Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-539/15-2/IZ
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 11 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie składania deklaracji i odprowadzania podatku od usługi dzierżawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie składania deklaracji i odprowadzania podatku od usługi dzierżawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2000 roku zawarł związek małżeński z p. Joanną i w chwili obecnej jest w trakcie rozwodu i sprawy o podział majątku wspólnego (Wnioskodawca złożył pozew o rozwód z wyłącznej winy małżonki na skutek jej zdrady) – nie zakończone. Od 25 marca 2013 r. wyrokiem sądu Wnioskodawca z żoną ma ustanowioną rozdzielność majątkową.

Żona Wnioskodawcy jest notariuszem, a Wnioskodawca pokładając wiarę i ufność w jej prawdomówność oraz moralność z racji wykonywanego zawodu doznał krzywd nie tylko na gruncie osobistym, ale jak się poniżej okazuje w odczuciu Wnioskodawcy i ekonomicznym. W trakcie trwania małżeństwa, tj. 2006-2007 roku Wnioskodawca z żoną wybudowali dom o powierzchni 230 m² na działce o powierzchni 1008 m² (na działkę został zaciągnięty kredyt hipoteczny 200 tys. zł) (jest nadal ich majątkiem wspólnym).

W dnia 6 czerwca 2014 r. została podpisana umowa dzierżawy ww. nieruchomości pod przedszkole ze spółką, reprezentowaną przez Roberta, zwanym dalej: Dzierżawcą, a Joanną zwaną Wydzierżawiającym 1 działającą za zgodą i na rzecz Grzegorza (Wnioskodawcy), zwanym Wydzierżawiającym 2. Zgodnie z zawarta umową:

§ 7. Czynsz Dzierżawy i inne świadczenia Dzierżawcy

Dzierżawca będzie płacił Wydzierżawiającym - jako wierzycielom solidarnym czynsz dzierżawny z tytułu dzierżawy Nieruchomości - zgodnie z niniejszą Umową, zaś odnośnie zobowiązania do zapłaty czynszu dzierżawnego Dzierżawca podda się na rzecz Wydzierżawiających rygorowi egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 lub 5 kcp; przedmiotowe oświadczenie powinno zostać doręczone Wydzierżawiającym najpóźniej w terminie 30 dni od dnia zawarcia niniejszej umowy.

Dzierżawca będzie uiszczać na rzecz Wydzierżawiających czynsz dzierżawny w kwocie 7.000 zł (siedem tysięcy złotych) netto miesięcznie za cały przedmiot dzierżawy - począwszy od dnia 1 sierpnia 2014 roku na podstawie faktury VAT.

6. Czynsz płatny będzie na rachunek bankowy , który będzie ponadto wskazany w fakturach VAT wystawionych przez jednego z Wydzierżawiających. Za datę dokonania płatności uznaje się datę wpływu środków na rachunek bankowy wskazany w fakturze VAT.

11. Wydzierżawiający oświadczają, że z tytułu zawarcia niniejszej umowy będą podatnikami podatku VAT od niniejszej umowy.

§ 10. Postanowienia Końcowe

4. Strony ustalają następujące adresy dla doręczeń:

1. dla Dzierżawcy;
2. dla Wydzierżawiających; .

Zapisy w umowie dotyczą:

Numer konta bankowego wskazany w umowie - należy tylko i wyłącznie do p. Joanny i jest to jej konto osobiste (Wnioskodawca uważa, że został oszukany, bo w rozmowie żona Wnioskodawcy powiedziała, że konto jest ich wspólnym kontem, które jest w tym samym banku, a dotyczy kredytu na zakup działki pod ww. nieruchomość). Adres w umowie do korespondencji jest adresem kancelarii notarialnej prowadzonej przez p. Joannę.

Wnioskodawca przedstawia dokładne zapisy treści zawartych w umowie z uwagi na być może znaczenie w kontekście Jego pytań co do Podatku (PIT-28) i VAT. Wszystkie środki z tytułu dzierżawy wpływają na osobisty rachunek bankowy p. Joanny. Wnioskodawca nie ma żadnej wiedzy i wglądu w to, czy są lub były wystawiane jakiekolwiek faktury z tytułu ww. umowy.

Na próby kontaktu Wnioskodawcy z Dzierżawcą nie ma żadnej odpowiedzi, a pisma wysyłane na jego adres pozostają bez reakcji. Telefony Wnioskodawcy nie są odbierane. Próby kontaktu w powyższej sprawie z p. Joanną (co do informacji, czy wystawia faktury i na jaką kwotę) pozostały bez odpowiedzi. Przez telefon udzieliła Wnioskodawcy tylko jednej odpowiedzi w temacie faktur, że nie wystawia faktur, bo się umówiła z Dzierżawcą na e-maile.

W dniu 21 września 2014 r. Wnioskodawca otrzymał od p. Joanny lakoniczny e-mail o treści „Informuje Cię, że moja księgowa już nie obsługuje Twoich rozliczeń z US. W związku z powyższym kwestie płatności podatków załatwiaj we własnym zakresie.”

W związku z powyższym Wnioskodawca skontaktował się ze wspomnianą Księgową i od niej wie tylko tyle, że Pani przysyła jej mailem kwotę na jaką ma wysłać deklaracje za Pani i tyle (nie ujawniła Wnioskodawcy, czy kwota opiewa na 100% czy 50% czynszu dzierżawy), natomiast Wnioskodawcy przekazała wzór dokumentu VAT-7K jaki ma składać co kwartał i PIT-28 za 2013 oraz poinformowała Wnioskodawcę by rozliczał 50% przychodu i płacił podatek. Ponieważ do tej pory to ona zajmowała się rozliczeniami z żoną Wnioskodawcy i wiedza Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest znikoma.

Mając na uwadze zobowiązania w stosunku co do US w III i IV kwartale 2014 roku Wnioskodawca opłacał sumiennie VAT i odprowadził podatek PIT-28 od 50% Jego udziałów.

Po wizycie w US - miłe i bardzo pomocne Panie z Urzędu doradziły Wnioskodawcy, aby wystąpił o zapytanie do Krajowej Informacji Podatkowej, bo według nich nie spoczywa na Wnioskodawcy żaden obowiązek podatkowy, ani składania deklaracji VAT. Na podstawie przychodu za 2014 zasugerowały złożenie na chwilę obecną zgodnie z art. 113 ust. 1 wniosku o skorzystanie z ulgi VAT.

Stan faktyczny jest taki:

• Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych środków z tytuły umowy dzierżawy (całość kwoty wpływa na osobiste konto p. Joanny , a mają rozdzielność majątkową),
• Wnioskodawca nie wystawia żadnych faktur,
• Wnioskodawca nie ma możliwości zweryfikowania, czy ww. umowa jest nadal wiążąca. Przedszkole jest na miejscu, ale kontaktu z szefem Wnioskodawca nie nawiązał. Zazwyczaj go nie ma.
• Wnioskodawca nie ma żadnych informacji od p. Joanny na temat kwoty faktur i czy je w ogóle wystawia,
• Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy faktury są wystawiane również w Jego imieniu, czy tylko na jej NIP.

W związku z toczącym się postępowaniem rozwodowym kontakty Wnioskodawcy z p. Joanna notariusz są napięte, a każda sytuacja jest zapalnikiem do wybuchu złości z jej strony, a co za tym idzie blokowaniem Wnioskodawcy kontaktów z synem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze stanem faktycznym powstaje u Wnioskodawcy obowiązek składania deklaracji VAT-7 i odprowadzania składki za przysługującą Mu, ale nie otrzymywaną część kwoty z tytułu dzierżawy?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (pomimo korzystania ze zwolnienia art. 113 ust. 1), a zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4b nie powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek odprowadzania podatku VAT, gdyż nie uzyskuje przychodów z tytułu dzierżawy i nie wystawia faktur. Obowiązek ten w całości spoczywa na p. Joannie , ponieważ cały przychód wpływa na jej konto osobiste i to ona prawdopodobnie wystawia faktury za usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostkiorganizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 99 ust.1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl ust. 2 art. 99 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności

• art . 99 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 103 ust. 1a ustawy, podatnicy, u których obowiązek składania deklaracji podatkowych za okresy miesięczne, na podstawie art. 99 ust. 3c pkt 1, powstał w drugim miesiącu kwartału, są obowiązani do obliczania i wpłacania podatku za pierwszy miesiąc kwartału w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału.

Stosownie do zapisu art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał - w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka - art. 103 ust. 2a.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w latach 2006-2007 Wnioskodawca z żoną wybudowali dom o powierzchni 230 m² na działce o powierzchni 1008 m². W dniu 6 czerwca 2014 r. została podpisana umowa dzierżawy ww. nieruchomości pod przedszkole ze spółką Sp. z o.o., reprezentowaną przez Roberta zwanym dalej: Dzierżawcą i Panią Joanną , żoną Wnioskodawcy zwaną Wydzierżawiającym 1 działającą za zgodą i na rzecz Grzegorza (Wnioskodawcy), zwanym Wydzierżawiającym 2. Z zapisów umowy wynika, że Dzierżawca będzie uiszczać na rzecz Wydzierżawiających czynsz dzierżawny w kwocie 7.000 zł netto miesięcznie za cały przedmiot dzierżawy - począwszy od dnia 1 sierpnia 2014 roku na podstawie faktury VAT. Czynsz płatny będzie na rachunek bankowy , który wskazany bedzie w fakturach VAT wystawionych przez jednego z Wydzierżawiających. Za datę dokonania płatności uznawać się się datę wpływu środków na rachunek bankowy wskazany w fakturze VAT. Wydzierżawiający oświadczyli że z tytułu zawarcia umowy będą podatnikami podatku VAT. Z okolicznośi sprawy wynika ponadto, że Wnioskodawca za III i IV kwartale 2014 roku Wnioskodawca sumiennie opłacił podatek VAT i odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych wynikajacy z PIT-28 od 50% Jego udziałów.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma On obowiązku odprowadzania podatku VAT, gdyż nie uzyskuje przychodów z tytułu dzierżawy i nie wystawia faktur. Obowiązek ten zdniem Wnioskodawcy w całości spoczywa na p. Joannie , ponieważ cały przychód wpływa na jej konto osobiste i to ona prawdopodobnie wystawia faktury za usługę.

Z takim poglądem Wnioskodawcy nie można się zgodzić.

Przede wszystkim podkreślić, należy, że Wnioskodawca jest stroną zawartej w dniu 6 czerwca 2014 r. umowy dzierżawy, a więc Wnioskodawcę i Dzierżawcę łączy stosunek o charakterze zobowiązaniowym. Jest to czynność odpłatna. Okoliczności te zatem uzsadniają uznanie tej transakcji za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym transakcja ta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi wypełniają definicję samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a więc z tytułu zawartej umowy dzierżawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Wskazuje na to również zapis zawartej umowy, w którym wskazano, że z tytułu zawartej umowy dzierżawy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT. Ponadto ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca odprowadził do urzędu skarbowego podatek VAT za III i IV kwartał 2014 roku, co oznacza, że działa jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z tym, przepisy dotyczące kwestii wystawiania faktur, składania deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług, mają zastosowanie do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca ma więc, na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy obowiązek wystawiania faktur dokumentujących świadczenie usługi dzierżawy i obowiązek składania deklaracji, zgodnie z regulacjami art. 99 ustawy.

Zgodnie z zapisami wyżej powołanego art. 103 ust. 1 ustawy, podatek należy odprowadzić na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, przy rozliczeniach miesięcznych lub do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, przy rozliczeniach kwartalnych.

Przepis ten odowołuje się momentu powstania obowiązku podatkowego,

Co do zasady, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu najmu, dzierżawy leasingu lub usług o podobnym charakterze - z wyjatkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiacych import usług.

Stosownie do zapisu art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

Art. 106i ust. 1 ustawy stanowi, że fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2–8.

Zgodnie z art. 106 i ust. 3 pkt 4 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z analizy powołanych przepisów wynika więc, że ustawodawca, co do zasady uzależnił moment powstania obowiązku podatkowego dla usług dzierżawy od wystawienia faktury, ale w przypadku, gdy faktura ta nie została wystawiona bądź została wystawionan z opóźnieniem obowiązek podatkowy powstaje z upływem terminu płatności.

Oznacza to więc, że obowiązek podatkowy dla usług dzierżawy powstaje nawet wówczas, gdy podatnik nie wystawił faktury na świadczenie usługi dzierżawy.

Wyżej powołane przepisy nie uzależniają powstania obowiązku podatkowego od otrzymania wynagrodzenia przez świadczącego usługę dzierżawy.

W świetle powyższych okoliczności nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek odprowadzania podatku VAT, gdyż nie uzyskuje przychodów z tytułu dzierżawy i nie wystawia faktur.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie uznać należy za nieprawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Natomiast art. 113 ust. 11 ustawy stanowi, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zatem Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy po upływie roku, licząc od końca roku, w którym stał się czynnym podatnikiem podatku VAT.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie pytania numer 2 przedstawionego w zlożonym wniosku. W zakresie pytania nr 3 w zakresie podatku od towarów i uasług wydanie zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.