Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-404/15-4/IZ
z 13 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonych przez biuro rachunkowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonych przez biuro rachunkowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe od stycznia 2007 r. Od tej pory jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Świadczy usługi na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i rozliczających się na zasadach ogólnych, w formie ryczałtu, ksiąg rachunkowych. Dla tych podmiotów dokonuje rozliczeń i sporządza deklaracje VAT. Z każdym z tych podmiotów Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę i pełnomocnictwo do wysyłania deklaracji elektronicznie do urzędów skarbowych. W roku 2013, 2014 oraz bieżącym nie przekroczyła przychodów w wysokości 150.000,00 zł. Wnioskodawczyni sporządza również zeznania roczne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, rejestrując sprzedaż na kasie fiskalnej.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie zawartych umów z klientami przyjmuje do prowadzenia książkę przychodów i rozchodów, ewidencje przychodów-ryczałt, ewidencje zakupu i sprzedaży VAT. Dokonuje w imieniu zlecającego i przekazanych dokumentów odpowiednich wpisów do ksiąg komputerowo oraz sporządza dokumenty niezbędne do rozliczenia się z obowiązku podatkowego. Wnioskodawczyni ustala na podstawie wpisów wysokość miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy i przekazuje klientowi polecenie przelewu z wysokością należnej zaliczki. Strona sporządza deklaracje VAT zarówno miesięczne jak i kwartalne i wysyła drogą elektroniczną do właściwego urzędu skarbowego. Wnioskodawczyni posiada podpis elektroniczny oraz upoważnienia UPL-1 złożone w urzędach przez klientów. Strona sporządza również listy płac i wylicza zaliczkę na podatek dochodowy od pracowników również przekazując polecenie przelewu lub informując klienta o jej wysokości. Na koniec roku Wnioskodawczyni sporządza PIT-11 dla poszczególnych pracowników. Informuje klientów na bieżąco o zmianach w przepisach podatkowych, jeżeli ma to związek z prowadzoną przez nich działalnością. Informuje o brakach w przekazanych dokumentach po ich stwierdzeniu. W ramach prowadzonej działalności nie udziela żadnych porad ani nie wydaje opinii z zakresu obowiązku podatkowego i celnego oraz nie udziela wyjaśnień w sprawach egzekucji administracyjnej. Wnioskodawczyni nie reprezentuje swoich klientów przed żadnymi organami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonując czynności rachunkowo-księgowe, opisane we wniosku Wnioskodawczyni może zrezygnować z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT w trakcie roku podatkowego 2015?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z wydaną interpretacją z dnia 9 kwietnia 2015 r., w której Minister Finansów uznał, że podmiot świadczący usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych, sporządzania zeznań i deklaracji podatkowych,Wnioskodawczyni mogłaby skorzystać ze zwolnienia z VAT w myśl art. 113 ust.1 i ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 - art. 113 ust. 11a ww. ustawy.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W celu udzielenia odpowiedzi na sprecyzowane we wniosku pytanie należy na wstępie rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub do usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41 poz. 213 ze zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe od stycznia 2007 r. Od tej pory jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Świadczy usługi na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i rozliczających się na zasadach ogólnych, w formie ryczałtu, ksiąg rachunkowych. Dokonuje rozliczeń i sporządza deklaracje VAT dla tych podmiotów. Z każdym z tych podmiotów Wnioskodawczyni ma podpisaną umowę i pełnomocnictwo do wysyłania deklaracji elektronicznie do urzędów skarbowych. W roku 2013, 2014 oraz bieżącym nie przekroczyła przychodów w wysokości 150.000,00 zł. Wnioskodawczyni sporządza również zeznania roczne osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej rejestrując sprzedaż na kasie fiskalnej. Na podstawie zawartych umów z klientami Wnioskodawczyni przyjmuje do prowadzenia książkę przychodów i rozchodów, ewidencję przychodów-ryczałt, ewidencje zakupu i sprzedaży VAT. Dokonuje w imieniu zlecającego i przekazanych dokumentów odpowiednich wpisów do ksiąg komputerowo oraz sporządza dokumenty niezbędne do rozliczenia się z obowiązku podatkowego. Wnioskodawczyni ustala na podstawie wpisów wysokość miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy i przekazuje klientowi polecenie przelewu z wysokością należnej zaliczki. Strona sporządza deklaracje VAT zarówno miesięczne jak i kwartalne i wysyła drogą elektroniczną do właściwego urzędu skarbowego. Wnioskodawczyni posiada podpis elektroniczny oraz upoważnienia UPL-1 złożone w urzędach przez klientów. Strona sporządza również listy płac i wylicza zaliczkę na podatek dochodowy od pracowników również przekazując polecenie przelewu lub informując klienta o jej wysokości. Na koniec roku Wnioskodawczyni sporządza PIT-11 dla poszczególnych pracowników. Informuje klientów na bieżąco o zmianach w przepisach podatkowych, jeżeli ma to związek z prowadzoną przez nich działalnością. Informuje o brakach w przekazanych dokumentach po ich stwierdzeniu. W ramach prowadzonej działalności nie udziela żadnych porad ani nie wydaje opinii z zakresu obowiązku podatkowego i celnego oraz nie udziela wyjaśnień w sprawach egzekucji administracyjnej. Wnioskodawczyni nie reprezentuje swoich klientów przed żadnymi organami.

Wykładnia językowa terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe twierdzenie znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28l pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy do zakresu wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług w ramach prowadzonej działalności księgowej należą m.in. prowadzenie księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, sporządzanie listy płac, sporządzanie deklaracji VAT. Innymi słowy Wnioskodawczyni prowadzi kompleksową obsługę ksiegową, w ramach której nie udziela żadnych porad, wyjaśnień i nie sporządza opinii w zakresie prawa podatkowego, oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed żadnymi organami.

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Strona wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawczyni kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje Ona jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit.a lub lit.b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni z tytułu prowadzonej działalności od 2007 roku jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni ma wątpliwość czy wykonując opisane we wniosku usługi może wybrać zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje dla czynnych podatników podatku VAT możliwość rezygnacji z opodatkowania podatkiem VAT wykonywanych czynności i powrotu do zwolnienia od podatku, o ile nie zachodzą oczywiście przesłanki wykluczające możliwość zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 113 ust. 11 ustawy stanowił, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 tego artykułu.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. ww. art. 113 ust. 11 stanowi, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1.

Przy wyznaczaniu terminu (w stanie prawnym do 31 grudnia 2013 r.), od którego możliwe było ponowne skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT należało uwzględnić orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 24 września 2014 r. (sygn. I FSK 1463/13) stwierdził, co następuje: „Ustawodawca nie wprowadził (…) dodatkowego warunku w postaci ponownego skorzystania ze zwolnienia w pierwszym okresie rozliczeniowym następującym po roku podatkowym, w którym podatnik nie przekroczył limitu sprzedaży. Wyznaczył jedynie początkowy moment, od którego podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia (…). Objęcie zwolnieniem może mieć zatem miejsce od początku dowolnego miesiąca następującego po wyznaczonym w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT okresie karencji.” Oznacza to, że podatnik który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, mógł ponownie z niego skorzystać, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik miał prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostały spełnione przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia.

Powyższe stanowisko dotyczące terminu powrotu do zwolnienia zachowuje aktualność również w odniesieniu do przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r.

W niniejszej sprawie spełnione są przesłanki ponownego skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny w 2007 roku. Prowadzone przez nią czynności biurowo-księgowe nie wiążą się z czynnościami doradczymi. Wnioskodawczyni nie reprezentuje też swoich klientów przed żadnymi organami. W konsekwencji skoro wartość sprzedaży u Wnioskodawczyni nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł, to może ona powrócić do ww. zwolnienia, jednak nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym z niego zrezygnowała. Ponadto powrót ten jest możliwy od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego.

Tym samym stanowisko Strony przedstawione we wniosku, należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu zauważyć należy, że wskazany przez Stronę przepis art. 113 ust. 9 ustawy o VAT nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ art. 113 ust. 11 ustawy o VAT odwołuje się wyłącznie do treści art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto podkreślenia wymaga, że Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem rozpoczynającym wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT. Z okoliczności sprawy wynika, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 2007 roku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.