2015.10.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-498/15-4/JK
z 1 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 9 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 11 września 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną w 2012 nabył lokal niemieszkalny (ówczesna świetlica), składający się z 1 pokoju oraz korytarza o łącznej powierzchni 49,50 m². Lokal został nabyty w celu przerobienia go na małe mieszkanie, w którym w okresie letnim Zainteresowany zamierzał spędzać czas z żoną i dzieckiem. Lokal ten znajduje się bowiem w niedalekiej odległości od morza.

W 2014 r. lokal ten został jednak sprzedany w związku z tym, że Wnioskodawca będąc żołnierzem zawodowym, nie miał pewności czy w niej pozostanie i czy nie zostanie przeniesiony na południe Polski. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży nie zostały przeznaczone na zakup innej nieruchomości, a podatek dochodowy został zapłacony.

Należy zaznaczyć również, że przed sprzedażą w 2014 roku opisywanego lokalu niemieszkalnego, w latach 2012-2013 Zainteresowany zbył 2 działki (okolice jednostki wojskowej, w której stacjonuje), które nabył pierwotnie w roku 2010 by zabudować je domem jednorodzinnym. Działki były gruntami zurbanizowanymi niezabudowanymi, a Wnioskodawca uzyskał na nie warunki zabudowy.

Ponadto w lutym 2012 nabył na własność dom rodzinny na wsi (za kwotę 80 tys. zł) z myślą o tym by dom ten pozostał w rodzinie. Miał zamiar dokonać remontu domu, bowiem de facto był w złym stanie. Po remoncie miał zamiar utrzymywać nieruchomość do czasu powrotu w rodzinne strony. Jednakże koszt utrzymania domu w stanie, w którym został nabyty przerósł oczekiwania Zainteresowanego (żona jest nauczycielką i wspólne dochody nie pozwoliły im unieść tego ciężaru). Dom został sprzedany z końcem 2013 roku. Pieniądze uzyskane z tej nieruchomości nie zostały przeznaczone na zakup innej nieruchomości oraz został zapłacony podatek dochodowy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że Zainteresowany (z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy), nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, bowiem zabraniają mu tego przepisy stosownych ustaw. Działalności gospodarczej nie prowadzi również teraz. Tym samym, nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku do towarów i usług.

Lokal niemieszkalny, który zbył stanowił jego i żony prywatny majątek i lokal ten nie był nigdy wykorzystywany w działalności gospodarczej. Ponadto drugi z małżonków również nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.

Nie bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie jest również to, że wykonywana przez Zainteresowanego praca nie jest pewna co do miejsca jego trwałego pobytu – brak jest zatem trwałego określenia tzw. centrum interesów życiowych. W związku z przeniesieniem Wnioskodawca zamierzał wybudować dom z uwagi na dziecko i brak przestrzeni życiowej. Stąd też nabył w 2010 r. grunty, o których mowa w akapitach powyżej. Dom nabyty zamierzał wyłącznie zachować w rodzinie. Z kolei lokal niemieszkalny co do którego Zainteresowany powziął uzasadniane wątpliwości do sposobu jego opodatkowania VAT (lub zwolnienia z VAT), został nabyty po sprzedaży działek nabytych uprzednio w 2010 roku i miał on służyć również wyłącznie jego celom osobistym.

W świetle przepisów powołanej ustawy o VAT (art. 43 ust. 1 pkt 10a), zwolnieniu z podatku od towarów i usług podlega dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W celu opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów/budynku poza wymienionym wyżej warunkiem, sprzedający musi również występować jako podatnik podatku od towarów i usług. Aby bowiem opodatkować podatkiem VAT daną sprzedaż, podmiot dokonujący sprzedaży gruntu musi działać w charakterze podatnika tego podatku (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) w odniesieniu do tej konkretnej czynności.

Z treści przepisu (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, (...) obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wątpliwości Zainteresowanego wynikają zatem z faktu, że przed zbyciem lokalu niemieszkalnego (w 2014 roku) dokonał on w latach poprzednich sprzedaży opisanych wyżej 2 działek terenu zurbanizowanego niezabudowanego (lecz z uzyskanymi warunkami zabudowy) i domu na wsi kupionego do remontu.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

W chwili obecnej posiada grunty rolne, bowiem z żoną nie ma rozdzielności majątkowej a ona sama prowadzi gospodarstwo rolne. Stąd też grunty składowe tego gospodarstwa rolnego współposiada.
Nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w momencie sprzedaży działek objętych wnioskiem.
Grunty nie były w ogóle komukolwiek udostępnianie i nie były przedmiotem najmu dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.
W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „czy Zainteresowany ponosił jakiekolwiek nakłady w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki, zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania marketingowe itp.)”, Wnioskodawca wskazał, że nie wykonywał żadnych czynności wymienionych w tym pytaniu poza zamieszczeniem ogłoszenia o zamiarze sprzedaży.
Nie sprzedawał wcześniej innych gruntów. Nie był właścicielem innych działek niż wskazane we wniosku przed 2010 rokiem.
Przedmiotowej nieruchomości (lokal niemieszkalny) w czasie posiadania nie udostępniał żadnej osobie.
Nie użytkował nieruchomości o której mowa w pytaniu (drugi raz nr 6). Jednak w trakcie posiadania lokalu niemieszkalnego, wykonał drobne naprawy remontowe, których wartość wyniosła ok. 2% wartości inwestycji. W PIT-39 Zainteresowany ujął wyłącznie koszt zakupu nieruchomości. Od tych wydatków nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, bowiem nie był nigdy podatnikiem tego podatku i nie wykazywał tego podatku do rozliczenia przez urzędem skarbowym. Nigdy nie był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.
Transakcja, zakupu nieruchomości (lokalu niemieszkalnego) nie była udokumentowana fakturą VAT.
Od nabycia przedmiotowego lokalu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż gruntu w takich okolicznościach jak wskazano powyżej, pomimo faktu, że grunt ten spełnia definicję terenu budowlanego (od 01-04-2013 r.), o którym mowa w treści art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystać będzie w podanym we wniosku stanie faktycznym, ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, oraz czy sprzedaż gruntu dokonana przed zmianą przepisów Ustawy o VAT (stan prawny do 31-03-2013 r.), również skorzysta z takiego zwolnienia?
Czy sprzedaż lokalu użytkowego w roku 2014 korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w treści przepisu (art. 43 ust 1 pkt 10a) ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbywając grunty opisane w niniejszym wniosku jak i lokal niemieszkalny, nie występuje on jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż gruntu i lokalu niemieszkalnego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem. W ocenie Zainteresowanego działał on wyłącznie w sferze prywatnej, a czynności których dokonał w okresie 4 poprzedzających lat, mieszczą się w tzw. sferze zarządu majątkiem prywatnym.

W przypadku działek, na których zamierzał on wybudować dom, nie występował on w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (nie nabył tych gruntów również z zamiarem zbycia).

W przypadku sprzedaży lokalu niemieszkalnego będącego przedmiotem tego wniosku, Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo (przy nabyciu) do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego. W jego ocenie zachował on zatem prawo do zbycia w 2014 roku przedmiotowego lokalu bez podatku VAT ze względu na treść przepisu (art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT, oraz fakt, że nie działał dla tej transakcji jako podatnik, o którym mowa w treści przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych, jest ustalenie, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. cytowanej wyżej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), dalej k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w 2012 nabył lokal niemieszkalny (ówczesna świetlica), składający się z 1 pokoju oraz korytarza o łącznej powierzchni 49,50 m². Lokal został nabyty w celu przerobienia go na małe mieszkanie, w którym w okresie letnim Zainteresowany zamierzał spędzać czas z żoną i dzieckiem. Lokal ten znajduje się bowiem w niedalekiej odległości od morza.

W 2014 r. lokal ten został jednak sprzedany w związku z tym, że Wnioskodawca będąc żołnierzem zawodowym (…), nie miał pewności czy w niej pozostanie i czy nie zostanie przeniesiony na południe Polski. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży nie zostały przeznaczone na zakup innej nieruchomości, a podatek dochodowy został zapłacony.

Ponadto w lutym 2012 nabył na własność dom rodzinny na wsi z myślą o tym by dom ten pozostał w rodzinie. Miał zamiar dokonać remontu domu, bowiem de facto był w złym stanie. Po remoncie miał zamiar utrzymywać nieruchomość do czasu powrotu w rodzinne strony. Jednakże koszt utrzymania domu w stanie, w którym został nabyty przerósł oczekiwania Zainteresowanego (żona jest nauczycielką i wspólne dochody nie pozwoliły im unieść tego ciężaru). Dom został sprzedany z końcem 2013 roku. Pieniądze uzyskane z tej nieruchomości nie zostały przeznaczone na zakup innej nieruchomości oraz został zapłacony podatek dochodowy. Zainteresowany (z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy), nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, bowiem zabraniają mu tego przepisy stosownych ustaw. Działalności gospodarczej nie prowadzi również teraz. Tym samym nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku do towarów i usług. Lokal niemieszkalny, który zbyli stanowił jego i żony prywatny majątek i lokal ten nie był nigdy wykorzystywany w działalności gospodarczej. Ponadto drugi z małżonków również nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.

Nie bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie jest również to, że wykonywana przez Zainteresowanego praca nie jest pewna co do miejsca jego trwałego pobytu – brak jest zatem trwałego określenia tzw. centrum interesów życiowych. W związku z przeniesieniem Wnioskodawca zamierzał wybudować dom z uwagi na dziecko i brak przestrzeni życiowej. Stąd też nabył w 2010 r. grunty, o których mowa w akapitach powyżej. Dom nabyty zamierzał wyłącznie zachować w rodzinie. Z kolei lokal niemieszkalny został nabyty po sprzedaży działek nabytych uprzednio w 2010 roku i miał on służyć również wyłącznie jego celom osobistym.

Zainteresowany wskazał, że w chwili obecnej posiada grunty rolne, bowiem z żoną nie ma rozdzielności majątkowej a ona sama prowadzi gospodarstwo rolne. Stąd też grunty składowe tego gospodarstwa rolnego współposiada. Nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w momencie sprzedaży działek objętych wnioskiem. Grunty nie były w ogóle komukolwiek udostępnianie i nie były przedmiotem najmu dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności wymienionych w tym pytaniu poza zamieszczeniem ogłoszenia o zamiarze sprzedaży. Nie sprzedawał wcześniej innych gruntów. Nie był właścicielem innych działek niż wskazane we wniosku przed 2010 rokiem. Przedmiotowej nieruchomości (lokal niemieszkalny) w czasie posiadania nie udostępniał żadnej osobie. Nie użytkował nieruchomości. Jednak w trakcie posiadania lokalu niemieszkalnego, wykonał drobne naprawy remontowe, których wartość wyniosła ok. 2% wartości inwestycji. Od tych wydatków nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, bowiem nie był nigdy podatnikiem tego podatku i nie wykazywał tego podatku do rozliczenia przez urzędem skarbowym. Nigdy nie był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Transakcja, zakupu nieruchomości (lokalu niemieszkalnego) nie była udokumentowana fakturą VAT. Od nabycia przedmiotowego lokalu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek budowlanych przedstawionych powyżej będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem przedmiotowe nieruchomości stanowią jego majątek prywatny. Jak wynika z wniosku działki budowlane były zakupione w celu zapewnienia warunków mieszkaniowych, Zainteresowany chciał wybudować na nich dom dla siebie i swojej rodziny na dowód czego wystąpił i uzyskał na nie warunki zabudowy. Natomiast lokal niemieszkalny (była świetlica) został nabyty w celu przerobienia go na małe mieszkanie, w którym w okresie letnim Zainteresowany zamierzał spędzać czas z żoną i dzieckiem. Lokal ten znajduje się bowiem w niedalekiej odległości od morza. Wnioskodawca nie udostępniał nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. W przypadku działek Zainteresowany nie poniósł, jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Wcześniej również nie sprzedawał wcześniej żadnych gruntów. Natomiast w przypadku lokalu niemieszkalnego wykonał drobne remonty (2% wartości inwestycji). Transakcje zakupu nie były udokumentowane faktura VAT oraz Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia ani od zakupu nieruchomości ani od remontu. Ponadto, ww. nieruchomości Wnioskodawca był zmuszony sprzedać ze względów osobistych związanych z specyfika wykonywanej pracy. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie jest podatnikiem podatku VAT i nigdy nie prowadził działalności będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji dokonując dostawy nieruchomości Zainteresowany korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży nieruchomości, będących przedmiotem wniosku Wnioskodawca korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, a dostawę tych nieruchomości cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Zainteresowanego działek oraz lokalu niemieszkalnego, o których mowa we wniosku nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca bowiem, w związku z dostawą przedmiotowych nieruchomości, stanowiących jego majątek prywatny, korzystał z przysługującemu mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpił w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto dodać należy, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, Zainteresowany wskazał (poza stwierdzeniem, że nie występował on jako podatnik podatku od towarów i usług, oraz że czynności których dokonał mieszczą się w tzw. sferze zarządu majątkiem prywatnym) zbywając grunty i lokal niemieszkalny korzysta ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) – pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin