INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2011r. (data wpływu 7 października 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Firma) prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą „M.” w formie jednoosobowej w zakresie transportu drogowego towarów. Jest płatnikiem podatku VAT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Dochody z tytułu prowadzonej działalności opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Firma w dniu 31.07.2010 dokonała sprzedaży środka trwałego ciągnika siodłowego na rzecz podmiotu afrykańskiego. Przy zakupie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT. Ciągnik siodłowy z siedziby Wnioskodawcy został dostarczony do Belgii przez naszego kierowcę i wysłany drogą morską z portu Antwerpia (statkiem francuskim) do Afryki port Dakar przez przewoźnika francuskiego.

Kierowca Wnioskodawcy zgłosił ciągnik siodłowy do wywozu na terenie Belgii (urząd celny w Belgii). Wnioskodawca posiada następujące dokumenty dotyczące tej transakcji: fakturę Vat, belgijski wydruk dokumentu celnego deklaracja EX /A niezawierający pieczęci Urzędu Celnego i podpisów, informację o dostawie ciągnika siodłowego do portu w Antwerpii (Belgia) przez kierowcę Wnioskodawcy oraz list przewozowy dla transportu kombinowanego. Zarówno Urząd Celny w Belgii jak i kierowca Wnioskodawcy twierdzą, że nie posiadają innych dokumentów, jak również nie ma możliwości wystawienia dokumentu karta SAD 3 zawierający pieczęć Urzędu Celnego lub IE-599.

Skrócony opis posiadanych dokumentów:

1. Faktura VAT z dnia 31.07.2010 – zawierająca dane sprzedaży ciągnika siodłowego
2. Dokument wspólnota europejska deklaracja EX/A między innymi zawiera następujące informacje
   A. Urząd wysyłki/wywozu: ...
   2. nadawca/eksporter Nr BE …. PL … M..
   14. Zgłaszający/przedstawiciel Nr BE…. kod kraju wysyłki: BE
   17. kod miejsca przeznaczenia: ML
   20. dostawa FOB / ..
   29. urząd celny wywozu: ...
   31. Opakowanie oraz opis towaru znaki i numery – pojemnik nr liczba rodzaj: ... INE-niet opakowanie Ciągnik Renault CH nr …
   34. kod kraju pochodzenia:FR/1
   D. KONTROLA PRZEZ URZĄD WYJŚCIA
   Wynik – nie wypełnione
   Nałożone zamknięcia ilość – nie wypełnione
   Znaki: Nie wypełnione
   Termin (ostatni dzień): 12/09/2010
   Podpis: brak
   54. Miejsce i data – ...09/08/2010
   Podpis i nazwisko zgłaszającego/przedstawiciela: brak
   
3. Informacja o dostawie (...), dokument między innymi zawiera:
   informacje o dostawie ...
   agent: …
   firma transportowa: ...
   Nazwisko kierowcy: kierowca Wnioskodawcy
   Data dostawy: brak
   Podpis: brak
   
4. List przewozowy dla transportu kombinowanego, który zawiera między innymi szczegółowy opis towaru dostarczanego przez nadawcę (firma transportowa) oraz dane:
   Nadawca …
   Odbiorca ...
   Statek oceaniczny: ...
   Port załadunku: ...
   Port rozładunku: Dakar
   Miejsce i data wydania: Antwerp 18-08-2010
   Podpis: brak
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisane dokumenty są wystarczające dla potwierdzenia wywozu i zastosowania 0% stawki VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie tych dokumentów ma on prawo do zastosowania stawki 0%. Z ww. dokumentów wynika, ze samochód odprawiony został przez urząd celny i został dostarczony poza terytorium Wspólnoty (Dakar – Afryka).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zakresem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku zawartym w poz. 47 Pola D3 jest ocena jego stanowiska w odniesieniu do art. 41 ust. 6-9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) czyli możliwości zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym stawki 0% w eksporcie towarów.

Mając powyższe na uwadze zauważa się co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – dalej zwana ustawą o VAT,opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005"
   
   

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a stawka podatku wynosi 0% (eksport bezpośredni).

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT jeżeli warunek powyższy nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 8 ustawy o VAT przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy o VAT otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Powyższe regulacje oparte są na brzmieniu art. 146 (1) a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej „Dyrektywa 2006/112/WE), który zobowiązał państwa członkowskie do zwolnienia z podatku od wartości dodanej dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty.

Jednocześnie regulacje krajowe jako warunek zastosowania stawki 0% (zwolnienia z podatku od wartości dodanej w rozumieniu przepisów unijnych) wprowadzają konieczność otrzymania przez podatnika właściwych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. W tym przypadku polski eksporter sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granicę Wspólnoty, i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu.

Aby doszło do eksportu towarów muszą nastąpić łącznie następujące przesłanki:

• dochodzi do czynności określonej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT,
• następnie w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz,
• następnie dochodzi do potwierdzenia tego wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Należy tym samym mieć na uwadze terytorialny charakter podatku VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia było terytorium Polski. W przypadku gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza terytorium kraju (Polski), czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce (por. wyrok WSA w Krakowie z 18 lutego 2009r. o sygn. I SA/Kr 1560/08).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje transakcji dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz podmiotu afrykańskiego, przez terytorium Belgii. W ramach omawianej transakcji, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego do procedury wywozu towarów w urzędzie celnym znajdującym się na terytorium Polski, lecz procedurę celną wywozu rozpoczyna i zamyka w Belgii. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty lecz jedynie dokumentem potwierdzającym wywóz towarów z terytorium Belgii.

Zatem ww. transakcji nie można uznać za eksport towarów, gdyż wywóz nie nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty, w ramach jednej czynności i nie jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dysponuje również dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju.

Przedmiotem rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie jest czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym doszło do eksportu towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji prawa do zastosowania 0% stawki VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust. 6-9 ustawy.

Aby miejscem powstania obowiązku podatkowego było terytorium Polski, a do przedmiotowej transakcji miała zastosowanie polska ustawa o VAT (dana transakcja mogła być uznana za eksport) wywóz towarów musiałby nastąpić z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, przy uwzględnieniu art. 22 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 2 pkt 1 i pkt 3 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez terytorium Wspólnoty - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej (…). Jeśli chodzi natomiast o pojęcie dokonania wywozu towarów, należy przez to rozumieć objęcie towarów odpowiednią procedurą celną, stosowaną przy eksporcie towarów poza terytorium Wspólnoty tj. procedurą wywozu.

Dla określenia miejsca (kraju) opodatkowania eksportu, nie ma znaczenia natomiast miejsce (kraj) z którego rozpoczyna się przemieszczenie towaru przed jego zgłoszeniem do procedury wywozu, gdyż dopiero w momencie zgłoszenia tegoż towaru do takiej procedury, nabywa on status towaru, który będzie podlegał wywozowi poza terytorium Wspólnoty, co powoduje również, że zostaje on objęty rygorami procedury wywozu (m.in. stosownym dozorem celnym).

Należy także zwrócić uwagę, z art. 2 pkt 8 w związku z art. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że jednym z warunków koniecznych do wypełnienia definicji eksportu jest dokonanie wywozu towaru z terytorium kraju – wywóz towarów poza Wspólnotę musi dokonać się na terytorium kraju (Polski), a nie na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej. Pojęcie dokonania wywozu towarów powinno być rozumiane jako objecie towarów odpowiednią procedurą celną, stosowaną przy eksporcie poza terytorium Wspólnoty tj. procedurą wywozu. Pojęcie wywozu nie może być natomiast interpretowane tylko jako fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Wspólnoty, co wynika z treści art. 2 pkt 8 ustawy. Oznacza to zatem, że procedura celna wywozu powinna być rozpoczęta na terytorium kraju (Polski) i potwierdzona przez właściwy dla tej procedury urząd celny. W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym procedura wywozu nie rozpoczęła się na terytorium kraju, bowiem zgłoszenie towarów do procedury dokonywane było na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Przedmiotowej transakcji nie można zatem uznać za eksport towarów z terytorium Polski.

Wobec powyższego rozpoczęcie – w celu eksportu towarów – procedury wywozowej w Belgii, a nie w Polsce, powoduje, że to w Belgii, a nie w Polsce ma miejsce świadczenie (opodatkowanie) tej czynności, skoro Belgia jest miejscem (krajem) w którym transportowane (wysyłane) towary znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu (wysyłki) o charakterze eksportowym.

Powyższe skutkuje równocześnie, że otrzymane przez Wnioskodawcę dokumenty z Urzędu Celnego nie są dokumentami potwierdzającymi dokonanie eksportu o którym mowa w art. 2 ust. 8, których posiadanie uprawnia do zastosowania stawki 0 %, o której mowa w art. 41 ust. 4.

Powyższe nie stoi w sprzeczności z przepisami wspólnotowymi. Dyrektywa 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz Urz. UE L nr 347, str. 1 ze zm.) nie posługuje się pojęciem eksportu. Termin ten nie został zdefiniowany w żadnym przepisie dyrektywy. Dyrektywa przyjmuje, że eksport towarów jest w istocie rzeczy kwalifikowaną formą dostawy towarów. W tym zakresie procedura wywozu opiera się w całości na zasadach określonych w art. 161-162 Wspólnotowego kodeksu Celnego uchwalonego rozporządzeniem rady (EWG) nr 2913/92 (Dz.U. UE L Nr 302, str. 1 ze zm.). Przepis art. 146 ust. 1 lit. a i lit. b ww. dyrektywy odnosi się natomiast do:

• dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawce lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty (…),
• dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa.
  
  

Podatnik, jak każda osoba, która zamierza w sposób zgodny z prawem wyprowadzić towary wspólnotowe poza obszar Wspólnoty, powinien taki towar zgłosić do procedury wywozu. W przypadku zgłoszenia celnego do procedury wywozu, musi być ono złożone w urzędzie celnym właściwym dla stwierdzenia zaistnienia eksportu, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy ocenie "właściwego urzędu celnego" należy uwzględnić przepisy WKC oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r., ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z dnia 11 października 1993r.), dalej powoływane jako Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93. W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 161 ust. 5 WKC, zgodnie z którym "zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego." Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu i przewidziane są w art. 789, art. 790 art. 791 Rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93. W ocenie tut. organu wyjątki te jednak mogą mieć znaczenie jedynie dla oceny „uzasadnionych powodów” dokonania zgłoszenia towarów do procedury celnej wywozu w innym niż Polska Państwie Członkowskim, jednak nie mają znaczenia dla określenia miejsca opodatkowania eksportu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na art. 32 Dyrektywy 112/2006/WE, który reguluje kwestię miejsca dostawy towarów, a zarazem miejsca powstania obowiązku podatkowego. Odzwierciedleniem tych regulacji na poziomie krajowym jest art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwłaszcza jak chodzi o miejsce dostawy towarów. Wyraża on, za Dyrektywą podstawową zasadę, że miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Podstawowym kryterium wynikającym z art. 32 Dyrektywy 112 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 ustaw o VAT, determinującym miejsce opodatkowania dostawy towarów jest kwestia transportu towarów w związku z daną dostawą.

W niniejszej sprawie zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę mamy sytuację taką, że sprzedany nabywcy towar przeznaczony do wywozu poza terytorium Wspólnoty zgłaszany jest do procedury wywozu w belgijskim urzędzie celnym. W dokumentach celnych jako nadawca występuje Wnioskodawca, natomiast zgłaszającym jest podmiot belgijski (przedstawiciel Wnioskodawcy.

Art. 146 ust. 1 lit. b Dyrektywy 112/2006/WE stanowi, że od podatku zwalnia się dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa. W przepisach wspólnotowych zwolnienie z prawem do odliczenia (stawka 0% VAT) dotyczy zatem dostaw towarów, w wyniku których towar jest przemieszczany poza Wspólnotę. Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 lit. a ww. dyrektywy dostawy towarów podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym są świadczone (mają miejsce) świadczenia. W tym kontekście należy zauważyć, iż miejscem świadczenia dla dostaw towarów transportowanych, a taki charakter mają dostawy eksportowe, jest państwo, w którym transport się rozpoczyna.

Stosownie do powyższego, w ocenie tut. organu, przewidziany w art. 2 pkt 8 ustawy warunek „wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty” może zostać spełniony jedynie wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w Polsce, gdyż tylko wówczas miejscem opodatkowania, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie Polska.

W konsekwencji uznać należy, że brak rozpoczęcia procedury celnej wywozu w Polsce stanowi, że nie dokonano "wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty" w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 22 ust. 1 tej ustawy, gdyż miejscem opodatkowania tej transakcji, z uwagi na zgłoszenie towaru do procedury wywozu w innym niż Polska kraju, czyni tenże kraj miejscem (krajem) opodatkowania tegoż eksportu, jako miejsca rozpoczęcia transportu (wysyłki) towaru poza terytorium Wspólnoty.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu należy zauważyć, iż na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zaistnieć następujące elementy: wywóz towarów musi nastąpić z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy (wymóg przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Wskazany przepis art. 13 ustawy, rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

Przy czym zaznaczyć należy, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do powyższego, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów dokonany z terytorium Polski lecz transakcja ta może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Belgii, celem jego eksportu do państwa afrykańskiego, stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zaś w Belgii wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W przypadku, gdy towar dostarczany jest przez przewoźnika muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy. Zgodnie z tym przepisem dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 11 w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z ust. 14 ww. artykułu przepisy ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z przemieszczeniem towarów Wnioskodawcy, uznanym za WDT, które mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego, a mianowicie będą przedmiotem eksportu na terytorium Belgii.

Z powyższych przepisów wynika, iż aby zastosować 0% stawkę VAT przy WDT konieczne jest posiadanie:

• faktury, dokumentującą tą dostawę, na której będzie widniał numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, może być numer samego Wnioskodawcy nadany mu w Austrii lub numer przedstawiciela podatkowego Wnioskodawcy, który odbiera towar o ile przepisy austriackie przewidują taką możliwość,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, przy czym rolę tą może pełnić faktura jeżeli zostały na niej zamieszczone odpowiednie dane,
• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi a w sytuacji gdy towar wywożony jest bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę powinien dodatkowo posiadać dokumentu o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT.
  
  

Na marginesie należy zaznaczyć, iż tut. organ dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego, a tym samym do oceny prawnej załączonych do wniosku dokumentów.

Podsumowując:

• przemieszczenie towarów z kraju do Belgii w celu ich dalszego eksportu w sytuacji gdy procedura eksportowa została otwarta w Belgii należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
• w przedmiotowej sytuacji nie będziemy mieli do czynienia z eksportem towarów z Polski w myśl przepisów ustawy o VAT, a tym samym w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania przepisy art. 41 ust. 4 i 6-9 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w związku z eksportem towarów
• aby opodatkować ww. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów 0% stawką VAT Wnioskodawca oprócz faktury z podanym właściwym numerem odbiorcy towarów (przedstawiciela podatkowego, o ile przepisy belgijskie dopuszczają taką możliwość) winien posiadać pozostałe dokumenty o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.