2015.10.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-882/15-2/RK
z 15 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, M. sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), jest spółką prawa polskiego zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Spółka prowadzi działalność leasingową, oferując swoim klientom m.in. leasing samochodów osobowych. W tym zakresie Wnioskodawca nabywa samochody osobowe, a następnie oddaje je swoim klientom do używania na podstawie umowy leasingu.

Prowadzenie działalności gospodarczej wymaga od Spółki wykorzystania do jej własnych celów samochodów osobowych będących w jej posiadaniu. Przebieg samochodów osobowych użytkowanych przez Spółkę nie jest ewidencjonowany zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. W związku z tym Spółka uznaje, że samochody osobowe objęte są tzw. „użytkiem mieszanym”. W konsekwencji Wnioskodawca zakłada, iż przysługuje mu prawo do odliczenia połowy kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami.

Korzystając z samochodów osobowych objętych „użytkiem mieszanym” pracownicy Spółki mogą nabywać towary i usługi za pośrednictwem kart serwisowych A., wydanych Spółce na podstawie umowy z A. sp. z o.o. oraz T. S.A. (dalej: Dostawca, A.) dotyczącej pozostawienia do dyspozycji Spółki kart serwisowych A. (dalej: karty paliwowe). Integralną częścią tej umową są „Ogólne Zasady Użytkowania” (dalej: OZU).

A. posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi na terenie Polski.

O wszelkich zmianach warunków korzystania z kart paliwowych A. informuje Spółkę na bieżąco poprzez przesyłane drogą mailową broszury i aktualizacje informacyjne. W ramach codziennej współpracy Spółka porozumiewa się z Dostawcą (i odwrotnie) za pomocą dedykowanego doradcy klienta (np. w kwestiach zamawiania kart lub ich duplikatów, weryfikacji kontynuacji użytkowania kart) oraz poprzez dostęp do portalu klienta (np. w sprawach dotyczących blokowania zaginionych kart - 24h/dobę, pobieranie potrzebnych zestawień transakcji).

Jak wynika z zapisów umowy, OZU oraz uzgodnień z Dostawcą, stosunki umowne łączące Wnioskodawcę z Dostawcą charakteryzują się następującymi elementami:

A. ustala warunki i podpisuje umowy z ogólnopolskimi producentami i dostawcami paliw oraz z prowadzącymi punkty oferujące usługi związane z transportem. Umowy te regulują zasady zakupu towarów i usług, obsługi kart paliwowych wydawanych przez A. oraz wszystkich innych aspektów bezgotówkowego rozliczania transakcji dokonywanych przez użytkowników kart A..
Na podstawie umów, o których mowa w punkcie a., Spółka może korzystać z kart paliwowych, tj. nabywać w imieniu i na rachunek A. takie towary i usługi jak: materiały pędne (np. paliwo), smary, akcesoria i usługi świadczone na stacjach benzynowych i w autoryzowanych serwisach M..
Z chwilą zakupu towarów i usług na podstawie kart paliwowych powstaje zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty określonej kwoty na rzecz Dostawcy (zgodnie z cennikami ustalanymi przez A.). Dostawca przesyła Spółce dwa razy w miesiącu faktury dokumentujące zakupy towarów i usług od A. dokonane przy użyciu kart paliwowych.
Dopiero w chwili pełnego uregulowania należności za nabyte na podstawie kart paliwowych towary i usługi, własność tych towarów i usług przechodzi formalnie na Spółkę. Wcześniej, od momentu skorzystania z karty paliwowej do uregulowania należności przez Spółkę, A. jest właścicielem towarów i usług nabytych na podstawie kart paliwowych.
Cena za towary i usługi, które Spółka nabywa za pośrednictwem kart paliwowych jest jednostronnie ustalana przez A., przy czym jej części składowe to:
1. cena za towar/usługę, którą A. płaci do producentów i dostawców paliw oraz prowadzącym punkty oferujące usługi związane z transportem (ceny te mogą się różnić od cen, jakie obowiązują danego dnia np. na stacji benzynowej i po jakiej towary i usługi nabywają klienci detaliczni);
2. „opłata serwisowa” doliczana przez A. do ceny, o której mowa w punkcie i. (opłata ta ustalana jest przez A. i może być zmienna).
Jednocześnie producenci i dostawcy paliw oraz prowadzący punkty oferujące usługi związane z transportem nie mają wpływu na cenę, jaką Spółka płaci A. za towary i usługi nabywane za pośrednictwem kart paliwowych.
Dostawca uczestniczy również w procesach towarzyszących korzystaniu z kart paliwowych, w tym w:
1. doborze odpowiedniej karty paliwowej na postawie analizy potrzeb Spółki,
2. określaniu warunków tankowań (np. ustalanie limitu tankowań),
3. zgłaszaniu reklamacji dotyczących jakości nabywanych przez Spółkę towarów i usług na podstawie kart paliwowych towarów i usług (w przypadku umowy z Wnioskodawcą A. ceduje na Spółkę swoje prawo do dochodzenia roszczeń z tytułu jakości bądź rękojmi towarów i usług),
4. blokowaniu kart paliwowych w konsekwencji naruszenia postanowień umownych.
Jedynie A. może dochodzić roszczeń od Spółki z tytułu nabycia towarów i usług za pomocą kart paliwowych. Nie mają prawa dochodzić roszczeń od Spółki z tego tytułu producenci i dostawcy paliw oraz prowadzący punkty oferujące usługi związane z transportem.
Każda z kart paliwowych, którymi dysponuje Wnioskodawca jest przypisana do określonego samochodu osobowego należącego do Spółki i zarejestrowanego na jej rzecz.

Podsumowując, system używania kart paliwowych przez Spółkę oparty jest na umowie z Dostawcą, która stanowi, iż Spółka za pośrednictwem kart paliwowych może w imieniu i na rachunek Dostawcy nabywać towary/usługi ściśle określone w tej umowie. Spółka nabywa własność towarów/usług w momencie zapłaty za nie Dostawcy.

Jednocześnie należy wspomnieć, że Minister Finansów za pośrednictwem organu upoważnionego do wydawania interpretacji - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie przyznał w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2015 r., nr IPPP1/443-1454/14-2/KC wydanej na wniosek A., że:

Transakcje dokonywane pomiędzy A. i jej klientami dokonującymi zakupów za podstawie kart paliwowych stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, w konsekwencji czego A. jest zobowiązana do wystawienia faktury i wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji.
A. przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na rzecz A. dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych w punktach prowadzonych przez producentów i dostawców paliw oraz prowadzących punkty oferujące usługi związane z transportem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawy realizowane przez Dostawcę na rzecz Spółki stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT wg właściwych stawek podatku?
Czy Spółka w stanie prawnym od 1 kwietnia 2014 r. ma prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie towarów i usług (poza paliwem) zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”?
Czy Spółka w stanie prawnym od 1 lipca 2015 r. ma prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie paliwa zakupionego za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 1:

Świadczenia realizowane przez A. na rzecz Spółki stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, które jest opodatkowane VAT według właściwych stawek podatku VAT.

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 2:

Zdaniem Wnioskodawcy w stanie prawnym od 1 kwietnia 2014 r. ma on prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie towarów i usług (poza paliwem) zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

STANOWISKO WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 3:

Zdaniem Wnioskodawcy w stanie prawnym od 1 lipca 2015 r. ma on prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie paliwa zakupionego za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego".

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 1

Wnioskodawca zgadza się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2015 r.p nr IPPP1/443-1454/14-2/KC, w związku z którym transakcje dokonywane pomiędzy A. i jej klientami polegające na dokonywaniu zakupów za podstawie kart paliwowych stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, w konsekwencji czego A. jest zobowiązana do wystawienia faktury i wykazania podatku należnego z tytułu tych transakcji. Zdaniem Spółki stanowisko takie znajduje potwierdzenie w przepisach ustawy o VAT.

Ustawa o VAT w art. 5 ust 1 określa, że czynności opodatkowane VAT to m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w oparciu o przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Rozwinięciem art. 7 ust. 1 jest art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Poprzez treść art. 7 ust. 8 ustawodawca uregulował sposób opodatkowania takich transakcji, w których uczestniczą więcej niż 2 podmioty, a towar będący przedmiotem transakcji między tymi podmiotami jest wydawany przez pierwszego dostawcę bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy. Potocznie tego typu transakcje nazywane są transakcjami łańcuchowymi. W ich ramach przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów) i w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury dla dokonanej przez siebie dostawy towarów. Przy czym nie jest relewantne w tym zakresie, że podmioty będące w „środku łańcucha” fizycznie nie otrzymują tego towaru.

Analogiczne przepisy występują w ustawie o VAT w odniesieniu do świadczenia usług.

Za świadczenia usług uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Wynika to z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Art. 8 ust. 2a ustawy o VAT odnosi się do opodatkowania VAT w sytuacji, w której podatnik nabywa usługę, a następnie w stanie nieprzetworzonym zbywa ją na rzecz swojego kontrahenta. Podatnik ten traktowany jest ha podstawie art. 8 ust. 2a najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W efekcie on jest podmiotem, który wykonał czynność opodatkowaną.

W ocenie Wnioskodawcy, powyżej przywołane przepisy mają zastosowanie w przestawionym we wniosku stanie faktycznym, gdyż wszystkie wskazane w nim podmioty (tj. podmioty, od których A. nabywa towary i usługi, sama A. oraz Spółka) uczestniczą w transakcjach łańcuchowych w rozumieniu systemu VAT, a przedmiotem tych transakcji są towary lub usługi.

A. przekazuje Spółce karty paliwowe, które umożliwiają Spółce, za pośrednictwem A., zakup paliwa lub innych towarów oraz usług związanych z eksploatacją samochodu. Mimo tego, że fizyczne wydanie towarów czy też faktyczne świadczenie usług ma miejsce pomiędzy pierwszym podmiotem w łańcuchu (np. prowadzącym stację benzynową) a ostatnim podmiotem (Spółką), A. jako drugi podmiot w łańcuchu występuje w tym wypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący zgodnie z przywołanymi przepisami udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje fakt, że Spółka nie dysponuje fizycznie towarami, co wynika wprost ze szczególnego przepisu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Charakter działań A. potwierdza jej kluczową rolę w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, za pośrednictwem A. Spółka może korzystać z danego katalogu towarów i usług w określonych cenach. A. negocjuje warunki w zakresie oferowanych na pośrednictwem kart paliwowych towarów i usług ze swoimi partnerami handlowymi, a następnie przedstawia swoją ofertę w tym zakresie Spółce i określa z nią zasady współpracy w zakresie dostaw tych towarów i usług. Zakres zadań A. obejmuje również uczestnictwo w procesach towarzyszących korzystaniu z kart paliwowych, takich jak: dobór odpowiedniej karty paliwowej na podstawie analizy potrzeb Spółki, określanie warunków tankowań (np. ustalanie limitu tankowań), zgłaszaniu reklamacji dotyczących jakości nabywanych przez Spółkę na podstawie kart paliwowych towarów i usług (należy w tym miejscu podkreślić, że pierwotnie prawo do reklamacji dotyczących jakości towarów i usług wobec stacji paliw przysługuje A., która następnie w umowie z Wnioskodawcą ceduje je dopiero na niego).

Ponadto A. ustala ze Spółką politykę cenową, która ma zastosowanie w przypadku nabycia towarów/usług za pośrednictwem kart paliwowych oraz jest uprawniona do zablokowania kart paliwowych w konsekwencji naruszenia postanowień umownych.

Charakter zadań A. w ramach stosunku umownego łączącego ją ze Spółką wskazuje, że A. ma w tej relacji uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą towaru/świadczeniem usługi. Ponadto, jak wynika z OZU, w zakresie korzystania z kart paliwowych towary i usługi nabywane są przez Spółkę w imieniu i na rachunek A., w konsekwencji od momentu skorzystania z karty paliwowej do uregulowania należności przez Spółkę, A. jest właścicielem towarów i usług nabytych na podstawie kart paliwowych. Niewątpliwie zatem A. jest w tym zakresie dostawcą tych towarów i usług w rozumieniu przepisów o VAT.

Powyższe wnioski dotyczące tego, że Spółka bierze udział w dostawach towarów/świadczeniu usług znajdują potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), tj. przykładowo w wyroku z dnia 14 lipca 2011 r. w sprawie C464/10 państwo belgijskie przeciwko Pierre’owi Henflirtgowi, Raphaelowi Davinowi i Koenraadowi Tangheowi, działającym w charakterze syndyków masy upadiości Tierce Franco-Belge SA oraz w wyroku z dnia 3 maja 2012 r. w sprawie C520/10 Lebara Ltd. przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs.

TSUE wskazał w powołanych powyżej wyrokach, że kluczowe, dla uznania, że drugi podmiot w trójpodmiotowym łańcuchu dostaw dokonuje transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT są takie jego uprawnienia jak:

możliwość odmowy sprzedaży,

nakładanie na kupującego własnych regulaminów,

posiadanie przez pośrednika stosownych zezwoleń lub koncesji (wyrok w sprawie C464/10 -państwo belgijskie przeciwko Pierre’owi Henflingowi, Raphaelowi Davinowi i Koenraadowi Tangheowit działającym w charakterze syndyków masy upadłości Tiercś Franco-Belge SA).

TSUE zwrócił ponadto uwagę, że w przypadkach, gdy cena, jaką obciążany jest trzeci podmiot w łańcuchu, nie jest tożsama z ceną zapłaconą pierwszemu podmiotowi wówczas dochodzi do opodatkowanej VAT dostawy towaru/świadczenia usług zarówno pomiędzy pierwszym i drugim podmiotem, jak i między drugim i trzecim podmiotem w łańcuchu (Wyrok w sprawie C520/10 - Lebara Ltd. przeciwko Commissioriers for Her Majesty’s Revenue and Customs).

Przenosząc kryteria wskazane przez TSUE na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy ponownie przywołać następujące okoliczności towarzyszące stosunkom umownym funkcjonującym między Spółką i A., mianowicie:

w określonych w OZU przypadkach A. ma prawo do odmowy sprzedaży towarów/usług poprzez zablokowanie możliwości korzystania z kart paliwowych,
A. nakłada na Spółkę swój regulamin w postaci OZU,
A. posiada koncesję na obrót paliwami,
cena którą płaci A. na rzecz jej partnerów handlowych może różnić się od ceny jaką Spółka płaci do A..

Zdaniem Spółki powyższe potwierdza, że spełnione zostały przesłanki, aby uznać, że na gruncie stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku w ramach transakcji wykonywanych za pośrednictwem kart paliwowych A. pełni rolę zarówno nabywcy towarów i usług, jak również ich dostawcy. W rezultacie, w ramach opisanego modelu Spółka korzystając z kart paliwowych nabywa od A. towary i usługi opodatkowane VAT, które powinny być udokumentowane fakturą VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 2

W zakresie pytania 2 Wnioskodawca dąży do ustalenia, czy w stanie prawnym od 1 kwietnia 2014 r. ma on prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawionych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie towarów i usług (poza paliwem) zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

Mając na uwadze uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, Spółka uważa, że korzystając z kart paliwowych nabywa od A. towary i usługi opodatkowane VAT, które powinny być udokumentowane fakturą VAT.

Zgodnie z zasadną neutralności VAT utrwaloną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim towary i usługi, od których podatek ten został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W ramach odstępstwa od powyższej zasady od 1 kwietnia 2014 r. funkcjonuje w polskim systemie VAT przepis z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Ogólnie rzecz ujmując, na jego podstawie w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami; samochodowymi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostało ograniczone do 50%.

W rezultacie, zdaniem Spółki w stanie prawnym od 1 kwietnia 2014 r. przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie towarów i usług (poza paliwem) zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTANIA 3

Ponadto w zakresie pytania 3 Wnioskodawca dąży do ustalenia, czy w stanie prawnym od 1 lipca 2015 r. będzie miał on prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie paliwa zakupionego za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

W kontekście powyższej analizy prawno-podatkowej Spółka zauważa, iż zgodnie z przepisami zawartymi w art. 86a ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz art. 12 ustawy nowelizującej w stanie prawnym od 1 lipca 2015 r. Spółka będzie miała prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez A. na rzecz Spółki dokumentujących nabycie paliwa zakupionego za pośrednictwem kart paliwowych wystawionych na samochody osobowe i związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy, ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z powołanego wyżej art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest spółką prawa polskiego zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Spółka prowadzi działalność leasingową, oferując swoim klientom m.in. leasing samochodów osobowych. W tym zakresie Wnioskodawca nabywa samochody osobowe, a następnie oddaje je swoim klientom do używania na podstawie umowy leasingu.

Korzystając z samochodów osobowych objętych „użytkiem mieszanym” pracownicy Spółki mogą nabywać towary i usługi za pośrednictwem kart serwisowych A., wydanych Spółce na podstawie umowy z A. sp. z o.o. oraz T. S.A. dotyczącej pozostawienia do dyspozycji Spółki kart serwisowych A. (dalej: karty paliwowe).A. posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi na terenie Polski.

A. ustala warunki i podpisuje umowy z ogólnopolskimi producentami i dostawcami paliw oraz z prowadzącymi punkty oferujące usługi związane z transportem. Umowy te regulują zasady zakupu towarów i usług, obsługi kart paliwowych wydawanych przez A. oraz wszystkich innych aspektów bezgotówkowego rozliczania transakcji dokonywanych przez użytkowników kart A..

Spółka może korzystać z kart paliwowych, tj. nabywać w imieniu i na rachunek A. takie towary i usługi jak: materiały pędne (np. paliwo), smary, akcesoria i usługi świadczone na stacjach benzynowych i w autoryzowanych serwisach M.. Z chwilą zakupu towarów i usług na podstawie kart paliwowych powstaje zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty określonej kwoty na rzecz Dostawcy (zgodnie z cennikami ustalanymi przez A.). Dostawca przesyła Spółce dwa razy w miesiącu faktury dokumentujące zakupy towarów i usług od A. dokonane przy użyciu kart paliwowych. Dopiero w chwili pełnego uregulowania należności za nabyte na podstawie kart paliwowych towary i usługi, własność tych towarów i usług przechodzi formalnie na Spółkę. Wcześniej, od momentu skorzystania z karty paliwowej do uregulowania należności przez Spółkę, A. jest właścicielem towarów i usług nabytych na podstawie kart paliwowych. Cena za towary i usługi, które Spółka nabywa za pośrednictwem kart paliwowych jest jednostronnie ustalana przez A., przy czym jej części składowe to:

cena za towar/usługę, którą A. płaci do producentów i dostawców paliw oraz prowadzącym punkty oferujące usługi związane z transportem (ceny te mogą się różnić od cen, jakie obowiązują danego dnia np. na stacji benzynowej i po jakiej towary i usługi nabywają klienci detaliczni);

„opłata serwisowa” doliczana przez A. do ceny, o której mowa w punkcie i. (opłata ta ustalana jest przez A. i może być zmienna).

Jednocześnie producenci i dostawcy paliw oraz prowadzący punkty oferujące usługi związane z transportem nie mają wpływu na cenę, jaką Spółka płaci A. za towary i usługi nabywane za pośrednictwem kart paliwowych.

Dostawca uczestniczy również w procesach towarzyszących korzystaniu z kart paliwowych, w tym w:

doborze odpowiedniej karty paliwowej na postawie analizy potrzeb Spółki,

określaniu warunków tankowań (np. ustalanie limitu tankowań),

zgłaszaniu reklamacji dotyczących jakości nabywanych przez Spółkę towarów i usług na podstawie kart paliwowych towarów i usług (w przypadku umowy z Wnioskodawcą A. ceduje na Spółkę swoje prawo do dochodzenia roszczeń z tytułu jakości bądź rękojmi towarów i usług),

blokowaniu kart paliwowych w konsekwencji naruszenia postanowień umownych.

Jedynie A. może dochodzić roszczeń od Spółki z tytułu nabycia towarów i usług za pomocą kart paliwowych. Nie mają prawa dochodzić roszczeń od Spółki z tego tytułu producenci i dostawcy paliw oraz prowadzący punkty oferujące usługi związane z transportem.

Każda z kart paliwowych, którymi dysponuje Wnioskodawca jest przypisana do określonego samochodu osobowego należącego do Spółki i zarejestrowanego na jej rzecz.

System używania kart paliwowych przez Spółkę oparty jest na umowie z Dostawcą, która stanowi, iż Spółka za pośrednictwem kart paliwowych może w imieniu i na rachunek Dostawcy nabywać towary/usługi ściśle określone w tej umowie. Spółka nabywa własność towarów/usług w momencie zapłaty za nie Dostawcy.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

Z uwagi na przedstawione w sprawie okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że transakcje realizowane przez Dostawcę na rzecz Spółki realizowane za podstawie kart paliwowych stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy. Zatem, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT wg właściwych stawek podatku.

A. występuje jako pośrednik, który z punktu widzenia zasad opodatkowania VAT traktowany jest jako podmiot uczestniczący w łańcuchu dostaw, będący zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów i usług. W omawianej sytuacji dojdzie do realnego władania towarem przez A. na co wskazują zapisy w umowie. Dostawca ustala limity tankowań, zajmuje się doborem karty stosownie do potrzeb Spółki, wystawia i wysyła dwa razy w miesiącu faktury VAT dokumentujące zakupy towarów i usług dokonane przy użyciu kart paliwowych. Cena za towary i usługi nabywane przez Spółkę za pośrednictwem kart paliwowych ustalana jest indywidualnie przez A., producenci i dostawcy paliw oraz prowadzący punkty oferujące usługi związane z transportem nie mają wpływu na cenę. Wszelkiego rodzaju reklamacje zgodnie z Umową Spółka zgłasza bezpośrednio do Dostawcy. Dostawca ma prawo do blokowania kart paliwowych w przypadku naruszenia postanowień umowy. Własność towarów i usług nabywanych na podstawie kart paliwowych przechodzi formalnie na Spółkę dopiero w chwili uregulowania należności, do momentu uregulowania ww należności to A. jest właścicielem tych towarów i usług. Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy że dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i tym samym stanowi odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano powyżej między A. a Wnioskodawcą dochodzi do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług podlegającej opodatkowaniu, zatem ww. art. 88 ust. 3a pkt 2 nie znajduje zastosowania.

Obowiązująca od 1 kwietnia 2014 r. ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wprowadziła ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W art. 86a ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2. ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”, z uwzględnieniem art. 12 ustawy nowelizującej.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Od dnia 1 lipca 2015 r. wygasł, wprowadzony art. 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów „mieszanych” (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów będzie odliczany tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Należy wskazać jednak, że prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

Uregulowanie takie jest zgodne z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT oraz art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a zasada ta znajdzie również zastosowanie w przypadku paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, w swojej działalności wykorzystuje samochody osobowe. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym uznać należy że wykorzystuje samochody osobowe zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością tj. do „celów mieszanych”.

Z uwagi na opis stanu faktycznego oraz wskazane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje od 1 kwietnia 2014 r. prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawionych przez A., a dokumentujących nabycie towarów i usług (za wyjątkiem paliw) zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych do samochodów osobowych wykorzystywanych do „celów mieszanych.” W okresie od 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do napędu użytkowanych samochodów, stosownie do art. 12 ustawy nowelizującej.

Natomiast, od 1 lipca 2015 roku Spółka będzie miała prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 86a ust.1 ustawy wykazanego na fakturach VAT wystawionych przez A. na rzecz Spółki, a dokumentujących nabycie paliwa zakupionego za pośrednictwem kart paliwowych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do „użytku mieszanego”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin