Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-360/15-4/TW
z 19 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniach 11 i 15 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika związanych z korektą informacji PIT-11 (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
• obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36 (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,
• obowiązków Wnioskodawczyni jako podatnika podatku dochodowego (pytania nr 3, 4, 6 i 8) – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika związanych z odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty zwrotu (pytania 5 i 7) – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą (pytanie nr 9) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z korektą informacji PIT-11, obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36, obowiązków Wnioskodawczyni jako podatnika podatku dochodowego, obowiązków płatnika związanych z odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty zwrotu i w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 2 czerwca 2015 r. znak ILPB1/4511-1-360/15-2/TW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 5 czerwca 2015 r., a w dniu 15 czerwca 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 czerwca 2015 r.). W dniu 11 czerwca 2015 r. dokonano również dopłaty tytułem rozpatrzenia wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, która jest rozliczana w zakresie podatku dochodowego na zasadach (podatkowa księga przychodów i rozchodów).

W dniu 01.12.2012 r. Wnioskodawczyni zatrudniała pracownicę na umowę o pracę z wynagrodzeniem w wysokości 3.000,00 zł brutto miesięcznie.

Wynagrodzenie oraz składki ZUS od tych wynagrodzeń zostały terminowo opłacone.

Pracownica w okresie od 17.02.2013 r. do 17.08.2013 r. przebywała na urlopie macierzyńskim, od 18.08.2013 r. do 15.02.2013 r. na urlopie rodzicielskim, a od 01.03.2014 r. do 14.01.2015 r. na urlopie wychowawczym. W dniach 16.02.2014 r. do 28.02.2014 r. pracownica wykorzystała urlop wypoczynkowy.

W wyniku przeprowadzonej kontroli, ZUS w dniu 14.05.2014 r. wydał decyzję obniżającą podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe do kwot minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. za rok 2012 do kwoty 1.500,00 zł za 2013 r. do kwoty 1.600 zł, za 2014 r. do kwoty 1.680 zł. Odpowiednio ZUS nakazał obniżyć podstawy wykazywane do ubezpieczenia zdrowotnego oraz FP i FGŚP.

W oparciu o wyżej wymienioną decyzję złożono do ZUS stosowne korekty deklaracji rozliczeniowych ZUS DRA, RCA, RSA za okres od 12.2012 r. do 05.2014 r. W wyniku tych korekt na koncie płatnika składek powstała nadpłata składek odprowadzonych do ZUS z tytułu ubezpieczenia społecznego, zdrowotnego, FP oraz FGŚP.

Powstałą nadpłatę obejmującą składki wcześniej odprowadzone przez płatnika, jak i ubezpieczonego, w drodze kompensaty Zainteresowana zaczęła zaliczać na poczet bieżących płatności do ZUS, tj.:

• poprzez kompensatę została uregulowana składka na ubezpieczenie zdrowotne za osobę prowadzącą działalność gospodarczą wynikająca z deklaracji rozliczeniowych z ZUS – DRA, RCA, RZA za miesiąc listopad 2014 r.,
• poprzez kompensatę zostały uregulowane składki z tytułu ubezpieczenia społecznego, zdrowotnego, FP oraz FGŚP wynikające z deklaracji rozliczeniowych DRA, RCA, RZA złożonych za miesiąc styczeń 2015 r.,
• poprzez kompensatę częściowo została rozliczona składka na ubezpieczenie zdrowotne za osobę prowadzącą działalność gospodarczą wykazana w deklaracji rozliczeniowej DRA za miesiąc luty 2015 r.
  
  

Pomimo decyzji ZUS z dnia 14.05.2014 r. Zainteresowana nie ubiegała się i nie będzie ubiegać się o zwrot od pracownika wypłaconego wynagrodzenia w wysokości stanowiącej różnicę powstałą między kwotą wynikającą z umowy o pracę, tj. 3.000 zł brutto, a kwotą minimalnego wynagrodzenia za pracę za dany rok, gdyż wypłacona kwota wynika z umowy o pracę i jest należna pracownikowi za wykonaną przez niego pracę.

W grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni wypłaciła pracownicy nienależnie pobrane składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (w części dotyczącej ubezpieczonego) od różnicy pomiędzy najniższą krajową, a kwotą wynikającą z umowy o pracę. Na okoliczność zwrotu składki na ubezpieczenie społeczne Zainteresowana sporządziła dla pracownicy PIT-11 za 2014 r. Natomiast na okoliczność zwrotu składki na ubezpieczenie zdrowotne Wnioskodawczyni sporządziła dla pracownicy informację o kwocie zwróconego ubezpieczenia zdrowotnego z podziałem na składki podlegające odliczeniu (7,75%) i niepodlegające odliczeniu (1,25%), za rok 2014.

Z dniem 14.01.2015 r. na wniosek pracownicy na podstawie porozumienia stron rozwiązano z pracownicą umowę o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zaistniałym faktem Wnioskodawczyni powinna sporządzić korektę PIT-11 za lata 2012-2013 dla pracownicy w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy?
2. Czy w związku z zaistniałym faktem Wnioskodawczyni powinna sporządzić korektę PIT-36 za lata 2012-2013 w zakresie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń oraz składek od tych wynagrodzeń wypłaconych pracownicy w latach 2012-2013?
3. Czy wydanie przez ZUS decyzji, w wyniku której pracownicy obniżono podstawę do ubezpieczenia społecznego skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej na zasadach ogólnych (Wnioskodawczyni wniosku o interpretację indywidualną) – nienależnych składek od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy, w części dotyczącej płatnika? Jeżeli tak, to w którym momencie rozpoznać przychód w prowadzonej działalności gospodarczej, w przypadku gdy nadpłata kompensowana jest z bieżącymi należnościami wobec ZUS, a dokładnie ze składką społeczną, zdrowotną, FP PGŚP?
   (Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku).
   
4. Czy wydanie przez ZUS decyzji, w wyniku której pracownicy obniżono podstawę do ubezpieczenia społecznego skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej na zasadach ogólnych (Wnioskodawczyni wniosku o interpretację indywidualną) – nienależnych składek od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy, w części dotyczącej ubezpieczonego? Jeżeli tak, to w którym momencie należy rozpoznać przychód w prowadzonej działalności gospodarczej, w przypadku gdy nadpłata kompensowana jest z bieżącymi należnościami wobec ZUS, a dokładnie ze składką społeczną, zdrowotną, FP PGŚP?
   (Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku).
   
5. Czy w związku z decyzją ZUS dokonany przez Wnioskodawczynię zwrot pracownicy składek na ubezpieczenia społeczne, w części pokrywanej przez ubezpieczonego od wynagrodzeń wypłaconych w okresie 2012-2014, skutkuje obowiązkiem odprowadzenia przez Zainteresowaną jako płatnika (Wnioskodawczyni) od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych? Jakie dokumenty Zainteresowana powinna jako płatnik sporządzić na okoliczność zwrotu składek pracownikowi?
   (Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku).
   
6. Czy wydanie przez ZUS decyzji, w wyniku której pracownicy obniżono podstawę do ubezpieczenia zdrowotnego skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni wniosku o interpretację indywidualną) – nienależnych składek na ubezpieczenie zdrowotne od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy? Jeżeli tak, to w którym momencie rozpoznać przychód w prowadzonej przez Zainteresowaną (Wnioskodawczyni) działalności gospodarczej, w przypadku gdy nadpłata kompensowana jest z bieżącymi należnościami wobec ZUS, a dokładnie ze składką społeczną, zdrowotną, FP PGŚP?
   (Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku).
   
7. Czy w związku z decyzją ZUS dokonany przez Wnioskodawczynię zwrot pracownicy składek na ubezpieczenie zdrowotne skutkuje obowiązkiem odprowadzenia, przez Zainteresowaną jako płatnika (Wnioskodawczyni), od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych? Jakie dokumenty na okoliczność zwrotu składek Zainteresowana jako płatnik powinna sporządzić dla pracownika?
   (Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku).
   
8. Czy w związku z decyzją ZUS Wnioskodawczyni może odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, jeśli zapłata składek za 11.2014 oraz za 02.2015 nastąpiła poprzez kompensatę z powstałej nadpłaty?
9. Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w lutym 2015 r. składki ZUS na ubezpieczenie społeczne, FG i FGŚP za 01.2015 rozliczone poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 1, nie powinna sporządzać korekt PIT-11 za lata 2012-2013 dla pracownicy w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy, ponieważ wynagrodzenie zostało wypłacone w pełnej wysokości wynikającej z umowy o pracę, a składki ubezpieczeniowe zostały odprowadzone do ZUS.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 2, nie powinna sporządzać korekt PIT-36 za lata 2012-2013 w zakresie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń, ponieważ wynagrodzenie zostało wypłacone w pełnej wysokości wynikającej z umowy o pracę, a składki ubezpieczeniowe zostały odprowadzone do ZUS.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 3, powstała nadpłata składek na ubezpieczenie społeczne (w części dotyczącej płatnika), skompensowana z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS, skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni wniosku o interpretację indywidualną), w dacie dokonanej kompensaty z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS a dokładnie ze składką społeczną, zdrowotną, FP i FGŚP.

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 4, powstała nadpłata składek na ubezpieczenie społeczne (w części dotyczącej ubezpieczonej) nie skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni wniosku o interpretację indywidualną), gdyż składki te zostały zwrócone przez Wnioskodawczynię ubezpieczonej (pracownikowi) po pomniejszeniu o należny podatek dochodowy.

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 5, zwrot pracownicy składek na ubezpieczenie społeczne w części pokrywanej przez ubezpieczonego od wynagrodzeń wypłaconych w okresie 2012-2014 skutkuje obowiązkiem odprowadzenia przez Zainteresowaną jako płatnika od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych. Na okoliczność zwrotu składek Wnioskodawczyni powinna jako płatnik sporządzić dla pracownika PIT-11 (na podstawie wystawionej listy płac dotyczącej zwrotu składki społecznej), za rok w którym dokonano zwrotu.

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 6, zwrot pracownicy składek na ubezpieczenie zdrowotne nie skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni wniosku o interpretację indywidualną), gdyż składki te zostały zwrócone przez Zainteresowaną ubezpieczonej (pracownicy).

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 7, zwrot pracownicy składek na ubezpieczenie zdrowotne nie skutkuje obowiązkiem odprowadzenia, przez Zainteresowaną jako pracodawcy i płatnika, od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych. Na okoliczność zwrotu składek Wnioskodawczyni powinna jako płatnik sporządzić dla pracownicy informację o kwocie zwróconego jej ubezpieczenia zdrowotnego z podziałem na składki podlegające odliczeniu (7,75%) i niepodlegające odliczeniu (1,25%), za rok w którym dokonano zwrotu (kwota 7,75% podlega doliczeniu w rocznym rozliczeniu pracownika do podatku dochodowego).

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 8, może odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, jeśli zapłata składki nastąpi poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą, gdyż nadpłata stanowi formę zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 9, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w lutym 2015 r. składki ZUS na ubezpieczenie społeczne i FP i FGŚP za 01.2015 r. rozliczone poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą, gdyż nadpłata stanowi formę zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązków płatnika związanych z korektą informacji PIT-11 (pytanie nr 1) zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W niniejszej sprawie należy przywołać następujące przepisy w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

– odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie zaś art. 27b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):

1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

– obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 31 ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).

Z treści art. 32 ust. 3b ww. ustawy wynika, że zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (…).

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni powzięła m.in. wątpliwość, czy powinna sporządzić korektę informacji PIT-11 wystawionej wskazanemu we wniosku pracownikowi.

W tym miejscu należy podkreślić, że – w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W odniesieniu do powyższej kwestii tut. Organ zauważa, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności, mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy Ordynacja podatkowa przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ustawodawca zobowiązał także płatnika do sporządzania – zgodnie z obowiązującymi przepisami – informacji i deklaracji podatkowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji (informacji) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do ewentualnych korekt informacji PIT-11.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz treść wniosku należy stwierdzić, że zaistniała sytuacja – opisana we wniosku – nie nakłada na Wnioskodawczynię obowiązku dokonania korekt informacji PIT-11 wystawionych pracownikowi za lata 2012-2013, ponieważ wystawione informacje PIT-11 sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych w ww. okresie przez płatnika – Wnioskodawczynię – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz rzeczywistą wartość pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do jej korygowania.

Zatem w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie powinna sporządzać korekty informacji PIT-11 za lata 2012-2013 dla pracownika w zakresie składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36 (pytanie nr 2) zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Co więcej, jak stanowi art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne − w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony − nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że kosztem uzyskania przychodu Zainteresowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą zatem zapłacone przez nią składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe) związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę pracownika w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca. Koszty uzyskania przychodów będą również opłacone składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli pracodawca jest zobowiązany do ich opłacania za zatrudnionych pracowników.

Zatem koszty wynagrodzenia wraz ze składkami ZUS pracownika stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Tak więc, Zainteresowana nie powinna sporządzać korekt PIT-36 za lata 2012-2013 w zakresie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń, w sytuacji gdy wynagrodzenie zostało wypłacone w pełnej wysokości wynikającej z umowy o pracę, a składki ubezpieczeniowe zostały odprowadzone do ZUS.

Ponadto uznać należy – jak wskazano w niniejszej interpretacji w zakresie dotyczącym obowiązków płatnika związanych z korektą informacji PIT-11 – że deklaracje PIT-36 sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązków Wnioskodawczyni jako podatnika podatku dochodowego (pytania nr 3, 4, 6 i 8) w pierwszej kolejności należy wyjaśnić znaczenie pojęcia „kompensata należności”, którym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej posługuje się Zainteresowana. Aby tego dokonać odnieść się należy do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera takiego pojęcia.

Zgodnie z art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Z kolei § 2 ww. artykułu stanowi, że wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Tak więc, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensatę wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zauważyć należy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym – w myśl – art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wyłączenie zawarte w ww. przepisie dotyczy uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kwot będących zwrotem takich wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wynika z tego, że przychodem jest zwrot wydatków ujętych w kosztach podatkowych.

Na tle rozpatrywanej sprawy, w sytuacji gdy składki na ubezpieczenie społeczne zostały zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (w części dotyczącej płatnika), to ich zwrot przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów tej działalności w momencie dokonania kompensaty z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS.

Z kolei zwrot składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (w części dotyczącej ubezpieczonej) nie skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną, w sytuacji gdy składki te zostały zwrócone przez Zainteresowaną ubezpieczonemu (pracownikowi).

Natomiast w kwestii obniżenia podatku dochodowego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne wskazać należy, że o składkę zdrowotną przedsiębiorca może pomniejszyć wyliczoną już kwotę podatku. Ograniczają go w tym przypadku dwa warunki – po pierwsze, składka musi koniecznie być opłacona, po drugie – nie cała jej wysokość, ale jedynie 7,75% może pomniejszyć wyliczoną kwotę podatku.

Zatem Zainteresowana może w oparciu o art. 27b ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, w sytuacji gdy zapłata składek nastąpiła poprzez kompensatę z powstałej zapłaty.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązków płatnika związanych z odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty zwrotu (pytania 5 i 7) zauważyć należy, że przepis art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zgodnie z art. 45 ust. 3a ww. ustawy, jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Uwzględniając zatem przedstawiony stan faktyczny, a w szczególności fakt istnienia pomiędzy Wnioskodawczynią a pracownikiem umowy o pracę oraz powołane w niniejszej interpretacji uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy źródło wypłaty stanowi istotnie łącząca strony umowa o pracę, kwota nadpłaconych składek na ubezpieczenia społeczne finansowana przez pracownika, z jego wynagrodzenia, zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Wnioskodawczyni (płatnika składek) stanowić będzie dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Stąd też kwotę zwróconych składek, pobranych od pracownika w ubiegłych latach podatkowych, Wnioskodawczyni powinna doliczyć do wynagrodzenia i pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu i – tak jak słusznie twierdzi Zainteresowana – naliczyć oraz pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Wnioskodawczyni składka, stanowić będzie dla tej osoby przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy. Z treści wyżej cytowanego art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że przychód powstaje z chwilą dokonania wypłaty lub pozostawienia świadczeń do dyspozycji podatnika. Bez znaczenia pozostaje fakt za jaki okres będzie to zwrot.

Zatem kwoty zwróconych składek na ubezpieczenie społeczne, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek uwzględnić (zaliczyć do przychodów pracownika) przy ustalaniu zaliczek na podatek dochodowy za okres, w którym dokona zwrotu nienależnie pobranych składek przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Z tych względów zwrócone, nienależne składki na ubezpieczenie społeczne stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy i Wnioskodawczyni wykazuje go w informacji PIT-11.

Odnosząc się natomiast do przedstawionej we wniosku kwestii zwrotu nienależnie potrąconych pracownikowi składek na ubezpieczenie zdrowotne za lata ubiegłe wyjaśnić należy, że sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych została unormowana w art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też należy wyjaśnić, że w analizowanej sprawie rola płatnika sprowadza się co do zasady jedynie do pośredniczenia w wypłacie na rzecz pracownika całej kwoty przekazanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nadpłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne. Z tych względów zwrócone, nienależne składki na ubezpieczenie zdrowotne nie stanowią dla pracownika przychodu ze stosunku pracy i Wnioskodawczyni nie wykazuje ich w informacji PIT-11. Należy zwrócić uwagę, że ustalony urzędowo wzór informacji PIT-11 nie zawiera pozycji umożliwiającej wykazanie kwoty zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne. Ponadto, w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej jaki dokument winien sporządzić w tej sytuacji płatnik. Zatem należałoby przyjąć, że ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji zasadne jest, aby Wnioskodawczyni (płatnik) poinformowała na piśmie pracownicę o wysokości zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz o obowiązku wynikającym z art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zaliczenie zwrotu kwot uprzednio odliczonych powinno nastąpić w zeznaniu rocznym składanym przez pracownika.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się do kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą (pytanie nr 9) należy mieć na uwadze wyjaśnienia zawarte w niniejszej interpretacji dotyczące obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36 (pytanie nr 2), w szczególności art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto zauważyć należy, że składka na ubezpieczenie społeczne może pomniejszyć podstawę do opodatkowania na dwa sposoby – jako zaliczona do kosztów uzyskania przychodu lub też jako odliczona od dochodu. Przedsiębiorca może pomniejszyć swój przychód o całe opłacone składki na ubezpieczenie społeczne własne. Składki opłacane za pracowników także mogą pomniejszyć przychód, jednakże tylko w części, w której są finansowane przez pracodawcę i tylko w formie zwiększenia kosztów uzyskania przychodu.

Fundusz Pracy zarówno przedsiębiorcy, jak i pracowników także może zmniejszyć podstawę opodatkowania. Jednakże – w przeciwieństwie do ubezpieczeń społecznych – możliwe jest wyłącznie ujęcie go w kosztach podatkowych.

Podobnie jako koszt podatnik może rozliczyć opłacane za swojego pracownika składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowana składki na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą zaliczyła do kosztów podatkowych w momencie kompensaty.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.