2015.07.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-344/15-4/JK
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 8 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest nieprawidłowe w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która była przedmiotem najmu oraz
jest prawidłowe w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która nie była przedmiotem najmu.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Wniosek został uzupełniony 10 lipca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X bądź „Uczelnia”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT i zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej jednym budynkiem, położonej w X.

Grunt, który ma być przedmiotem sprzedaży został nabyty przez X na podstawie art. 256 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). W myśl powołanego przepisu, z dniem wejścia w życie ustawy, tj. z dniem 1 września 2005 r., grunty Skarbu Państwa pozostające w użytkowaniu wieczystym uczelni publicznej stawały się jej własnością. Nabycie prawa własności stwierdzał w drodze decyzji wojewoda.

Zgodnie z tym przepisem X nabył z mocy prawa – z dniem 1 września 2005 r. – prawo własności gruntu Skarbu Państwa, pozostającego do tej pory w użytkowaniu wieczystym Uczelni. Fakt nabycia wymienionego gruntu w powyższym trybie został potwierdzony decyzją Wojewody X z dnia 12 marca 2009 r. W decyzji tej stwierdzono więc, że Uczelnia w dniu 31 sierpnia 2005 r. była użytkownikiem wieczystym przedmiotowego gruntu i z dniem 1 września 2005 r. stała się jego właścicielem. Decyzja ta stanowiła podstawę do ujawnienia w księdze wieczystej nabytego przez X prawa własności gruntu.

Podstawą do uznania, iż na dzień wejścia w życie ustawy z 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, X był użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem budynku było zawiadomienie Z., z którego wynikało, że w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, w dniu 14 lutego 1992 r. wpisano X . jako użytkownika wieczystego działki gruntowej oraz jako właściciela stanowiącego odrębną nieruchomość budynku. X był użytkownikiem nieruchomości gruntowej na podstawie decyzji Z

Podsumowując powyższe, X został właścicielem gruntu z mocy prawa w dniu 1 września 2005 r., a posadowionego na niej budynku przed 1993 r., a więc przed wprowadzeniem w Polsce opodatkowania podatkiem VAT.

Ostatnie zwiększenie wartości początkowej posadowionego na nieruchomości budynku, zwiększające o ponad 30% wartość początkową budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych nastąpiło w 1992 r. Od początku 1993 r. nie wystąpiły ulepszenia przekraczające 30% wartości początkowej budynku.

Opisywana nieruchomość wraz z posadowionym na niej budynkiem wykorzystywana była przez Uczelnię do wykonywania czynności pozostających poza regulacją ustawy o VAT (wykorzystanie do świadczenia usług edukacyjnych w ramach studiów stacjonarnych oraz prowadzenie własnych badań naukowych nie związanych ze sprzedażą opodatkowaną VAT) oraz do czynności zwolnionych z VAT (wykorzystanie do świadczenia usług w ramach studiów niestacjonarnych). W zupełnie wyjątkowych sytuacjach mających charakter zdarzeń sporadycznych, jednorazowych, nieruchomość była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (np. jednorazowy wynajem pomieszczenia w budynku np. na zorganizowanie kilkudniowej konferencji, najem kilku metrów powierzchni np. w celu postawienia automatu do sprzedaży kawy itp.).

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że w złożonym wniosku o interpretację przedstawiając stan faktyczny wskazał, iż w zupełnie wyjątkowych sytuacjach mających charakter zdarzeń sporadycznych, jednorazowych, nieruchomość była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (np. jednorazowy wynajem pomieszczenia w budynku np. na zorganizowanie kilkudniowej konferencji, najem kilku metrów powierzchni np. w celu postawienia automatu do sprzedaży kawy itp.). Tak ogólny opis miał wskazywać na to, że w całości użytkowania nieruchomości taki sposób wykorzystywania nieruchomości był tak nieistotny, że zdaniem Uczelni można go pominąć. Wnioskodawca wskazał, że powierzchnia użytkowa budynku wynosi 1 551 metrów kwadratowych.

Obecnie, po dokonaniu szczegółowej weryfikacji Uczelnia wyjaśnia, że co najmniej począwszy od 2009 r. Uczelnia nie dokonała żadnego wynajmu (dzierżawy) powierzchni w przedmiotowym budynku, ani nie wykorzystywała go w inny sposób do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Począwszy co najmniej od 2009 r. nie nastąpiło więc w stosunku do budynku bądź jego części oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Po 1993 r. a przed 2009 r., tak jak Uczelnia przedstawiła w złożonym zapytaniu, mogło się zdarzyć, że przedmiotem wynajmu było maksymalnie do 10 metrów kwadratowych powierzchni w okresach np. kilku miesięcy w roku (dla automatów na kawę) bądź też do kilkudziesięciu metrów kwadratowych powierzchni na okres 1-3 dni i częstotliwości jeden, dwa razy w roku (na cele konferencyjne). Szczegółowa weryfikacja w krótkim terminie wyznaczonym na udzielenie odpowiedzi nie jest możliwa ze względu na odległy termin omawianych zdarzeń i konieczność weryfikacji dokumentów objętych archiwizacją.

Wnioskodawca zaznacza, że w jego ocenie jest to bez znaczenia dla sprawy, gdyż dla budynku o powierzchni 1 551 metrów kwadratowych sporadyczny wynajem tak niewielkiej powierzchni nie powinien wpływać na stawkę podatku VAT przy jego sprzedaży, czy też nawet na konieczność wyodrębniania tak niewielkich powierzchni dla zastosowania dla nich odmiennej stawki VAT niż dla pozostałej części budynku. Jeśli taki sporadyczny najem powierzchni (we wskazanych powyżej częstotliwościach i w odniesieniu do opisanej wielkości powierzchni) ma w opisanym stanie faktycznym znaczenie dla ustalenia stawki VAT Zainteresowany uważa, że możliwe jest wydanie interpretacji w odniesieniu do przekazanych wyżej informacji tj. bez uwzględnienia bardzo szczegółowych dat, w jakich czynności te miały miejsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości opisanej w stanie faktycznym X będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości opisanej w stanie faktycznym X będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku sprzedaży nieruchomości opisanej w stanie faktycznym X nie będzie miał prawa do zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów usług.
W przypadku sprzedaży nieruchomości opisanej w stanie faktycznym X będzie miał prawo do zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE WŁASNEGO STANOWISKA

Ad 1)

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej jako: ustawa o VAT) zwalnia się od podatku:

„dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata”.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się:

„oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Z powyższych przepisów wynika, że możliwość zastosowania zwolnienia z VAT dla dostawy budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT uzależniona jest m.in. od tego, aby sprzedaż nie następowała w warunkach określanych jako pierwsze zasiedlenie. Jeśli dostawę danego budynku należy zakwalifikować jako pierwsze zasiedlenie sprzedaż taka nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym budynek, który ma być przedmiotem dostawy został nabyty przez X przed 1993 r., a więc przed wprowadzeniem w Polsce opodatkowania podatkiem od towarów usług. Jednocześnie budynek ten nie był przez X oddany do użytkowania na rzecz innych podmiotów w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT (w szczególności nie był jako całość przedmiotem najmu, dzierżawy bądź innych podobnych czynności). Za oddanie do użytkowania całości budynku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT nie można w szczególności uznać jednorazowego, sporadycznego najmu niewielkich części powierzchni.

W związku z powyższym należy uznać, że obecna dostawa opisywanego budynku nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT, a w konsekwencji jego sprzedaż nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odpowiednio, ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie będzie mogła korzystać sprzedaż gruntu, na którym wymieniony budynek jest posadowiony. Sprzedaż gruntu zabudowanego podlega bowiem opodatkowaniu w stawce właściwej dla sprzedaży budynku, co wynika z regulacji art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem: „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Ad 2)

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku:

„dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

W przedstawionym stanie faktycznym Uczelnia nabyła budynek, który obecnie zamierza sprzedać, przed 1993 r., a więc w ramach czynności, która nie podlegała opodatkowaniu VAT. W związku z tym Uczelni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy jego nabyciu (spełnienie warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT). Jednocześnie ostatnie ulepszenie budynku o wartości przekraczającej 30% jego wartości początkowej nastąpiło w 1992 r., w związku czym począwszy od początku 1993 r. Uczelnia nie poniosła wydatków na ulepszenie, które przekraczałyby 30% jego wartości początkowej (spełnienie warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT).

Zatem zdaniem Uczelni spełnione zostały przesłanki pozwalające przy sprzedaży opisywanego budynku zastosować zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zwolnienie to Uczelnia ma prawo zastosować do sprzedaży całej nieruchomości w związku z regulacją art. 29a. ust. 8 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Xu jest analogiczne do poglądów wyrażanych przez organy podatkowe. Stanowisko takie zostało m.in. wyrażone w następujących interpretacjach indywidualnych:

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 października 2014 r., sygn. ILPP1/443 -578/14-4/NS;
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 września 2014 r., sygn. ILPP1/443-569/14 -4/TK;
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2014 r., sygn. IPPP1/443 -849/14-4/AP;
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 października 2014 r., sygn. IBPP1/443 -703/14/DK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która była przedmiotem najmu oraz jest prawidłowe w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która nie była przedmiotem najmu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 15 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy – przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ustawowej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności podlegające opodatkowaniu należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ustawy, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, leasing lub podobne, które w rozumieniu ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Przy czym należy zauważyć, że bez znaczenia ma tu częstotliwość oraz wielkość powierzchniowa dokonywanego najmu, dzierżawy, itp.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT i zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej jednym budynkiem. Grunt, który ma być przedmiotem sprzedaży został nabyty na podstawie art. 256 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. X został właścicielem gruntu z mocy prawa w dniu 1 września 2005 r., a posadowionego na niej budynku przed 1993 r., a więc przed wprowadzeniem w Polsce opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał, że powierzchnia użytkowa budynku wynosi 1 551 metrów kwadratowych. Co najmniej począwszy od 2009 r. Uczelnia nie dokonała żadnego wynajmu (dzierżawy) powierzchni w przedmiotowym budynku, ani nie wykorzystywała go w inny sposób do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Począwszy co najmniej od 2009 r. nie nastąpiło więc w stosunku do budynku bądź jego części oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wynika że dostawa budynków, budowli lub ich części co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili dostawy upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W części dotyczącej tej części budynku, która była przedmiotem najmu należy wskazać, że aby mówić o pierwszym zasiedleniu oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Zatem dostawa części budynku, będąca wcześniej przedmiotem najmu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku minie okres dłuższy niż 2 lata). Należy bowiem wskazać, że fakt wynajmu tej części budynku powoduje, że doszło już w momencie najmu do pierwszego zasiedlenia.

Tym samym, część budynku, która była przedmiotem najmu będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Natomiast, dostawa tej części budynku, która nie była przedmiotem najmu będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż wcześniej nie doszło do czynności podlegającej opodatkowaniu. Należy wskazać w tym przypadku, że jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak również zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku przekraczających 30% jego wartości w związku z którymi przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Należy więc wskazać, że sprzedaż części budynku, która nie była wynajmowana, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż jej zbycie będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia.

Dostawa ta może jednak korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż Wnioskodawcy w związku z nabyciem nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków (powyżej 30% jej wartości) na ulepszenie budynku, w związku z którymi przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Organ w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznał za prawidłowe.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowiony został budynek rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Zatem, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy wskazać należy, że część budynku wraz z gruntem odpowiadającym tej części, która była przedmiotem najmu będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy, natomiast część budynku wraz z gruntem odpowiadającym tej części, która nie była przedmiotem najmu będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, jednakże dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Należy wskazać, co istotne, że powołane interpretacje dotyczą odmiennych opisów spraw od opisu sprawy przedstawionego w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin