2015.09.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-646/15-2/RK
z 3 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia produktów paliwowych przy użyciu Kart Flotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia produktów paliwowych przy użyciu Kart Flotowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, której głównym przedmiotem działalności jest produkcja i dostawa cementu, betonu towarowego i kruszyw. Spółka należy do międzynarodowej grupy C., będąc jednocześnie jednym z czołowych producentów ww. produktów w kraju.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Wnioskodawca wykorzystuje do celów swojej działalności gospodarczej samochody osobowe. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Wobec tego Spółka traktuje samochody jako wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak też do prywatnego użytku pracowników.

Spółka zawarła z podmiotem posiadającym koncesję na obrót paliwami ciekłymi - X. SA - będącym czynnym podatnikiem VAT (dalej: Dostawca, razem ze spółką: Strony), umowę - „Umowa o wydanie i używanie Kart Flotowych” (dalej: Umowa). Umowa określa:

zasady i tryb współpracy pomiędzy Spółką a Dostawcą w zakresie dokonywania przez Spółkę transakcji bezgotówkowych, w szczególności w zakresie nabywania paliw, przy użyciu kart flotowych (dalej: Karty Flotowe),

zasady wydawania i używania Kart Flotowych,

zasady rozliczeń za transakcje bezgotówkowe, dokonywanych przy użyciu Kart Flotowych w sieci stacji paliw X., honorujących Karty Flotowe.

Zgodnie z Umową, jako transakcje bezgotówkowe należy rozumieć ciągłą sprzedaż określonych produktów lub usług; dokonywaną na rzecz klienta Dostawcy, przy użyciu Kart Flotowych, rejestrowaną w systemie operatora (podmiotu prowadzącego stację paliw X. lub stację paliw Z. w sieci stacji paliw X.). Karty upoważniają do dokonywania transakcji bezgotówkowych u operatorów, z którymi Dostawca zawarł stosowne umowy, w zakresie produktów i usług wymienionych w Umowie i załącznikach do niej.

Umowa zawarta w pierwotnym brzmieniu 22 maja 2009 r., była następnie modyfikowana poprzez podpisywanie przez strony odpowiednich aneksów. Integralną część Umowy stanowią Ogólne Warunki Sprzedaży i Używania Kart Flota X. S.A., obowiązujące w zakresie realizacji transakcji przy użyciu Kart Flotowych (w dalszej części niniejszego wniosku przez pojęcie „Umowa” należy rozumieć również postanowienia Ogólnych Warunków, jak również aneksów do Umowy).

W celu realizacji Umowy, Dostawca wydaje Spółce Karty Flotowe, przy użyciu których pracownicy Spółki mają możliwość dokonywania bezgotówkowego zakupu paliwa na wybranych stacjach paliw, a także innych produktów paliwowych oraz wybranych produktów poza paliwowych (uzgodnionych przez strony w Umowie, w zależność od pakietu usług, na które umówiły się strony - Dostawca może ograniczyć wybór towarów i usług dostępnych do nabycia przy użyciu Karty, jeśli taki,ograniczony zakres produktów jest przewidziany w danym pakiecie kartowym, wybranym przez klienta Dostawcy). Karty Flotowe mogą być wydane na nazwisko kierowcy (pracownika Spółki) lub na numer rejestracyjny pojazdu Spółki. Dokonanie transakcji przy użyciu Karty Flotowej następuje przez okazanie Karty Flotowej na stacji operatora honorującego karty i wprowadzenie numeru PIN.

Umowa pomiędzy Spółką a Dostawcą określa również (między innymi):

sieci stacji paliw, na których Wnioskodawca ma prawo dokonać zakupów z wykorzystaniem Kart Flotowych (tj. stacje, na których Karty są akceptowane);
sposób dokonywania rozliczeń zakupów, dokonanych za pomocą Kart Flotowych;
miesięczną deklarację ilościową w zakresie szacunkowych zakupów paliw (benzyn, ON, LPG) na stacjach sieci, w tym deklarację ilościową na konkretnie wskazanych stacjach („Twoja Lokalna Stacja”);
rabaty, jakich Dostawca udziela Spółce za każdy (litr paliwa zakupiony w danej sieci stacji paliw, na podstawie deklaracji zawartej w stosownym wniosku;
rabaty, jakich Dostawca udziela Spółce z tytułu zakupu produktów poza paliwowych i innych usług (np. myjnia, odkurzanie):
wysokość premii pieniężnych przyznawanych Spółce przez Dostawcę na podstawie zrealizowanych w danym miesiącu zakupów;
miesięczne opłaty pobierane przez Dostawcę z tytułu wydania i obsługi Kart Flotowych;
miesięczne okresy rozliczeniowe i sposób wystawiania faktur z tytułu sprzedaży paliwa.

Dostawca wystawia na rzecz Spółki faktury z tytułu sprzedaży w ramach transakcji bezgotówkowych. Strony ustaliły, że rozliczenia będą dokonywane w następujących po sobie okresach, trwających od pierwszego do ostatniego dnia danego miesiąca. Jako datę sprzedaży wskazano w Umowie ostatni dzień danego miesiąca. Płatności z tytułu transakcji bezgotówkowych są dokonywane w terminie 21 dni od daty wystawienia faktury przez Dostawcę.

Niedokonanie przez Spółkę zapłaty w powyższym terminie powoduje naliczanie od zaległej kwoty odsetek ustawowych za każdy dzień zwłoki oraz wezwaniem Spółki do niezwłocznego uregulowania należności. Po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu zapłaty (wskazanego na wezwaniu), Dostawca ma prawo (jak również techniczną możliwość) zablokowania wszystkich Kart Flotowych, wydanych Wnioskodawcy, uniemożliwiając w ten sposób dalszego dokonywania, transakcji bezgotówkowych. Odblokowanie kart następuje na podstawie decyli Dostawcy, po uiszczeniu przez Spółkę zaległej kwoty. Dostawca ma również możliwość zablokowania Karty Flotowej w innych okolicznościach wskazanych w Umowie, w szczególności w razie stwierdzenia destabilizacji finansowej klienta, która uzasadniałaby obawę zaprzestania regulowania należności.

W przypadku braku realizacji przez Wnioskodawcę zadeklarowanych zakupów, po upływie 3 miesięcy Dostawca jest uprawniony do zmiany warunków handlowych (bez sporządzania aneksu do Umowy), rozliczając zakupy zrealizowane przez Spółkę po cenach detalicznych, obowiązujących w dniu sprzedaży na stacji paliw. Ponadto, w odniesieniu do wybranych stacji paliwowych, (wskazanych w Umowie jako „Twoja Lokalna Stacja”) w sytuacji, gdy Spółka nie zrealizuje zadeklarowanych zakupów ON, w kolejnym okresie rozliczeniowym Dostawca zwiększy cenę paliwa na tych stacjach paliwowych o określony narzut za każdy litr nabywanego paliwa.

Strony uzgodniły w Umowie, że Wnioskodawca może dokonywać w danym okresie rozliczeniowym transakcji bezgotówkowych przy użyciu Kart Flotowych w granicach limitów kwotowych, ustalanych dla każdej Karty Flotowej, wskazanych w deklaracjach „Zapotrzebowanie na Karty Flotowe”. Po wykorzystaniu w danym miesiącu limitu na Karcie, dokonywania dalszych transakcji bezgotówkowych będzie niemożliwe. Limity mogą zostać zmieniane poprzez złożenie przez Spółkę w formie pisemnej lub elektronicznej wniosku-Zapotrzebowania, ze wskazaniem nowego limitu.

Wnioskodawca może wnosić do Dostawcy reklamacje w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Co do zasady, reklamacje są rozpatrywane przez Dostawcę w terminie 14 dni.

Dla doprecyzowania stanu faktycznego Spółka wskazuje, iż jej pytanie dotyczy wyłącznie typów pojazdów wymienionych w art. 12 ustawy nowelizującej, a więc:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masła całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg;
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg;
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

W niniejszym wniosku Spółka pragnie potwierdzić, iż od 1 lipca 2015 r. będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia produktów paliwowych wykorzystywanych w samochodach przeznaczonych do użytku mieszanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od dnia 1 lipca 2015 r. Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia, przy użyciu Kart Flotowych od Dostawcy, produktów paliwowych na stacjach paliwowych niebędących własnością Dostawcy (w sytuacji gdy samochody są przeznaczone do użytku mieszanego)?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 lipca 2015 r. Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia, przy użyciu Kart Flotowych od Dostawcy, produktów paliwowych na stacjach paliwowych nie będących własnością Dostawcy (w sytuacji gdy samochody są przeznaczone do użytku mieszanego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów 1 odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy o VAT stanowi natomiast, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu;
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca;
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca;
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie zaś do art. 86a ust 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi,-o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym przepis ten nie znajduje zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (art. 86a ust 3 pkt 1 ustawy o VAT). Zatem zgodnie z nowymi regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń; łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 -jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg;
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg;
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Art. 12 ust 3 ustawy nowelizującej stanowi zaś, że dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określone dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust 1 pkt 1.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia, zgodnie z zasadą neutralności podatku od wartości dodanej, podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną.

Zgodnie z regulacjami art. 86a ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o charakterze samochodów osobowych przeznaczonymi do użytku mieszanego, w tym (od 1 lipca 2015 r.) do wydatków związanych za zakupem paliwa do takich samochodów.

W ocenie Wnioskodawcy przytoczone powyżej przepisy wskazują, że począwszy od 1 lipca 2015 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących nabycie paliwa.

W opisanym w stanie faktycznym, Dostawca sam nabędzie paliwo i dokona jego odsprzedaży na rzecz Spółki, w ramach transakcji, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ter towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie praw do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, iż dokonało się przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

Należy przy tym podkreślić, iż sam fakt, iż podmiot będący jedynie pośrednikiem w łańcuchu nigdy nie otrzymał fizycznie towaru (usługi) nie ma żadnego znaczenia z punktu widzenia zasad opodatkowania VAT. Liczy się bowiem ekonomiczne władztwo nad towarem, które może się przejawiać na wiele sposobów. Podkreślał to Minister Finansów chociażby w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1248/14/KO. Dla ustalenia, że Dostawca nabywa paliwo, a następnie dokonuje jego dostawy na rzecz Wnioskodawcy, istotny jest przede wszystkim fakt, że Dostawca posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Posiadanie koncesji na obrót paliwami ciekłymi przez podmiot dokonujący sprzedaży stanowiło bowiem jeden z argumentów przemawiających za tym, że sprzedający posiadał prawo do dysponowania towarami (paliwem) jak właściciel, na którą zwrócił uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2015 r. (sygn. ITPP2/443-1425/14/KT).

Co więcej, za uznaniem, że Dostawca nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przemawia fakt, że ma on decydujący wpływ na kluczowe warunki dostawy, takie jak miejsce dostawy, rodzaj i parametry towarów, cena paliwa czy sposób dokonywania rozliczeń. Dostawca określa jakie towary i usługi można nabywać za pośrednictwem Kart Flotowych (konstruuje on pakiety, w ramach których ogranicza nabywane towary i usługi do określonej tylko grupy, np. samych paliw) oraz wskazuje miejsca (stacje, z którymi zawarł odpowiednie umowy) na których Karty Flotowe są honorowane (wyznaczając tym samym miejsce dostawy paliwa), co również jest akcentowane w interpretacjach Ministra Finansów jako jeden z przejawów władztwa ekonomicznego nad towarem (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1248/14/KO),

Dostawca ma również wpływ na istotny element obrotu tymi towarami, jakim jest określenie miesięcznej deklaracji kwotowej w zakresie szacunkowych zakupów realizowanych za pośrednictwem Kart Flotowych przez Wnioskodawcę (wskazując limit kwotowy zakupów). Na ten aspekt zwrócił z kolei uwagę Minister Finansów m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2013 r., sygn. (LPP4/443-122/13-3/EWW).

Ponadto, co jest szczególnie istotne, Dostawca ma prawo ustalania ceny na dostawę produktów paliwowych dla Wnioskodawcy. Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, z treści Umowy bezpośrednio wynika, że Dostawca udziela Wnioskodawcy premii w określonej kwocie za każdy litr paliwa nabywany przez Spółkę uzależniony od miesięcznego obrotu dotyczącego nabywanych paliw. Ponadto, Dostawca udziela dodatkowej premii, związanej z zadeklarowanym miesięcznym zapotrzebowaniem na zakup paliwa. Dostawca ma również możliwość podwyższenia ceny litra paliwa w razie niezrealizowania przez Wnioskodawcę zadeklarowanego zapotrzebowania. W analogicznym stanie faktycznym, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP1/443-985/13-4/AWa) stwierdził, że „Spółka ma bezpośredni wpływ na wysokość kwot jakimi obciążeni zostaną przez Nią klienci za dokonane zakupy na stacjach benzynowych. Dysponuje ona bowiem swobodą w ustalaniu cen produktów stosowanych wobec klientów. W szczególności, może przyznać klientom taki sam rabat jaki otrzymała od koncernu paliwowego lub część takiego rabatu.”Okoliczność ta, w ocenie organu, jest jednym z argumentów przemawiających za stanowiskiem, że sprzedawca paliwa faktycznie rozporządza towarami jak właściciel.

Dostawca ma także zagwarantowane umownie prawo odmowy sprzedaży paliwa w razie zrealizowania się okoliczności wskazanych w Umowie (w szczególności w sytuacji naruszenia przez Spółkę postanowień Umowy poprzez nieuregulowanie należności w dodatkowym terminie wyznaczonym przez Dostawę lub przekroczenie miesięcznego limitu, ustalonego dla danej Karty). Co istotne, wiąże się z nim techniczna możliwość odmowy sprzedaży, jaką jest zablokowanie Karty Flotowej przez Dostawcę. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w interpretacji z 23 grudnia 2014 r. (sygn. IPPP1/443-1279/14-2/AW) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że okoliczność ta stanowi jedną z przesłanek dysponowania towarem jak właściciel.

Dodatkowo, na Dostawcy ciąży obowiązek prowadzenia postępowania reklamacyjnego odnośnie dostarczanych przez niego produktów paliwowych na rzecz Wnioskodawcy. Przesłanka ta była wielokrotnie podnoszona w interpretacjach Ministra Finansów, potwierdzających iż transakcja zakupu paliwa z wykorzystaniem karty paliwowej stanowi w istocie transakcję łańcuchową (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-64/15/KO, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. ITPP2/443-1425/14/KT, interpretacja indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1248/14/KO).

Z treści Umowy bezpośrednio wynika również, że dostawa paliwa na rzecz Wnioskodawcy jest dokumentowana fakturą VAT, wystawianą Spółce przez Dostawcę. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu przytoczyć wyrok NSA z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1478/13, w którym NSA wskazał, że „Jeżeli z treści umów wynika, że podmiot ten będzie miał wpływ na istotne elementy transakcji, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego” W ocenie Wnioskodawcy opisane powyżej okoliczności wskazują jednoznacznie, że Dostawca faktycznie posiada ekonomiczne władztwo nad towarem sprzedawanym Wnioskodawcy (gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami), bez względu na fakt, że fizycznie tego towaru nie przekazuje.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 lipca 2015 r. Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia, przy użyciu Kart Flotowych od Dostawcy, produktów paliwowych na stacjach nie będących własnością Dostawcy (w sytuacji gdy samochody są przeznaczone do użytku mieszanego).

Ponadto, Spółka pragnie nadmienić, że prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu paliwa nabytego przy użyciu kart paliwowych (w odniesieniu do pojazdów spełniających w konkretnym stanie prawnym warunki do odliczenia), zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych m.in.:

interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-64/15/KO
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r,, sygn. IBPP2/443-1248/14/KO;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2015 r„ sygn. 1TPP2/443-1425/14/KT;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. ITPP1/443-340/13/MN;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 października 2013 r., sygn. IBPP2/443-692/13/AMP;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. IPPP3/443-890/13-2/KC;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2013 r., sygn. ILPP4/443-122/13-3/EWW

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy, ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z powołanego wyżej art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykorzystuje do celów swojej działalności gospodarczej samochody osobowe. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Omawiane samochody wykorzystywane są zarówno do działalności gospodarczej, jak też do prywatnego użytku pracowników – do celów mieszanych.

Spółka zawarła z podmiotem posiadającym koncesję na obrót paliwami ciekłymi - X. SA - będącym czynnym podatnikiem VAT umowę - „Umowa o wydanie i używanie Kart Flotowych” . Umowa określa:

zasady i tryb współpracy pomiędzy Spółką a Dostawcą w zakresie dokonywania przez Spółkę transakcji bezgotówkowych, w szczególności w zakresie nabywania paliw, przy użyciu kart flotowych (dalej: Karty Flotowe),

zasady wydawania i używania Kart Flotowych,

zasady rozliczeń za transakcje bezgotówkowe, dokonywanych przy użyciu Kart Flotowych w sieci stacji paliw X., honorujących Karty Flotowe.

Umowa pomiędzy Spółką a Dostawcą określa również (między innymi):

sieci stacji paliw, na których Wnioskodawca ma prawo dokonać zakupów z wykorzystaniem Kart Flotowych (tj. stacje, na których Karty są akceptowane);
sposób dokonywania rozliczeń zakupów, dokonanych za pomocą Kart Flotowych;
miesięczną deklarację ilościową w zakresie szacunkowych zakupów paliw (benzyn, ON, LPG) na stacjach sieci, w tym deklarację ilościową na konkretnie wskazanych stacjach („Twoja Lokalna Stacja”);
rabaty, jakich Dostawca udziela Spółce za każdy (litr paliwa zakupiony w danej sieci stacji paliw, na podstawie deklaracji zawartej w stosownym wniosku;
rabaty, jakich Dostawca udziela Spółce z tytułu zakupu produktów poza paliwowych i innych usług (np. myjnia, odkurzanie):
wysokość premii pieniężnych przyznawanych Spółce przez Dostawcę na podstawie zrealizowanych w danym miesiącu zakupów;
miesięczne opłaty pobierane przez Dostawcę z tytułu wydania i obsługi Kart Flotowych;
miesięczne okresy rozliczeniowe i sposób wystawiania faktur z tytułu sprzedaży paliwa.

Wnioskodawca może wnosić do Dostawcy reklamacje w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Co do zasady, reklamacje są rozpatrywane przez Dostawcę w terminie 14 dni.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia produktów paliwowych.

Z uwagi na przedstawione w sprawie okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy - jak wskazał Wnioskodawca – zawarta z Dostawcą umowa na korzystanie z kart flotowych reguluje istotne warunki handlowe, takie jak sposób ustalania ceny, jaką płaci Spółka, terminy płatności, zasady wydawania i użytkowania kart, uznać należy, że czynności dokonywane pomiędzy, Dostawcą (X. S.A.), stacjami paliw niebędącymi własnością Dostawcy a Spółką stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednak z wniosku nie wynika, aby takie przypadki wyłączające prawo do odliczenia podatku występowały.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, nabyte przy użyciu kart flotowych towary i usługi związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Co do zasady więc, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tyt. ww. wydatków.

Obowiązująca od 1 kwietnia 2014 r. ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wprowadziła ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W art. 86a ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2. ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”, z uwzględnieniem art. 12 ustawy nowelizującej.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Od dnia 1 lipca 2015 r. wygasł, wprowadzony art. 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów „mieszanych” (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów będzie odliczany tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Należy wskazać jednak, że prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

Uregulowanie takie jest zgodne z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT oraz art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a zasada ta znajdzie również zastosowanie w przypadku paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, w swojej działalności wykorzystuje samochody o których mowa w art. 12 ustawy nowelizującej do celów mieszanych, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością – do prywatnego użytku pracowników. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawcę (X. S.A.), a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart flotowych, związanych z użytkowaniem tych samochodów.

Zatem, od 1 lipca 2015 roku Spółka będzie miała prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 86a ust.1 ustawy wykazanego na fakturach VAT wystawionych na jej rzecz, a dokumentujących nabycie produktów paliwowych przy użyciu kart flotowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin