Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-698/15-4/AŻ
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 lipca 2015 r. (skutecznie doręczone 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Leasingodawcę i Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Leasingodawcę i Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 5 sierpnia 2015 r. złożonym w dniu 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30 lipca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy na zakup paliw oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych przy użyciu kart paliwowych. Karty paliwowe umożliwiają Spółce bezgotówkowe rozliczenia z tytułu nabywanych na stacjach benzynowych towarów i usług.

Wskazane umowy są zawierane przez Spółkę z:

• Koncernami paliwowymi (dalej: „Koncerny” lub „Koncern”).
  

• Firmą, która oddaje Spółce samochody do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu (dalej: „Leasingodawca”).
  
  

Umowa na zakup paliw oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych przy użyciu kart paliwowych zawierana jest z Koncernem.

Karty paliwowe wydawane przez Koncern stanowią jego własność. Mogą one być wykorzystywane do nabywania jedynie określonych towarów lub usług m.in. paliw silnikowych, płynów eksploatacyjnych, usługi myjni samochodowej we wskazanych stacjach benzynowych. Umowa zawarta pomiędzy Koncernem, a Spółką reguluje także inne istotne warunki handlowe, takie jak sposób ustalania ceny, terminy płatności, itd.

Wskazane karty paliwowe uprawniają Spółkę do dokonywania zakupów zarówno na stacjach benzynowych stanowiących własność Koncernu, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie (dalej: „Dostawcy”). W tym celu Koncern zawiera z Dostawcami umowy, w których określa zasady współpracy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Proces fakturowania i rozliczania opisanych transakcji przedstawia się tak, że w ustalonych okresach rozliczeniowych Dostawcy wystawiają na rzecz Koncernu faktury VAT wraz ze specyfikacją towarów i usług wydanych/wyświadczonych klientom m.in. Spółce. Następnie Koncern fakturuje Spółkę za zakupy dokonane w danym okresie rozliczeniowym, na warunkach ustalonych w umowie. Faktury wystawiane przez Koncern Spółce obejmują nabycia dokonane przez Spółkę zarówno na stacjach własnych Koncernu, jak również na stacjach Dostawców.

Umowa na zakup paliw oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych przy użyciu kart paliwowych zawierana jest z Leasingodawcą.

Leasingodawca zawarł umowę z koncernem paliwowym (dalej: „Koncern”) na wydanie i używanie kart paliwowych dla klientów Leasingodawcy w tym m.in. Spółki. Karty te stanowią własność Koncernu i uprawniają do dokonywania zakupów zarówno na stacjach należących do Koncernu, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi Koncern zawarł umowy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Leasingodawcą przedstawia m.in. następujące regulacje:

1. Zasady wydawania kart
2. Asortyment produktów i usług
3. Limit kwotowy zakupów przypadający na daną kartę
4. Warunki finansowe transakcji
5. Terminy płatności
6. Skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy
   
   

Ad. a.

Karty paliwowe wydawane są przez koncern paliwowy na rzecz Leasingodawcy, który następnie udostępnia je Spółce. Każda karta paliwowa wydawana jest na dany pojazd.

Ad. b.

Umowa określa szczegółowy asortyment produktów i usług z oferty koncernu, które Spółka może nabywać przy użyciu kart. Leasingodawca oferuje możliwość nabycia asortymentu produktów w oznaczonych miejscach, zaś decyzję o zakupie konkretnego towaru lub usługi (w tym co do ilości i jakości), zgodnie z uzgodnionymi warunkami, podejmuje Wnioskodawca. Sposób wykorzystania nabytego przez Wnioskodawcę towaru bądź usługi leży wyłącznie w jego gestii.

Ad. c i d.

Umowa przewiduje limit kwotowy zakupów przypadający na każdą kartę oraz określa warunki finansowe transakcji. Strony Umowy uzgodniły sposób ustalania cen wskazując m.in. że Leasingodawca będzie obciążał Wnioskodawcę za dokonane zakupy w cenach uwzględniających rabaty udzielone przez Koncern. Leasingodawca nie pobiera zryczałtowanego wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy, które byłoby oderwane od ilości zakupionego paliwa lub innych produktów.

Ad. f.

Wnioskodawca, jako użytkownik kart, zobowiązuje się przestrzegać procedur postępowania z kartami, ustalonych w Ogólnych Warunkach Sprzedaży i Używania Kart Paliwowych Koncernu i ponosi pełną odpowiedzialność w tym zakresie. Dostawca posiada uprawnienia w zakresie blokowania kart paliwowych w przypadku zaistnienia przesłanek uzasadniających takie działanie. W przypadku zagubienia lub zniszczenia karty Wnioskodawca zobowiązany jest zawiadomić Koncern oraz Leasingodawcę. Obowiązek dokonania zgłoszenia reklamacyjnego do Koncernu odnośnie towarów i usług nabytych przez Wnioskodawcę ciąży na Leasingodawcy, po uprzednim zgłoszeniu Leasingodawcy przez Wnioskodawcę stwierdzonych nieprawidłowości.

Leasingodawca występuje względem Koncernu jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z za ewidencjonowanych na kartach paliwowych wszystkich zakupów. Pomiędzy Koncernem, a Wnioskodawcą nie istnieje w tym modelu rozliczeń żaden stosunek prawny. Transakcje dokonywane przy użyciu kart oraz opłaty za obsługę transakcji przy użyciu kart są fakturowane przez Koncern na Leasingodawcę. Następnie Wnioskodawca jest przez Leasingodawcę obciążany kwotami wynikającymi z faktur otrzymanych od Koncernu za zakupione przez Spółkę towary i usługi. Leasingodawca posiada stosowną koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że do prowadzenia działalności gospodarczej wykorzystuje samochody osobowe. Samochody wykorzystywane są do realizacji celów związanych z działalnością gospodarczą, oraz do użytku prywatnego przez pracowników Spółki.

W ramach działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje oprócz samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, inne pojazdy samochodowe, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 2, natomiast dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 573 kg.

Pojazdy samochodowe używane przez Spółkę (inne niż samochody osobowe) stanowią „pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van”, o których mowa w przepisie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit a) ustawy o VAT i jako takie zaliczane są do pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, zgodnie z przepisem art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

Pojazdy samochodowe Spółki (inne niż samochody osobowe), posiadają stosowne zaświadczenia wydane przez okręgową stacje kontroli pojazdów o spełnieniu wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w przepisie art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Spółka nie wykorzystuje w ramach działalności gospodarczej pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, w sytuacji w której towary i usługi są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia podatku naliczonego i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa?
   
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, w sytuacji w której towary i usługi są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia podatku naliczonego i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Stanowisko Spółki w zakresie pytania numer 1

Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, w sytuacji kiedy nabyte towary i usługi są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia podatku i nie dotyczą przypadków wyłączenia tego prawa np: w zakresie odliczenia podatku naliczonego od paliwa do samochodów osobowych (do 30 czerwca 2015 r.), z uwzględnieniem ograniczeń w prawie do odliczenia VAT na podstawie art. 86a Ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania numer 2

Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Leasingodawcę dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych w sytuacji kiedy nabyte towary i usługi są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia podatku i nie dotyczą przypadków wyłączenia tego, prawa np. w zakresie odliczenia podatku naliczonego od paliwa do samochodów osobowych (do 30 czerwca 2015 r.), z uwzględnieniem ograniczeń w prawie do odliczenia VAT na podstawie art. 86a Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania numer 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zalicza się odpowiednio dostawę towarów lub świadczenie usług dokonane na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przytoczone przepisy przewidują sposób opodatkowania specyficznych transakcji, w których uczestniczą więcej niż 2 podmioty, przy czym towar jest wydawany przez pierwszego dostawcę bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe, w ramach których przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów). Nie ma przy tym znaczenia, że podmiot „środkowy” nigdy nie otrzymał fizycznie tego towaru. Ustawodawca przyjął bowiem pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą tym, że każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonał czynności opodatkowanej VAT, a w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Analogiczne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się co do zasady każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z kolei w sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę.

W ocenie Spółki powyższe przepisy mają zastosowanie w stanie faktycznym zaprezentowanym we wniosku. Na podstawie umów zawartych z Dostawcami Koncern nabywa określone towary lub usługi, które następnie odsprzedaje Wnioskodawcy. Fizyczne wydanie towarów czy faktyczne świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy Dostawcami (podmiot pierwszy w łańcuchu), a Spółką (podmiot ostatni). Podmiot pośredniczący (Koncern) w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Natomiast ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku np. do wadliwego towaru. Koncern przedstawia także listę towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu kart paliwowych przez klientów w tym m.in. przez Spółkę oraz zasięg obowiązywania tych kart.

Uznać należy w tym miejscu, że Koncern mając wpływ na istotne elementy kształtujące obrót danym towarem rozporządza daną rzeczą jak właściciel. Czyli biorąc pod uwagę analizowaną kwestię jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz Spółki, jest dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Podkreślić należy, iż art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT posługuje się wprost stwierdzeniem, iż „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w przedstawionym łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków.

Dostawa łańcuchowa nie musi oznaczać i nie oznacza faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzającego powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż powinien być świadomy wszystkich czynności związanym z dysponowaniem towarem. Termin „uznaje się” oznacza że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im niejako takie, a nie inne znaczenie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w sytuacji gdy jak wynika z opisanego stanu faktycznego Koncern:

1. występuje w tym wypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług;
2. określa warunki finansowe transakcji (strony Umowy zgodną wolą stron odpowiednio kształtują sposób ustalania ceny) przewidując m.in. że będzie obciążał Wnioskodawcę za dokonane zakupy w cenach uwzględniających rabaty udzielone przez Dostawców;
3. występuje względem Dostawców jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych zakupów;
4. nie pobiera zryczałtowanego wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy, które byłoby oderwane od ilości zakupionego paliwa lub innych produktów,
   

jak również umowa pomiędzy Spółką a Koncernem zawiera inne istotne postanowienia, takie jak terminy płatności, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy itd., czynności wykonywane w ramach realizacji tej umowy stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony związany z nabytymi towarami lub usługami, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych z jednoczesnym uwzględnieniem ograniczeń przedstawionych przez Ustawę o VAT np. odliczenia podatku naliczonego od paliw silnikowych do samochodów osobowych. W myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. Ustawy o VAT podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących czynności, które faktycznie nie zostały dokonane.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabytymi towarami lub usługami, o ile te towary lub usługi zostały przez niego faktycznie nabyte i wykorzystane do czynności opodatkowanych, oraz nie dotyczą ich ograniczenia wskazane w Ustawie o VAT, jak np. w art. 86a.

Jak wskazano powyżej transakcje pomiędzy Koncernem a Spółką stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT. Jednocześnie nabyte przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych towary i usługi związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi.

Nabywane paliwo dotyczy zarówno samochodów osobowych oraz ciężarowych o ładowności powyżej 3,5 tony. Natomiast Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych wyłącznie do samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 3,5 tony.

W związku z powyższym należy uznać, iż Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych z jednoczesnym uwzględnieniem ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego wskazanych w Ustawie o VAT.

Słuszność powyższej argumentacji została potwierdzona m.in. w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 września 2013 r. nr IBPP2/443-467/13/AB.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania numer 2

Biorąc pod uwagę wyjaśnienia wskazane w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pytania numer 1 należy stwierdzić, iż schemat transakcji pomiędzy Leasingodawcą a Spółką odpowiada również warunkom transakcji łańcuchowych. W analizowanym stanie sprzedaż towarów i usług dokonywana jest bowiem pomiędzy Koncernem a Leasingodawcą, który następnie odsprzedaje je swoim klientom w tym m.in. Spółce. Fizyczne wydanie towarów lub świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy Koncernem (pierwszy podmiot w łańcuchu) a Spółką (ostatni podmiot w łańcuchu). Tym samym, w omawianej transakcji, zgodnie z wskazanymi przepisami ustawy o VAT, Leasingodawca występuje zarówno w charakterze nabywcy, jak i dostawcy, biorącego udział w łańcuchu dostaw. Jest odpowiedzialny względem Koncernu za realizację płatności wynikających ze zrealizowanych przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych zakupów.

O udziale Leasingodawcy w łańcuchu dostaw świadczy również charakter jego działań. Jest on aktywnym uczestnikiem transakcji gdyż negocjuje z Koncernem odpowiednie warunki w zakresie oferowanych przez niego towarów i usług, a następnie ustala odpowiednie zasady współpracy z klientami w tym m.in. ze Spółką. To w gestii Leasingodawcy leży określenie sposobu korzystania z kart paliwowych przez Spółkę, w szczególności poprzez określenie limitu kwotowego transakcji dokonywanych kartami paliwowymi, czy wyznaczenie asortymentu towarów i usług, które Spółka będzie mogła zakupić przy użyciu danej karty. Należy również zauważyć, iż w uzasadnionych przypadkach Leasingodawca może odmówić sprzedaży towarów i świadczenia usług na rzecz klientów, co w aspekcie technicznym dokonuje się poprzez zablokowanie karty paliwowej. Okolicznością potwierdzającą, iż Leasingodawca bierze udział w łańcuchu dostaw jest również fakt, iż zobowiązany jest on do przyjmowania reklamacji i rozpatrywania reklamacji klientów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w sytuacji gdy jak wynika z opisanego stanu faktycznego Leasingodawca:

1. występuje zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług,
2. określa warunki finansowe transakcji przewidując m.in. że będzie obciążał Wnioskodawcę za dokonane zakupy w cenach uwzględniających rabaty udzielone przez koncern paliwowy,
3. nie pobiera zryczałtowanego wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy, które byłoby oderwane od ilości zakupionego paliwa lub innych produktów,
   

jak również umowa pomiędzy Leasingodawcą a Spółką zawiera inne istotne postanowienia, takie jak terminy płatności, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy itd., czynności wykonywane w ramach realizacji tej umowy stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT.

Powyższa argumentacja znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, w których w stanach faktycznych zbliżonych do opisanego powyżej, Minister Finansów prezentował analogiczne do przedstawionego przez Spółkę stanowisko w zakresie opodatkowania VAT mechanizmu funkcjonowania kart paliwowych. W interpretacjach tych, potwierdzona została prawidłowość funkcjonowania mechanizmu opartego na wykorzystaniu kart paliwowych z udziałem Leasingodawcy, który działając w charakterze pośrednika, dokonuje podlegającego opodatkowaniu VAT zakupu i następnej odsprzedaży towarów i usług. Przykładowo w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2013 r. nr IPPP2/443-510/13-4/MM, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2013 r. nr ILPP4/443-122/13-2/EWW, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 maja 2013 r. nr IPPP2/443-100/13-5/MM, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2012 r. nr IPPP1/443-674/12-2/MPe, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2012 r. nr IPPP2/443-811/12-2/BH, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2012 r. nr IPPP3/443-259/12-4/JF, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 października 2011 r. nr IPPP1/443-1053/11-2/ISz, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 września 2011 r. nr ILPP2/443-942/11-2/AK.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Spółki transakcje pomiędzy Leasingodawcą a Spółką w zakresie nabywania towarów i usług przy użyciu kart paliwowych stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

Jednocześnie nabyte przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych towary i usługi związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi. W związku z powyższym należy uznać, iż Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur wystawionych przez Leasingodawcę dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych z jednoczesnym uwzględnieniem ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego wskazanych w Ustawie o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy, ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy na zakup paliw oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych przy użyciu kart paliwowych. Karty paliwowe umożliwiają Spółce bezgotówkowe rozliczenia z tytułu nabywanych na stacjach benzynowych towarów i usług. Umowy zawierane są przez Spółkę z Koncernami paliwowymi oraz firmą, która oddaje Spółce samochody do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu.

Karty paliwowe wykorzystywane są do nabywania jedynie określonych towarów lub usług m.in. paliw silnikowych, płynów eksploatacyjnych, usług myjni samochodowej we wskazanych stacjach benzynowych. Umowa zawarta pomiędzy Koncernem a Spółką reguluje także inne istotne warunki handlowe takie jak sposób ustalania ceny, terminy płatności, itd. Karty paliwowe uprawniają Spółkę do dokonywania zakupów zarówno na stacjach benzynowych stanowiących własność Koncernu, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie. W tym celu Koncern zawiera z tymi podmiotami umowy, w których określa zasady współpracy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Umowa na zakup paliw oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych przy użyciu kart paliwowych zawierana jest również z Leasingodawcą. Leasingodawca zawarł umowę z Koncernem paliwowym na wydanie i używanie kart paliwowych dla klientów Leasingodawcy. Karty te stanowią własność Koncernu i uprawniają do dokonywania zakupów zarówno na stacjach należących do Koncernu, jak również na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi Koncern zawarł umowy w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Umowa zawarta między Wnioskodawcą a Leasingodawcą zawiera zasady wydawania kart, asortyment produktów i usług, limit kwotowy zakupów przypadający na daną kartę, warunki finansowe transakcji, terminy płatności, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

W analizowanym wniosku faktyczne świadczenie usług ma miejsce pomiędzy Dostawcami (podmiot pierwszy w łańcuchu), a Spółką (podmiot ostatni). Podmiot pośredniczący czyli Koncern nie wchodzi w faktyczne posiadanie przedmiotu dostawy, ale ma za to prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia. Jak wynika z opisanego stanu faktycznego Koncern występuje zarówno jako nabywca jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług, określa warunki finansowe transakcji. Uwzględniając powyższe czynności dokonywane pomiędzy Koncernem a Spółką stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Schemat transakcji pomiędzy Leasingodawcą a Spółką także odpowiada warunkom transakcji łańcuchowych. Sprzedaż towarów i usług dokonywana jest pomiędzy Koncernem a Leasingodawcą, który następnie odsprzedaje je swoim klientom, m.in. Spółce. Fizyczne wydanie towaru lub świadczenie usług następuje między Koncernem a Spółką. Tym samym, w omawianej transakcji, zgodnie z wskazanymi przepisami ustawy o VAT, Leasingodawca występuje zarówno w charakterze nabywcy, jak i dostawcy, biorącego udział w łańcuchu dostaw. Leasingodawca jest odpowiedzialny względem Koncernu za realizację płatności wynikających ze zrealizowanych przez Spółkę zakupów. Leasingodawca jest aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż negocjuje z Koncernem odpowiednie warunki w zakresie oferowanych przez niego towarów i usług, a następnie ustala odpowiednie zasady współpracy z klientami w tym m.in. ze Spółką. W gestii Leasingodawcy leży określenie sposobu korzystania z kart paliwowych przez Spółkę, w szczególności poprzez określenie limitu kwotowego transakcji dokonywanych kartami paliwowymi, czy wyznaczenie asortymentu towarów i usług, które Spółka będzie mogła zakupić przy użyciu danej karty. Leasingodawca jest także zobowiązany do przyjmowania reklamacji i ich zgłaszania Koncernowi. Umowa pomiędzy Leasingodawcą a Spółką zawiera takie postanowienia jak terminy płatności, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy itp. czynności wykonywane w ramach realizacji tej umowy stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi;
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
   
   

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wyżej wskazano transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a Koncernem i Spółką a Leasingodawcą stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawę towarów oraz świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że tym nabyte przy użyciu kart paliwowych towary i usługi są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Co do zasady więc, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tyt. poniesionych wydatków.

Obowiązująca od 1 kwietnia 2014 r. ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wprowadziła ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W art. 86a ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2. ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Ponadto, w myśl art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
      
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
      
   2. do prac wiertniczych,
      
   3. koparka, koparko-spycharka,
      
   4. ładowarka,
      
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
      
   6. żuraw samochodowy
   - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
      
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
      
      

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje:

1. samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które wykorzystywane są do realizacji celów związanych z działalnością gospodarczą oraz do użytku prywatnego przez pracowników;
2. inne pojazdy samochodowe, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 2, natomiast dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 573 kg, które wykorzystywane są do realizacji celów związanych z działalnością gospodarczą oraz do użytku prywatnego przez pracowników;
3. pojazdy samochodowe inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest do części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju : wielozadaniowy „van”;
   
   

W związku z tym, na podstawie art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Koncern oraz Leasingodawcę, dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, związanych z użytkowanymi samochodami osobowymi.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw do 30 czerwca 2015 r. nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych.

Od dnia 1 lipca 2015 r. wygasł wprowadzony art. 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów „mieszanych” (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów będzie odliczany tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Należy wskazać jednak, że prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

Uregulowanie takie jest zgodne z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT oraz art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a zasada ta znajdzie również zastosowanie w przypadku paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych.

Zatem, od 1 lipca 2015 roku Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50% z tytułu nabycia paliwa oraz innych towarów i usług do samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i celów prywatnych pracowników. Prawo do odliczenia powstaje w dacie zakupu paliwa, natomiast fakt kiedy zostanie wystawiona faktura pozostaje bez znaczenia dla powstania tego prawa.

Natomiast w odniesieniu do nabycia paliw oraz innych towarów i usług przeznaczonych do napędu pojazdów samochodowych innych niż samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 2, a dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 573 kg, to w świetle powyższych przepisów Zainteresowanemu będzie przysługiwało 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki m.in. zakup paliw silnikowych, płynów eksploatacyjnych, usługi myjni samochodowych itp. zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 i art. 86a ust. 9 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca są to pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Reasumując, transakcje pomiędzy Spółką a Koncernem i Spółką a Leasingodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern i wystawionych przez Leasingodawcę dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów i usług (w tym paliw), zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 86a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.