2015.10.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-254/15/AK
z 16 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2015 r.), uzupełnionym 15 i 21 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji modernizacji i rozbudowy istniejącego zakładu produkcyjnego i zawarcia „kompleksowej” umowy najmu, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach Zezwolenia nr 2 w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (które determinują wysokość przysługującego Spółce zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) będą mogły zostać uznane koszty ponoszone przez Spółkę tytułem najmu, obejmującego zarówno dotychczasową część zakładu jak i część powstałą w wyniku jego modernizacji/rozbudowy (pytanie przedstawione we wniosku jako 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji modernizacji i rozbudowy istniejącego zakładu produkcyjnego i zawarcia „kompleksowej” umowy najmu, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach Zezwolenia nr 2 w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (które determinują wysokość przysługującego Spółce zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) będą mogły zostać uznane koszty ponoszone przez Spółkę tytułem najmu, obejmującego zarówno dotychczasową część zakładu jak i część powstałą w wyniku jego modernizacji/rozbudowy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 września 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-254/15/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 i 21 września 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego należącą do międzynarodowej Grupy. Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest spółka prawa niemieckiego F. GmbH z siedzibą w Niemczech, która w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada 100% udziałów.

Wnioskodawca jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz.UE.L 2014 Nr 187, str. 1) i prowadzi na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, działalność gospodarczą na podstawie następujących zezwoleń:

Zezwolenie z 23 lutego 2006 r., zmienione decyzją z 14 października 2014 r. (dalej: „Zezwolenie nr 1”);
Zezwolenie z 23 grudnia 2013 r., zmienione decyzją z 22 września 2014 r. (dalej: „Zezwolenie nr 2”).

Obydwa ww. zezwolenia obowiązują do czasu na jaki została ustanowiona Specjalna Strefa Ekonomiczna (dalej również: „SSE”) tj. zgodnie z aktualnym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (t.j. z 28 lutego 2014 r., Dz.U. z 2014 r. poz. 704) do dnia 31 grudnia 2026 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji mat, folii i innych materiałów bitumicznych, służących jako materiały antyakustyczne (wytłumiające i wygłuszające) przeznaczone do zastosowania m.in. w branży automotive, AGD oraz przemyśle budowlanym. Działalność ta jest objęta zarówno Zezwoleniem nr 1 jak i Zezwoleniem nr 2, przy czym:

Zezwolenie nr 1 dotyczyło budowy zakładu i uruchomienia produkcji, a
Zezwolenie nr 2 dotyczy rozbudowy i modernizacji istniejącego zakładu produkcyjnego.

W ramach Zezwolenia nr 1 Spółka zobowiązała się do poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej w wysokości co najmniej 13.125.000,00 PLN.

Spółka w ramach pierwszej inwestycji poniosła nakłady na wyposażenie produkcyjne zakładu w wysokości przewyższającej powyższe zobowiązanie.

Od 2006 r. Spółka korzysta z zakładu produkcyjnego (grunty, budynki, budowle) na podstawie umowy najmu zawartej z podmiotem trzecim (dalej również: „Wynajmujący”).

W ramach Zezwolenia nr 2 Spółka zobowiązała się do poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r., Nr 232, poz. 1548, dalej: „rozporządzenie”):

o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2-4 rozporządzenia, w wysokości odpowiadającej równowartości w złotych polskich kwoty co najmniej 5.000.000,00 euro według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia udzielenia zezwolenia - w terminie do dnia 30 września 2016 r. oraz
o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w wysokości odpowiadającej równowartości w złotych polskich kwoty co najmniej 1.389.808,00 euro według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia udzielenia zezwolenia - w terminie do dnia 31 października 2026 r.

W ramach nowej inwestycji, Spółka rozpoczęła rozbudowę i modernizację istniejącego zakładu produkcyjnego.

W tym zakresie planowane jest powiększenie dotychczasowej powierzchni produkcyjnej (poprzez rozbudowę istniejącej hali) oraz wyposażenie jej w niezbędne urządzenia i infrastrukturę (w tym drugą linię produkcyjną) oraz powiększenie istniejącej powierzchni magazynowej (poprzez rozbudowę hali magazynowej). W wyniku rozbudowy zarówno powierzchnia produkcyjna jak i magazynowa ulegną ok. dwukrotnemu powiększeniu.

O ile obecnie hala produkcyjna i magazynowa stanowią odrębne budynki, w wyniku rozbudowy zostaną one połączone w jedną halę, przedzieloną ze względów bezpieczeństwa ścianką przeciwpożarową (w której będą znajdowały się przejścia pomiędzy poszczególnymi częściami).

Po zakończeniu inwestycji całość ww. budynków wraz z wyposażeniem i infrastrukturą (tj. zarówno dotychczasowa część zakładu jak i część powstała w wyniku rozbudowy) będzie stanowiła funkcjonalnie jeden, niepodzielny zakład produkcyjny.

Wspólne dla obydwu części będą pomieszczenia socjalne, biurowe, a także instalacje przemysłowe (prąd, woda, olej grzewczy, powietrze etc.), ciągi komunikacyjne etc.

Część zakładu powstała w wyniku rozbudowy będzie posiadać zdolność produkcyjną wyłącznie w połączeniu z istniejącą infrastrukturą (w oderwaniu od niej nie będzie zdolna do samodzielnej produkcji).

W konsekwencji, po zakończeniu rozbudowy, Spółka wraz Wynajmującym zawrą nową umowę najmu dotyczącą całości powstałego w wyniku rozbudowy zakładu produkcyjnego. Umowa będzie przewidywała jedną kwotę czynszu tytułem najmu całości zakładu (bez podziału na część istniejącą/rozbudowaną) i zostanie zawarta na okres co najmniej 5 lat licząc od planowanego zakończenia inwestycji (tj. od 30 września 2016 r.).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. w sytuacji modernizacji i rozbudowy istniejącego zakładu produkcyjnego i zawarcia „kompleksowej” umowy najmu, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach Zezwolenia nr 2 w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (które determinują wysokość przysługującego Spółce zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOP) będą mogły zostać uznane koszty ponoszone przez Spółkę tytułem najmu, obejmującego zarówno dotychczasową część zakładu jak i część powstałą w wyniku jego modernizacji/rozbudowy? (pytanie przedstawione we wniosku jako 1)

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, w ramach Zezwolenia nr 2 za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia będą mogły zostać uznane koszty związane z najmem całego budynku obejmującego zarówno dotychczasową część zakładu jak i część powstałą w wyniku jego modernizacji/rozbudowy.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., Nr 42 poz. 282 ze zm. dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, (...) na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych (...).

Art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOP stanowi, że wolne od podatku są: (...) dochody (...) uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (...) przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.) (...) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 (...).

W myśl przytoczonych przepisów, dla ustalenia wielkości dostępnego limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (a w konsekwencji: dla ustalenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego), koniecznym jest ustalenie wysokości poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 rozporządzenia.

Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

Stosownie do przywołanego przepisu, aby dany koszt mógł stanowić wydatek kwalifikowany w rozumieniu rozporządzenia, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

koszt jest poniesiony w związku z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków lub budowli.

okres najmu ma trwać co najmniej 5 lat (wymóg dot. dużych przedsiębiorców) licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

koszt jest poniesiony na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia.

W ocenie Spółki nie budzi wątpliwości, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym również ten warunek zostanie spełniony.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego koszty najmu całości zmodernizowanego zakładu produkcyjnego będą spełniały wszystkie powyżej wskazane warunki, a w konsekwencji - będą stanowiły koszt kwalifikowany w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, powstały w wyniku rozbudowy i modernizacji zakład produkcyjny będzie stanowił gospodarczą i funkcjonalną całość. W szczególności nowo powstałe części zakładu (powiększona hala produkcyjna i magazynowa) nie będą posiadały samodzielnej zdolności produkcyjnej.

Założeniem prowadzonej przez Spółkę inwestycji jest bowiem rozbudowa i modernizacja istniejącego zakładu, a nie utworzenie nowego, „odrębnego” miejsca produkcji. Tak też Spółka przedstawiała swoją nową inwestycję w swojej ofercie skierowanej do Strefy Ekonomicznej na etapie ubiegania się o uzyskanie zezwolenia i na tą właśnie inwestycję Spółka uzyskała zezwolenie i w konsekwencji możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji, w ramach prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w ramach Zezwolenia nr 2 działalności gospodarczej, Spółka będzie wykorzystywać całość zakładu produkcyjnego (technicznie nie ma nawet możliwości „odrębnego” korzystania z części powstałej w wyniku rozbudowy/modernizacji).

Powyższe okoliczności znajdą również odzwierciedlenie w umowie najmu, którą planuje zawrzeć Spółka i Wynajmujący i która będzie przewidywała jedną stawkę czynszu dot. całości będącego przedmiotem najmu zakładu (zarówno część istniejąca jak i powstała w wyniku rozbudowy/modernizacji).

W konsekwencji, za „koszty związane z najmem” w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia należy w ocenie Spółki uznać cały koszt, który będzie ona zobowiązana ponosić po zakończeniu inwestycji na podstawie umowy najmu.

Wniosek przeciwny i podział ww. kosztu na część „pierwotną” i „nowopowstałą” zakładu miałby charakter sztuczny i stałby w sprzeczności nie tylko z charakterem prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE działalności gospodarczej, ale także nie znajdowałby oparcia w znajdujących w przedmiotowej sprawie zastosowanie przepisach prawa.

Przepisy te przewidują bowiem jasne i precyzyjne przesłanki, uzależniające możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów kwalifikowanych i - jak wykazano powyżej – w opisanym zdarzeniu przyszłym będą one spełnione.

Spółka podkreśla, że koszty związane z najmem zakładu produkcyjnego (grunty, budynki, budowle) na podstawie zawieranej umowy nie będą przez nią zaliczane do kosztów kwalifikowanych poprzedniej inwestycji, w związku z czym nie istnieje ryzyko „podwójnego wykorzystania” tych samych kosztów związanych z najmem zakładu. Wnioskodawca planuje bowiem zaliczać do kosztów kwalifikowanych w ramach Zezwolenia nr 2 wyłącznie koszty związane z najmem poniesione po zakończeniu inwestycji i odebraniu zmodernizowanego zakładu produkcyjnego.

Podsumowując swoje stanowisko, Wnioskodawca wskazuje, że:

w ramach inwestycji realizowanej w ramach Zezwolenia nr 2 planuje modernizację i rozbudowę istniejącego zakładu produkcyjnego,
zakład powstały w wyniku ww. działań będzie stanowił funkcjonalną i gospodarczą całość (i tylko jako całość będzie zdolny do pełnienia funkcji produkcyjnej),
Wnioskodawca i Wynajmujący planują zawarcie umowy najmu, przewidującej jedną stawkę opłat za najem całego zakładu (część istniejąca i powstała w wyniku rozbudowy/modernizacji) i która będzie obowiązywać przez okres co najmniej 5 lat od zakończenia inwestycji,
koszt będzie ponoszony w związku z najmem, na terenie SSE w trakcie obowiązywania zezwolenia,
Spółka nie zaliczała tych samych kosztów do kosztów kwalifikowanych w ramach Zezwolenia nr 1.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy spełnione zostaną wszystkie przewidziane w przepisach prawa przesłanki i wydatki ponoszone przez niego tytułem kosztu najmu (obejmującego całość zakładu produkcyjnego powstałego w wyniku modernizacji/rozbudowy) będą stanowiły - w ramach Zezwolenia nr 2 - wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że przepisy ustawy o SSE oraz rozporządzenia stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowane znajdują przepisy art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613). Ich interpretacja umożliwia bowiem ustalenie prawidłowej wysokości przysługującego podatnikowi zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji - ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego.

Stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone przez Sądy administracyjne. Tytułem przykładu jedynie Wnioskodawca wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r (w sprawie o sygn. akt I SA/Rz 254/07), który stwierdził, że cyt.: Artykuł 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 1992 r. reguluje zwolnienie od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm.). Zwolnienie to adresowane jest do pewnej tylko grupy przedsiębiorców, tj. do prowadzących działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych i - co więcej - wykonujących tę działalność na podstawie zezwolenia. Skoro zatem rozporządzenie z 2004 r. reguluje m.in. kwestie szczegółowe związane z przyznawaniem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 1992 r., które to zwolnienie stanowi równocześnie pomoc regionalną udzieloną dla przedsiębiorcy, to w tym zakresie przepisy tego rozporządzenia stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 listopada 2007 r. (w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1737/07), w którym to stwierdził cyt.: Nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Z powyższego wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

na podstawie uzyskanego zezwolenia,
na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Stosownie do § 6 ust. l rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 465.), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Zgonie z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegające na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach zezwolenia nr 2 w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia (które determinują wysokość przysługującego Spółce zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop) będą mogły zostać uznane koszty ponoszone przez Spółkę tytułem najmu obejmujące tylko część zakładu powstałą w wyniku jego modernizacji/rozbudowy objętą zezwoleniem nr 2. Natomiast koszty związane z najmem dotychczasowej część zakładu nie będą stanowiły wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, ponieważ nie dotyczą one inwestycji objętej zezwoleniem nr 2.

Zatem Wnioskodawca winien koszty najmu podzielić proporcjonalnie na część powstałą w wyniku modernizacji/rozbudowy jako koszty inwestycji objętej zezwoleniem nr 2 oraz na pozostałą cześć zakładu nie objętą zezwoleniem nr 2.

Takie ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych mających wpływ na ustalenie wysokości kosztów kwalifikowanych ma swoje uzasadnienie w treści przepisu art. 9 updop.

Ponieważ koszty kwalifikowane mają wpływ na wysokość zwolnienia przedmiotowego, zasady ich ustalania nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej. Przyjęcie sposobu ewidencjonowania kosztów kwalifikowanych z tyt. najmu, zaprezentowane przez Spółkę w stanowisku mogłoby prowadzić do zawyżenia kosztów kwalifikowanych, a w efekcie skorzystania ze zwolnienia w wysokości wyższej niż Spółce przysługiwałoby, gdyby koszty były ewidencjonowane w sposób przedstawiony w niniejszej interpretacji.

Zauważyć należy, że nawet gdyby Spółka nie zrealizowała inwestycji określonej w zezwolenia nr 2 ponosiłaby wydatki z tytułu najmu dotychczasowego zakładu. Zatem koszty te nie mogą zwiększać limitu zwolnienia dotyczącego zezwolenia nr 2.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania przedstawionego w uzupełnieniu wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin