Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-720/15/IK
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), w związku wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 345/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia i zwrot akt 6 sierpnia 2015 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży biletu wstępu (jednorazowego, karnetu, abonamentu) do parku rozrywki, w ramach którego można korzystać z obiektów i atrakcji znajdujących się na terenie parku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży biletu wstępu (jednorazowego, karnetu, abonamentu) do parku rozrywki, w ramach którego można korzystać z obiektów i atrakcji znajdujących się na terenie parku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka buduje halę sportową, w której planuje otworzyć park rozrywki. Nowo budowana hala składać się będzie z hali gokartowej oraz części socjalno-konferencyjnej. Wewnątrz hali gokartowej zainstalowany będzie tor gokartowy o długości 320 m i szerokości 7 m. W części socjalno-konferencyjnej będzie się mieścić między innymi:

• kręgielnia,
• strzelnica,
• stoły bilardowe,
• urządzenia do gier zręcznościowych np. piłkarzyki,
• punkt gastronomiczny,
• niewielka sala konferencyjna - zaplecze sanitarne,
• sklep sportowy z asortymentem związanym z gokartami,
• kasy i punkty obsługi klienta,
• zintegrowany plac zabaw dla dzieci.
  
  

Działalność spółki wykonywana w budowanej hali sportowej będzie polegała na udostępnianiu klientom urządzeń zgromadzonych w parku rozrywki (Park Rozrywki S.) oraz na organizowaniu imprez sportowych i okolicznościowych a także szkoleń dla dzieci w zakresie jazdy na gokartach. Usługi świadczone będą między innymi przy zastosowaniu systemu informacyjno-kodującego na bazie specjalistycznego oprogramowania SMS, które to pozwoli każdemu klientowi na utworzenie konta z jego danymi oraz rejestrację jego aktywności na poszczególnych urządzeniach, w tym na torze gokartowym, a także w sklepie z możliwością udzielania rabatów. W systemie możliwe będzie przyznanie wirtualnych punktów i publikacja wyników w budynku, w którym odbywać się będzie przejazd gokartami.

Korzystanie z urządzeń umieszczonych w parku rozrywki polegać będzie na:

• w przypadku gokartów: na możliwości przejazdu gokartem po torze - przejazd odbywać się będzie wyłącznie w specjalnym stroju i kasku, który klient będzie musiał wypożyczyć lub kupić,
• w przypadku strzelnicy: na możliwości strzelania z udostępnionej strzelby laserowej do określonych celów,
• w przypadku bilardu i gier zręcznościowych: na możliwości korzystania z tych urządzeń indywidualnie lub w grupach, a wszelkie potrzebne akcesoria zostaną klientowi udostępnione.
  
  

Spółka zamierza oferować swoje usługi wg następujących zasad:

1. Sprzedając jednorazowe bilety wstępu do parku rozrywki. Klient nabywając bilet uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i korzystania z dowolnie wybranych umieszczonych tam urządzeń w czasie i ilości określonym w cenniku.
2. Sprzedając bilety wstępu do parku rozrywki o charakterze karnetu. Klient nabywając taki bilet uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i korzystania z dowolnie wybranych umieszczonych tam urządzeń w czasie i ilości określonym w cenniku, w zakresie dłuższym niż przy zakupie jednorazowego biletu. Karnet będzie musiał być wykorzystany w dniu zakupu.
3. Sprzedając bilety wstępu do parku rozrywki o charakterze abonamentu. Klient nabywając bilet uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i korzystania z dowolnie wybranych umieszczonych tam urządzeń w czasie i ilości określonym w cenniku. Abonament upoważnia do wstępu do parku rozrywki wielokrotnie w czasie jednego miesiąca.
4. Organizując szkolenia dla dzieci w zakresie jazdy na gokartach.
5. Organizując zawody i imprezy sportowe.
6. Organizując imprezy okazjonalne takie jak: urodziny, spotkania integracyjne.
7. Prowadząc punkt gastronomiczny.
8. Prowadząc sklep sportowy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stawka podatku dla usług wymienionych w punktach od 1 do 3, tj.:

1. Sprzedaży jednorazowych biletów wstępu do opisanego wyżej parku rozrywki,
2. Sprzedaży biletów wstępu do opisanego wyżej parku rozrywki o charakterze karnetu,
3. Sprzedaży biletów wstępu do opisanego wyżej parku rozrywki o charakterze abonamentu wynosić będzie 7%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (obecnie 8%, uwzględniając art. 146a i 146f ustawy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi opisane powyżej mają charakter usług związanych z rozrywką i rekreacją, o jakich mowa jest w pkt 183 i 186 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Klient nabywając bilet o dowolnym charakterze (jednorazowy bilet, karnet, abonament) uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i do korzystania ze zgromadzonych w parku rozrywki urządzeń na określonych w cenniku zasadach. Sam może decydować z jakich urządzeń i w jakiej kolejności skorzysta. Park Rozrywki S. będzie zorganizowany podobnie jak klasyczne wesołe miasteczko, z tym że usługi świadczone będą w zakrytej hali. Zaznaczyć należy, że klient nie ma możliwości wykupienia biletu tylko na korzystanie z jednego rodzaju urządzeń np. z gokartów.

W związku powyższym na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy stawka podatku dla tych usług wynosić będzie 7% (obecnie 8%, uwzględniając art. 146a i 146f ustawy).

W dniu 21 lutego 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-1181/12/IK uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 8 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 21 lutego 2013 r. znak: IBPP2/443-1181/12/IK poprzez zmianę ww. interpretacji.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pismem z 9 kwietnia 2013 r. znak: IBPP2/4432-12/13/IK, podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 21 lutego 2013 r. znak: IBPP2/443-1181/12/IK.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 21 lutego 2013 r. znak: IBPP2/443-1181/12/IK złożył skargę z 6 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 30 września 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 926/13 oddalił skargę Spółki z o.o. S. na ww. interpretacje indywidualną.

Od ww. wyroku WSA w Krakowie Skarżąca złożyła skargę kasacyjną z 10 grudnia 2013 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 26 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 345/14 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok WSA w Krakowie w całości oraz zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd podzielił argumentację NSA przedstawioną w wyrokach: z 7 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 504/13, z 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 311/13, z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1365/13 a mianowicie, że sformułowanie "usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do biletów wstępu (karnetów czy abonamentu) do parku rozrywki, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących – w niniejszej sprawie do korzystania miedzy innymi z gokartów, kręgielni, strzelnicy czy też stołów bilardowych. Natomiast sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez park rozrywki, które nie są związane z normalnym, typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi gastronomiczne na terenie parku, nie korzystają ze stawki obniżonej i są opodatkowane stawką podstawową. Potwierdzeniem tego stanowiska jest wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Usługi wskazane w pozycjach 182, 183, 184 i 185 załącznika numer 3 ustawy o VAT ograniczają zastosowanie stawki obniżonej wyłącznie do wstępu. Zatem ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu, np. wesołego miasteczka, parku rozrywki. Nie sposób zresztą sobie wyobrazić, że wstęp do tych obiektów ma polegać wyłącznie na biernym korzystaniu. Natomiast dodatkowe usługi na przykład gastronomiczne nie korzystają z tej preferencji. Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanych wyrokach zwrócił również uwagę na cele, które przyświecają ustawodawcy, wprowadzającemu stawki obniżone na określone towary lub usługi. W ten sposób, obniżając koszt nabycia, można preferować określone zachowania konsumentów. Niewątpliwie wprowadzenie stawki obniżonej na usługi rekreacyjne służy rozpowszechnieniu zdrowego trybu życia poprzez udostępnienie tych usług i obniżenie kosztów. W tym kontekście nieracjonalne byłoby preferowanie poprzez stawki obniżone wyłącznie usług rekreacyjnych polegających na biernym korzystaniu z obiektów. Nieracjonalne było by różnicowanie podatkowe tych usług rekreacyjnych, które polegają na konieczności korzystania z urządzeń lub przyrządów.

W podsumowanie NSA wskazał., że sprzedaż biletów wstępu - jednorazowych, karnetów bądź abonamentu - do parku rozrywki stanowi usługi w zakresie rekreacji, wyłącznie w zakresie wstępu i należy wobec nich zastosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w zw. z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez NSA w ww. wyroku z 26 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 345/14 oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 183 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy wymieniono „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” - bez względu na symbol PKWiU.

Z kolei pod poz. 186 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy figurują „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

-poz. 179 – usług związanych z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0;

-poz. 182 – usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:

• na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
• do obiektów kulturalnych

-bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 183 – usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne – bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 184 – usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 185 – wstępu na imprezy sportowe – bez względu na symbol PKWiU.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”, aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”. Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”.

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak, np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Pojęcie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu np. na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13.

Należy jednakże zaznaczyć, że w ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zauważył m.in., że: „(...) sformułowanie »usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu« odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie »wyłącznie w zakresie wstępu« należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową” (pkt 4.5 uzasadnienia).

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że Spółka ma zamiar udostępniać klientom urządzenia zgromadzone w parku rozrywki. Korzystanie z urządzeń umieszczonych w parku rozrywki polegać będzie na:

• w przypadku gokartów: na możliwości przejazdu gokartem po torze - przejazd odbywać się będzie wyłącznie w specjalnym stroju i kasku, który klient będzie musiał wypożyczyć lub kupić,
• w przypadku strzelnicy: na możliwości strzelania z udostępnionej strzelby laserowej do określonych celów,
• w przypadku bilardu i gier zręcznościowych: na możliwości korzystania z tych urządzeń indywidualnie lub w grupach, a wszelkie potrzebne akcesoria zostaną klientowi udostępnione.
  
  

Spółka zamierza oferować swoje usługi wg następujących zasad:

1. Sprzedając jednorazowe bilety wstępu do parku rozrywki. Klient nabywając bilet uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i korzystania z dowolnie wybranych umieszczonych tam urządzeń w czasie i ilości określonym w cenniku.
2. Sprzedając bilety wstępu do parku rozrywki o charakterze karnetu. Klient nabywając taki bilet uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i korzystania z dowolnie wybranych umieszczonych tam urządzeń w czasie i ilości określonym w cenniku, w zakresie dłuższym niż przy zakupie jednorazowego biletu. Karnet będzie musiał być wykorzystany w dniu zakupu.
3. Sprzedając bilety wstępu do parku rozrywki o charakterze abonamentu. Klient nabywając bilet uzyskuje prawo do wstępu do parku rozrywki i korzystania z dowolnie wybranych umieszczonych tam urządzeń w czasie i ilości określonym w cenniku. Abonament upoważnia do wstępu do parku rozrywki wielokrotnie w czasie jednego miesiąca.
   
   

Zatem świadczenia, za które pobierane będą opłaty za bilety czy to jednorazowe, czy też w postaci karnetu bądź abonamentu, w ramach których odwiedzający park rozrywki będzie mógł korzystać z różnych form rozrywki czy to gokartów, strzelnicy czy też bilardu i gier zręcznościowych należą do świadczeń, które są związane z normalnym typowym użytkowaniem tego typu obiektu (parku rozrywki).

W związku z powyższym sprzedaż biletów wstępu - jednorazowych, karnetów bądź abonamentu - do parku rozrywki stanowi usługi w zakresie rekreacji, wyłącznie w zakresie wstępu i należy wobec nich zastosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w zw. z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji uchylonej przez NSA w Warszawie, tj. w dniu 21 lutego 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.