Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-230/15/KP
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 6 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 22 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 29 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy poniesione wydatki na nabycie systemu „S” ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dają Spółce prawo do skorzystania z ulgi z tytułu nabycia nowych technologii (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy poniesione wydatki na nabycie systemu „S” ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dają Spółce prawo do skorzystania z ulgi z tytułu nabycia nowych technologii. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 września 2015 r. Znak: IBPB-1-2-/4510-230/15/KP, IBPB-1-2-/4510-231/15/KP, IBPB-1-2-/4510-232/15/KP, IBPB-1-2-/4510-233/15/KP, IBPB-1-2-/4510-234/15/KP, IBPB-1-2-/4510-235/15/KP, IBPB-1-2-/4510-236/15/KP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 22 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 29 września 2015 r.)

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z 22 września 2015 r.):

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest jednym z największych dystrybutorów elementów elektronicznych, poprzez odpowiednio przygotowane działy sprzedaży. Spółka nie prowadzi, jak i nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Spółka posiada spółki zależne w różnych jurysdykcjach prawnych.

W dniu 28 marca 2007 r. Spółka podpisała umowę licencyjną i serwisową na korzystanie z programu służącemu kompleksowemu zarządzaniu procesami produkcyjnymi, księgowymi, magazynowymi itp. (dalej: „Oprogramowanie”) od firmy S. Ponadto w miarę wzrostu zapotrzebowania oraz konkurencyjnej w stosunku do S oferty, Spółka 29 października 2010 r. zawarła nową umowę licencyjną z firmą D uprawnioną do przeniesienia licencji na Oprogramowanie objętej umową, co zostało również potwierdzone przez firmę S na piśmie. Aneksami do ww. umów Spółka rozszerzała Oprogramowanie o dodatkowe licencje (nowi użytkownicy). W przypadku rozszerzania Oprogramowania nabywanego od firmy D, firma S wyrażała każdorazowo zgodę na nabycie tych licencji, co miało swoje odzwierciedlenie w aneksach. Licencję na Oprogramowanie uzyskała Spółka, natomiast uprawnionymi do korzystania z tej licencji są również pracownicy spółek zależnych. Wynika to również z Ogólnych Warunków Umów z S Polska (dalej: „OWU”), które stanowią integralną część umowy licencyjnej z S oraz z D. Zgodnie z OWU, Spółka może korzystać z Oprogramowania wyłącznie w celu przetwarzania transakcji Spółki w ramach własnej działalności operacyjnej lub gospodarczej i w ramach takiej działalności swoich spółek zależnych. Ponadto 29 grudnia 2010 r. aneksem do umowy z S, został zmieniony zapis dotyczący wersji językowych Oprogramowania. Pierwotnie licencja została udzielona na polską wersję językową, natomiast przedmiotowym aneksem zakres wersji językowych został rozszerzony i zostało wyraźnie wskazane, że licencja uprawnia do korzystania z Oprogramowania na terytorium państw, w których siedziby mają lub będą mieć podmioty stowarzyszone. W aneksie do umowy zostały wskazane wyraźnie siedziby lokalizacji Oprogramowania - czyli adresy siedzib spółek zależnych. W związku z tym, że to Spółka ponosiła koszty nabycia licencji, do której uprawnione były również spółki zależne, Spółka obciążała kosztami tych licencji swoje spółki zależne na zasadzie refaktury w stosunku 1:1 na podstawie faktur, począwszy od daty zawarcia aneksu. Powyższe miało na celu optymalizację kosztów, jakie spółki miały ponieść w związku z implementacją nowego oprogramowania.

Faktury na spółki zależne zostały wystawione 29 grudnia 2010 r. Spółka wprowadzając licencje na Oprogramowanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszyła wartość początkową o wartość refakturowanych licencji na spółki zależne.

Licencje na korzystanie z Oprogramowania, których nabycie wynikało z zawartych umów z S oraz D stanowią jedynie podstawę tej WNIP (licencję bazową), w oparciu o którą w ramach procesu wdrożenia tworzone były dodatkowe funkcjonalności tego systemu. W dniu nabycia licencji, Oprogramowanie nie nadawało się bowiem do gospodarczego wykorzystania. Taką przydatność mógł on uzyskać dopiero po przeprowadzeniu skomplikowanego procesu wdrożenia systemu S w Spółce oraz w spółkach zależnych (Spółki zależne dokonywały wdrożenia systemu S niezależnie od Spółki). W związku z tym, Spółka zawarła umowy z firmami specjalizującymi się we wdrażaniu systemu S. Niewykluczone, że w wyniku prac wdrożeniowych nad implementacją danego modułu dochodziło do powstania utworu w rozumieniu w przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.; dalej: „Prawo autorskie”). Koszty te były ponoszone przed oddaniem systemu S do używania.

Umowy dotyczyły wdrożenia systemu S w różnych modułach, m.in. księgowym, magazynowym. Przebieg procesu wdrożenia ww. modułów zależał od danej umowy z kontrahentem. Co do zasady, firma wdrażająca była na początku zobowiązana przygotować koncepcję biznesową wdrożenia dostosowaną do Spółki jako podmiotu działającego w grupie kapitałowej. Następne prace dotyczyły odpowiedniej konfiguracji systemu, przygotowania do startu, a także jego uruchomienia (w tym testy) i wsparcia przy tej czynności. Wdrożenie obejmuje również prace konsultacyjne, serwisowe oraz szkolenia dla pracowników Spółki.

Spółka uwzględniła w wartości początkowej WNIP w postaci licencji na Oprogramowanie, w całości koszty wdrożenia Oprogramowania. Poniesienie całości tych kosztów spowodowało, że system nabrał cech pozwalających Spółce na wykorzystywanie go w działalności gospodarczej Spółki. Spółka przygotowując się do wdrożenia Oprogramowania, korzystała z konsultacji oraz warsztatów różnych podmiotów w celu wyboru właściwej firmy wdrożeniowej. Wydatki te również powiększyły wartość początkową systemu S.

Jednocześnie, Spółka zauważa, że na mocy umowy licencyjnej z S oraz umowy licencyjnej z firmą D zmienianych aneksami, Spółka nabywała w pakiecie również licencję na oprogramowanie baz danych – baza danych - to oprogramowanie jest objęte licencją S. Prawa do ww. baz danych należą do podmiotu trzeciego, jednak S był uprawniony do udzielenia licencji na to oprogramowanie. Zgodnie z Zestawieniem Cen i Warunków (załącznik do umów licencyjnych; dalej: „ZCiW”), Spółka może użytkować oprogramowania osób trzecich, w tym bazy danych wyłącznie na potrzeby użytkowania Oprogramowania. Innego rodzaju użytkownie jest niedozwolone i stanowi naruszenie udzielonej licencji. Spółka nie może również modyfikować lub rozszerzać oprogramowania osób trzecich, w szczególności baz danych. Baza danych stanowi element składowy ceny za licencję na Oprogramowanie i nie należy tych systemów oraz ich wartości traktować w sposób odrębny. Zatem, wydatki poniesione na nabycie praw do bazy danych zostały zaliczone do wartości początkowej Oprogramowania.

W ramach umowy licencyjnej z S z 28 marca 2007 r., Spółka zawarła również umowę serwisową. Sposób świadczenia usług serwisowych został wskazany w OWU oraz ZCiW.

Spółka została objęta serwisem standardowym S. Otrzymała pełen zakres wsparcia standardowego S, w zakres którego wchodzi (zgodnie z ZCiW):

• Stała optymalizacja, która obejmuje aktualizacje i korekty zakupionego oprogramowania;
• Rozwiązywanie problemów klientów za pomocą różnych środków;
• Zarządzanie jakością obejmujące zawartość informacyjną, narzędzia i usługi;
• Transfer wiedzy i dostęp do społeczności „S” za pośrednictwem odpowiednich kanałów.
• Wsparcie standardowe S obejmuje również oprogramowania osób trzecich dostarczane wraz z Oprogramowaniem i z nim zintegrowane.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust. 5 OWU „Postanowienia szczegółowe dotyczące serwisu S: jeżeli Klient nie zamówi świadczenia usług serwisowych dla Oprogramowania bezpośrednio po dostarczeniu Oprogramowania, może otrzymać aktualną wersję Oprogramowania jedynie wtedy, gdy zapłaci S kwotę równą wynagrodzeniu z tytułu świadczenia usług serwisowych, które byłoby należne, gdyby Klient zawarł z S umowę na części dotyczącej świadczenia usług serwisowych od czasu dostawy oprogramowania.

Ponadto, aneksem z 25 maja 2010 r. do umowy licencyjnej oraz serwisowej z S, przyjęła umowę serwisową na usługi S ENTERPRISE SUPPORT zastępującą Umowę Licencyjną i Serwisową z 28 marca 2007 r. która w części dotyczącej serwisu z dniem zawarcia tej Umowy ulega rozwiązaniu. Usługi pomocy technicznej są świadczone w odniesieniu do wszystkich programów, na które Spółka uzyskała licencję na podstawię Umowy, m.in. są to:

• stałe doskonalenie i innowacje (nowe wersje oprogramowania, pakiety korekcyjne, itp.);
• zaawansowana pomoc techniczna dla pakietów rozszerzeń i innych aktualizacji oprogramowania S (zdalna kontrola w zakresie planowanych oraz istniejących modyfikacji);
• globalny szkielet pomocy technicznej (dostęp do bazy wiedzy S);
• pomoc techniczna o kluczowym znaczeniu dla działalności klienta (centrum doradcze, kontrola jakości obsługa zgłoszeń serwisowych);
• inne składniki, metodyki, treści i udział w społeczności.
  
  

Spółka nie zawierając umowy serwisowej pozbawiona byłaby możliwości aktualizacji posiadanego Oprogramowania. Natomiast gdyby mimo wszystko Spółka postanowiła dokonać takiej aktualizacji, poniosłaby ona koszty równe usłudze serwisowej, bez możliwości samego skorzystania z niej, co czyniłoby całą transakcję nieopłacalną. Mając powyższe na uwadze, Spółka postanowiła zawrzeć umowę serwisową. W momencie zawarcia drugiej umowy licencyjnej przez Spółkę z firmą D, umowa serwisowa z S została rozszerzona na licencje nabyte od firmy D. Rozszerzenie Oprogramowania o zakup nowych licencji od firmy D, pociągał za sobą każdorazowo rozszerzenie usługi serwisowej świadczonej przez S i zmianę wynagrodzenia w tym zakresie. Poza kosztami związanymi bezpośrednio z nabyciem oraz wdrażaniem systemu S oraz powiązanych nim baz danych, Spółka poniosła szereg wydatków na dostosowanie funkcjonujących w Spółce programów. Spółka nabyła różnego rodzaje aplikacje i związane z nimi usługi m.in. instalacja, konfiguracja i parametryzacja oraz usługi serwisowe, szkoleniowe. System został uruchomiony w Spółce 1 stycznia 2011 r. i z tym dniem uzyskał pełną funkcjonalność. Spółka wprowadziła licencje na Oprogramowanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 31 grudnia 2010 r. Wszystkie poniesione przez Spółkę koszty związane z nabyciem Oprogramowania obejmowały wykonanie zespołu czynności (w tym m.in. nabycie licencji bazowych, wdrożenie, testowanie, migracja danych, korekta usterek, implementacja modułów/funkcjonalności, usługi serwisowe, usługi szkoleniowe) niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu S w Spółce.

Dopiero poniesienie całości tych kosztów spowodowało, że System nabrał cech pozwalających Spółce na wykorzystywanie go w działalności gospodarczej Spółki. Inwestycja w system S była decyzją strategiczną Spółki, a jej skutki będą długotrwałe, w związku z czym przewidywany okres wykorzystania tego systemu znacznie przekracza okres jednego roku. Wdrożenie Oprogramowania w Spółce wpłynęło również na usprawnienie procesu zarządzania oraz wzrost efektywności procesów dystrybucyjnych przed tą implementacją oraz jakość usług świadczonych obecnie przez Spółkę. W konsekwencji, Spółka korzysta z Oprogramowania na potrzeby działalności gospodarczej Spółki w stopniu dostosowanym do jej indywidualnych potrzeb biznesowych. Spółka nadal rozszerza funkcjonalność systemu S poprzez m.in. implementację nowych modułów oraz udoskonalanie istniejących jego funkcji.

Ponadto, Spółka zauważa, że poniosła ww. wydatki związane z wdrażaniem Oprogramowania, które zostały poniesione (zapłacone przez Spółkę) w okresie pomiędzy zakupem licencji a przyjęciem systemu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jak również po tej dacie. Oznacza to, że Spółka ponosiła wydatki związane z Oprogramowaniem w okresie lipiec 2007 r. - grudzień 2010 r. oraz w 2011 r. (faktury otrzymane pod koniec 2010 r. zostały opłacone na początku 2011 r.). Z tym, że część faktur otrzymanych pod koniec 2009 r. zostało opłaconych przez Spółkę w 2010 r. W 2010 r. oraz w 2011 r. Spółka wykazała dochód do opodatkowania. Obecnie Spółka planuje skorzystać z tzw. ulgi technologicznej, o której mowa w art. 18b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa CIT”). Na potrzeby powyższej ulgi, Spółka jest w posiadaniu dokumentu pt. „Opinia dotycząca innowacyjnego rozwiązania powstałego w Spółce w wyniku wdrożenia skonfigurowanego pakietu S” sporządzonego w 2013 r. Przedmiotowa opinia potwierdza, że technologia informatyczna zawarta w produkcie S spełnia kryteria „nowej technologii”. Zgodnie z Opinią przedmiotem innowacji wdrożonej przez Wnioskodawcę jest unikatowe na skalę światową rozwiązanie, polegające na skonfigurowaniu zakupionego pakietu Oprogramowania SE (wersja Y 6.0) wprowadzonego na rynek przez S w 2006 r. W momencie nabycia ta wersja oprogramowania była innowacją na poziomie światowym. Zakupując Oprogramowanie SE (wersja Y 6.0) Spółka otrzymała je wraz z całym kodem źródłowym aplikacji kompletem narzędzi developerskich. Dało to nieograniczone możliwości dostosowywania aplikacji do najbardziej specyficznych wymagań przedsiębiorstwa i jego interesariuszy (partnerów w łańcuchu logistycznym - klientów i dostawców, pracowników, zarządu).

Zakupiony przez Spółkę i skonfigurowany na potrzeby przedsiębiorstwa pakiet systemowy E obejmował następujące moduły:

• moduł finansowy,
• moduł środków trwałych,
• moduł sprzedaży,
• moduł zaopatrzeniowy,
• moduł zarządzaniem magazynem,
• moduł kontrolingu,
• zarządzanie zasobami ludzkimi.
  
  

Moduły te wdrażano od maja 2007 r. do grudnia 2010 r. przy udziale firm konsultingowych. W momencie pełnego wdrożenia skonfigurowane rozwiązanie (styczeń 2011 r.) stało się najbardziej innowacyjnym rozwiązaniem informatycznym w skali światowej.

Spółka nie została postawiona w stan likwidacji, ani nie została ogłoszona jej upadłość obejmująca likwidację majątku. Spółka nie otrzymała zwrotu wydatków na system S w jakiejkolwiek formie.

Z uzupełnienia wniosku z 22 września 2015 r. wynika, że Spółka chce uznać za nową technologię w rozumieniu art. 18b updop, skonfigurowany pakiet S. Wnioskodawca posiada opinię niezależnej jednostki o innowacyjnym charakterze powstałego w spółce systemu S. Licencje SAP nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako odrębne WNiP. Wdrożone Oprogramowanie, tj. skonfigurowany pakiet S stanowi w spółce WNiP (w wartości początkowej ujęte są również licencje S) i został wprowadzony do ewidencji 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z umową z firmą S została udzielona licencja prawnoautorska na korzystanie z produktów S określonych w umowie, zwane w tej umowie „Oprogramowaniem”. Zgodnie z umową z firmą D została udzielona licencja prawnoautorska na korzystanie z produktów S określonych w umowie, zwane w tej umowie „Oprogramowaniem”. Przedmiotem amortyzacji są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe do wytworzonego przez Spółę systemu powstałego w wyniku wdrożenia Oprogramowania. Posiadana przez Spółkę opinia dotyczy wytworzonego przez Spółkę systemu powstałego w wyniku wdrożenia Oprogramowania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione wydatki na nabycie systemu S ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (uznanego jako innowacyjny na podstawie opinii wydanej przez niezależną od Spółki jednostkę naukową) dają Spółce prawo do skorzystania z ulgi z tytułu nabycia nowych technologii - zgodnie z art. 18b ustawy CIT, w postaci odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nową technologię? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, wydatki na nabycie systemu S ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartość niematerialnych i prawnych (uznanego jako innowacyjny na podstawie opinii wydanej przez niezależną od Spółki jednostkę naukową) dają Spółce prawo do skorzystania z ulgi z tytułu nabycia nowych technologii - zgodnie z art. 18b ustawy CIT w postaci odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nową technologię.

W art. 18b ust. 2 ustawy CIT, ustawodawca zdefiniował pojęcie „nowej technologii” stwierdzając, że za nowe technologie w rozumieniu ust. 1 uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki. Spółka dysponuje taką opinią a sam system można uznać za wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych.

Art. 18b ustawy CIT, wprowadza następujące warunki skorzystania z ulgi:

1. wdrożenie nowej technologii,
   
2. ujęcie wartość niematerialnej i prawnej we właściwej ewidencji,
   
3. opinia niezależnej jednostki naukowej w wskazującą, że wdrożona technologia jest nową technologią.
   
4. od wdrożenia na świecie technologii wdrożonej nie upłynęło 5 lat,
   
5. spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
   
6. podatnik nie udzielił w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów k.s.h., albo
   
7. nie ogłoszono upadłości podatnika obejmującej likwidację majątku lub nie został on postawiony w stan likwidacji,
   
8. podatnik nie otrzymał zwrotu wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Po spełnieniu tych warunków podatnik ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nową technologię.

Wydatki oblicza się w następujący sposób: zgodnie z brzmieniem art. 16g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty (...) instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych (...).

W związku z powyższym wydatki związane z wdrożeniem Oprogramowania poniesione w roku podatkowym poprzedzającym rok podatkowy wprowadzenia systemu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy włączyć do wartości początkowej SAP oraz podstawy obliczenia ulgi na nowe technologie zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o CIT.

W interpretacji z 18 listopada 2008 r., Znak: ILPB3/423-513/08-3/HS wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, organ podatkowy stwierdził, że na wartość początkową systemu składa się zarówno cena jego nabycia, jak i koszty związane z jego wdrożeniem. Samo wdrożenie oznacza proces, na który składa się zespół czynności dostosowawczych, takich jak zaprojektowanie, budowa i wdrożenie oprogramowania, wykonanie migracji danych z wcześniejszego systemu do dostarczonego oprogramowania, podróże służbowe pracowników nadzorujących prace wdrożeniowe, wydatki na konsultantów wewnętrznych z grupy kapitałowej, którzy będą weryfikowali proces wdrożenia oprogramowania pod kątem zgodności procesów w grupie - ILPB3/423-728/08-2/ŁM (wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 27 stycznia 2009 r.) oraz ILPB3/423-613/08-2/ŁM wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 19 grudnia 2008 r.

Do procesu wdrożenia, a co za tym idzie jego kosztów, Spółka może zaliczyć zatem m.in. (…) koszty instalacji Systemu, dostosowania go do potrzeb konkretnego użytkownika, analiz funkcjonalności Systemu, dostosowania istniejących w jednostce procedur do wymogów nowego Systemu, sprawdzenia poprawności działania Systemu, wprowadzenia ewentualnych poprawek, wsparcia intelektualnego i technicznego przy realizacji procesu wdrażania (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB5/423-776/09-4/MB). Podsumowując powyższe pojęcie wydatki na nabycie w kontekście Oprogramowania jest rozumiane szeroko.

W stanie faktycznym wskazano, że nabyta licencja uprawnia do skorzystania na terytorium państw, w których siedziby mają lub będą mieć podmioty stowarzyszone - spółki zależne. Udzielającym uprawnienia nie jest Spółka. Spółka ponosi koszty licencji, którymi następnie odpowiednio obciąża spółki zależne. W opinii Spółki, takie rozliczenie transakcji nie może być uznane za udzielnie prawa do nowej technologii innym podmiotom, ponieważ Spółka nie jest dysponentem licencji (jej udział wynika tylko ze sposobu rozliczenia transakcji) ponadto nie osiąga w ten sposób zysku.

Stanowisko takie znajduje aprobatę w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z 25 marca 2010 r., Znak: ILPB3/423-29/10-2/AP oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 kwietnia 2012 r., Znak: IPTPB3/423-332/11-6/KJ.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), od podstawy obliczenia podatku (opodatkowania), ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Stosownie do art. 18b ust. 2 updop, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 96, poz. 615 z późn. zm.).

Z kolei w myśl art. 18b ust. 1 i 2 updop, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2010 r. od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484).

W myśl art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a updop, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw. Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 updop). W myśl art. 18b ust. 4 updop, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 updop).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 18b ust. 7 updop, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty, ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5.

W świetle powyższego, nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność „produkcyjną” technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej. Takimi jednostkami – w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 96 poz. 615 ze zm.), są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

• podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
• jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz.U. Nr 96, poz. 619),
• instytuty badawcze,
• międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• Polska Akademia Umiejętności,
• inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 226).
  
  

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw. Z regulacji art. 18b ustawy o CIT, wynika również, że podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej. Przy czym dopuszczalne jest odliczenie tylko tej części wydatków, która została zapłacona w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym po tym roku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w 2007 r. nabyła licencje na korzystanie z Oprogramowania komputerowego od firmy S oraz poniosła szereg wydatków związanych z wdrożeniem tego Oprogramowania i przystosowaniem istniejących w Spółce systemów komputerowych wytwarzając tzw. system S, polegający na polegający na skonfigurowaniu zakupionego pakietu Oprogramowania. W 2010 r. Wnioskodawca zakupił dodatkowe licencje na korzystanie z ww. Oprogramowania i w tym samym roku cześć tych licencji odsprzedał swoim spółkom zależnym, wystawiając na nie faktury VAT. Wnioskodawca posiada opinię niezależnej jednostki naukowej uznającą wytworzony przez Wnioskodawcę system S polegający na skonfigurowaniu zakupionego pakietu Oprogramowania wprowadzonego na rynek przez S w 2006 r., za innowacyjny i unikatowy na skalę światową.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że zgodnie z cytowanym wyżej art. 18b ust. 1 updop, od podstawy obliczenia podatku (opodatkowania), ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Ustawodawca nie dopuścił zatem możliwości skorzystania z ulgi podatkowej polegającej na odliczeniu wydatków na wytworzenie „nowych technologii” we własnym zakresie. Art. 18b ust. 1 updop, stanowi bowiem wyłącznie o wydatkach poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii, natomiast nie przewiduje on możliwości dokonania odliczeń „nowych technologii” wytworzonych przez podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że odliczenie wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii należy do kategorii ulg podatkowych będących odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej, powszechności i równości podatkowej. Zatem przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe muszą być stosowane w sposób ścisły i jakakolwiek wykładnia rozszerzająca w odniesieniu do przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Spółka nie będzie uprawniona do skorzystania z ulgi na nabycie nowej technologii bowiem jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, nową technologią jest wytworzony przez Wnioskodawcę system S, polegający na skonfigurowaniu zakupionego pakietu Oprogramowania.

Stanowisko spółki jest zatem nieprawidłowe.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2-7 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.