2015.06.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-269/15-4/IZ
z 10 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie S.. Spółka z dniem 14 lutego 2014 r. została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców i z tym dniem również rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność rachunkowo - księgowa, doradztwo podatkowe.

Prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usługowego prowadzenia działalności rachunkowo - księgowej przysługiwało Wnioskodawcy na podstawie art. 76 ust. 3 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r.

Świadczone przez Spółkę usługi polegają i polegały na:

prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie.

Doprecyzowując w ramach świadczonych usług, Wnioskodawca:

udziela podatnikom i płatnikom wyłącznie wyjaśnień dotyczących konkretnych dokonanych dla nich rozliczeń - informuje o wysokości zobowiązania podatkowego, jak również informuje na ich żądanie o dokonanej kwalifikacji dokumentów księgowych,
prowadzi w imieniu podatników - podatkowe księgi przychodów i rozchodów, księgi rachunkowe, sporządza rejestry VAT, ewidencje środków trwałych i wynagrodzeń pracowniczych. Usługi te polegają na technicznym dokonywaniu wpisów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestrów VAT oraz ewidencji prowadzonych w formie elektronicznej na podstawie dokumentów dostarczanych przez podatników,
bada otrzymane od podatników dokumenty pod względem formalnym i merytorycznym i podejmuje decyzję o sposobie ich zaksięgowania i rozliczenia na podstawie posiadanej przez siebie wiedzy,
wprowadza dane z dokumentów księgowych do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, księgi rachunkowej, rejestrów VAT, ewidencji środków trwałych i wynagrodzeń, a także systemu Płatnik - prowadzonych w wersji elektronicznej w systemach komputerowych,
wprowadza dane kontrahentów podatników do bazy danych, z których system komputerowy pobiera je następnie w celu zamieszczenia w odpowiedniej rubryce podatkowej księgi przychodów i rozchodów itp.

Wnioskodawca wykonuje ww. czynności wyłącznie w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca, natomiast nie udziela opinii, porad i wyjaśnień w zakresie samych obowiązków podatkowych, mających charakter usług doradczych.

Ponieważ wartość sprzedaży opodatkowanej z powyższej działalności najprawdopodobniej nie przekroczy w 2015 r. 150.000 tys. zł, Wnioskodawca chciałby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Spółka wskazała, że od początku prowadzenia działalności gospodarczej została zarejestrowana jako podmiot zwolniony od podatku od towarów i usług.

Wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła proporcji, o której mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Spółka nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie udziela podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Spółka wyjaśniła, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy wyłącznie usługi w zakresie w jakim wskazano w treści wniosku o interpretację indywidualną.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w dniu 9 kwietnia 2015 r. w Minister Finansów wydał interpretację ogólną nr PT3.8101.2.2015.AEW16 potwierdzającą możliwość skorzystania przez biura rachunkowe ze zwolnienia, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rodzaj świadczonych przez Wnioskodawcę usług uprawnia do skorzystania, ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie wskazanych usług uprawnia do skorzystania ze zwolnienie podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym w 2015 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł. Jednocześnie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy VAT stanowi, że zwolnień, o których mewa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Po pierwsze ustawa o VAT jak i wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze nie definiują pojęcia doradztwa. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie.

Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” rozumie się szeroko, można więc przez nie rozumieć usługi doradztwa w zakresie podatków, finansów, obrotu nieruchomościami, itp. Natomiast usługi te mają na celu przede wszystkim doradzenie i wskazanie klientowi jakiegoś sposobu postępowania.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) przez czynności doradztwa podatkowego rozumie się:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami,

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z dniem 10 sierpnia 2014 r. weszła w życie ustawa deregulacyjna, zgodnie z którą do wykonywania czynności wymienionych w pkt 2 i 3 wyżej wskazanego przepisu nie ma konieczności legitymowania się posiadaniem szczególnych uprawnień. W związku z wejściem w życie ww. ustawy, pojawiły się wątpliwości czy „usługi w zakresie doradztwa”, o których mowa w ww. przepisie ustawy o VAT mieszczą się w zakresie „czynności doradztwa podatkowego”, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym.

Świadczone przez Wnioskodawcę, czynności polegają na prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie.

Ww. czynności swoim zakresem obejmują „czynności doradztwa podatkowego”, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o doradztwie podatkowym, co do których nie są wymagane szczególne uprawnienia. Świadczone usługi zostały również ujęte w ustawie o rachunkowości.

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

mają pełną zdolność do czynności prawnych;
nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 pkt 2 cyt. ustawy, rachunkowość jednostki obejmuje prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym. Jednocześnie cyt. ustawa o rachunkowości w sposób szczegółowy i precyzyjny określa sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych, gromadzenia dokumentów księgowych. W świetle powyższego sposób świadczenia usług księgowych jest ściśle określony i nie ma możliwości jakichkolwiek odstępstw w tym zakresie.

Tak rozumianego „doradztwa” nie sposób utożsamiać z czysto technicznymi działaniami, które określa ustawa o rachunkowości i do których sprowadza się świadczenie przez Wnioskodawcę czynności związanych stricte z usługami księgowo-rachunkowymi.

Wnioskodawca ponadto, w ramach świadczenia ww. usług, omawia z klientami na ich życzenie sposób dokonanego przez Wnioskodawcę rozliczenia przedłożonych przez nich dokumentów w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego. Omówienie to dotyczy takich kwestii, jak terminy obowiązków podatkowych, okresy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wymagana dokumentacja odnosząca się do poszczególnych zdarzeń gospodarczych, a także wskazuje na konieczność informowania go o ewentualnych zdarzeniach dotyczących przekazanych mu dokumentów, które mogłyby mieć wpływ na obowiązek podatkowy, takich jak nieterminowe regulowanie należności wobec kontrahentów. Innymi słowy, Wnioskodawca zasięga od podatników informacji koniecznych dla prawidłowego ujęcia zdarzeń gospodarczych w prowadzonych księgach i ewidencjach oraz informuje podatników na ich żądanie o sposobie dokonanych rozliczeń. Omawiania z klientami sposobu dokonywania rozliczeń nie można kwalifikować jako świadczenia usług doradczych, bowiem są to jedynie czynności informacyjne ściśle związane z samymi usługami księgowo-rachunkowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy ww. czynności wynikają z usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy pojęcie „czynności doradztwa podatkowego” zostało wprowadzone do ustawy o doradztwie podatkowym wyłącznie w celu wskazania zakresu usług do jakich uprawniony jest doradca podatkowy, czy też spółki doradztwa podatkowego, o których mowa w cyt. ustawie.

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej wskazane podmioty mogą świadczyć usługi w zakresie doradztwa podatkowego jak również w zakresie usług księgowo - rachunkowych.

Świadczenie jednakże wyłącznie tylko tych drugich usług polegających na prowadzeniu ksiąg rachunkowych, które są czynnościami wyłącznie technicznymi i których nie sposób nazwać usługami doradczymi, uprawnia ww. podmioty do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że do wskazanej działalności gospodarczej uprawnia Wnioskodawcę art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości. Wnioskodawca nie jest spółką doradztwa podatkowego, o której mowa w art. 4 ust. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do ww. nie mają zastosowania przepisy ustawy o doradztwie podatkowym.

Dodatkowo podnieść, należy że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Przedmiot działalności gospodarczej zgłoszony do Krajowego Pejestru Sądowego również nie przesądza o faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym o prawie do zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na wykonywaniu wyłącznie czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych i we wskazanym we wniosku zakresie, zakładając, że Spółka nie będzie wykonywała usług doradczych, ani innych usług, które ze zwolnienia podmiotowego korzystać nie mogą, to w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania w 2015 r. ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 - art. 113 ust. 11a ww. ustawy.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie.

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub do usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41 poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Ze złożonego wniosku wynika, że od 14 lutego 2014 r. Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność rachunkowo - księgowa, doradztwo podatkowe. Prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usługowego prowadzenia działalności rachunkowo - księgowej przysługiwało Wnioskodawcy na podstawie art. 76 ust. 3 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r.

Dodatkowo w dniu 18 lutego 2014 r. Spółka złożyła do właściwego urzędu skarbowego oświadczenie, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest działalność rachunkowo-księgowa oraz, że Spółka nie wykonuje usług doradztwa podatkowego. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej została zarejestrowana jako podmiot zwolniony od podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła proporcji, o której mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Świadczone przez Spółkę usługi polegają i polegały na prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych i udzielenie im pomocy w tym zakresie. W ramach świadczonych usług, Wnioskodawca udziela podatnikom i płatnikom wyłącznie wyjaśnień dotyczących konkretnych dokonanych dla nich rozliczeń - informuje o wysokości zobowiązania podatkowego, jak również informuje na ich żądanie o dokonanej kwalifikacji dokumentów księgowych; prowadzi w imieniu podatników - podatkowe księgi przychodów i rozchodów, księgi rachunkowe, sporządza rejestry VAT, ewidencje środków trwałych i wynagrodzeń pracowniczych. Usługi te polegają na technicznym dokonywaniu wpisów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestrów VAT oraz ewidencji prowadzonych w formie elektronicznej na podstawie dokumentów dostarczanych przez podatników. Bada otrzymane od podatników dokumenty pod względem formalnym i merytorycznym i podejmuje decyzje o sposobie ich zaksięgowania i rozliczenia na podstawie posiadanej przez siebie wiedzy, wprowadza dane z dokumentów księgowych do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, księgi rachunkowej, rejestrów VAT, ewidencji środków trwałych i wynagrodzeń, a także systemu Płatnik - prowadzonych w wersji elektronicznej w systemach komputerowych, wprowadza dane kontrahentów podatników do bazy danych, z których system komputerowy pobiera je następnie w celu zamieszczenia w odpowiedniej rubryce podatkowej księgi przychodów i rozchodów itp.

Wykładnia językowa terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28l pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegające na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy do zakresu wykonywanych przez Wnioskodawcę uslug w ramach prowadzonej działalności księgowej należy prowadzenie ksiąg rachunkowych, ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji środków trwałych, rejestrów VAT, księgowanie dostarczonych przez podatników dokumentów, rozliczanie wynagrodzeń pracowników. Wnioskodawca wykonuje te świadczenia w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca nie udziela żadnych porad, wyjaśnień i nie sporządza opinii w zakresie prawa podatkowego oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności o charakterze księgowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła w proporcji do okresu prowadzonej dzialalnosci kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit.a lub lit.b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin