Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-550/15/WM
z 9 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje nabycie do majątku osobistego nieruchomość na współwłasność stając się jej współwłaścicielem. Zakupioną nieruchomość właściciele zamierzają wynająć, wybierając opodatkowanie zryczałtowanym 8,5% podatkiem dochodowym jako osoby fizyczne osiągające przychody z najmu w proporcji odpowiedniej do ułamkowego prawa własności. Najemcą będzie jedna firma, która będzie w tej nieruchomości prowadzić działalność gospodarczą, łącznie z prawem do podnajmowania innym podmiotom.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że najem będzie prowadzony w sposób uprawniający do skorzystania z 8,5% podatku zryczałtowanego, czyli umowa najmu nie będzie powiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą, z tym, że Wnioskodawca w ogóle działalności gospodarczej nie prowadzi. Wnioskodawca nie wynajmuje i nie będzie wynajmował innych nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności przygotowawczych, takich jak ogłoszenia w gazecie, sieci itp. Najemcą będzie spółka powiązana. Nie ma mowy o świadczeniu usług w sposób zorganizowany i ciągły. Innymi słowy, Wnioskodawca nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, aczkolwiek w świetle orzecznictwa, Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania usługi najmu podatkiem VAT. Najem dotyczy jednego budynku biurowo-usługowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przywołanych przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym Wnioskodawca wynajmując przedmiotową nieruchomość zachowa prawo do skorzystania ze stawki 8,5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 1 ust. 2, art. 2 ust. 1a przywołanej ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W świetle tendencji orzecznictwa Sądów Administracyjnych w zakresie najmu traktowanego jako działalność gospodarcza (sygn. II FSK 1092/12) o uznaniu danego przypadku wynajmu jako działalności gospodarczej w rozumieniu podatku dochodowego, tj. o zorganizowanej działalności gospodarczej decyduje, czy inwestycja (budowa, zakup pod najem) związana jest z koniecznością podejmowania szeregu czynności (nawiązywania kontaktów z wykonawcami na etapie budowy i wykończenia, następnie z klientami, zarówno na etapie zawierania umów najmu, jak i w trakcie ich realizacji). O zorganizowanej działalności gospodarczej świadczy również konieczność pozyskiwania potencjalnego klienta wynajmującego, poprzez udostępnianie informacji o posiadanych lokalach do wynajęcia, podejmowanie czynności umożliwiających realizację przedmiotu umowy, czuwanie nad przestrzeganiem zasad dokonywania płatności za wynajem. Tego rodzaju działania przy podanej ilości wynajmowanych lokali nie mogą mieć ze swojej istoty charakteru przypadkowego (incydentalnego). Wymagają one bowiem podejmowania szeregu zaplanowanych i przemyślanych działań oraz czynności. Wszystkie wymienione przesłanki nie występują w przypadku nabycia ułamkowej części gotowej nieruchomości oraz formy zawarcia umowy najmu. Zdaniem podatnika w jego przypadku, umowa najmu nie została zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawca posiada prawo opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Z uwagi na różnice w definicjach działalności gospodarczej w ustawie o VAT (art. 15 ust. 1-3) oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych rejestracja na potrzeby podatku VAT nie musi być jednoznaczna z rozpoczęciem działalności gospodarczej w zakresie wynajmu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawca będzie mógł zatem korzystać z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym pod warunkiem, że:

1. nieruchomość nie zostanie zakupiona w ramach działalności gospodarczej;
2. nie prowadzi działalności w zakresie wynajmu nieruchomości;
3. wynajem nieruchomości nie będzie stanowić głównego źródła utrzymania;
4. zakup i wynajem nie wiąże się z podejmowaniem szeregu czynności charakterystycznych dla stałego zorganizowanego prowadzenia działalności zarobkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania, możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu, itp.

Podkreślić należy, że jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy). Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą – zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Ponadto jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości również spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do źródła przychodów „najem prywatny”.

Wskazać należy, że zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicja pozarolniczej działalności gospodarczej wskazuje, że przychody mogą być zaliczone do tej działalności, o ile nie zostały zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że w celu zakwalifikowania działań podjętych przez podatnika do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia czy najem stanowi dla niego przychód z tytułu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związany z najmem nieruchomości. Istotne znaczenie ma ustalenie chociażby takich kwestii, jak ta, czy istnieje związek pomiędzy wynajmowanym składnikiem majątku a prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą. Należy zbadać czy dana umowa najmu generująca przychody jest zawierana w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej w tym zakresie lub też dotyczy składnika majątku wykorzystywanego w tej działalności, czy też generuje przychody poza tą działalnością. Dopiero po rozstrzygnięciu m.in. tych kwestii i zakwalifikowaniu przychodów do poszczególnych źródeł należy rozpatrywać możliwe zasady ich opodatkowania.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku wskazać należy, że Wnioskodawca w planuje nabycie do majątku osobistego nieruchomość na współwłasność stając się jej współwłaścicielem. Zakupioną nieruchomość właściciele zamierzają wynająć, wybierając opodatkowanie zryczałtowanym 8,5% podatkiem dochodowym jako osoby fizyczne osiągające przychody z najmu w proporcji odpowiedniej do ułamkowego prawa własności. Najemcą będzie jedna firma, która będzie w tej nieruchomości prowadzić działalność gospodarczą, łącznie z prawem do podnajmowania innym podmiotom.

Umowa najmu nie będzie powiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem Wnioskodawca w ogóle działalności gospodarczej nie prowadzi, nie wynajmuje i nie będzie wynajmował innych nieruchomości. Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności przygotowawczych, takich jak ogłoszenia w gazecie, sieci itp. Najemcą będzie spółka powiązana. Nie ma mowy o świadczeniu usług w sposób zorganizowany i ciągły. Innymi słowy, Wnioskodawca nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, aczkolwiek w świetle orzecznictwa, Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania usługi najmu podatkiem VAT. Najem dotyczy jednego budynku biurowo-usługowego.

Skoro zatem Wnioskodawca nabędzie do majątku prywatnego udział w budynku biurowo - usługowym, a wynajem tego budynku nie będzie posiadał cech przesądzających o prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, to uzyskiwane z wynajmu przychody będą mogły być zakwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe cechy aktywności zarobkowej Wnioskodawcy, wyłączające przychody z tego tytułu z pozarolniczej działalności gospodarczej wskazuje to, że Wnioskodawca zmierza do ograniczenia się wyłącznie do czerpania pożytków cywilnych z rzeczy, bez angażowania się w zarządzanie przedmiotową nieruchomością.

Jednakże – co wymaga zaakcentowania – rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie np. czy wynajmowane nieruchomości są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika bądź też innych okoliczności. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy i dokonanie stosownych ustaleń na podstawie zebranych materiałów a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, a jedynie ogranicza się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które jest ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) – ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne uzyskujące przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Jednakże aby skorzystać ze zryczałtowanej formy opodatkowania, o której mowa w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze.

O zasadach składania wspomnianego oświadczenia stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy – w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Reasumując – w okolicznościach wskazanych we wniosku - Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodów z wynajmu przedmiotowej nieruchomości - na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pod warunkiem złożenia w ustawowym terminie stosownego oświadczenia.

Stanowisko Wnioskodawcy należało wobec tego uznać za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Nie można bowiem wykluczyć, że naczelnik urzędu skarbowego prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji. Zwłaszcza, że w świetle art. 14k i następnych Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla rozstrzygającego sprawę podatkową naczelnika właściwego urzędu skarbowego, który może poczynić własne ustalenia w zakresie stanu faktycznego rozstrzyganej przez siebie sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.