Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-402/15/IL
z 10 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 30 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 kwietnia 2015 r o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej mieszkania.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest w trakcie budowy domu jednorodzinnego, do którego ma zamiar wprowadzić się w obecnym roku kalendarzowym. Rozpoczął budowę w maju 2014 r., pozwolenie na budowę zostało wydane w kwietniu 2014 r. Zgodnie z treścią ustawy w momencie rozpoczęcia budowy Wnioskodawca nie ukończył 36 lat. Projekt budynku zakłada powierzchnię użytkową wraz z garażem na 112,52 m2. Budynek jest niepodpiwniczony, w którym obok garażu znajdują się dwa pomieszczenia, jedno to pomieszczenie gospodarcze, drugie to kotłownia. Te dwa pomieszczenia łącznie z garażem mają powierzchnię 25,5 m2. Wnioskodawca wskazuje, że ustawa nie precyzuje czy garaż jest pomieszczeniem użytkowym, czy też jest wyłączony z powierzchni użytkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy garaż, który jest usytuowany w jednej bryle budynku jest częścią powierzchni użytkowej czy też jest z niej wyłączony?

Zdaniem Wnioskodawcy garaż nie jest częścią powierzchni użytkowej. Wnioskodawca podnosi, iż skoro takie pomieszczenia jak strych, komórka na drewno lub pralnia jest wyłączona z powierzchni użytkowej, ponieważ przeznaczenie tych pomieszczeń jest ewidentne i nie służy do celów rekreacyjnych czy ściśle mówiąc użytkowych rozumianych zgodnie z treścią ustawy, tak garaż jest miejscem dla samochodu, spełnia podobną funkcję jak komórka na płody rolne czy drewno opałowe, a pralnia lub strych przeznaczony na rzeczy użyteczne dla użytkownika domu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 1304 z późn. zm.) ustawa określa zasady udzielania ze środków Funduszu Dopłat finansowego wsparcia w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, będącego pierwszym własnym mieszkaniem, oraz reguluje zasady zwrotu ze środków budżetu państwa części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez osoby fizyczne w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

W myśl art. 2 ww. pkt 3, 4, 5 i 7 ww. ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:

• lokal mieszkalny - samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492) znajdujący się w budynku, w skład którego wchodzą co najmniej dwa takie lokale;
• dom jednorodzinny - budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny,
• mieszkanie - lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny,
• powierzchnia użytkowa mieszkania - powierzchnia użytkowa lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266, z późn. zm.).

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

Z art. 20 ust. 3 ww. ustawy wynika, że o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:




1. budową domu jednorodzinnego albo
   
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;




2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.;
   
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:




1. 75 m2 i 100 m2,
   
2. 85 m2 i 110 m2 - w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 2;




4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, nie ukończyła 36 lat;
   
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:




1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   
2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   
3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu wydatków jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Stosownie do art. 21 ust. 8 ww. ustawy Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Należy wskazać, iż obowiązuje wykaz zawarty w załączniku do obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie ogłoszenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MIiR z 2013, poz. 6).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z art. 23 ust. 2 ww. ustawy wynika, że wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego.

Jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 23 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest w trakcie budowy domu jednorodzinnego, do którego ma zamiar wprowadzić się w obecnym roku kalendarzowym. Rozpoczął budowę w maju 2014 r., pozwolenie na budowę zostało wydane w kwietniu 2014 r. Zgodnie z treścią ustawy w momencie rozpoczęcia budowy Wnioskodawca nie ukończył 36 lat. Projekt budynku zakłada powierzchnię użytkową wraz z garażem na 112,52 m2. Budynek jest niepodpiwniczony, w którym obok garażu znajdują się dwa pomieszczenia, jedno to pomieszczenie gospodarcze, drugie to kotłownia. Te dwa pomieszczenia łącznie z garażem mają powierzchnię 25,5 m2. Wnioskodawca wskazuje, że ustawa nie precyzuje czy garaż jest pomieszczeniem użytkowym, czy też jest wyłączony z powierzchni użytkowej.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi powierzchnia użytkowa mieszkania jest rozumiana jako powierzchnia użytkowa lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.). Zgodnie z powołanym przepisem przez powierzchnię użytkową lokalu należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi pod pojęciem mieszkania należy rozumieć lokal mieszkalny, albo dom jednorodzinny. Zatem powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego, należy rozumieć w sposób analogiczny jak powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy dom jednorodzinny to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny. Zgodnie z art. 3 pkt 2a tej ustawy przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Wskazać należy również, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 3 ww. ustawy przez lokal mieszkalny, należy rozumieć samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492) znajdujący się w budynku, w skład którego wchodzą co najmniej dwa takie lokale;

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ustawa ta w art. 2 ust. 4 oprócz pomieszczeń pomocniczych wyodrębnia również pomieszczenia przynależące do lokalu, zgodnie z którym do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Należy wskazać, że ustawodawca określając definicję pomieszczeń przynależnych nie utworzył zamkniętego katalogu tych pomieszczeń, wskazując jedynie, jakie pomieszczenia w szczególności należy uznać za pomieszczenia przynależne. Wyliczenie ustawowe ma więc charakter otwarty. Wyodrębniając pojęcie pomieszczeń przynależnych ustawodawca wprowadza wyraźnie rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami: pomieszczeniami pomocniczymi i pomieszczeniami przynależnymi.

W związku z tym można przyjąć, że powierzchnia pomieszczeń przynależnych do lokalu mieszkalnego nie stanowi części składowej powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego jako takiego.

Biorąc powyższe pod uwagę uzasadnione wydaje się stwierdzenie, że garaż należy uznać za pomieszczenie przynależne, przez co jego powierzchnia nie jest zaliczana do powierzchni użytkowej budynku, budowa którego uprawnia do skorzystania z prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.