Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1575/14/AP
z 11 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla wstępu na plac zabaw, wstępu do kina oraz usług organizacji imprez okolicznościowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania stawki podatku dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na handlu artykułami przemysłowymi (zabawki, art. biurowe) oraz udostępnianiu klientom placu zabaw dla dzieci, znajdującego się w pomieszczeniach budynku. Na placu zabaw znajdują się ogólnodostępne:

• basen wypełniony kulkami,
• tor przeszkód, gumowe zabawki do skakania,
• małe zjeżdżalnie.

Rodzice wykupują bilety wstępu (paragon z kasy fiskalnej) lub karnet na kilka wstępów, w ramach którego dziecko może korzystać ze wszystkich ogólnie dostępnych urządzeń. Ponadto w pomieszczeniu znajduje się karuzela oraz „ciuchcia”, za korzystanie z których pobiera się osobną opłatę.

W osobnym pomieszczeniu znajduje się kino „7D”, także płatne osobno. Kina „7D”, w Pana opinii, należy zaliczyć do obiektów świadczących usługi kulturalne i rozrywkowe. Widz w trakcie seansu oprócz efektów filmu 3D (trójwymiarowego), czuje zapach, temperaturę, bryzę wody, powiew powietrza, dotyk, wibracje i zmianę pozycji.

Kilka razy do roku organizuje Pan (na zamówienie) imprezy okolicznościowe dla dzieci (przyjęcia urodzinowe, Dzień dziecka, Mikołajki itp.). W ramach tych imprez udostępnia Pan salę zabaw, przygotowuje poczęstunek (napoje, ciastka, cukierki, paczki „mikołajkowe”, zgodnie z zamówieniem złożonym przez finansującego imprezę), organizuje gry i zabawy. Obok placu zabaw znajduje się również punkt małej gastronomii, z osobną kasą fiskalną, w którym serwowana jest kawa, herbata, ciastka, batony.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaką stawkę VAT zastosować do wstępu na plac zabaw?
2. Jaką stawkę VAT zastosować za bilet wstępu do kina „7D”?
3. Jaką stawkę zastosować do organizacji imprez okolicznościowych dla dzieci?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wstęp na plac zabaw podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, jako usługi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, w poz. 186 tego załącznika pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu. Dodatkowo ustawodawca wskazał, że ww. usługi podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku bez względu na symbol PKWiU. Stanowisko takie potwierdził także NSA w wyroku z dnia 6 sierpnia 2014 r. sygn. I FSK 1365/13. Pozostałe atrakcje, takie jak karuzela i „ciuchcia” (płatne dodatkowo), podlegają opodatkowaniu stawką VAT 23%, jako wyłączone z biletu wstępu na plac zabaw.

Ad. 2

Wstęp do kina „7D” podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8 %, jako usługi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, w poz. 182 tego załącznika, usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.

Dodatkowo ustawodawca wskazał, że ww. usługi podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku bez względu na symbol PKWiU.

Ad. 3

Organizacja imprez okolicznościowych podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23% - zgodnie z art. 41 ust. 1 i w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

- poz. 182 - usług kulturalnych i rozrywkowych - wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
   
2. do obiektów kulturalnych

1. bez względu na symbol PKWiU.
   
2. poz. 183 - usług związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne - bez względu na symbol PKWiU;
   
3. poz. 184 - usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu - bez względu na symbol PKWiU;
   
4. poz. 185 - wstępu na imprezy sportowe - bez względu na symbol PKWiU.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „wstępu”, pojęcie to, także bez bliższego wyjaśnienia, występuje w regulacjach unijnych.

W obowiązującym od 1 lipca 2011 r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazano, że:

1. usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.
   
2. ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:




1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
   
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
   
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.




3. ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Według powołanego wyżej art. 32, usługi wstępu na wymienione imprezy dotyczą takich usług, „których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę”, przy czym opłata może być w formie abonamentu biletu okresowego lub opłaty okresowej (ust. 1) a powyższe uregulowanie ma w szczególności zastosowanie do prawa wstępu do parków rozrywki (ust. 2 pkt 1). Z kolei w ust. 3 zawarto regulację, że „ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę”. W powyższym przepisie wskazano więc na „prawo wstępu w zamian za bilet lub opłatę”, zaś ustawa krajowa posługuje się w powołanym załączniku pojęciem usługi „wyłącznie w zakresie wstępu”, np. do parku rozrywki.

Natomiast według definicji słownikowej pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś - Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl). Zatem „wstęp” nie oznacza wyłącznie wejścia, ale odnosi się również do uczestnictwa, czyli brania w czymś czynnego udziału, współudziału w jakiejś akcji, zabawie w bawialni, czy w parku rozrywki.

Zauważyć także należy, że wstęp do parków rozrywki wesołych miasteczek, na dyskoteki, sale taneczne (pozycja 183 załącznika do ustawy), czy też do bawialni (jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie) oraz usługi bibliotek, archiwów, muzeów i pozostałe usługi w zakresie kultury (pozycja 184 załącznika), pozostałe usługi związane z rekreacją (pozycja 186 załącznika do ustawy) nie mogą oznaczać biernego zachowania nabywcy biletu klienta po „dokonaniu wstępu” czyli po wejściu do danego obiektu. O ile bowiem w bibliotece, w archiwum i w muzeum, klient czyta, wybiera książki, ogląda eksponaty, to już jego zachowanie może być inne przy korzystaniu z „pozostałych usług w zakresie kultury”. A jeśli chodzi o wstęp na dyskoteki, sale taneczne, czy właśnie do parku rozrywki to zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że klient (nabywca biletu) „wstępuje” tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną, zabawami ruchowymi itd. Trudno jest więc uznać, że usługi z tych właśnie pozycji załącznika do ustawy mają dotyczyć opłaty za „bierny wstęp”.

Wejście, wstęp do sali zabaw (bawialni), jak i do parku rozrywki, czy na salę taneczną jest zatem z natury rzeczy nierozłącznie związany właśnie z możliwością aktywności ruchowej przy wykorzystaniu charakteru tego miejsca i przygotowanych w nim atrakcji.

Powiązanie dwóch określeń znajdujących się w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy („usługi związane z rekreacją” i „w zakresie wstępu”) wyklucza przyjęcie, że wstęp w zakresie usług związanych z aktywnym wypoczynkiem jakim jest rekreacja, dotyczy wyłącznie „biernego” w nich uczestniczenia więc należy go zdefiniować jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”.

Również wykładnia systemowa wewnętrzna nie ogranicza sposobu rozumienia „wstępu” jedynie do „biernego” uczestniczenia w jakiejś imprezie. Skoro ustawodawca wymienił w poz. 183 tegoż załącznika 3 „Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”, to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że „wstęp” do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. karuzele, strzelnice, kolejki, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca udostępnia klientom plac zabaw dla dzieci, znajdujący się w pomieszczeniach budynku. Na placu zabaw znajdują się ogólnodostępne: basen wypełniony kulkami, tor przeszkód, gumowe zabawki do skakania, małe zjeżdżalnie. Rodzice wykupują bilety wstępu (paragon z kasy fiskalnej) lub karnet na kilka wstępów, w ramach którego dziecko może korzystać ze wszystkich ogólnie dostępnych urządzeń. Ponadto w pomieszczeniu znajduje się karuzela oraz „ciuchcia”, za korzystanie z których pobiera się osobną opłatę. W osobnym pomieszczeniu znajduje się kino „7D”, także płatne osobno. Widz w trakcie seansu oprócz efektów filmu 3D (trójwymiarowego), czuje zapach, temperaturę, bryzę wody, powiew powietrza, dotyk, wibracje i zmianę pozycji. Poza tym Wnioskodawca organizuje (na zamówienie) imprezy okolicznościowe dla dzieci (przyjęcia urodzinowe, Dzień dziecka, Mikołajki itp.). W ramach tych imprez udostępnia salę zabaw, przygotowuje poczęstunek (napoje, ciastka, cukierki, paczki „mikołajkowe” – zgodnie z zamówieniem złożonym przez finansującego imprezę), organizuje gry i zabawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania właściwej stawki podatku do świadczonych usług.

Przenosząc powołane wyżej przepisy na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wstępu do sali zabaw (objęte pytaniem nr 1 ) podlegają opodatkowaniu stawką 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2, w powiązaniu z art. 146a pkt 2 w związku z poz. 183 oraz 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W przypadku zaś usług wstępu do kina „7D” (objętych pytaniem nr 2), stwierdzić należy, że skoro usługi w ramach których sprzedawane są bilety, w celu obejrzenia wyświetlanych filmów są usługami, o których mowa w powołanej wyżej poz. 182 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług, to w tym przypadku zastosowanie znajdzie również stawka VAT 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy i poz. 182 załącznika nr 3 tej ustawy.

Odnosząc się natomiast do usług organizacji imprez okolicznościowych (objętych pytaniem nr 3) zauważyć należy, że istnieje różnica pomiędzy opłatą pobieraną za wstęp na salę zabaw a opłatą pobieraną za wstęp na salę zabaw w ramach organizacji imprezy okolicznościowej.

W sytuacji, gdy sala zabaw stanowi jeden z elementów kompleksowej usługi, polegającej na zorganizowaniu imprezy okolicznościowej, a na przedmiotową usługę składają się inne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, takie jak poczęstunek, zorganizowanie gier i zabaw, przedmiotem świadczenia nie jest sam wstęp na salę zabaw i możliwość korzystania z jej wyposażenia, ale całościowa usługa organizacji imprezy okolicznościowej, takiej jak np. urodziny. Tego typu imprezy mają charakter zamknięty, bez możliwości natychmiastowego dostępu osób postronnych (np. rodzice solenizanta opłacają wstęp tylko za zaproszone dzieci).

W związku z powyższym, opłat pobieranych za wstęp w ramach organizacji imprezy okolicznościowej nie należy utożsamiać z opłatami wnoszonymi za sam wstęp na salę zabaw.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż poz. 183 i 186 załącznika nr 3, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nie obejmuje swoim zakresem opłat za wstęp pobieranych od finansujących imprezę w ramach organizacji imprezy okolicznościowej, jak i dodatkowych usług związanych z organizacją tej imprezy. Tym samym – jak słusznie wskazano - usługi związane z organizacją tej imprezy winny być opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Końcowo zauważyć należy, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygano innych kwestii, zawartych we wniosku, w tym w szczególności dotyczących opodatkowania biletów wstępu uprawniających do korzystania pozostałych atrakcji oferowanych przez Wnioskodawcę, takich jak: karuzela i „ciuchcia”, gdyż nie były one przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.