2015.11.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-731/15-5/JF
z 5 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym w dniu 16 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 października 2015 r.) oraz w dniu 23 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0% dla eksportu pośredniego dokonywanego w ramach transakcji łańcuchowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0% dla eksportu pośredniego dokonywanego w ramach transakcji łańcuchowej. Wniosek uzupełniony został w dniu 16 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2015 r. oraz w dniu 23 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka zarejestrowana w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, nabywa konstrukcje stalowe od producenta (spółki zarejestrowanej w Polsce). Następnie sprzedaje towar spółce z Austrii (niezarejestrowanej w Polsce). Spółka z Austrii odbiera towar bezpośrednio od producenta, będącego kontrahentem spółki i dokonuje wywozu na teren państwa trzeciego (Rosji) do finalnego odbiorcy. Transport w całości organizowany jest przez spółkę z Austrii, która przekazuje dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej Spółce (warunki dostawy według klauzuli FCA).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że stan faktyczny, którego dotyczy wniosek o interpretację indywidualną prawa podatkowego przedstawia sytuację, w której kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy. Spółka , zarejestrowana w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, nabywa konstrukcje stalowe od producenta - podmiotu także zarejestrowanego w Polsce na potrzeby tegoż podatku. Sprzedaje towar niezarejestrowanej w Polsce dla potrzeb VAT spółce z Austrii, która odbiera go bezpośrednio od producenta i dokonuje wywozu na terytorium państwa trzeciego (Rosji), tj. finalnego odbiorcy. Spółka z Austrii w całości organizuje transport, który ma charakter nieprzerwany. Austriacki podmiot przekazuje dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej spółce . Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymuje dokumenty potwierdzające wywóz towaru (konstrukcji stalowych) poza terytorium Unii Europejskiej w formie komunikatów IE, tj. dokumentów zgodnych z wymogami art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz.. 1054).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż towarów na rzecz firmy z Austrii, która bezpośrednio wysyła z Polski do Rosji, gdzie firma z Austrii organizuje również transport, Wnioskodawca może traktować jako eksport pośredni i zastosować do tej sprzedaży stawkę 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Taka transakcja na rzecz unijnego klienta może być uznana za eksport pośredni opodatkowana stawką 0% podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez pojęcie eksportu towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub

nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz a także, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Eksport pośredni ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium polski poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Wnioskodawca sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi go poza granice Wspólnoty. Zatem, przypadek opisany w stanie faktycznym stanowi w ocenie Wnioskodawcy eksport pośredni i ma miejsce w zaistniałej sytuacji, gdyż Spółka zbywa towary (ma miejsce dostawa w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) kontrahentowi unijnemu. Kontrahent nie ma w Polsce siedziby, towary są przez tego kontrahenta transportowane poza terytorium Wspólnoty.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 powołanej ustawy uprawnione jest stosowanie stawki 0% podatku VAT w odniesieniu do eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b. Spółka uważa, że dokonuje eksportu pośredniego, w związku z czym ma prawo do zastosowania 0% stawki. Warto dodać, że w opisanym przypadku transport ma charakter nieprzerwany; klient wywozi towar z terytorium Polski bezpośrednio na terytorium państwa trzeciego, co również wskazuje na eksport pośredni.

Biorąc pod uwagę treść w art. 22 ust. 2 w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są podporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie - wnioskować można, że spółka ma prawo do ustalenia 0% stawki podatku. Istotą eksportu jest sprzedaż połączona z transportem poza granicę Unii, oznacza to, że mamy do czynienia z eksportem pośrednim, tj. z sytuacją, w której nabywca wywozi towar poza terytorium Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez eksport towarów, na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

Definiując pojęcie eksportu towarów ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem eksportu jest wywożony przez dostawcę albo jest wywożony na jego rzecz oraz gdy wywóz jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju albo na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe, jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - wystepuje tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Aby zatem uznać daną czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraj w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju. Ponadto niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Powołane przepisy art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy wprowadzają generalną zasadę określenia miejsca dokonania dostawy towarów transportowanych (wysyłanych) oraz towarów nietransportowanych (niewysyłanych). I tak, miejscem dostawy towarów nietransportowanych (niewysyłanych) jest miejsce, w którym towary się znajdują w momencie dostawy. W przypadku towarów transportowanych (wysyłanych) - miejsce, z którego transport (wysyłka) się rozpoczyna. Przy czym w przypadku dostawy łańcuchowej miejscem dostawy poprzedzającej transport (wysyłkę) jest miejsce rozpoczęcia transportu, a dostawy następującej po transporcie (wysyłce) - miejsce zakończenia transportu (wysyłki). Wobec tego w celu ustalenia miejsca poszczególnych dostaw składających się na dostawę łańcuchową kluczowym jest ustalenie tego, której dostawie przypisany jest transport towarów.

Z przepisu art. 22 ust. 2 ustawy (zdanie pierwsze) wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

W kwestii przyporządkowania transportu do danej dostawy wskazać należy na element decydujący jakim jest to, kto wykonuje transport towarów lub kto go zleca. Bez wpływu na powyższe pozostaje to kto jest ostatecznie obciążony kosztami transportu. W efekcie, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport będzie miała charakter międzynarodowy.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, nabywa konstrukcje stalowe od producenta zarejestrowanego w Polsce, a następnie sprzedaje towar spółce z Austrii (niezarejestrowanej w Polsce), która z kolei odbiera towar bezpośrednio od producenta i dokonuje wywozu do Rosji do finalnego odbiorcy. Transport w całości organizowany jest przez spółkę z Austrii, która przekazuje dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej Spółce (warunki dostawy według klauzuli FCA). Transport ma charakter nieprzerwany. Zatem kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy sprzedaż towarów na rzecz firmy z Austrii, która bezpośrednio wysyła towar z Polski do Rosji, organizując przy tym transport, Wnioskodawca może traktować jako eksport pośredni i zastosować do tej sprzedaży stawkę 0%.

W przedstawionej sytuacji mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy. Poza tym transport towaru jest przyporządkowany dostawie dokonanej dla nabywcy (spółki z Austrii), który dokonuje również jego dostawy finalnemu odbiorcy do kraju trzeciego (Rosji). W takiej sytuacji na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy dostawę towarów, która poprzedza transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia transportu. Zatem Wnioskodawca jako eksport towarów powinien rozliczyć dostawę towarów na rzecz spółki z Austrii, ponieważ towar zostanie wywieziony do kraju trzeciego a Wnioskodawca otrzymuje dokumenty potwierdzające wywóz towaru (konstrukcji stalowych) poza terytorium Unii Europejskiej w formie komunikatów IE. Z uwagi na to, że to nie Wnioskodawca jest podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów, ale nabywca dokonujący dalszej dostawy posiadający siedzibę poza terytorium kraju, mamy do czynienia z eksportem pośrednim, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Jednak aby spełniona została definicja eksportu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Na podstawie art. 41 ust. 4 i 6 ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a stawka podatku wynosi 0%. Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (…).

Biorąc powyższe uregulowania prawne pod uwagę należy stwierdzić, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 253 z 11.10.1993 r. s. 1, z późn. zm.).

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu, jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń i zapewnia administracji celnej skuteczne sprawowanie dozoru celnego.

Wraz z wprowadzeniem systemu ECS pozwalającego na elektroniczną obsługę zgłoszeń wywozowych, dokument SAD w wersji papierowej zastąpiony został komunikatem IE-599 („Potwierdzenie wywozu”). W przypadku stosowania tego systemu urząd celny wywozu potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat potwierdzający wyprowadzenie towaru IE. Komunikat IE przesłany drogą elektroniczną przy użycia klucza do bezpiecznej transmisji danych będzie stanowić potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, że w przypadku eksportu pośredniego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, w którym wywozu towarów dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju, zgłoszenie towarów do procedury celnej dokonane jest przez nabywcę. W zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazany jest wówczas nabywca towaru, mający siedzibę poza terytorium kraju. Potwierdzenie dokonania wywozu towarów otrzymuje w tym przypadku podmiot zgłaszający, towar do wywozu. Jednocześnie podpisany przez system ECS przy użycia klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

W przypadku eksportu pośredniego, z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie, zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione są warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim Spółka powinna się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego, winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Spółka powinna zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca wskazał, że spółka z Austrii przekazuje Wnioskodawcy dokumenty w formie komunikatów IE, tj. dokumentów zgodnych z wymogami art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy potwierdzające wywóz towaru (konstrukcji stalowych) poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Zatem spełnione są przesłanki wynikające z art. 41 ust. 6 ustawy. Wobec tego należy stwierdzić, że z uwagi na to, że Wnioskodawca otrzymuje dokumenty w formie komunikatów IE-599 potwierdzające wywóz konstrukcji stalowych poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu pośredniego na podstawie art. 41 ust. 6 w zw. z art. 41 ust. 11 ustawy.

Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż towarów na rzecz firmy z Austrii, która bezpośrednio wysyła towar z Polski do Rosji, organizując przy tym transport, Wnioskodawca może traktować jako eksport pośredni i zastosować do tej sprzedaży stawkę 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin