Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-447/15-4/KK
z 2 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia i opodatkowania usługi naprawy pojazdu samochodowego wraz z wymianą zużytych lub uszkodzonych części dostarczonych przez Zainteresowanego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia i opodatkowania usługi naprawy pojazdu samochodowego wraz z wymianą zużytych lub uszkodzonych części dostarczonych przez Zainteresowanego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.) przez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (zarejestrowany również jako podatnik VAT-UE) prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą głównie w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Zarejestrowana działalność obejmuje także wykonywanie na terytorium kraju usług naprawy pojazdów samochodowych (PKD 45.20.Z) oraz sprzedaż detaliczną części do pojazdów samochodowych (PKD 45.32.Z). Usługi wykonywane są zarówno w miejscu prowadzenia działalności (siedzibie) jak i poza tym miejscem (usługi wyjazdowe). Naprawy pojazdów polegają najczęściej na wymianie zużytych lub zepsutych elementów układu jezdnego (klocki hamulcowe, opony, tarcze hamulcowe, elementy zawieszenia itp.). Usługi są świadczone dla podmiotów krajowych i są opodatkowane 23% stawką VAT.

W związku z możliwością świadczenia takich usług na rzecz podmiotów gospodarczych z państw sąsiednich (np. Ukraina, Białoruś, Rosja, Litwa) Wnioskodawca zamierza świadczyć wyżej opisane usługi na ich rzecz zarówno stacjonarnie jak i na wezwanie. Odbiorcami tych usług będą podmioty prowadzące działalność gospodarczą rejestrowaną poza terytorium Polski (ich stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w tym samym miejscu, co siedziba działalności i nie mające stałego prowadzenia działalności w Polsce), których pojazdy wjeżdżają na teren kraju w związku z wykonywaniem usług przewozowych, a konieczność uzyskania usługi naprawy w Polsce wynika najczęściej z normalnych potrzeb eksploatacyjnych pojazdu.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegałaby na usunięciu usterki bądź przez wymianę przy tym powierzonych Wnioskodawcy przez zlecającego jego części, a także przez wymianę odpłatnie przez Wnioskodawcę dostarczonych części (w szczególności części układu jezdnego, opon, klocków i tarcz hamulcowych, siłowników, poduszek zawieszenia, amortyzatorów, łożysk i innych części najczęściej zużywających się lub uszkodzonych awaryjnie).

W piśmie z dnia 26 października 2015 r. Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do treści zawartej we wniosku z dnia 11 sierpnia 2015 roku zamiarem Zainteresowanego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jest świadczenie usług stacjonarnych i mobilnych w zakresie napraw pojazdów na rzecz podmiotów gospodarczych zarejestrowanych na terytorium krajów unijnych jak i poza unijnych. Odbiorcami tych usług będą kontrahenci identyfikowani jako podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług (najczęściej jako podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności). Wykonywanie takich usług, w rozumieniu Wnioskodawcy, nie będzie podlegało opodatkowaniu na terytorium kraju.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie dodać, że weryfikacja statusu podatkowego tych kontrahentów (odbiorców usług) będzie dokonywana zgodnie z wymogami art. 18 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 roku ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 77/1 ze zm.), co oznacza, że status ten może być potwierdzony:

• zaświadczeniem wydanym przez właściwe organy podatkowe potwierdzającym, że usługobiorca prowadzi działalność gospodarczą,
  

• w przypadku braku takiego zaświadczenia - posiadanym numerem VAT lub podobnym numerem nadanym w państwie siedziby usługobiorcy, bądź też innym dowodem na to, że usługobiorca jest podatnikiem.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi naprawy pojazdów samochodowych, w wyżej opisanych okolicznościach, na rzecz podmiotów mających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności poza terytorium kraju, z wymianą zużytych lub uszkodzonych części (układu jezdnego, opon, klocków i tarcz hamulcowych, siłowników, poduszek zawieszenia, amortyzatorów, łożysk i innych części najczęściej zużywających się lub uszkodzonych awaryjnie) na nowe, dostarczone przez Wnioskodawcę odpłatnie jako wykonawcę usługi, podlegają opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone w wyżej opisanych okolicznościach usługi, naprawy pojazdów, niezależnie od tego czy zostały wykonane z użyciem części powierzonych przez zlecającego czy też dostarczonych przez Wnioskodawcę odpłatnie (wykonawcę), nie podlega opodatkowaniu w Polsce zarówno w części dotyczącej kosztów zlecenia (naprawy) jak i wartości zużytych części.

Należy bowiem wskazać, że usługa naprawy w swojej definicji zawiera także wymianę zużytych elementów na dostarczone nowe elementy (części) przez wykonującego usługę. Definicja „świadczenie usług” ma charakter uzupełniający w stosunku do definicji „dostawy towarów”. Obejmuje czynności sklasyfikowane wg PKD w sekcji G w grupie 45 z wyjaśnieniem w podklasie 45.20.Z, że naprawa pojazdu obejmuje czynności naprawy, w tym „naprawę opon, zakładanie i wymianę”. W tym samym dziale jest podklasa 45.32.Z „sprzedaż detaliczna części do pojazdów samochodowych”. Oznacza to, że naprawa z wymianą sprzedanych części i opon jest sklasyfikowaną usługą naprawy pojazdu samochodowego według Działu 45 PKD i w całości nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce. Potwierdzają to również interpretacje organów podatkowych, w tym np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20.02.2014 roku (sygn. IPTPP2/443-960/13-4/JN).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z powyższego przepisu art. 28b ust. 1 ustawy wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Natomiast w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również jako podatnik VAT-UE. Zainteresowany zamierza świadczyć usługi naprawy pojazdów samochodowych na rzecz podmiotów gospodarczych z państw sąsiednich (np. Ukraina, Białoruś, Rosja, Litwa) zarówno stacjonarnie jak i na wezwanie. Odbiorcami tych usług będą podmioty prowadzące działalność gospodarczą rejestrowaną poza terytorium Polski (ich stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w tym samym miejscu, co siedziba działalności i nie mające stałego prowadzenia działalności w Polsce), których pojazdy wjeżdżają na teren kraju w związku z wykonywaniem usług przewozowych, a konieczność uzyskania usługi naprawy w Polsce wynika najczęściej z normalnych potrzeb eksploatacyjnych pojazdu. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa polegałaby na usunięciu usterki bądź przez wymianę przy tym powierzonych mi przez zlecającego jego części, a także przez wymianę odpłatnie przez Wnioskodawcę dostarczonych części (w szczególności części układu jezdnego, opon, klocków i tarcz hamulcowych, siłowników, poduszek zawieszenia, amortyzatorów, łożysk i innych części najczęściej zużywających się lub uszkodzonych awaryjnie). Zamiarem Zainteresowanego jest świadczenie usług stacjonarnych i mobilnych w zakresie napraw pojazdów na rzecz podmiotów gospodarczych zarejestrowanych na terytorium krajów unijnych jak i poza unijnych. Odbiorcami tych usług będą kontrahenci identyfikowani jako podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług (najczęściej jako podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności).

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, iż świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Na podstawie tej tezy można zatem uznać, że wyodrębnianie z usługi świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów, jako osobnych czynności, nie jest poprawne, jeśli wszystkie one zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. W przypadku świadczeń złożonych należy ustalić, w kontekście wszystkich okoliczności, które ze świadczeń ma charakter zasadniczy, a które jedynie są czynnościami pomocniczymi, ułatwiającymi lub umożliwiającymi korzystanie ze świadczenia zasadniczego w ogóle lub w pełniejszym zakresie. Konsekwentnie, skutki podatkowe dla całej czynności złożonej należy określać w odniesieniu do świadczenia o charakterze zasadniczym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz kontrahentów świadczenie złożone, które składa się z usługi naprawy pojazdów samochodowych wraz z dostawą części, które zużywane są w ramach świadczonej usługi naprawy pojazdów samochodowych. Przy czym, usługa naprawy pojazdów ma charakter dominujący, zaś zastosowanie do naprawy samochodów wymienianych części ma charakter drugorzędny i nie stanowi celu samego w sobie. Celem głównym przedmiotowego świadczenia jest bowiem naprawa pojazdów samochodowych. Zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz kontrahentów, mających siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju, usługi polegające na naprawie pojazdów samochodowych.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie świadczył przedmiotowe usługi naprawy pojazdu samochodowego na rzecz podatników, w rozumieniu art. 28a ustawy, to miejscem ich świadczenia, na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zatem ww. usługi świadczone przez Zainteresowanego na rzecz podatników posiadających siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju, nie będą podległy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, lecz miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium danego kraju.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.