Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1055/15-2/PP
z 1 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2015 r. (według daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2015 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i zawarł umowę leasingową na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód był przedmiotem umowy leasingu operacyjnego.

W czerwcu nastąpiło zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy leasingobiorcy, po zakończeniu umowy, przysługiwało prawo wykupu przedmiotu leasingu. Pod pojęciem wykupu rozumie się prawo do nabycia sprzętu po zakończeniu umowy leasingu. Faktura dokumentująca wykup została wystawiona na leasingobiorcę - osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca wykupiony przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu przeznaczył na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po nabyciu samochód nie był już wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, służy wyłącznie celom prywatnym. Tym samym nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca zamierza sprzedać ten samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi przychód ze zbycia rzeczy (wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), a w związku z tym powstanie on wyłącznie w sytuacji, gdy do sprzedaży pojazdu dojdzie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, czyli wykup z leasingu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej updof), za przychód z działalności gospodarczej uważa się sprzedaż składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 updof, wycofanych z działalności gospodarczej, jeśli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, a dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło sześć lat. Powołany art. 10 ust. 1 updof wymienia źródła przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. M.in. zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d updof, źródłem przychodów podlegającym opodatkowaniu jest sprzedaż rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Zgodnie z ust. 2 pkt 3 tegoż artykułu, przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat. Zgodnie z powołanymi przepisami, zbycia rzeczy nie można kwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeśli przedmiotem sprzedaży są rzeczy będące składnikami majątku związanego z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 updof.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, warunkiem przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła jakim jest działalność gospodarcza jest konieczność uznania danego składnika za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych. Biorąc pod uwagę literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych.

Wnioskodawca zauważa również, że samochód osobowy był wykorzystywany do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej wyłącznie w ramach umowy leasingu, czyli na podstawie umowy usługi, mocą której w zamian za opłatę leasingodawca przekazał leasingobiorcy prawo do używania danego składnika przez uzgodniony okres. Samochód ten nie był zaliczony do majątku firmy Wnioskodawcy, nie był zatem środkiem trwałym. Po zakończeniu umowy leasingowej samochód został przekazany na cele osobiste. Wnioskodawca nie wykorzystywał zakupionego samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym samochód ten nie mógł być uznany za środek trwały przedsiębiorstwa i ujęty w ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym z tych źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Nadto, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie ww. przepisów przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej (w tym samochodu osobowego) kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. Jednakże, jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli do pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają opodatkowaniu nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W związku z powyższym, w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy nie jest przez podatnika wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży tego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. A w takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie tej rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro samochód osobowy nabyty przez Wnioskodawcę po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego przeznaczony został wyłącznie na cele prywatne i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - pomimo wcześniejszego wykorzystywania go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (do czasu zakończenia umowy leasingu) - to jego odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż przedmiotowego samochodu należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy - określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d przywołanej ustawy. A w konsekwencji, jeśli zbycie przedmiotowego samochodu nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup przedmiotu leasingu), obowiązek podatkowy nie powstanie.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, że samochód osobowy był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wyłącznie w ramach umowy leasingu, czyli na podstawie umowy, mocą której w zamian za opłatę leasingodawca przekazał leasingobiorcy (czyli Wnioskodawcy) prawo do używania danego składnika przez uzgodniony okres. Samochód ten nie był zaliczony do majątku firmy Wnioskodawcy, nie był zatem środkiem trwałym. Po zakończeniu umowy leasingowej samochód został nabyty przez Wnioskodawcę wyłącznie dla celów osobistych. Wnioskodawca nie wykorzystywał zakupionego samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej, a więc samochód ten nie mógł być uznany za środek trwały przedsiębiorstwa i ujęty w ewidencji środków trwałych. Zatem nie można uznać za prawidłowe - w świetle obowiązującego prawa - poglądu, że z uwagi na fakt obciążania kosztów działalności gospodarczej wydatkami związanymi z ratami leasingowymi samochód staje się składnikiem firmy leasingobiorcy. Podkreślenia wymaga to, że w okresie leasingu operacyjnego przedsiębiorca korzysta z obcego środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi źródło przychodów ze zbycia rzeczy – o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – a w związku z tym przychód ten powstanie wyłącznie w sytuacji, gdy do sprzedaży pojazdu dojdzie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, czyli wykup od leasingodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.