Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.388.2015.MCA
z 7 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-35/15-7/MG, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko S.A. (Wnioskodawca), przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) oraz pismem z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu finansowania przez pracodawcę aktywności sportowej pracowników związanej z promowaniem firmy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2015 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismami z dnia 9 i 31 marca 2015 r., Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się transportem i magazynowaniem ropy naftowej i produktów naftowych oraz świadczeniem usług telekomunikacyjnych. Zatrudnia ponad 800 osób. Wnioskodawca zamierza finansować aktywność sportową swoich pracowników. Pracownicy mogliby uczestniczyć indywidualnie lub zespołowo w rozgrywkach sportowych zarówno w strukturach Wnioskodawcy, jak i na zewnątrz w zawodach organizowanych przez inne firmy z branży paliwowej, energetycznej lub w ramach Grupy Kapitałowej.

Wydatki dotyczyłyby sfinansowania zakupu strojów sportowych, które byłyby opatrzone logo Wnioskodawcy, kosztów wyjazdów na zawody (transport, hotel, wyżywienie), wynajmu sali sportowej na potrzeby treningu potencjalnych uczestników rozgrywek.

Ponieważ jest to nowa inicjatywa, celem określenia zasad i warunków aktywizacji sportowej pracowników przygotowano do wdrożenia Regulamin finansowania aktywności sportowej pracowników Wnioskodawcy związanej z promowaniem Wnioskodawcy (dalej: regulamin).

Regulamin określa kryteria jakie muszą być spełnione, aby Wnioskodawca wsparł finansowo przedsięwzięcia związane z aktywnością sportową swoich pracowników, z zastrzeżeniem, że inicjatywa ta powinna promować pozytywy wizerunek oraz rozpoznawalność marki Wnioskodawcy. Określono tam zakres, warunki ubiegania się o wsparcie finansowe oraz zasady korzystania z otrzymanego wsparcia. Wnioski o udzielenie wsparcia rozpatrywać będzie powoływana na tę okoliczność z grona pozostałych pracowników komisja.

Zadaniem powołanej Komisji będzie ocena zgłoszeń o udzielenie wsparcia finansowego w oparciu o następujące kryteria:

1. potencjalne korzyści wizerunkowe/promocyjne dla Wnioskodawcy,
2. koszty realizacji przedsięwzięcia,
3. zasięg projektu (regionalny/krajowy).
   
   

Przewidziane są następujące formy wsparcia na realizację wybranego przedsięwzięcia:

1. wsparcie finansowe - przekazanie środków pieniężnych dla osoby/przedstawiciela zespołu, ubiegających się o wsparcie na pokrycie wnioskowanych kosztów,
2. wsparcie rzeczowe - przekazanie zakupionych strojów sportowych zawierających logo Wnioskodawcy i inne elementy identyfikujące Wnioskodawcę, zgodnie z przyjętymi zasadami oznakowania/brendowania.
   
   

Lista osób, którym przyznano wsparcie zawierająca imię, nazwisko, nazwę komórki organizacyjnej, zakres przedsięwzięcia - zostanie opublikowana w portalu intranetowym lub w Newsletterze Wnioskodawcy.

Przyznanie wsparcia, niezależnie od jego formy, równoznaczne jest z koniecznością rozliczenia się przez beneficjenta z otrzymanych środków.

Rozliczenie rozumiane jest jako przedstawienie dokładnego raportu z przebiegu przedsięwzięcia, dostarczenia materiałów fotograficznych, filmowych, dźwiękowych etc. poświadczających fakt przeprowadzenia przedsięwzięcia wraz ze szczegółowym rozliczeniem finansowym (faktury VAT, rachunki). W przypadku zgłoszenia drużynowego obowiązek ten spoczywa na liderze drużyny.

Beneficjent, niezależnie od formy wsparcia, zobowiązany będzie w sytuacjach wszelkiego rodzaju występów publicznych (takich jak: wywiad prasowy, radiowy, telewizyjny, wejście na podium, przemówienie, podziękowanie za otrzymaną nagrodę w przypadku zwycięstwa itd.) do podkreślenia faktu otrzymania wsparcia od Wnioskodawcy oraz w wypadku otrzymania wsparcia rzeczowego w postaci stroju sportowego z logo Wnioskodawcy do występowania w nim podczas takich występów publicznych.

Niedotrzymanie powyższych warunków uprawnia do cofnięcia przyznanego przez Wnioskodawcę wsparcia i obowiązkiem jego zwrotu przez beneficjenta.

W wypadku, gdyby realizacja przedsięwzięcia przez beneficjenta, z powodów zależnych od beneficjenta nie doszła do skutku, jest on zobowiązany:

1. w wypadku wsparcia finansowego - do zwrotu otrzymanych środków w ich pełnej wysokości,
2. w wypadku wsparcia rzeczowego - do zwrotu otrzymanych środków w stanie nowym, nieużywanym lub w przypadku rzeczy używanych do zwrotu równowartości otrzymanego wsparcia rzeczowego.
   
   

Fotografie, filmy i pozostałe materiały podlegające publikacji, o których mowa powyżej Organizator zawodów może nieodpłatnie wykorzystywać w dowolnym czasie i miejscu na terytorium Polski w mediach, materiałach reklamowych i promocyjnych Wnioskodawcy, w tym w szczególności w materiałach publikowanych w portalu intranetowym, na stronie internetowej, na wystawach, w folderach i prospektach dotyczących własnych prac.

Dodatkowo w piśmie z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.), Wnioskodawca wyjaśnił, że przekazane na rzecz pracowników stroje sportowe, zgodnie z przygotowanym regulaminem, będą wykorzystywane wyłącznie podczas zawodów sportowych i treningów, a nie do ich prywatnego użytku.

Z kolei pismem z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), Wnioskodawca poinformował, że zgodnie z opracowanymi zasadami aktywności sportowej pracowników uczestnictwo w imprezie sportowej będzie dobrowolne i realizowane w czasie prywatnym pracownika, poza godzinami pracy. Na tę okoliczność pracownik będzie zobowiązany złożyć stosowne oświadczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z aktywizacją sportową pracowników w postaci pokrycia kosztów treningów (wynajem sali), wyjazdów na zawody (transport, noclegi, wyżywienie) oraz zakup strojów sportowych z logo będą stanowić koszty uzyskania przychodu?
2. Czy Wnioskodawca będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę ww. towarów i usług? Czy nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę ww. towarów i usług na rzecz pracowników Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu VAT?
3. Czy w związku z przekazaniem na rzecz pracowników świadczeń związanych z ich aktywizacją sportową poprzez zapewnienie im warunków do odbywania treningów i uczestniczenia w zawodach (pokrycie kosztów wynajmu hali sportowej, równowartość kwot wydatkowanych na zakup napojów i żywności, pokrycie kosztów transportu na zawody zakwaterowania i wyżywienia, itp.) oraz wartość przekazanych strojów sportowych z logo Wnioskodawcy stanowić będą przychód pracowników i po stronie Wnioskodawcy jako płatniku ciążyć będzie obowiązek naliczenia tej grupie pracowników zaliczki na podatek dochodowy od osób od osób fizycznych z tytułu przekazanych świadczeń i jej przekazanie na rachunek właściwego Urzędu?
   
   

Przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 20 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-35/15-7/MG jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania trzeciego, otrzymane przez pracowników świadczenia związane z finansowaniem przez Wnioskodawcę ich aktywności sportowej nie powinny stanowić dla pracowników przychodu, a tym samym nie powodują po stronie Wnioskodawcy, jako płatniku, obowiązku naliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przekazania ww. świadczeń.

Sądy, a także organy wskazują, że: „pracownicy reprezentując Spółkę w branżowym turnieju piłki nożnej, podejmują działania kreujące, utrwalające i promujące wizerunek Spółki wśród podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w tożsamym zakresie lub dziedzinie. Pracownicy spółki uczestnicząc w zawodach sportowych branżowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy a w konsekwencji nie można wykluczyć, iż poprzez takie działanie marketingowo - reklamowe spółki może dojść do zwiększenia przychodów spółki. Trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając drużynę sportową, składającą się z pracowników spółki i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej branżowej działanie spółki (ponoszenie kosztów tej imprezy) nakierowane jest działaniem na rzecz pracowników. Zdaniem Sądu w takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną a mianowicie, to pracownicy spółki (ci przez nią oddelegowani, najlepsi w danej dziedzinie sportowej) podejmują działania na rzecz spółki promując w ten sposób jej wizerunek na rynku handlowym. W takiej sytuacji nie sposób przyjąć, iż działania pracodawcy zostały poczynione, jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika”. Tak WSA w Krakowie w prawomocnym wyroku z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. I SA/Kr 471/12, ale również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2014 r. sygn. IPTPB1/415-88/14 -2/KC. Powyższe dotyczy zarówno stroju sportowego jak również wynajęcia sali sportowej czy dojazdu (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. IPPB2/415‑807/12‑2/JG).

W ocenie Wnioskodawcy jeżeli pracownicy są obowiązani zgodnie z przygotowanym do wdrożenia regulaminem podkreślać fakt otrzymania wsparcia od Spółki to nie można w tym przypadku mówić o nieodpłatnym przysporzeniu. Zwłaszcza, że pracodawca godzi się aby jego pracownicy uczestniczyli w zawodach sportowych, zwalniając pracownika także w określonych sytuacjach z części obowiązków na czas niezbędny do uczestnictwa w zawodach oraz w treningach.

Ponadto skutki podatkowe mogą zależeć w niniejszej sytuacji od tego, czy pracownicy będą wykorzystywać otrzymane od Wnioskodawcy stroje sportowe wyłącznie do reklamy Wnioskodawcy podczas zawodów sportowych, czy też będą mogli korzystać z nich prywatnie. Jak bowiem stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 20 sierpnia 2010 r. (nr IPPB2/415 -454/10-6/MK): „skoro dresy oraz marynarki - posiadające nadruki i logo firmy, wnioskodawca ma zamiar przekazać nieodpłatnie do noszenia w celach związanych z wykonywanymi zadaniami służbowymi m.in. reprezentacją na zewnątrz, udziałem w imprezach, to ich wartość nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”. Jednocześnie jednak otrzymanie stroju sportowego przez pracownika rodzi po jego stronie określone przysporzenie w sytuacji, gdy może go wykorzystywać także prywatnie. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 10 marca 2009 r. Nr IPPB2/415-1633/08-2/MK) „jeżeli przekazane przez pracodawcę nieodpłatnie stroje pracownicy otrzymaliby do swobodnego używania, a więc do osobistego użytku, wówczas zastosowanie znalazłby art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, zgodnie z którym ww. ubrania stanowiłyby przychód pracownika jako nieodpłatne świadczenie”.

Założeniem ww. projektu jest, że stroje przekazywane na rzecz pracowników mogą być wykorzystywane wyłącznie podczas zawodów sportowych i treningów a nie do prywatnego użytku pracowników. Udokumentowaniu tego faktu służyć będzie podpisanie stosownych oświadczeń przez pracowników, że przekazane im ubrania sportowe z logo firmy mogą być wykorzystywane wyłącznie podczas zawodów sportowych i treningów.

W dniu 20 kwietnia 2015 r., w zakresie pytania trzeciego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/4511-35/15-7/MG, w której uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej braku powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu przekazania strojów sportowych z logo Wnioskodawcy jest prawidłowe, oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Odnośnie pytania nr 1 i 2 zostały wydane odrębne interpretacje indywidualne, niebędące przedmiotem niniejszej zmiany.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jakim jest stosunek pracy lub tzw. inne źródła, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, z kolei przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 9 ust. 2 i art. 11 ust. 1 ustawy PIT).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  

• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  

• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”
  
  
  

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie przekazane pracownikowi, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 08 lipca 2014 r. uznać należy, że otrzymanie przez pracowników świadczenia w postaci przekazania strojów sportowych nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie jest bowiem spełniona druga z przesłanek, o których mowa w ww. wyroku. O powstaniu przychodu po stronie pracownika (choć nie w kontekście nieodpłatnych świadczeń), nie można również mówić w sytuacji przekazania pracownikowi środków finansowych na pokrycie kosztów związanych z wyjazdem na zawody oraz wynajmem sali treningowej. Środki te nie są bowiem przekazywane pracownikowi w jego interesie, stąd w ich przypadku nie można mówić, że ich otrzymanie przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, gdyby ich nie otrzymał. Wynika to z faktu, iż pracownik nie może swobodnie dysponować otrzymanymi środkami, bowiem nie wydatkuje ich na własne potrzeby lecz wyłącznie na przedsięwzięcie realizowane w interesie Wnioskodawcy.

Konsekwencją uznania, iż ww. świadczenia nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy PIT, jest brak po stronie Wnioskodawcy, jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych, obowiązku obliczania i pobrania od tych świadczeń zaliczki na podatek dochodowy, i wpłacenia jej we właściwym terminie urzędowi skarbowemu.

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane przez pracowników świadczenia związane z finansowaniem przez Wnioskodawcę ich aktywności sportowej nie stanowią dla pracowników przychodów a tym samym nie powodują po stronie Wnioskodawcy, jako płatniku, obowiązku naliczenia i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu tych świadczeń.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-35/15-7/MG.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.