Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-391/15-5/AMN
z 23 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 19 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków na posiłki do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków na posiłki do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie zaliczenia kosztów czesnego do kosztów uzyskania przychodów oraz zasad obliczania diet.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od xx października 2014 r. rozpoczął swoją działalność gospodarczą − usługi transportowe. Wnioskodawca jest przewoźnikiem do Niemiec i na terenie Polski, posiada samochód , odpowiednie uprawnienia na prowadzenie samochodu i ciągnięcie lawet.

Wnioskodawca od 1 października 2014 r., po skończeniu liceum, studiuje zaocznie na wydziale logistyki, ponosi koszty czesnego około 500 zł.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że podjęte studia pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Nabyte w trakcie studiów umiejętności Zainteresowany będzie wykorzystywał w swojej bieżącej działalności. Koszty czesnego Wnioskodawca zaczął ponosić po rozpoczęciu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jako firma jednoosobowa – Wnioskodawca pracuje jako kierowca-przewoźnik – może w koszty prowadzenia swojej działalności wliczać koszty posiłków w ramach diet i jak je obliczać?
2. Czy Wnioskodawca może zaliczać poniesione wydatki (czesne) w koszty prowadzonej działalności gospodarczej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie zaliczenia wydatków na posiłki do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Rozstrzygnięcie w zakresie zaliczenia kosztów czesnego do kosztów uzyskania przychodów, zostało zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2015 r. nr ILPB1/4511-1-391/15-6/AMN. Natomiast wniosek w części dotyczącej zasad obliczania diet, został rozstrzygnięty pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. nr ILPB1/4511-1/391/15-4/AMN.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. − załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 stycznia 2012 r., poz. 361 w art. 23 p 52 zapisano, że wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących − w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W ocenie Wnioskodawcy, oznacza to, że w ramach wysokości diet i przepracowanych godzin, Wnioskodawca może zaliczać w koszty wysokość należących diet.

Ad. 2.

Studia związane są w dużej części z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością jako usługi transportowe, która w dużym stopniu wiąże się z logistyką.

Wobec powyższego Zainteresowany jest zdania, że ponoszone koszty dotyczące studiów może zaliczać w koszty. Wnioskodawca uważa, że wiadomości w tym zakresie są bardzo przydatne w wykonywanym przez niego zawodzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, określony wydatek nie może być również wyszczególniony w katalogu negatywnym – wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ujętych w art. 23 ww. ustawy oraz musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących − w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników, w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca pracując jako kierowca-przewoźnik, prowadzący firmę jednoosobową, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość diet związanych z podróżami służbowymi, do wysokości diet przysługujących pracownikom, wskazanych w ww. rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.