Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-674/15/MR
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 20 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przeliczania kosztów poniesionych w walutach obcych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przeliczania kosztów poniesionych w walutach obcych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego materiałami budowlanymi. Dokonuje nabyć towarów handlowych od producentów krajowych i zagranicznych. Z zagranicy dokonuje importu grzejników od firmy tureckiej. W zakresie importu, towary obejmuje procedurą uproszczoną na podstawie art. 33a Ustawy VAT. Podatnik rozlicza VAT od importu towarów poprzez deklaracje VAT bez konieczności wcześniejszej zapłaty podatku należnego do urzędu celnego (por. art. 33a ustawy o VAT). Stosuje uproszczone procedury celne, o których mowa w art. 76 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (czyli uproszczone zgłoszenie celne i wpis do rejestru). W deklaracji VAT wykazuje zarówno VAT należny jak i naliczony. Kwotę podatku naliczonego stanowi wówczas, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, kwota podatku należnego z tytułu importu towarów (czyli kwota podatku należnego wykazana w deklaracji). Natomiast prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów (por. art. 86 ust. 10 pkt 2a ustawy o VAT). Przy czym, jeżeli podatnik nie odliczy VAT w ww. terminie, to może tego dokonać w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych. Faktury dokumentujące zakup wystawiane są w walucie obcej (EURO). Dla celów VAT przeliczenia na złote kwot wykazanych w walucie obcej dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi (art. 31a ust. 3 ustawy o VAT). Oznacza to, iż podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy i cło ujmuje się zawsze w kwocie wyliczonej przez urząd celny, wykazanej w dokumencie odprawy celnej. Do przeliczenia na walutę polską dla celów podatku dochodowego dokonuje się według kursu średniego ogłoszonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury dokumentującej zakup (art. 30 ust 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości). Powyższy kurs stosowany jest zarówno do wyceny faktury od kontrahenta zagranicznego, jak i do wyceny towarów przyjmowanych do magazynu jednostki (na podstawie dokumentu Pz). W jednym przypadku w związku z dokonanym importem i wprowadzeniem na rynek europejski grzejników firmy tureckiej miało miejsce następujące zdarzenie. Spółka z o.o. dokonała importu towarów i wprowadziła na rynek europejski grzejniki produkcji tureckiej firmy. Zastosowano procedurę uproszczoną rozliczenie VAT zgodnie z art. 33a ustawy VAT. Spółka z o.o. otrzymała dokument odprawy celnej w dniu 24 listopada 2014 r. Kurs celny w dniu dokonania odprawy - 4,2228. Wartość celna towaru - 100.782 zł, VAT należny od importu 23.180 zł. Ponadto uiściła również koszty odprawy celnej na kwotę 2.360,12 zł. W momencie otrzymania importowane towary nie spełniały odpowiednich parametrów i w związku z tym całą partię towaru Spółka z o.o. zareklamowała u dostawcy. Dostawca towarów – firma turecka przeniósł na Wnioskodawcę całą partię towarów. W związku z tym otrzymał on fakturę od firmy tureckiej z dnia 7 stycznia 2015 r. i dokonał zapłaty w całości za wyżej wymienioną fakturę. Przedmiotowa partia towarów nie opuściła granic Unii Europejskiej. Doprowadziło to do sytuacji, że na Wnioskodawcę ostatecznego właściciela grzejników, nie został wystawiony Jednolity Dokument Celny - formularz zgłoszenia celnego towarów, który określa wysokość zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług. Dokumenty odprawy celnej znajdują się w posiadaniu Spółki z o.o. W związku z powyższym Spółka z o.o. wystąpiła do Wnioskodawcy o podpisanie porozumienia w tej sprawie i refundację kosztów poniesionych celem wprowadzenia na rynek grzejników z Turcji, tj.

• 23.180,00 zł tytułem uiszczonego podatku VAT,
  
• 2.2360,12 zł refaktura kosztów odprawy celnej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Wnioskodawca dokonuje prawidłowego przeliczenia na złote faktury otrzymanej w walucie obcej, tj. według kursu średniego ogłoszonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury dokumentującej zakup (art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeliczenia na walutę polską dla celów podatku dochodowego należy dokonać według kursu średniego ogłoszonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury dokumentującej zakup (art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Według art. 22 ust. 6b ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć należy, że definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w tym artykule dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowanych zdarzeń gospodarczych.

Na mocy art. 11a ust. 2 ustawy koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jak stanowi art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w zakresie podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego materiałami budowlanymi. Dokonuje nabyć towarów handlowych od producentów krajowych i zagranicznych. Z zagranicy dokonuje importu grzejników od firmy tureckiej.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym przeliczenia na złote kosztu poniesionego w walutach obcych należy dokonać według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, którym jest dzień wystawienia faktury (art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Skoro dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury, to dla przeliczenia tego kosztu na złote, należy wziąć kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Jednocześnie należy dodać, że w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę przepisy ustawy o rachunkowości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.