Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1024/15-2/MP
z 22 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

L. Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek oraz sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych a także ich konserwacja i naprawa. Spółka ma podpisaną umowę dealerską z firmą T. Sp. z o.o. (zwana dalej T.), w oparciu o którą została ustanowiona autoryzowanym dealerem (sprzedawcą) w zakresie m.in. sprzedaży pojazdów samochodowych marki T..

Zgodnie z zapisami tej umowy samochody do chwili ich sprzedaży Spółce pozostają własnością T.. Samochody (samochód) uważa się za sprzedane (sprzedany) (tj. takie, w stosunku do których przeniesiono prawo własności na Spółkę), w rozumieniu ww. umowy dealerskiej, z chwilą otrzymania przez T. należności wynikającej z prawnie wiążącej umowy sprzedaży tych samochodów (tego samochodu) oraz ich (jego) wydania Spółce.

Spółka nabywa od T. pojazdy samochodowe z odroczonym terminem płatności.

W zależności od transakcji terminy te wynoszą od 20 do 365 dni. Spółka nabywa od T. pojazdy samochodowe na podstawie zamówienia złożonego w wykorzystywanym przez Spółkę i T. systemie informatycznym. Zgodnie z przywołaną powyżej umową dealerską, Spółka nie jest zobowiązana do wpłaty żadnych zaliczek, przedpłat, zadatków na poczet przyszłych transakcji zakupu pojazdów z T..

W celu zapewnienia możliwości poznania przez Klientów walorów użytkowych sprzedawanych przez Spółkę pojazdów a także w celu zapewnienia Klientom samochodów zastępczych na czas naprawy lub konserwacji ich samochodów przez Spółkę - nabywane są z T. pojazdy, które następnie są rejestrowane w odpowiednim Urzędzie zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym.

Samochody, o których mowa powyżej są pojazdami samochodowymi określonymi w art. 2 pkt 34 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) (zwana dalej ustawą o VAT), innymi niż wskazane w art. 86a ust. 5 i art. 86a ust. 9 ustawy o VAT oraz innymi niż wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawnie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z dnia 28 marca 2014 r.) (zwane dalej Pojazdami). Pojazdy, o których mowa w zdaniu poprzednim są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Sposób wykorzystywania tych Pojazdów określony jest w ustalonych przez Spółkę zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez Spółkę ewidencją ich przebiegu oraz dokonanym zgłoszeniem na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z tymi Pojazdami.

W związku z tym, że Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie odprzedaży części i akcesoriów samochodowych, posiada ona na stanie magazynowym (w ewidencji księgowej) towary handlowe (w tym m.in. części i akcesoria do samochodów), które są nabywane w różnych okresach czasu. Niejednokrotnie zdarza się, iż zakupione towary handlowe Spółka posiada już kilka miesięcy.

Spółka po nabyciu Pojazdu dokonuje jego doposażenia (montażu dodatkowego wyposażenia), a w określonych przypadkach używa także do naprawy lub konserwacji takiego Pojazdu, wskazane powyżej akcesoria i części (towary handlowe). Zgodnie z przyjętymi przez Spółkę zasadami (polityką) rachunkowości (zg. z art. 10 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości Dz.U. 2013 poz. 330 ze zm.) - metodą rozchodu towaru z magazynu jest metoda FIFO (ang. first in, first out). Oznacza to, iż towary które zostały przyjęte na stan ewidencji magazynowej najwcześniej ulegają rozchodowi jako pierwsze.

Mając na uwadze powyższe, iż w przypadku doposażenia Pojazdu w akcesoria, które znajdują się na stanie magazynowym (jako towary handlowe), a które zostały zakupione zarówno przed nabyciem jak również planowanym nabyciem Pojazdu, Spółka powinna określić datę powstania pierwszego wydatku określonego w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT dla tych Pojazdów.

Podobna sytuacja ma miejsce również wtedy gdy po pewnym okresie eksploatacji danego Pojazdu zachodzi konieczność jego naprawy lub konserwacji. Dochodzi wówczas do sytuacji, w której do naprawy lub konserwacji Pojazdu mogą być użyte części pobrane z magazynu Spółki, które zostały nabyte przed nabyciem lub planowanym nabyciem i zgłoszeniem Pojazdu zgodnie z obowiązkiem wyrażonym w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Który dzień będzie dniem poniesienia pierwszego wydatku związanego z Pojazdem, jeżeli nabycie części lub akcesoriów przeznaczonych do tego Pojazdu zarówno w celu jego doposażenia (montażu dodatkowego wyposażenia), a także w celu jego naprawy lub konserwacji, w zakresie towarów (części lub akcesoriów) nabywanych przez Spółkę od dnia 1 kwietnia 2014 r., nastąpiło przed dniem nabycia a nawet planowanym dniem nabycia Pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Wobec przedstawionego stanu faktycznego, a także biorąc pod uwagę brzmienie powyżej wskazanego artykułu ustawy o VAT, Spółka stoi na stanowisku, iż termin poniesienia pierwszego wydatku związanego z Pojazdem jest ściśle związany z jego nabyciem czy też posiadaniem (łac. corpus possesionis), bądź też zamiarem jego nabycia (łac. animus rem sibi habendi). Poniesienie pierwszego wydatku związanego z Pojazdem nie może nastąpić więc wcześniej niż zamiar jego nabycia. Natomiast na zamiar nabycia Pojazdu w określonych sytuacjach mogłyby wskazywać działania Spółki bezpośrednio do tego zmierzające jak np. wniesienie sprzedawcy zaliczonej na poczet transakcji zaliczki, zadatku, przedpłaty.

Ponieważ, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie jest obowiązana do wnoszenia żadnych opłat na poczet przyszłych transakcji nabycia Pojazdu od T. (wynika to z podpisanej umowy dealerskiej), data poniesienia pierwszego wydatku związanego z Pojazdem, to data która ma miejsce nie wcześniej niż data nabycia Pojazdu przeznaczonego do działalności gospodarczej Spółki.

Dzień poniesienia pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, ma miejsce w dniu nabycia przez Spółkę prawa do rozporządzania Pojazdem jak właściciel. Powyższe zdarzenie gospodarcze jest udokumentowane wystawioną przez sprzedawcę (T.) fakturą. Natomiast czynności doposażenia Pojazdu w części lub akcesoria pobrane z magazynu Spółki, które zostały nabyte jeszcze przed nabyciem z T. tego Pojazdu lub też czynności naprawy lub konserwacji tego Pojazdu z użyciem części lub akcesoriów nabytych jeszcze przed nabyciem z T. tego Pojazdu, pozostają bez wpływu na określenie daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z tym Pojazdem. Wynika to z faktu, iż warunkiem sine qua non do tego, aby wskazać datę powstania pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, związanego z tym Pojazdem jest jego istnienie lub wystąpienie po stronie Spółki zamiaru jego nabycia, potwierdzonego wpłaconą zaliczką, zadatkiem lub przedpłatą. Potwierdzeniem tezy, iż wskazane powyżej części i akcesoria (towary handlowe) nabyte przez Spółkę przed dniem nabycia Pojazdu, nie stanowią pierwszego wydatku związanego z nim, może być brak istnienia związku pomiędzy nabywanymi częściami i akcesoriami - towarami handlowymi (w momencie ich nabycia) a Pojazdem, w którym mają zostać wykorzystane. Tym samym nie jest możliwe poniesienie pierwszego wydatku do Pojazdu, zanim ten pojazd nie zostanie nabyty lub nie zostanie na poczet jego nabycia przekazana zaliczka, zadatek lub przedpłata.

W opisanym powyżej stanie faktycznym, datą poniesienia pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12, będzie zatem zawsze dzień nabycia Pojazdu z T., a nie wcześniejszy od niego dzień nabycia przez Spółkę towarów handlowych zamontowanych następnie w tym Pojeździe lub wykorzystanych do jego naprawy lub konserwacji.

Taki stan, jest zgodny z logiczną interpretacją powołanych przepisów oraz ze społeczno- gospodarczym przeznaczeniem stanowionego prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informacje o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl art. 86a ust. 15 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Na podstawie ww. artykułu w rozporządzeniu Ministra Finansów dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz.U. z 2014, poz. 371), został określony wzór składanej informacji w postaci druku VAT-26.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek oraz sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych a także ich konserwacja i naprawa. Wnioskodawca ma podpisaną umowę dealerską z firmą T., na podstawie której została ustanowiona autoryzowanym dealerem (sprzedawcą) w zakresie m.in. sprzedaży pojazdów samochodowych marki T..

Zgodnie z zapisami tej umowy samochody do chwili ich sprzedaży Wnioskodawcy pozostają własnością T.. Samochody uważa się za sprzedane (tj. takie, w stosunku do których przeniesiono prawo własności na Wnioskodawcę), w rozumieniu ww. umowy dealerskiej, z chwilą otrzymania przez T. należności wynikającej z prawnie wiążącej umowy sprzedaży tych samochodów oraz ich wydania Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabywa samochody z odroczonym terminem płatności, nie jest zobowiązany do wpłaty żadnych zaliczek, przedpłat, zadatków na poczet przyszłych transakcji zakupu pojazdów z T..

Samochody, o których mowa powyżej są pojazdami samochodowymi określonymi w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, innymi niż wskazane w art. 86a ust. 5 i art. 86a ust. 9 ustawy o VAT oraz innymi niż wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawnie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z dnia 28 marca 2014 r.). Pojazdy, o których mowa w zdaniu poprzednim są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Sposób wykorzystywania tych Pojazdów określony jest w ustalonych przez Wnioskodawcę zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną ewidencją ich przebiegu oraz dokonanym zgłoszeniem na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z tymi Pojazdami.

W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie odprzedaży części i akcesoriów samochodowych, posiada on na stanie magazynowym (w ewidencji księgowej) towary handlowe (w tym m.in. części i akcesoria do samochodów), które są nabywane w różnych okresach czasu.

Wnioskodawca po nabyciu Pojazdu dokonuje jego doposażenia (montażu dodatkowego wyposażenia), a w określonych przypadkach używa także do naprawy lub konserwacji takiego Pojazdu, wskazane powyżej akcesoria i części (towary handlowe). Dochodzi wówczas do sytuacji, w której do doposażenia, naprawy lub konserwacji Pojazdu mogą być użyte części pobrane z magazynu Spółki, które zostały nabyte przed nabyciem lub planowanym nabyciem Pojazdu. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, w jaki sposób Wnioskodawca powinien określić datę powstania pierwszego wydatku określonego w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

Z analizy cyt. wyżej przepisów wynika, że podatnicy wykorzystujący pojazdy samochodowe wyłącznie do działalności gospodarczej, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, są również obowiązani do złożenia w urzędzie skarbowym informacji o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Przez „poniesienie wydatku” należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru lub usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wnoszenia jakichkolwiek zaliczek, przedpłat i zadatków na poczet przeszłej transakcji zakupu samochodu. Moment poniesienia pierwszego wydatku związanego w pojazdem nastąpi więc z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel tym pojazdem na Wnioskodawcę.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, w myśl podpisanej umowy dealerskiej, samochód uważa się za sprzedany (tj, taki w stosunku do którego przeniesiono prawo własności na Wnioskodawcę) z chwilą otrzymania przez T. należności wynikającej z prawnie wiążącej umowy sprzedaży tego samochodu oraz jego wydania Wnioskodawcy.

Dniem poniesienia pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy będzie zatem dzień nabycia pojazdu przez Wnioskodawcę od T..

Późniejsze doposażenie lub naprawa pojazdu przy użyciu części i akcesoriów pobranych z magazynu Wnioskodawcy, które zostały nabyte jeszcze przed datą nabycia pojazdu nie mają wpływu na określenie daty powstania pierwszego wydatku związanego z tym pojazdem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.