego egzemplarza urządzenia i nie stanowi zapłaty za usługę – jest nieprawidłowe,
odnośnie stwierdzenia, że wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) lin dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla urządzeń sprzedanych przez innych dystrybutorów (urządzeń będących na gwarancji) stanowi wynagrodzenie z tytułu wykonanej przez niego usługi – jest prawidłowe,
odnośnie stwierdzenia, że miejscem świadczenia usługi wymiany lin w dźwigach na zlecenie kontrahenta hiszpańskiego jest miejsce w którym usługobiorca czyli kontrahent hiszpański posiada swą siedzibę czyli w Hiszpanii, należało uznać za nieprawidłowe,
odnośnie stwierdzenia, że w przypadku wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora Wnioskodawca winien wystawić dokument inny aniżeli faktura, przykładowo notę obciążeniową na kwotę odszkodowania – jest nieprawidłowe,
odnośnie stwierdzenia, że w przypadku wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez innych dystrybutorów, Wnioskodawca winien wystawić fakturę zgodnie z treścią przepisów art. 106e ust. 1 w związku z art. 106 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. bez informacji dotyczącej stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lecz z zapisem "odwrotne obciążenie" - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego od hiszpańskiego producenta za wymianę lin.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w tym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nawiązał współpracę z kontrahentem hiszpańskim - producentem dźwigów (wind), który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, którego siedziba oraz stałe miejsce prowadzenia działalności znajdują się poza terytorium kraju. Współpraca Wnioskodawcy z producentem hiszpańskim przebiega na dwóch płaszczyznach:

Wnioskodawca jest dystrybutorem produktów hiszpańskiej firmy na terytorium kraju. Nabywa od hiszpańskiego kontrahenta dźwigi w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów a następnie odsprzedaje zakupione urządzenia.
W oparciu o umowę zawartą z kontrahentem hiszpańskim Wnioskodawca jest jego agentem na terytorium kraju i pośredniczy, doprowadza do zawarcia transakcji pomiędzy hiszpańskim producentem a innymi dystrybutorami dźwigów na terytorium Polski.

Zdarza się, że w niektórych zakupionych dźwigach (windach) zachodzi konieczność wymiany lin, co dotyczy urządzeń, które są jeszcze na gwarancji lub z przebiegiem poniżej miliona jazd. Ze względów ekonomicznych oraz technicznych wadliwie działające dźwigi nie są zwracane do producenta celem naprawy gwarancyjnej lecz wymiana lin dokonywana jest na terytorium kraju. Hiszpański kontrahent dosyła liny Wnioskodawca w sposób bezkosztowy w ramach gwarancji.

W zakresie napraw gwarancyjnych dochodzi do dwóch sytuacji:

Jako dystrybutor Wnioskodawca naprawia (wymienia) liny we własnym zakresie (w imieniu producenta) w windach, które sam sprzedał odbiorcy.
Jako agent reprezentujący hiszpańskiego producenta Wnioskodawca naprawia (wymienia) liny w imieniu producenta w windach sprzedanych przez innych dystrybutorów. W tym przypadku inni dystrybutorzy zgłaszają usterkę bezpośrednio do producenta bądź też za pośrednictwem Wnioskodawcy.

Warunki napraw gwarancyjnych nie zostały uregulowane w zawartej umowie pisemnej lecz są wynikiem dokonanych ustaleń ustnych i opierają się na zasadzie wzajemnego zaufania pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem hiszpańskim. Na okoliczność wszelkich usterek wymagających napraw gwarancyjnych sporządzana jest dokumentacja w tym również fotograficzna, która następnie wysyłana jest do kontrahenta hiszpańskiego i konsultowana. Każdy przypadek jest analizowany odrębnie i zatwierdzany przez hiszpańskiego producenta.

Z tytułu wykonanych czynności oraz poniesionych kosztów od kontrahenta hiszpańskiego Wnioskodawca otrzymuje odszkodowanie w celu zrekompensowania szkód poniesionych przez kupującego za czas poświęcony na wymianę lin w związku z nienależytym wykonaniem umowy. Otrzymana kwota to wartość zryczałtowana, której wysokość nie zależy od tego gdzie i na jakim dźwigu Wnioskodawca dokonuje wymiany.

Do tej pory zdarzenia polegające na wymianie lin w wadliwych urządzeniach Wnioskodawca dokumentował fakturami wystawionymi na rzecz kontrahenta hiszpańskiego, opodatkowując je jako usługi, stawką podstawową podatku od towarów i usług - 23%, wskazując w tytule faktury „za wymianę lin w dźwigu nr...”. Przyjęte rozwiązanie Wnioskodawca stosował zarówno w przypadku wymiany lin w urządzeniach sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora dźwigów jak również w przypadkach wymiany lin w urządzeniach sprzedawanych przez innych dystrybutorów. Wnioskodawca ma wątpliwości co do prawidłowości przyjętego rozwiązania na gruncie prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie otrzymane od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę lin przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora urządzeń będących na gwarancji może być traktowane jako odszkodowanie, a co za tym idzie nie powinno podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) lin dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla urządzeń sprzedanych przez innych dystrybutorów (urządzeń będących na gwarancji) może być traktowane jako odszkodowanie, a co za nie powinno podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pierwszej sytuacji Wnioskodawca uważa, iż otrzymane przez niego odszkodowanie tytułem kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wymianą lin w dźwigach sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora, należy traktować jako rekompensatę wynikającą z tytułu nienależytego wykonania umowy przez producenta hiszpańskiego. Wpłacone przez kontrahenta odszkodowanie stanowi niejako karę za przekazanie wadliwego egzemplarza urządzenia i nie stanowi zapłaty za usługę.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 w/cyt. ustawy przez świadczenie usług, którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przywołanych powyżej przepisów w sposób bezsporny wynika, iż usługą jest świadczenie niebędące dostawą towaru a zatem nie może wystąpić taka sytuacja faktyczna, która stanowiłaby jednocześnie dostawę towarów i świadczenie usług. W omawianym przypadku mamy do czynienia ewidentnie z dostawą towarów przez kontrahenta hiszpańskiego na rzecz Wnioskodawcy. Dostawa ta zgodnie z ustalenia ustnymi dokonanymi między kontrahentami objęta jest gwarancją. W przypadku konieczności usunięcia wad w otrzymanym urządzeniu we własnym zakresie, Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta odszkodowanie, które to odszkodowanie ustalane jest ryczałtowo. Kontrahent hiszpański w zamian za odszkodowanie nie uzyskuje świadczenia wzajemnego, ponosi jedynie finansowe skutki nieprawidłowego wykonania umowy. Pojęcie odszkodowania należy rozumieć w tym przypadku jako rekompensatę, zadośćuczynienie. Istotą odszkodowania nie jest odpłatność za pewne świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W związku z powyższym nie mamy w takiej sytuacji do czynienia ze świadczeniem w zamian za wynagrodzenie. Bowiem wypłata pewnej kwoty wynika z konieczności zadośćuczynienia tytułem niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

Siedząc orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w szczególności zwracając uwagę na wyroki w sprawach C384/1995 oraz C215/1994 wywieść należy wniosek, iż decydującym czynnikiem pozwalającym na uznanie określonej czynności za świadczenie usług jest natura zobowiązania, świadczenia, która musi skutkować wystąpieniem aktu konsumpcji.

Każdorazowo zdarzenie polegające na wypłacie odszkodowań lub podobnych świadczeń należy rozpatrywać w aspekcie konsumpcji po stronie świadczeniobiorcy. W tym przypadku nie dochodzi do dokonania świadczenia w zamian za wynagrodzenie lecz mamy do czynienia z odszkodowaniem, które się Wnioskodawcy należy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stwierdza iż uzyskane odszkodowanie jest czynnością nie podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług i nie powinno zostać opodatkowane tym podatkiem, tym samym celem jego udokumentowania Wnioskodawca winien wystawić dokument inny aniżeli faktura; przykładowo notę obciążeniową na kwotę odszkodowania.

W odniesieniu do drugiej sytuacji Wnioskodawca uważa, iż kwota otrzymana od hiszpańskiego kontrahenta stanowi wynagrodzenie z tytułu wykonanej przez niego usługi. W tej sytuacji hiszpański producent jest gwarantem jakości dostarczanych towarów wobec podmiotu trzeciego - dystrybutora, z którym bezpośrednio zawarł umowę kupna. Wnioskodawca działając na zlecenie hiszpańskiego kontrahenta dokonuje napraw urządzeń zakupionych przez inny podmiot, wobec powyższego świadczy usługę wobec gwaranta, gdyż to jego obowiązkiem jest należyte wykonanie umowy, natomiast prawo do roszczeń gwarancyjnych przysługuje, nie Wnioskodawcy, lecz podmiotowi trzeciemu. W tym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której w miejsce bezpośredniej realizacji zobowiązań wynikających z udzielonych gwarancji, gwarant może zdecydować się na zlecenie wykonania tych obowiązków innemu podmiotowi, co może wynikać z przewagi kosztowej lub logistycznej takiego rozwiązania. Wówczas powstaje nowy stosunek cywilnoprawny pomiędzy gwarantem, a tym podmiotem, który to stosunek jednak nie posiada już związku z gwarancją. W takim przypadku Wnioskodawca wykonuje za gwaranta i na jego rachunek stosowne czynności wynikające z gwarancji, np. naprawy czy usunięcia wad. Tym samym wykonanie przez Wnioskodawcę zobowiązań gwarancyjnych za gwaranta uznać należy za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze treść art. 28b ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (...), Wnioskodawca jest zdania, iż miejscem świadczenia usługi wymiany lin w dźwigach na zlecenie kontrahenta hiszpańskiego jest miejsce w którym usługobiorca czyli kontrahent hiszpański posiada swą siedzibę czyli w Hiszpanii. Tym samym dokumentując przedmiotowe zdarzenie gospodarcze Wnioskodawca winien na rzecz kontrahenta hiszpańskiego wystawić fakturę zgodnie z treścią przepisów art. 106e ust. 1 w związku z art. 106 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. bez informacji dotyczącej stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lecz z zapisem "odwrotne obciążenie".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

nieprawidłowe, odnośnie stwierdzenia, że wynagrodzenie otrzymane od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę lin przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora urządzeń będących na gwarancji należy traktować jako rekompensatę wynikającą z tytułu nienależytego wykonania umowy przez producenta hiszpańskiego, a wpłacone przez kontrahenta odszkodowanie stanowi niejako karę za przekazanie wadliwego egzemplarza urządzenia i nie stanowi zapłaty za usługę,
prawidłowe, odnośnie stwierdzenia, że wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) lin dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla urządzeń sprzedanych przez innych dystrybutorów (urządzeń będących na gwarancji) stanowi wynagrodzenie z tytułu wykonanej przez niego usługi,
nieprawidłowe, odnośnie stwierdzenia, że miejscem świadczenia usługi wymiany lin w dźwigach na zlecenie kontrahenta hiszpańskiego jest miejsce w którym usługobiorca czyli kontrahent hiszpański posiada swą siedzibę czyli w Hiszpanii,
nieprawidłowe, odnośnie stwierdzenia, że w przypadku wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora Wnioskodawca winien wystawić dokument inny aniżeli faktura, przykładowo notę obciążeniową na kwotę odszkodowania,
nieprawidłowe, odnośnie stwierdzenia, że w przypadku wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez innych dystrybutorów, Wnioskodawca winien wystawić fakturę zgodnie z treścią przepisów art. 106e ust. 1 w związku z art. 106 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. bez informacji dotyczącej stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lecz z zapisem "odwrotne obciążenie".

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na charakter sprawy będącej przedmiotem interpretacji tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące 2 stanów faktycznych w jednej interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, to jednak z cywilistycznej istoty pojęcia „świadczenia” wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia.

Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności. Zdarzenie nie może być również uznane za świadczenie usług dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w przypadku niemożliwości ustalenia konsumenta usługi, czyli podmiotu będącego jej beneficjentem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług w tym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych), nawiązał współpracę z kontrahentem hiszpańskim - producentem dźwigów (wind), który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej i którego siedziba oraz stałe miejsce prowadzenia działalności znajdują się poza terytorium kraju.

Współpraca Wnioskodawcy z producentem hiszpańskim przebiega na dwóch płaszczyznach:

Wnioskodawca jest dystrybutorem produktów hiszpańskiej firmy na terytorium kraju. Nabywa od hiszpańskiego kontrahenta dźwigi w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów a następnie odsprzedaje zakupione urządzenia,
W oparciu o umowę zawartą z kontrahentem hiszpańskim Wnioskodawca jest jego agentem na terytorium kraju i pośredniczy, doprowadza do zawarcia transakcji pomiędzy hiszpańskim producentem a innymi dystrybutorami dźwigów na terytorium Polski.

W zakresie napraw gwarancyjnych dochodzi do dwóch sytuacji:

Jako dystrybutor Wnioskodawca naprawia (wymienia) liny we własnym zakresie (w imieniu producenta) w windach, które sam sprzedał odbiorcy,
Jako agent reprezentujący hiszpańskiego producenta Wnioskodawca naprawia (wymienia) liny w imieniu producenta w windach sprzedanych przez innych dystrybutorów. W tym przypadku inni dystrybutorzy zgłaszają usterkę bezpośrednio do producenta bądź też za pośrednictwem Wnioskodawcy.

Z tytułu wykonanych czynności oraz poniesionych kosztów od kontrahenta hiszpańskiego Wnioskodawca otrzymuje odszkodowanie. Otrzymana kwota to wartość zryczałtowana, której wysokość nie zależy od tego gdzie i na jakim dźwigu Wnioskodawca dokonuje wymiany.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości czy wynagrodzenie otrzymane od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę lin przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora oraz sprzedanych przez innych dystrybutorów urządzeń będących na gwarancji może być traktowane jako odszkodowanie, a co za tym idzie nie powinno podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, ze celem określenia zasadniczych cech stosunku gwarancyjnego, który co do zasady jest elementem cywilistycznie rozumianej umowy sprzedaży, należy przytoczyć w niezbędnym zakresie przepisy odrębne regulujące to zagadnienie.

Stosownie do art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Ponadto zgodnie z art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

W myśl art. 577 § 2 cyt. ustawy, obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług.

Zgodnie natomiast z art. 577 § 3 tej ustawy, jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.

Z powołanych przepisów ustawy o VAT wynika, iż dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy wykonaną czynnością (dostawą towarów lub świadczeniem usług) a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług w ramach stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dostawa towarów lub świadczona jest usługa (musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dostawcy towarów lub świadczącego usługę).

W sytuacji więc, gdy którakolwiek z ww. przesłanek nie jest spełniona, określone zdarzenie nie może być traktowane jako dostawa towarów bądź świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w rezultacie nie może ono podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Podatek VAT jest z założenia podatkiem nakładanym na konsumpcję towarów i usług, co oznacza, iż zakresem jego opodatkowania mogą być objęte tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów i usług. Tym samym, nie można uznać za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, czynności, w ramach których jedna ze stron nie uzyskuje świadczenia wzajemnego.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy mamy do czynienia z 2 przypadkami, w których w związku z zaistnieniem sytuacji objętych gwarancją – powstaniem usterki w dźwigach (windach) Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać we własnym zakresie, w imieniu hiszpańskiego producenta, w ramach gwarancji, wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora bądź sprzedanych przez innych dystrybutorów.

W przedmiotowych sprawach przyczyną powstania szkody nie jest wadliwe wykonanie usługi przez Wnioskodawcę czy wadliwość towaru wyprodukowanego przez Wnioskodawcę lecz są wadliwe liny dostarczone przez producenta hiszpańskiego, i który to producent udzielił na nie gwarancji. W obu przypadkach zatem Wnioskodawca obciąża producenta kosztami robót (wymiany lin), które z jego (producenta) wyłącznej winy musi wykonać, ponieważ ze względów ekonomicznych oraz technicznych wadliwie działające dźwigi nie są zwracane do producenta celem naprawy gwarancyjnej i wymiana lin dokonywana jest na terytorium kraju. Producent dosyła Wnioskodawcy liny w sposób bezkosztowy w ramach gwarancji, ponadto z tytułu wykonanych przez Wnioskodawcę czynności związanych z wymianą wadliwych lin oraz poniesionych z tym kosztów, wypłaca Wnioskodawcy zryczałtowane wynagrodzenie. Zatem w obu przypadkach tj. wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora oraz sprzedanych przez innych dystrybutorów Wnioskodawca wykonuje za producenta i na jego rachunek stosowne czynności wynikające z gwarancji, czyli wykonuje de facto obowiązek gwaranta ciążący na producencie, za co pobiera wynagrodzenie w postaci „zryczałtowanego odszkodowania”.

Tym samym, realizacja przez Wnioskodawcę zobowiązań gwarancyjnych za hiszpańskiego producenta dźwigów (wind) - w obu opisanych we wniosku przypadkach - jest niewątpliwie świadczeniem usług na rzecz tego podmiotu – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca wykonując przedmiotowe usługi zwalnia hiszpańskiego producenta z ciążących na nim obowiązków gwaranta.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że:

wynagrodzenie otrzymane od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę lin przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora urządzeń będących na gwarancji należy traktować jako rekompensatę wynikającą z tytułu nienależytego wykonania umowy przez producenta hiszpańskiego, a wpłacone przez kontrahenta odszkodowanie stanowi niejako karę za przekazanie wadliwego egzemplarza urządzenia i nie stanowi zapłaty za usługę, należało uznać za nieprawidłowe,
wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę od hiszpańskiego kontrahenta za wymianę przez Wnioskodawcę (w imieniu hiszpańskiego producenta) lin dosyłanych nieodpłatnie w ramach „akcji korekcyjnej” dla urządzeń sprzedanych przez innych dystrybutorów (urządzeń będących na gwarancji) stanowi wynagrodzenie z tytułu wykonanej przez niego usługi należało uznać za prawidłowe.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy).

W art. 28a ustawy o VAT wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub zobowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str.1, z pózn. zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W tym miejscu należy rozważyć co należy rozumieć przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o podatku od towarów i usług wydaje się być słusznym posiłkowaniem się w tej kwestii przepisami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie zaś do art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, gdzie częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przy czym przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przez część składową nieruchomości należy rozumieć taką rzecz, której odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie więzi fizykalno-przestrzennej i funkcjonalnej (gospodarczej), wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej.

Dla określenia, czy dane usługi powinny być klasyfikowane jako związane z nieruchomościami i w związku z tym powinny podlegać opodatkowaniu w miejscu położenia nieruchomości, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy usługi te w danym stanie faktycznym pozostają w bezpośrednim związku z nieruchomością.

Zgodnie z opisem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług w tym również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych), nawiązał współpracę z kontrahentem hiszpańskim - producentem dźwigów (wind), który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej i którego siedziba oraz stałe miejsce prowadzenia działalności znajdują się poza terytorium kraju. Współpraca Wnioskodawcy z producentem hiszpańskim przebiega na dwóch płaszczyznach:

Wnioskodawca jest dystrybutorem produktów hiszpańskiej firmy na terytorium kraju. Nabywa od hiszpańskiego kontrahenta dźwigi w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów a następnie odsprzedaje zakupione urządzenia,
W oparciu o umowę zawartą z kontrahentem hiszpańskim Wnioskodawca jest jego agentem na terytorium kraju i pośredniczy, doprowadza do zawarcia transakcji pomiędzy hiszpańskim producentem a innymi dystrybutorami dźwigów na terytorium Polski.

Zdarza się, że w niektórych zakupionych dźwigach (windach) zachodzi konieczność wymiany lin. Ze względów ekonomicznych oraz technicznych wadliwie działające dźwigi nie są zwracane do producenta celem naprawy gwarancyjnej lecz wymiana lin dokonywana jest na terytorium kraju, natomiast hiszpański kontrahent dosyła liny Wnioskodawcy w sposób bezkosztowy w ramach gwarancji.

Powyższe prowadzi do wniosku, że obiekty, w których zainstalowane są dźwigi (windy), znajdują się w konkretnie określonym miejscu na terytorium kraju, zatem znane będzie miejsce wykonania usług.

Ponadto stwierdzić należy, że wykonanie przez Wnioskodawcę usługi wymiany lin w dźwigach (windach) umożliwia pełnienie funkcji tych urządzeń do jakiej zostały przeznaczone. Brak wykonania ww. usługi, doprowadziłby do zmiany (zaprzestania) funkcjonowania zarówno samego urządzenia tj. dźwigu (windy) jak i całego obiektu w którym to urządzenie zostało zamontowane.

Wobec powyższego świadczona usługa wymiany lin w dźwigach (windach) będzie ściśle związana z konkretną nieruchomością.

W konsekwencji usługi wymiany lin w dźwigach (windach), objęte będą regulacją art. 28e ustawy o VAT, zgodnie z którą, miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, polegających na wymianie lin w dźwigach (windach) jest każdorazowo miejsce położenia nieruchomości w których dźwigi (windy) są zamontowane.

W związku z tym, iż miejscem świadczenia ww. usług jest terytorium Polski, to usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż miejscem świadczenia usługi wymiany lin w dźwigach na zlecenie kontrahenta hiszpańskiego jest miejsce w którym usługobiorca czyli kontrahent hiszpański posiada swą siedzibę czyli w Hiszpanii, należało uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 106a ustawy o VAT – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy – faktura powinna zawierać:

1.datę wystawienia;

2kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem;

16.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;

17.w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;

18.w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie";

19.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

20.w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

21.w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;

22.w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

23.w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;

24.w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Jak wskazano niniejszej interpretacji, miejscem opodatkowania usługi polegającej na wymianie lin w dźwigach (windach) jest terytorium Polski, zatem Wnioskodawca jest zobowiązany udokumentować ich wykonanie wystawiając fakturę VAT, stosownie do art. 106b z zastosowaniem stawki właściwej dla tego rodzaju usług na terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze oraz rozstrzygniecie zawarte w niniejszej interpretacji, a mianowicie, że w realizacja przez Wnioskodawcę zobowiązań gwarancyjnych za hiszpańskiego producenta dźwigów (wind) - w obu opisanych we wniosku przypadkach - jest niewątpliwie świadczeniem usług na rzecz tego podmiotu, stanowisko Wnioskodawcy, iż:

w przypadku wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez Wnioskodawcę jako dystrybutora Wnioskodawca winien wystawić dokument inny aniżeli faktura, przykładowo notę obciążeniową na kwotę odszkodowania, należało uznać za nieprawidłowe,
w przypadku wymiany lin w dźwigach (windach) sprzedanych przez innych dystrybutorów, Wnioskodawca winien wystawić fakturę zgodnie z treścią przepisów art. 106e ust. 1 w związku z art. 106 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. bez informacji dotyczącej stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lecz z zapisem "odwrotne obciążenie", należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin