Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-366/15-6/TR
z 28 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.) oraz z dnia 21 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 2 lipca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-366/15-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 lipca 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 7 lipca 2015 r.), zaś w dniu 14 lipca 2015 r. (data nadania 13 lipca 2015 r.) do tut. Organu wpłynęło pismo z dnia 13 lipca 2015 r. stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

Przedmiotowe pismo stanowiło jedną zadrukowaną stronę A4 z niedokończonym zdaniem i nie zawierało podpisu Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, należało uzupełnić przedmiotowe pismo o brakujący podpis i – ewentualnie – o brakującą treść. W tym celu Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponownie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Drugie wezwanie wysłano w dniu 15 lipca 2015 r., zaś w dniu 23 lipca 2015 r. (data nadania 21 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Symbol przyczyny niepełnosprawności wskazany w orzeczeniu to 06-E, tj. epilepsja. Orzeczony stopień niepełnosprawności datuje się od 24 lutego 2014 r., natomiast niepełnosprawność istnieje od roku 1995. Orzeczenie zostało wydane do 31 maja 2017 r. Dodatkowo wydane orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności posiada wskazanie o konieczności zaopatrzenia Wnioskodawcy w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jego funkcjonowanie według wskazań lekarza. Podatnik ma także orzeczoną częściową niezdolność do pracy do grudnia 2017 r. przez lekarza orzecznika ZUS i w związku z tym pobiera rentę z ZUS.

Podatnik otrzymał także zaświadczenie lekarskie z datą 19 listopada 2014 r. od lekarza otolaryngologa z rozpoznaniem obustronnego znacznego ubytku słuchu oraz wskazaniem konieczności zastosowania aparatu słuchowego jako niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania pacjenta.

W grudniu 2014 r. Zainteresowany nabył aparat słuchowy oraz baterie, które stanowią jego integralną część i bez których nie będzie on spełniał swojej podstawowej funkcji na łączną kwotę 3 868 zł, przy czym otrzymał częściową refundację tego wydatku z NFZ na kwotę 700 zł. Po odliczeniu dofinansowania z NFZ podatnik dokonał wydatków na aparat słuchowy oraz baterie do tego aparatu na kwotę 3 168 zł.

Wnioskodawca w związku z obowiązkiem rozliczenia się z osiąganych dochodów w roku 2014 z właściwym dla swojego miejsca zamieszkania urzędem skarbowym do dnia 30 kwietnia 2015 r. chce dokonać pomniejszenia swojego dochodu podlegającego opodatkowaniu osiągniętego w roku 2014 o wydatki związane z zakupem aparatu słuchowego i baterii stanowiących jego integralną część, które w jego opinii mieszczą się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie podatnik spełnia warunki odliczenia tych wydatków wskazane w art. 7d ww. ustawy.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, co następuje.

Wnioskodawca nie posiada żadnego innego orzeczenia z innym kodem niepełnosprawności.

Wnioskodawca podkreślił, że wydane orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności posiada wskazanie o konieczności zaopatrzenia Wnioskodawcy w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jego funkcjonowanie według wskazań lekarza. W orzeczeniu nie wskazano jakiej specjalności ma być to lekarz, a stwierdzono jedynie że konieczne jest zaopatrzenie w środki ułatwiające funkcjonowanie niepełnosprawnego. Takim wskazaniem lekarza o konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jego funkcjonowanie jest zaświadczenie lekarskie z datą 19 listopada 2014 r. od lekarza otolaryngologa z rozpoznaniem obustronnego znacznego ubytku słuchu oraz wskazaniem konieczności zastosowania aparatu słuchowego jako niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania. Tym bardziej, że Wnioskodawca ma udokumentowany ubytek słuchu, który nasila się od kilku lat.

Zainteresowany uważa, że w związku ze wskazaniem w orzeczeniu konieczności zaopatrzenia wnioskodawcy w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne. ułatwiające jego funkcjonowanie według wskazań lekarza, wydatki na zakup aparatu słuchowego stanowią zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na zakup indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (wynikają one ze wskazania w orzeczeniu o niepełnosprawności konieczności zaopatrzenia Wnioskodawcy w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jego funkcjonowanie według wskazań lekarza, czyli zgodnie z zaświadczeniem od lekarza otolaryngologa z rozpoznaniem obustronnego znacznego ubytku słuchu oraz wskazaniem konieczności zastosowania aparatu słuchowego jako niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania pacjenta).

Ponadto Wnioskodawca spełnia warunki odliczenia tych wydatków od dochodu zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, tj. posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespól ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Należy także podkreślić, że Wnioskodawca oprócz orzeczenia o niepełnosprawności ma orzeczoną częściową niezdolność do pracy do grudnia 2017 r. przez lekarza orzecznika ZUS i w związku z tym pobiera rentę z ZUS, co ustawodawca również wskazuje jako warunek odliczenia wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7d ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć od osiągniętego w 2014 roku dochodu podlegającego opodatkowaniu wydatki poniesione na zakup aparatu słuchowego oraz stanowiących jego integralną część baterii po odliczeniu kwoty zwróconej mu przez NFZ, tj. w wysokości 3 168 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba niepełnosprawna ma prawo, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczyć od dochodu osiągniętego w roku 2014 wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych jakimi są, zgodnie ze wskazaniem lekarza, wydatki na zakup aparatu słuchowego oraz baterii stanowiących jego integralną część. Za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy uznaje się na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 wydatki na zakup indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Jak podał Zainteresowany, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji nr IBPBII/1/415-823/12/MZ z dnia 10 grudnia 2012 r. mając na względzie powołane przepisy stwierdził, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości. Zakupiony sprzęt (narzędzie czy urządzenie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych. Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

W wydanym Wnioskodawcy orzeczeniu o niepełnosprawności wskazano, że wymaga on (według wskazań medycznych) konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające jego funkcjonowanie. Zainteresowany posiada zaświadczenie od lekarza specjalisty otolaryngologa, które wskazuje znaczne uszkodzenie słuchu Wnioskodawcy oraz uznaje za niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania, a więc dla ułatwienia mu wykonywania czynności życiowych używanie aparatu słuchowego, którego zakupu dokonał.

Jako warunek odliczenia tych wydatków od dochodu ustawodawca wskazuje w art. 26 ust. 7d ww. ustawy posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zainteresowany posiada orzeczenie o zakwalifikowaniu go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności oraz decyzję przyznającą rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Zainteresowany uważa, ze w jego stanie zdrowia wydatek na aparat słuchowy, który ułatwia mu prawidłowe funkcjonowanie organizmu – powinien móc odliczyć w ramach przysługujących ulg. Zdaniem Wnioskodawcy każdy wydatek, który jest związany z ułatwieniem funkcjonowania życia osobie niepełnosprawnej (zgodnie ze wskazaniem lekarza specjalisty) powinien być objęty ulgą – aparat słuchowy ułatwi życie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f tejże ustawy o podatku dochodowym, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 przywołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę za zakup aparatu słuchowego oraz stanowiących jego integralną część baterii, należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie przywołane przepisy, w szczególności art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Jak wynika z wyżej przywołanych przepisów, ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Ponadto z uregulowań zawartych w przywołanym przepisie wynika w szczególności, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek; cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter. Tak więc zakup – w analizowanym przypadku aparatu słuchowego wraz z bateriami – dokonany przez Wnioskodawcę musi mieć związek z chorobami i schorzeniami, które stanowiły podstawę do wydania orzeczeń o niepełnosprawności.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, że symbol przyczyny niepełnosprawności Zainteresowanego wskazany w orzeczeniu to 06-E, tj. epilepsja. W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, że nie posiada żadnego innego orzeczenia z innym kodem niepełnosprawności.

Wynika z tego zatem, że Wnioskodawca nie posiada orzeczonej niepełnosprawności w związku z chorobą narządu słuchu; orzeczony stopień niepełnosprawności Wnioskodawcy jest związany wyłącznie z epilepsją.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do odliczenia od dochodu osiągniętego w roku 2014 wydatków poniesionych na zakup aparatu słuchowego wraz z bateriami, ponieważ nie została spełniona formalna przesłanka umożliwiająca skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej – o której to przesłance mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ponieważ zakup aparatu słuchowego nie jest związany ze schorzeniem będącym podstawą wydania orzeczenia o niepełnosprawności Zainteresowanego. Orzeczenie o niepełnosprawności Wnioskodawcy nie potwierdza bowiem niepełnosprawności narządu słuchu, ale inne schorzenie – epilepsję, co potwierdził sam Zainteresowany w uzupełnieniu wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.