Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-574/15/BG
z 20 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 17 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 21 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy strata z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej poniesiona przez Spółkę w poprzednich latach podatkowych będzie mogła zostać odliczona od dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jakie Spółka oczekuje uzyskać w bieżącym oraz w przyszłych okresach podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy strata z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej poniesiona przez Spółkę w poprzednich latach podatkowych będzie mogła zostać odliczona od dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jakie Spółka oczekuje uzyskać w bieżącym oraz w przyszłych okresach podatkowych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”).

Spółka posiada zezwolenie z 22 listopada 2012 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej wydane na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r., Nr 42, poz. 274 ze zm.) w związku z § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2009 r. w sprawie powierzenia Łódzkiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej S.A. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz wykonywania kontroli realizacji warunków zezwolenia (Dz.U. Nr 112, poz. 926) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

Zgodnie z treścią Zezwolenia zostało ono wydane Spółce na prowadzenie na terenie SSE działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE. Spółka zajmuje się na terenie SSE wytwarzaniem opakowań dla przemysłu farmaceutycznego. Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”) Spółka rozpoznaje przychody uzyskane ze sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy i wymienionych w Zezwoleniu jako tzw. przychody strefowe, korzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Spółka ma status dużego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) NR 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

W związku z procesem inwestycyjnym dotyczącym uruchomienia działalności na terenie SSE Spółka w 2013 r. i w 2014 r. poniosła wydatki, które przekraczały przychody realizowane w tym okresie na działalności strefowej. Spowodowało to, że w obydwu latach podatkowych Spółka wykazała stratę na działalności strefowej (działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie i w zakresie określonym w Zezwoleniu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy strata z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia poniesiona przez Spółkę w poprzednich latach podatkowych będzie mogła zostać odliczona od dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 updop), jakie Spółka oczekuje uzyskać w bieżącym oraz w przyszłych okresach podatkowych?

Zdaniem Spółki, strata z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia poniesiona przez niego w poprzednich latach podatkowych będzie mogła zostać odliczona od dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop), jakie Wnioskodawca oczekuje uzyskać w bieżącym oraz w przyszłych okresach podatkowych.

W myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Stosownie natomiast do ust. 2 ww. artykułu dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W opinii Wnioskodawcy, powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, że dotyczy on sumy wszelkich przychodów osiągniętych przez podatnika oraz wszelkich kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym. Przepis ten dotyczy zatem zarówno przychodów podlegających opodatkowaniu, niepodlegających opodatkowaniu, a także zwolnionych z opodatkowania oraz analogicznie kosztów uzyskania tych wszystkich przychodów (w tym kosztów uzyskania przychodów wolnych od podatku). Dochód oraz odpowiednio strata, o których mowa w art. 7 ust. 2 updop stanowi zatem dochód (albo stratę) na całokształcie działalności podatnika (opodatkowanej, niepodlegającej opodatkowaniu, zwolnionej). Ustawodawca nie dokonał tu w szczególności rozróżnienia pomiędzy „stratą podatkową” a tzw. „stratą ekonomiczną” - pojęciem wykorzystywanym jednak nagminnie przez organy podatkowe. W myśl art. 7 ust. 5 updop o wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty. Spółka wskazuje, że opisane w ww. przepisie zasady rozliczania straty nie zostały przez ustawodawcę ograniczone wyłącznie na potrzeby rozliczania straty podatkowej sensu stricte (straty wygenerowanej w ramach działalności podlegającej opodatkowaniu). Tym samym uznać należy, że art. 7 ust. 5 updop odnosi się również do straty wygenerowanej w ramach działalności zwolnionej z opodatkowania (w tym również na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop). Tym bardziej, że ww. przepis odwołuje się bezpośrednio do straty wskazanej w ust. 2 tego artykułu, która, jak wskazano powyżej, dotyczy całokształtu działalności podatnika.

Obowiązek wyodrębnienia wyniku na działalności zwolnionej z opodatkowania od wyniku na działalności opodatkowanej wynika bezpośrednio z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 oraz ust. 4 updop. Wnioskodawca podkreśla, że w jego opinii, przepisy te nie regulują kwestii będącej przedmiotem zadanego pytania.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;
• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienione w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
  
  

Powyższy przepis oznacza, że dla celów kalkulacji dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie uwzględnia się przychodów zwolnionych z opodatkowania oraz kosztów uzyskania przychodów uzyskanych ze źródeł wolnych od podatku dochodowego od osób prawnych (np. kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością zwolnioną prowadzoną na terenie SSE). Przepis ten nie ma zatem zastosowania do kalkulacji wysokości dochodu zwolnionego od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, lecz wyłącznie do ustalania podstawy opodatkowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dochodu nieobjętego zwolnieniem). Dopełnieniem ww. przepisu jest art. 7 ust. 4 updop, zgodnie z którym przy ustalaniu straty z działalności opodatkowanej nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku i kosztów uzyskania tychże przychodów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że postanowienia art. 7 ust. 3 i ust. 4 updop stwierdzają jedynie, że przy kalkulacji dochodu (albo odpowiednio straty) wygenerowanego na działalności opodatkowanej brak jest możliwości uwzględnienia w podstawie opodatkowania zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów powstałych w ramach działalności innej niż podlegająca opodatkowaniu (w tym działalności prowadzonej na terenie SSE). Innymi słowy strata poniesiona przez Wnioskodawcę na działalności strefowej nie będzię mogła zostać przez niego rozliczona z dochodem realizowanym przez niego na działalności podlegającej opodatkowaniu zaś dochód strefowy nie będzie mógł zostać rozliczony ze stratą na działalności opodatkowanej. Z powyższych przepisów nie można natomiast w żadnym wypadku wysnuć wniosku, że Wnioskodawca nie posiada prawa do rozliczenia straty wygenerowanej na działalności zwolnionej z opodatkowania z zyskiem, który będzie realizował na tej działalności w późniejszych okresach. Nawet jednak w sytuacji, w której organ podatkowy doszedłby do przekonania, że możliwa jest dwojaka (a zatem niejednoznaczna) wykładnia powyższych przepisów, winien w takiej sytuacji, stosując zasadę in dubio pro tributario, wybrać rezultat najbardziej korzystny dla podatnika. Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest również fakt, że kwestia rozliczania strat z działalności zwolnionej została przez ustawodawcę uregulowana w odmienny sposób w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej: „updof”). W myśl art. 9 ust. 1 updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl ust. 2 tego artykułu dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 updof o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty. W myśl ust. 3a pkt 2 tego artykułu przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego. Mając na uwadze racjonalność ustawodawcy należałoby uznać, że gdyby jego wolą było pozbawienie podatników podatku dochodowego od osób prawnych prawa do rozliczenia straty ze źródeł zwolnionych z opodatkowania z dochodem z tych źródeł to wprowadziłby do updop rozwiązania analogiczne do rozwiązań wprowadzonych do updof. Na marginesie Wnioskodawca pragnie wskazać, że logiczną konsekwencją przyjęcia tezy o braku możliwości rozliczenia straty na działalności zwolnionej z dochodem z tej działalności w świetle art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3, ust. 4 oraz ust. 5 updop jest teza o braku możliwości uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów zwolnionych od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przy kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania tym podatkiem, co jednakże jest nie tylko prawem ale wręcz obowiązkiem podatników. Reasumując stwierdzić należy, że w odniesieniu do podmiotów strefowych na gruncie updop brakuje szczególnych uregulowań w zakresie prawa do rozliczania straty z działalności strefowej, z wyjątkiem zezwoleń wydanych przed dniem 1 stycznia 2001 r. tzw. dużym przedsiębiorcom. Na podstawie ww. przepisów można wyłącznie stwierdzić, że strata z działalności strefowej nie będzie mogła pomniejszyć dochodu z działalności opodatkowanej.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że strata z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia poniesiona przez niego w poprzednich latach podatkowych będzie mogła zostać odliczona od dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jakie Spółka oczekuje uzyskać w bieżącym oraz w przyszłych okresach podatkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, na mocy przepisu art. 7 ust. 3 ww. ustawy, nie uwzględnia się między innymi:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;
• kosztów uzyskania ww. przychodów.
  
  

W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 zd. 2 updop). Jednak, aby podatnik mógł ustalić stratę, o której mowa w powołanym przepisie (podobnie jak przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania) musi uwzględniać unormowania zawarte w ust. 3 tego przepisu, z którego wynika, że przy ustalaniu straty również nie może on uwzględniać przychodów i kosztów ich uzyskania ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 4 tej ustawy).

Regulacja art. 7 ust. 5 updop, daje podatnikowi prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty, o której mowa w ust. 2 poniesionej w roku podatkowym w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% tej straty.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cyt. powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika że Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 22 listopada 2012 r. Spółka zajmuje się na terenie SSE wytwarzaniem opakowań dla przemysłu farmaceutycznego. Spółka rozpoznaje przychody uzyskane ze sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy i wymienionych w Zezwoleniu jako tzw. przychody strefowe, korzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (art. 17 ust. 1 pkt 34 updop). Spółka ma status dużego przedsiębiorcy. W związku z procesem inwestycyjnym dotyczącym uruchomienia działalności na terenie SSE Spółka w 2013 r. i w 2014 r. poniosła wydatki, które przekraczały przychody realizowane w tym okresie na działalności strefowej. Spowodowało to, że w obydwu latach podatkowych Spółka wykazała stratę na działalności strefowej.

W świetle powyższego, skoro zatem dochód uzyskany przez Spółkę może być wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, to stosownie do powołanych wyżej regulacji, tj. zgodnie z unormowaniem art. 7 ust. 3 updop, przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i kosztów ich uzyskania nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Wartości te nie są brane pod uwagę również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 updop).

Strata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie jest stratą podatkową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 updop. Nadwyżka kosztów poniesionych w związku z tą działalnością nad osiągniętymi z niej przychodami stanowi jedynie stratę ekonomiczną, nie może więc być utożsamiana ze stratą w rozumieniu prawa podatkowego.

Spółka zwolniona z opodatkowania nie dokonuje zatem, w myśl wskazanych przepisów, ustalenia straty podatkowej, na źródle wolnym od podatku. Ustawodawca nie przewidział w updop możliwości obniżenia dochodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE o tego rodzaju straty poniesione w latach poprzednich i wygenerowane na działalności korzystającej ze zwolnienia podatkowego.

Reasumując, strata z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia poniesiona przez Spółkę w poprzednich latach podatkowych nie będzie mogła zostać odliczona od dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop), jakie Spółka oczekuje uzyskać w przyszłych okresach podatkowych.

Należy wskazać na dominujący w orzecznictwie pogląd, że wola ustawodawcy w kwestii kwalifikacji strat poniesionych przez podmioty zwolnione z podatku dochodowego została w ww. przepisach art. 7 updop zamanifestowana w sposób wyraźny i konsekwentny. Skoro treść przepisu art. 7 updop, dzięki wykładni językowej pozwala skonstruować obowiązującą normę, a ponadto jest ratio legis tak ustalonej normy, to brak jest podstaw do stosowania wykładni systemowej i celowościowej w celu poszukiwania innego, możliwego znaczenia tego przepisu. Wszystkie podmioty objęte zakresem art. 7 ust. 3 updop, zarówno te nie podlegające opodatkowaniu, jak i zwolnione z obowiązku płacenia podatku, są pozbawione możliwości odliczania strat poniesionych w działalności wolnej od podatku (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 czerwca 1999 r., SK 12/98, wyrok Sądu Najwyższego z 3 grudnia 1997 r. III RN 70/97 oraz wyroki NSA z 7 maja 1999 r. III S.A. 5404/98, z 12 maja 1999 r. sygn. akt I SA/Gd 1519/97).

Stanowisko tut. Organu znajduje także potwierdzenie w innych wyrokach np.:

• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 29 czerwca 2010 r. sygn. I SA/Łd 530/10,
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 23 lutego 2012 r. sygn. I SA/Wr 1723/11,
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 lutego 2014 r. sygn. III SA/Wa 2412/13,
• Naczelnego Sądu Administracyjnego z13 października 2011 r. sygn. akt II FSK 741/10,
• Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1153/10,
• Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2366/10.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.