2015.10.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-222/15-2/AZ
z 19 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2015 r. (data wpływu 19 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Dnia 22 października 2008 roku A. S.a.r.l. (dawniej: B. S.a.r.l.) z siedzibą w Luksemburgu, jako zagraniczny dostawca oraz Skarb Państwa Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Skarb Państwa”) zawarły umowę offsetową (dalej: „Umowa Offsetowa”). Beneficjentem świadczeń w ramach realizacji Umowy Offsetowej są W. S.A. (dalej jako: „Wnioskodawca”). Dotychczas w ramach realizacji Umowy Offsetowej, Wnioskodawca otrzymał od A. S.a.r.l. (dalej jako: „Offsetodawca”) w ramach zobowiązań offsetowych środki trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz usługi szkoleniowe.

W dniu 2 września 2014 r., stosownie do postanowień Umowy Offsetowej pomiędzy Offsetodawcą a Skarbem Państwa, podpisane zostało porozumienie zmieniające Specyfikację Zobowiązań Offsetowych, w następstwie którego Wnioskodawca ma otrzymać bezzwrotne wsparcie finansowe w wysokości około 5 mln Euro. Środki te, miały zostać przeznaczone na utworzenie linii produkcyjnej do montażu kontenerów w celu zaspokojenia potrzeb Polskich Sił Zbrojnych, wdrożenie nowych technologii (jak np. utworzenie stanowiska do pomiaru odporności urządzeń na impuls elektromagnetyczny wywołany wybuchem broni jądrowej - N. oraz utworzenie punktu serwisowego do specjalistycznego diagnozowania i naprawy lampowych wzmacniaczy mocy wykorzystywanych w terminalach satelitarnych W.) oraz wytworzenie i modernizację określonych środków trwałych. Część środków pieniężnych stanowiących tzw. bezzwrotną pomoc finansową, została otrzymana przez Wnioskodawcę w październiku 2014 r. w dwóch transzach (odpowiednio 350.000 Euro i 400.000 Euro). Reszta środków finansowych ma zostać przekazana w przyszłości (dalej środki finansowe łącznie będą nazywane „Środkami Finansowymi”). Składniki te będą wykorzystywane finalnie w związku z celami wojskowymi o istotnym znaczeniu dla bezpieczeństwa Państwa. Środki Finansowe Spółka otrzyma, zgodnie z obowiązującą umową inwestycyjną, dopiero po zrealizowaniu poszczególnych etapów prac.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest rozumienie przepisów prawa przez Wnioskodawcę, zgodnie, z którym Środki Finansowe otrzymane lub mające być otrzymane przez Wnioskodawcę w przyszłości objęte są zakresem art. 17 ust. 1 pkt 21 Ustawy o CIT, a w konsekwencji są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki Finansowe (zarówno dotychczas otrzymane, jak i te, które mają zostać otrzymane w przyszłości) są objęte zakresem art. 17 ust. 1 pkt 21 Ustawy o CIT, a w konsekwencji są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie art. 17 ust. 1 pkt 21 Ustawy o CIT dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Dla zastosowania analizowanego zwolnienia spełnione muszą zostać kumulatywnie dwa warunki:

środki stanowią dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie;
zostały one otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazuje orzecznictwo i decyzje organów podatkowych wydawanych w sprawach indywidualnych (dla przykładu interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 września 2014 r., sygn. ITPB4/423-69/14/PST), korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie cytowanego przepisu jest możliwe tylko wówczas, gdy otrzymane przysporzenie pochodzi od podmiotu publicznego oraz gdy z dowodów księgowych jednoznacznie wynika, że takie świadczenie zostało udzielone na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem konkretnego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, dającego się zidentyfikować w oparciu o dokumenty zakupu, otrzymania lub wytworzenia przy jego pomocy danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Innymi słowy, zakres powołanego przepisu dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z powołującymi je do życia ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wskazane w omawianym przepisie dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia stanowić winny rodzaj bezzwrotnej pomocy, tj. nie mogą stanowić świadczeń wzajemnych. Innymi słowy, podatnik nie musi wykonać w zamian żadnej czynności, aby je otrzymać.

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 912/07, „(...) zakres zwolnienia z pkt 21 ust. 1 art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, wchodzące do dochodów podatników, pochodzące ze środków publicznych, a więc z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pochodzące ze środków publicznych, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. (...) dotacje i subwencje są bowiem określonym rodzajem bezzwrotnej pomocy, która może być udzielana tylko przez uprawnione do tego podmioty pod określonymi warunkami, podobnie jak wymienione w pkt 23 ust. 1 art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy. Na takie rozumienie tego przepisu wskazuje również wykładnia systemowa, umieszczenie go pomiędzy podobnymi zwolnieniami przedmiotowymi w zależności od podmiotu dokonującego przysporzenia na rzecz podatnika.”

Specyfika umów offsetowych, jak już zostało to wspomniane polega na tym, że Offsetodawca, który otrzymuje kontrakt na dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla państwa polskiego, zobowiązuje się do udostępnienia polskim firmom i instytucjom określonych korzyści, powiązanych z systemem obronności państwa.

W momencie podpisania Umowy Offsetowej, obowiązywała ustawa z 10 września 1999 r. o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa - dalej „Ustawa o Offsecie” (ustawa została uchylona i zastąpiona ustawą z dnia 26 czerwca 2014 r. o niektórych umowach zawieranych w związku z realizacją zamówień o podstawowym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa). Zgodnie z art. 7 ust. 3 Ustawy o Offsecie, umowę offsetową zawierał Skarb Państwa, reprezentowany co do zasady przez ministra właściwego do spraw gospodarki (zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami prawa, umowę offsetową również zawiera Skarb Państwa, z tym że reprezentuje go Minister Obrony Narodowej).

Z uwagi na fakt, że stroną umowy offsetowej jest Skarb Państwa, to należy uznać, że środki uzyskane przez Spółkę stanowią środki publiczne. To Skarb Państwa udziela kontraktu zagranicznemu przedsiębiorcy, który w następstwie umowy zobowiązany jest udostępnić korzyści majątkowe przedsiębiorcom. To zobowiązanie stanowi zobowiązanie wobec Skarbu Państwa, który poprzez umowę offsetową decyduje o przeznaczeniu tych korzyści.

Ponadto należy zwrócić uwagę na przeznaczenie otrzymanych przez Spółkę środków. Korzyści te mogą zostać wykorzystane jedynie na cel ściśle określony w umowie offsetowej oraz potwierdzeniu przyjęcia zmiany zobowiązań offsetowych nr 1A, 1B i 1C. W tym wypadku są to cele wskazane w opisie stanu faktycznego sprawy. W związku z tym Spółka nie może swobodnie dysponować Środkami Finansowymi, co także świadczy o publicznym charakterze otrzymanych środków. To Skarb Państwa jest faktycznym dysponentem offsetu i to on w rzeczywistości decyduje o jego przeznaczeniu. Rolą Spółki jest jedynie wykorzystać otrzymane środki i usługi w sposób odgórnie określony. Co prawda, korzyści te wpływają na rozwój samego przedsiębiorcy, niemniej jednak wynika to bezpośrednio z faktu zawarcia umowy przez Skarb Państwa.

Co wymaga również podkreślenia, Spółka otrzymuje Środki Finansowe sukcesywnie w ramach każdego zrealizowania etapu. Nie ma więc do nich dostępu od samego początku realizacji inwestycji. Innymi słowy, Spółka nie jest dysponentem środków wynikających z umowy inwestycyjnej oraz Umowy Offsetowej zawartej przez spółkę.

Reasumując, przedmiotowe rozporządzenie środkami finansowymi powinno korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 21 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznaje się za nieprawidłowe.

Tytułem wstępu należy wskazać, że umowa offsetowa to umowa zawierana pomiędzy Skarbem Państwa a zagranicznym dostawcą, określająca zakres i wartość zobowiązania offsetowego, które zagraniczny dostawca ma wykonać na terytorium RP wspólnie z polskim przedsiębiorcą. Istotą tych umów jest to, że zagraniczna firma (offsetodawca), która otrzymuje kontrakt na dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla państwa polskiego, zobowiązuje się w ramach tzw. zobowiązania offsetowego do udostępnienia polskim firmom i instytucjom (offsetobiorcom) określonych korzyści, powiązanych z systemem obronności państwa.

Przechodząc do meritum rozpatrywanej sprawy na gruncie podatkowoprawnym należy wskazać, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu. Art. 12 ustawy regulujący kwestię przychodów nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy).

Przychodami zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonymi świadczeniami lub środkami pieniężnymi.

Z kolei stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy, wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Aby miało zastosowanie ww. zwolnienie muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

środki winny stanowić dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie,
zostały otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że W. S.A. w ramach realizacji umowy offsetowej uzyskują od A. S.a.r.l. środki pieniężne stanowiące tzw. bezzwrotne wsparcie finansowe. W 2014 r., stosownie do postanowień Umowy Offsetowej pomiędzy A. a Skarbem Państwa, podpisane zostało porozumienie zmieniające Specyfikację Zobowiązań Offsetowych, w następstwie którego W. S.A. mają otrzymać bezzwrotne wsparcie finansowe w wysokości około 5 mln Euro, które mają być przeznaczone na utworzenie linii produkcyjnej do montażu kontenerów w celu zaspokojenia potrzeb W., wdrożenie nowych technologii (jak np. utworzenie stanowiska do pomiaru odporności urządzeń na impuls elektromagnetyczny wywołany wybuchem broni jądrowej - N. oraz utworzenie punktu serwisowego do specjalistycznego diagnozowania i naprawy lampowych wzmacniaczy mocy wykorzystywanych w terminalach satelitarnych W.) oraz wytworzenie i modernizację określonych środków trwałych.

Odnosząc się do poruszonych kwestii należy w pierwszej kolejności wskazać, że Minister Finansów wydał w dniu 23 lipca 2014 r. rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. poz. 994), którego celem było umożliwienie i ułatwienie pozyskiwania przez polskie podmioty nowoczesnych maszyn i urządzeń oraz technologii, licencji i know-how w związku z zawartymi przez Skarb Państwa umowami offsetowymi. Zaniechanie dotyczyło podatników mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terenie Polski, w przypadku nieodpłatnego nabycia wartości, praw lub usług od podatników, będących beneficjentami umów offsetowych, wymienionych w § 1 ust. 1 rozporządzenia, lub za ich pośrednictwem, jeżeli prawa te, wartości lub usługi zostaną przeznaczone wyłącznie na cele wojskowe.

Rozporządzenie ma zastosowanie do dochodów uzyskanych w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2015 r., w następstwie wykonania 14 umów offsetowych zawartych pomiędzy Skarbem Państwa a zagranicznymi dostawcami w okresie: luty 2004 r. – grudzień 2013 r., w tym do umowy offsetowej z dnia 22 października 2008 r. zawartej pomiędzy Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej a A. S.àr.l. (dawniej B. S.a.r.l.) Luxemburg związanej z dostawą anten satelitarnych oraz podzespołów satelitarnego sprzętu nadawczo odbiorczego do mobilnych terminali satelitarnych X w związku z dostawą mobilnych terminali satelitarnych X dla W.. Zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych zawarte w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów dotyczy dochodów uzyskiwanych przez polskie podmioty w następstwie wykonania umów offsetowych, z tytułu nieodpłatnego nabycia:

środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, w tym uzyskanych informacji w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
prawa do używania środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, w tym uzyskanych informacji w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), na podstawie umowy użyczenia lub umowy o podobnym charakterze,
usług szkoleniowych.

Zaniechaniem poboru podatku nie zostało natomiast objęte dofinansowanie pieniężne.

Należy zatem stwierdzić, że środki finansowe otrzymane lub mające być otrzymane przez Wnioskodawcę w przyszłości nie są objęte zakresem art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy, a w konsekwencji nie są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zatem na gruncie ww. ustawy otrzymane lub mające być otrzymane środki środki pieniężne będą stanowiły, zgodnie z art. 12 ust. 1pkt 1 przychód Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że zakres powołanego już wcześniej art. 17 ust. 1 pkt 21 dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji.

Korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie cytowanego przepisu jest możliwe tylko wówczas, gdy otrzymane przysporzenie pochodzi od podmiotu publicznego oraz gdy z dowodów księgowych jednoznacznie wynika, że takie świadczenie zostało udzielone na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem konkretnego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, dającego się zidentyfikować w oparciu o dokumenty zakupu, otrzymania lub wytworzenia przy jego pomocy danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, w szczególności od wspólników, a więc nie z środków publicznych. (por. wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2003 r., sygn. akt I SA/Ka 99/2002, niepubl., oraz wyrok SN z dnia 6 stycznia 1999 r., sygn. akt III RN 87/98 (publ. OSNAP 1999, Nr 20, poz. 632.). Pogląd ten podzielił również bezpośrednio WSA w Krakowie w wyroku z 12 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 912/07, który dodatkowo wskazał, że: „Dodanie do przepisu określenia „inne nieodpłatne świadczenia”, nie zmienia charakteru ani celu tego przepisu. Jest to jedynie dopełnienie kategorii pomocy publicznej, o którą chodzi w tej normie. Nie każda bowiem dotacja, subwencja, bądź też dopłata będzie nosiła w ustawie szczególnej taką nazwę, choć swoim charakterem może być identyczna lub zbliżona do wymienionych rodzajów pomocy”.

Tym samym zwolnieniu nie podlegają wszelkie, ale jedynie niektóre dotacje z budżetów podmiotów publicznych. Zatem dla zastosowania zwolnienia niezbędne jest przeznaczenie środków na cele określone w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie jest możliwe dokonywanie w żadnym wypadku wykładni rozszerzającej analizowanego przepisu. Zgodnie z zasadą, że w przypadku zwolnień podatkowych wykładnia dokonywana powinna być w sposób ścisły z uwagi na fakt, że zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowani wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP.

Wyrażany w orzecznictwie pogląd nie pozostawia wątpliwości odnośnie zakresu zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy. Obejmuje on bowiem subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, wchodzące do dochodów podatników, pochodzące ze środków publicznych, a więc z budżetu państwa, jak i z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a także pochodzące ze środków publicznych, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych, czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Nie obejmuje więc dochodów podatników, otrzymanych z innych źródeł, a więc nie ze środków publicznych.

W świetle powyższego bezzwrotne wsparcie finansowe udzielone W. S.A. przez A. S.a.r.l. stosownie do postanowień umowy offsetowej zawartej pomiędzy A. a Skarbem Państwa nie może zostać uznane za „dotację, subwencję, dopłatę i inne nieodpłatne świadczenia” w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych norm prawnych, które mogłyby być podstawą zwolnienia środków pieniężnych otrzymanych w formie bezzwrotnego wsparcia od podmiotu prywatnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin