2015.07.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-70/15-3/KG
z 14 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 14 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy garaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy garaży. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 lipca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Inwestor, Wnioskodawca) zamierza zrealizować przedsięwzięcie deweloperskie polegające na wybudowaniu II etapu osiedla domów jednorodzinnych, dwulokalowych w zabudowie szeregowej pod nazwą „W.” (zwane dalej: Inwestycja). Przedsięwzięcie będzie realizowane w trzech etapach i będzie polegało na wybudowaniu 26 segmentów z garażami, po dwa mieszkania w każdym segmencie:

I etap 12 segmentów, tj. 24 mieszkania o łącznej powierzchni 1 791,22 m²;
II etap 8 segmentów, tj. 16 mieszkań o łącznej powierzchni 1 182,66 m²;
II etap 6 segmentów, tj. 12 mieszkań o łącznej powierzchni 1 084,34 m².

Łącznie zostaną wybudowane 52 mieszkania, 49 garaży przynależnych do mieszkań oraz 3 miejsca postojowe znajdujące się na działkach, na których zostały wybudowane segmenty.

Każdy z segmentów wraz z garażem będzie usytuowany na odrębnej działce.

Wykonywane budynki są klasyfikowane w grupie PKOB 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne oraz są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym ponieważ całkowita powierzchnia użytkowa żadnego budynku nie przekracza 300 m².

W projekcie architektoniczno-budowlanym budowane garaże zaprojektowane zostały jako:

jedna zabudowa z budynkiem przylegając do budynku (segmentu),
jedna zabudowa z budynkiem przylegając nie bezpośrednio do budynku ale do innego garażu, który do tego budynku przylega;
garaże połączone z budynkiem za pomocą łącznika (pomostu) stanowiącego przejście na dach garażu, na którym urządzony jest taras;
garaże znajdujące się na działce budynku (segmentu) przylegają do budynku mieszkalnego, ale nie tego do którego jest pomieszczeniem przynależnym i nie jest bezpośrednio połączone z lokalem (segmentem) do którego jest pomieszczeniem przynależnym ale znajduje się na tej samej działce.

Dla każdego mieszkania wraz z przynależnym do niego garażem wyodrębniona będzie jedna księga wieczysta. Wnioskodawca będzie sprzedawał lokale mieszkalne łącznie z garażami i nie będzie możliwe przeprowadzenie transakcji sprzedaży oddzielnie.

W piśmie z dnia 9 lipca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wyjaśnił, że przedmiotem sprzedaży nie będą lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych o wspólnej klatce schodowej, tylko mieszkania w budynkach sklasyfikowane w PKOB 111, tj. domy w zabudowie szeregowej, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką VAT należy opodatkować sprzedaż garaży będących częścią opisanych powyżej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla sprzedaży mieszkań w zabudowie jednorodzinnej wraz z przynależnymi do tych mieszkań garażami należy zastosować preferencyjną stawkę VAT 8% dla całości transakcji. Swoje stanowisko Zainteresowany opiera na przepisach ustawy o podatku VAT (art. 41 ust. 12 i 12a), wg których preferencyjna stawka podatku VAT – obecnie 8% – ma zastosowanie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zgodnie zaś z ust. 12a powyższej ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych.

Budynki zakwalifikowane są wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynki mieszkalne jednorodzinne PKOB 111;
Zgodnie z projektem budowlanym całkowita powierzchnia użytkowa każdego budynku nie przekracza 300 m², w związku z czym budynki spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. wymogu określonego w art. 41 ust. 12b ustawy o podatku VAT;
Garaże, stanowiące część budynku mieszkalnego nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży oraz nie mogą stanowić odrębnego od lokalu mieszkalnego przedmiotu własności (ustanowiona będzie jedna księga wieczysta);
Wybudowane garaże stanowią część budynku mieszkalnego przylegającą bezpośrednio do budynku lub połączonego z budynkiem mieszkalnym i stanowiącą jedną zabudowę z budynkiem, zatem taki garaż jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia;
Zgodnie z projektem budowlanym garaż będzie pełnił nie tylko funkcje garażu, ale również funkcje tarasu dla mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z treścią art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy np. symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się – w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei – w świetle ust. 12b ww. art. 41 ustawy – do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Z objaśnień tych wynika ponadto, że w przypadku budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze lub szeregowe) budynek jest budynkiem samodzielnym jeżeli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeżeli mają własne wejście, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Zgodnie z powołanym rozporządzeniem dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków:

Budynki mieszkalne jednorodzinne – grupa 111,
Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – grupa 112,
Budynki zbiorowego zamieszkania – grupa 113.

W dziale 11 PKOB, grupa 111 sklasyfikowane zostały „Budynki mieszkalne jednorodzinne” (PKOB 1110). Jak wynika z objaśnień do klasyfikacji, klasa ta obejmuje:

samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domy wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie, itp.;
domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Zastrzeżono przy tym jednocześnie, że klasa ta nie obejmuje:

Budynków gospodarstw rolnych (1271),
Budynków o dwóch mieszkaniach (1121),
Budynków o trzech i więcej mieszkaniach (1122).

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego, lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami innych ustaw.

W myśl art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), budynek mieszkalny jednorodzinny to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Jeżeli więc w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną). Zatem garaż taki jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903, z późn. zm.), samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jak wynika z powyższego ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego – zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia – należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze – pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11) lub ich części, w sytuacji gdy obiekty te służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Obiektem takim jest np. garaż, który – w świetle przepisów ustawy o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – jest lokalem użytkowym, służy bowiem w sensie funkcjonalnym, zaspokajaniu innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Co do zasady zatem dla dostawy garaży nie można stosować stawki VAT w wysokości 8%.

Niemniej jednak w sytuacji, gdy w ramach jednej transakcji nastąpi sprzedaż obiektu budownictwa mieszkaniowego wraz z pomieszczeniem przynależnym w postaci garażu, to w przypadku, gdy garaż ten stanowić będzie pomieszczenie integralnie związane z prawem własności budynku jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego i nie będzie mógł być przedmiotem odrębnej sprzedaży, to taka transakcja na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 pkt 12 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Powyższe wynika z faktu, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zrealizować przedsięwzięcie deweloperskie polegające na wybudowaniu II etapu osiedla domów jednorodzinnych, dwulokalowych w zabudowie szeregowej. Przedsięwzięcie będzie realizowane w trzech etapach i będzie polegało na wybudowaniu 26 segmentów z garażami, po dwa mieszkania w każdym segmencie. Łącznie zostaną wybudowane 52 mieszkania, 49 garaży przynależnych do mieszkań oraz 3 miejsca postojowe znajdujące się na działkach, na których zostały wybudowane segmenty. Każdy z segmentów wraz z garażem będzie usytuowany na odrębnej działce. Wykonywane budynki są klasyfikowane w grupie PKOB 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne oraz są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym ponieważ całkowita powierzchnia użytkowa żadnego budynku nie przekracza 300 m².

W projekcie architektoniczno-budowlanym budowane garaże zaprojektowane zostały jako:

jedna zabudowa z budynkiem przylegając do budynku (segmentu),
jedna zabudowa z budynkiem przylegając nie bezpośrednio do budynku ale do innego garażu, który do tego budynku przylega;
garaże połączone z budynkiem za pomocą łącznika (pomostu) stanowiącego przejście na dach garażu, na którym urządzony jest taras;
garaże znajdujące się na działce budynku (segmentu) przylega do budynku mieszkalnego, ale nie tego do którego jest pomieszczeniem przynależnym i nie jest bezpośrednio połączone z lokalem (segmentem) do którego jest pomieszczeniem przynależnym ale znajduje się na tej samej działce.

Na dachach części garaży opisanych wyżej pkt 1, 2, 3 urządzone będą tarasy dla mieszkań znajdujących się na pierwszym piętrze (II kondygnacji), do których wejście będzie bezpośrednio z mieszkania lub poprzez pomost łączący mieszkanie z garażem. Dla każdego mieszkania wraz z przynależnym do niego garażem wyodrębniona będzie jedna księga wieczysta. Wnioskodawca będzie sprzedawał lokale mieszkalne łącznie z garażami i nie będzie możliwe przeprowadzenie transakcji sprzedaży oddzielnie. Jak wyjaśnił Zainteresowany, przedmiotem sprzedaży nie będą lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych o wspólnej klatce schodowej, tylko mieszkania w budynkach sklasyfikowane w PKOB 111, tj. domy w zabudowie szeregowej, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować sprzedaż garaży będących częścią ww. nieruchomości.

Jak wskazano wyżej ustalenie właściwej stawki podatku VAT w przypadku gdy przedmiotem dostawy jest budynek mieszkalny/lokal mieszkalny i garaż, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT dla sprzedaży garażu ma bowiem sposób jego sprzedaży i przynależność do budynku mieszkalnego/lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy zatem okoliczność, czy garaż może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, czy też garaż, jako że stanowi pomieszczenie przynależne do budynku mieszkalnego/lokalu mieszkalnego i jest integralnie związany z prawem własności obiektu mieszkalnego może być sprzedawany tylko i wyłącznie z tym obiektem mieszkalnym. Dla ustalenia właściwej stawki podatku dla sprzedaży garażu nie ma natomiast znaczenia fakt, czy garaż jest obiektem wolnostojącym, czy jest w jakikolwiek sposób połączony z obiektem mieszkalnym, np. poprzez łącznik lub jest elementem składowym obiektu mieszkalnego, np. garaż podziemny znajdujący się w budynku mieszkalnym.

W okolicznościach niniejszej sprawy – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotem sprzedaży będą mieszkania w budynkach mieszkalnych sklasyfikowane w PKOB 111, tj. domy w zabudowie szeregowej, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu oraz przynależne do tych nieruchomości garaże. Dla każdej ww. nieruchomości mieszkalnej wraz z przynależnym do niej garażem wyodrębniona będzie jedna księga wieczysta. Wnioskodawca będzie sprzedawał ww. mieszkania łącznie z garażami i nie będzie możliwe przeprowadzenie transakcji sprzedaży oddzielnie. Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy zatem stwierdzić, że w analizowanym przypadku sprzedaż garaży podlegać będzie opodatkowaniu stawką VAT właściwą dla dostawy przedmiotowych mieszkań, tj. stawką w wysokości 8%.

Reasumując, sprzedaż garaży będących częścią opisanych we wniosku nieruchomości – zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 pkt 12 i art. 146a pkt 2 ustawy – należy opodatkować 8% stawką podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanej sprawie garaż stanowi pomieszczenie przynależne do nieruchomości mieszkalnej, jest integralnie związany z prawem własności tej nieruchomości i nie może być przedmiotem sprzedaży bez przeniesienia prawa własności budynku mieszkalnego.

Należy jednak zauważyć, że warunkiem opodatkowania całej transakcji 8% stawką podatku jest nieprzekroczenie limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy podkreślić, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, w tym w szczególności wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji PKOB sprzedawanych nieruchomości. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, niniejsza interpretacja straci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin