2015.09.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-630/15-2/WH
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. r z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, spółka A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Spółka”) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zamierza zawrzeć umowę sprzedaży nieruchomości gruntowych, na podstawie której przeniesie własność tych nieruchomości na rzecz spółki B. Sp. z o.o. z siedzibą w N. (dalej: „Kupujący”). Przedmiotem umowy sprzedaży pomiędzy Spółką a Kupującym będą następujące działki:

niezabudowana działka gruntu numer 18, oznaczona w ewidencji gruntów jako grunty orne, o powierzchni 1,3070 ha, położona w N. - Miasto, obręb J., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą
niezabudowana działka gruntu numer 20, oznaczona w ewidencji gruntów jako grunty orne, o powierzchni 0,5997 ha, położona w N. - Miasto, obręb J., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą

Opcjonalnie, przedmiotem sprzedaży może być także sąsiadująca z działkami 18 i 20 niezabudowana działka gruntu numer 19, położona w N. - Miasto, obręb J., oznaczona w ewidencji gruntów jako tereny przemysłowe.

W dalszej części niniejszego wniosku, działki 18, 19 i 20 nazywane będą łącznie „Działkami”.

Działki nr 18 i 20 Spółka nabędzie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Natomiast działka numer 19 o powierzchni 0,3231 ha może zostać przez Spółkę nabyta od Gminy N..

Działki nie zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast, w stosunku do Działek wydana została decyzja o warunkach zabudowy, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015 r., poz. nr 199 ze zm.), zwanej dalej „upzp” (Decyzja nr 33/13 o warunkach zabudowy z dnia 16 lipca 2013 r. wydana przez Burmistrza Miasta i Gminy N. (zwana dalej „Decyzją”). Decyzja wydana została na rzecz jednego z poprzednich właścicieli Działek numer 18 i 20 - osoby fizycznej. Jednakże, decyzja dotyczy także działki numer 19.

W Decyzji ustalono warunki zabudowy Działek dla potrzeb inwestycji budowlanej w postaci fermy drobiu o obsadzie ok. 200 tys. sztuk wraz z niezbędnymi urządzeniami i przyłączami infrastruktury technicznej. Decyzja ustala rodzaj zabudowy jako przemysłowa i składowa, w części rolnicze użytkowanie. Jako przedmiot inwestycji Decyzja określa:

budynek kurnika o pow. do 3 600 m², wraz z urządzeniami towarzyszącymi (silosy),
budynek zaplecza administracyjno-socjalnego i gospodarczego,
budowę wewnętrznych sieci i urządzeń infrastruktury technicznej,
rozbudowę sieci i przyłączy zewnętrznych,
nawierzchnie utwardzone komunikacji wewnętrznej, miejsca postojowe, urządzenie terenu.

Ze względu na położenie terenu inwestycji w strefie obszaru ochrony uzdrowiskowej, w Decyzji ustalono, iż powierzchnia działki przeznaczonej na cele zabudowy nie może przekraczać 55% powierzchni nieruchomości brutto, wliczając w to zabudowę kubaturową oraz komunikację i nawierzchnie utwardzane, pozostałe 45% stanowić musi powierzchnię biologicznie czynną.

Na rzecz poprzednich właścicieli działek numer 18 i 20 (osoby fizyczne) zostało również wydane pozwolenie na budowę. Na moment dostawy Działek na rzecz Kupującego, na Działkach nie zostanie jednak rozpoczęta budowa budynków i budowli przewidzianych w Decyzji. Na Działkach rozpoczęte będą jedynie prace ziemne, przygotowujące grunty do budowy.

Kupujący wystąpił z analogicznym wnioskiem o interpretację, mającym na celu potwierdzenie, iż dostawa na jego rzecz Działek podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa Działek na rzecz Kupującego będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, dostawa Działek na rzecz Kupującego będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT według stawki podstawowej wynoszącej 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Co do zasady, wszystkie transakcje stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 Ustawy VAT). Niemniej jednak, w Ustawie VAT przewidziano, że jeżeli przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane, dostawa tego rodzaju towarów może podlegać zwolnieniu z VAT. Zwolnienie takie uregulowane zostało w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT. W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z treści przepisów Ustawy VAT płynie wniosek, że w przypadku nieruchomości niezabudowanych opodatkowane będą wyłącznie te, które stanowią tereny budowlane.

Na tle powyższego, zdaniem Spółki, przedstawione w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT zwolnienie dostaw terenów niezabudowanych nie będzie miało zastosowania do transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Działki mające być przedmiotem dostawy stanowią tereny niezabudowane. Jednakże niezabudowane Działki stanowią jednocześnie tereny budowlane. Okoliczność, iż Działki stanowią tereny budowlane wyłącza możliwość zastosowania przedstawionego wyżej zwolnienia z VAT.

W celu usunięcia wątpliwości interpretacyjnych, do Ustawy VAT wprowadzono bowiem definicję terenów budowlanych. W myśl art. 2 pkt 33 Ustawy VAT, ilekroć w tej Ustawie mowa jest o terenach budowlanych rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W stosunku do Działek została natomiast wydana Decyzja o warunkach zabudowy, o której mowa w upzp, na którą to ustawę powołuje się wprost art. 2 pkt 33 Ustawy VAT. Zgodnie z art. 59 ust. 1 upzp zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Z treści tego przepisu wynika, iż decyzję o warunkach zabudowy wydaje się w celu zmiany sposobu zagospodarowania danego terenu, na umożliwiający budowę na tym terenie obiektu budowlanego. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy przesądza zatem jednoznacznie o tym, iż działka, w stosunku do której wydano taką decyzję, staje się działką budowlaną.

Fakt wydania Decyzji (decyzji o warunkach zabudowy) w stosunku do Działek będących przedmiotem niniejszego wniosku, przesądza o tym, iż Działki stanowią tereny budowlane. Decyzja zawiera bowiem warunki zabudowy Działek konkretnymi obiektami budowlanymi w postaci budynku kurnika, budynku zaplecza administracyjno-socjalnego a także niezbędnych urządzeń i przyłączy infrastruktury technicznej. Decyzja nie wskazuje przy tym na inne niż budowlane przeznaczenie Działek. Na okoliczność, iż Działki stanowią w całości tereny budowlane nie wpływa fakt, że Decyzja nakazuje pozostawić 45% powierzchni działki jako powierzchnię biologicznie czynną. Zdaniem Spółki, konieczność zachowania powierzchni biologicznie czynnej nie wpływa w żaden sposób na zmianę kwalifikacji całości bądź części powierzchni Działek jako terenów budowlanych. Z powszechnie obowiązujących przepisów wynika bowiem, iż powierzchnia biologicznie czynna jest pewnego rodzaju właściwością działki budowlanej, ustaloną w akcie prawa miejscowego. Przykładowo w art. 15 ust. 2 pkt 6 upzp wskazano, iż w planie miejscowym określa się obowiązkowo m.in. minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej. Z powyższego można wywnioskować, iż powierzchnia biologicznie czynna, jest pewnego rodzaju parametrem działki budowlanej, a nie cechą świadczącą o przeznaczeniu danej działki.

Zdaniem Spółki, na podatkową klasyfikację Działek jako terenów budowlanych nie będzie miało również wpływu to, iż działki numer 18 i 20 oznaczone są w rejestrach gruntów lub w księgach wieczystych jako grunty orne. O tym bowiem z jakim rodzajem terenu mamy do czynienia z punktu widzenia opodatkowania transakcji podatkiem VAT, decydują pierwszorzędnie i wyłącznie, wskazane w art. 2 pkt 33 Ustawy VAT dokumenty tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Powyższe potwierdzają także organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 października 2013 r. o sygn. ILPP1/443-622/13-4/MD, organ podatkowy stwierdził, iż „O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.” W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Reasumując, zdaniem Spółki, dostawa na rzecz Kupującego Działek, w stosunku do których wydana została decyzja o warunkach zabudowy, nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT, gdyż przedmiotem dostawy będzie teren budowlany. Z uwagi na brak możliwości zastosowania zwolnienia z VAT, dostawa Działek będzie podlegała opodatkowaniu VAT stawką podstawową wynoszącą 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), ustawa określa:

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy - przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Tym samym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy - są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę sprzedaży nieruchomości gruntowych. Przedmiotem umowy sprzedaży pomiędzy Spółką a Kupującym będą następujące działki:

niezabudowana działka gruntu nr 18, oznaczona w ewidencji gruntów jako grunty orne
niezabudowana działka gruntu nr 20, oznaczona w ewidencji gruntów jako grunty orne
opcjonalnie niezabudowana działka gruntu nr 19, oznaczona w ewidencji gruntów jako tereny przemysłowe.

Na Działkach ma zostać zrealizowana inwestycja w postaci fermy drobiu. Wraz z Działkami, na Kupującego przeniesione zostaną dokumenty dotyczące tej inwestycji: biznesplan, dokumentacja techniczna oraz opracowanie środowiskowe. Działki nie zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jednak w stosunku do Działek wydana została decyzja o warunkach zabudowy, w której ustalono warunki zabudowy Działek dla potrzeb inwestycji budowlanej w postaci fermy drobiu o obsadzie ok. 200 tys. sztuk wraz z niezbędnymi urządzeniami i przyłączami infrastruktury technicznej. Decyzja ustala rodzaj zabudowy jako przemysłowa i składowa, w części rolnicze użytkowanie.

Z uwagi na przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że Działki mające być przedmiotem dostawy stanowią teren budowlany. Jak wynika z opisu sprawy dla obszaru na którym znajdują się przedmiotowe Działki brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednakże uprawniony organ wydał na rzecz jednego z poprzednich właścicieli Działek decyzję o warunkach zabudowy. Zatem przedmiotowe Działki stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych Działek niezabudowanych, dla których wydane zostały decyzje o warunkach zabudowy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, gdyż dla omawianych transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W konsekwencji na gruncie regulacji prawnej art. 2 pkt 33 oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT do transakcji sprzedaży Działek niezabudowanych na rzecz Kupującego należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin