Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-295/15-2/JK
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest:

• prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 1;
• bezprzedmiotowe w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z uwagi na planowaną inwestycję drogową „Nowy przebieg drogi krajowej …” (zwana dalej „drogą krajową”), w dniu 30 marca 2011 r. Rada Miasta podjęła uchwalę, w której wyraziła zgodę na zbycie na rzecz Państwa (zwani dalej „Małżeństwem” lub „Państwem”) nieruchomości stanowiących własność Miasta (zwane dalej „Miastem”), oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr 177/13 o powierzchni 0,2522 ha oraz działki nr 193/3 o powierzchni 0,2169 ha w zamian za nabycie od Małżeństwa nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr: 51/4 o powierzchni 0,2272 ha oraz działki nr 50 o powierzchni 1,0500 ha. Planowana inwestycja drogowa miała być realizowana w zachodniej części działki nr 50.

W dniu 11 października 2011 r. w siedzibie Urzędu Miejskiego sporządzony został protokół porozumienia stron w sprawie zawarcia umowy zamiany ww. nieruchomości pomiędzy Miastem, a Małżeństwem.

W dniu 19 października 2011 r. sporządzony został akt notarialny pomiędzy Miastem, a Państwem umowy zamiany nieruchomości, na podstawie której Miasto zbyło Małżeństwu działkę nr 177/13 oraz działkę nr 193/3 w zamian za działkę nr 50 oraz działkę nr 51/4. Ponadto Miasto zobowiązało się zapłacić Państwu różnicę w wartości nieruchomości. Działki zbyte przez Państwa nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działka nr 50 została nabyta przez Małżeństwo w dniu 20 stycznia 2009 r.

Działka 177/13 i działka 193/3 są niezabudowane i mają bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Nie są one nieruchomościami rolnymi. Jak wynika z pisma Wydziału Urbanistyki i Architektury z dnia 12 października 2011 r. (zwane dalej „pismem z dnia 12 października 2011 r.”) działki te położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowo-usługową.

Umowa zamiany zawarta została w trybie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., zwana dalej „ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r.”).

Jednocześnie, w momencie dokonania zamiany obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał rozbudowę drogi gminnej (zwana dalej „drogą gminną”) przylegającej bezpośrednio do wschodniej części zbytej przez Małżeństwo w drodze zamiany działki nr 50 (droga nie była planowana na terenie działki 50).

Pismem z dnia 11 października 2014 r. Państwo zwrócili się do Prezydenta Miasta (zwany dalej Prezydentem Miasta z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, że przedmiotowa umowa zamiany została zawarta w celu wykupu nieruchomości pod planowaną drogę.

W dniu 15 października 2014 r. Prezydent Miasta wydał zaświadczenie, w którym stwierdził, że transakcja dokonana na podstawie umowy zamiany „(…) podyktowana była planowaną inwestycją drogową pod nazwą: „Nowy przebieg drogi krajowej”.

Następnie pismem z dnia 31 grudnia 2014 r. Małżeństwo zwróciło się o wskazanie, jaka część działki nr 50 miała zostać wykorzystana pod planowaną inwestycję drogową. Jak wynika z odpowiedzi Prezydenta Miasta z dnia 20 stycznia 2015 r. (zwana dalej „pismem z dnia 20 stycznia 2015 r.”) wykorzystanie w tym celu działki nr 50 planowane było na powierzchni 0,1772 ha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód w wysokości odpowiadającej wartości działki nr 50 stanowi w całości przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, to czy zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają również przychody dotyczące części nieruchomości znajdującej się w odległości 10 m albo 25 m dla drogi krajowej oraz 6 m albo 15 m dla drogi gminnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., zwana dalej „ustawą z dnia 26 lipca 1991 r.”) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 19 ust. 1 zd. pierwsze powołanej ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Należy zauważyć, że art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. stanowi o odpłatnym zbyciu nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, a nie o zbyciu nieruchomości lub jej części na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

Ponadto powołana ustawa nie zawiera normy postępowania, która nakazywałaby - w przypadku zbycia nieruchomości, która tylko w części przeznaczona jest pod inwestycję uzasadniającą wywłaszczenie - aby zbywca ustalał proporcję powierzchni przeznaczonej na cele uzasadniające wywłaszczenie w ogóle powierzchni zbywanej nieruchomości na potrzeby skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Jeżeli zatem inwestycja celu publicznego, uzasadniająca wywłaszczenie, ma być realizowana wyłącznie na części nieruchomości, ale dochodzi do zbycia całej nieruchomości wówczas – zdaniem Wnioskodawcy – przychód z tego zbycia w całości korzysta ze zwolnienia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., niezwykle istotne znaczenie ma pojęcie celu publicznego.

Tylko bowiem jeżeli zbycie nieruchomości następuje na cele uzasadniające wywłaszczenie przychód z tego zbycia podlega zwolnieniu na podstawie wymienionego wyżej przepisu.

Celem publicznym jest – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., zwana dalej „ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r.”) – m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Przy tym – w myśl art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy.

Zatem w przypadku inwestycji drogowej należy – przed wszczęciem procedury wywłaszczenia – dążyć do nabycia nieruchomości, na której ma być zlokalizowana inwestycja, w drodze umowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że przychód ze zbycia działki nr 50 w drodze zamiany, w całości korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Ad 2.

W myśl art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 260 ze zm., „zwana dalej ustawą z dnia 21 marca 1985 r.”), obiekty budowlane przy drogach powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:

1. w przypadku drogi krajowej – 10 m (w terenie zabudowy) albo 25 m (poza terenem zabudowy),
2. w przypadku drogi gminnej – 6 m (w terenie zabudowy) albo 15 m (poza terenem zabudowy).
   
   

Zatem w przypadku drogi krajowej, w pasie 10 m (w terenie zabudowy) albo 25 m (poza terenem zabudowy) od zewnętrznej krawędzi jezdni, nie można budować obiektów budowlanych. W przypadku drogi gminnej odległości te wynoszą odpowiednio 6 m albo 15 m.

Oznacza to, że cele uzasadniające wywłaszczenie obejmują – w przypadku inwestycji budowy drogi krajowej – teren zajęty bezpośrednio pod jej budowę wraz z pasem 10 m albo 25 m od tej drogi. Analogicznie w przypadku drogi gminnej, z tym zastrzeżeniem, że odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni wynoszą odpowiednio 6 m albo 15 m.

Wobec powyższego Wnioskodawca z ostrożności stwierdza, że w przypadku, gdyby Organ uznał, że odpowiedź na pytanie 1 jest przecząca, wówczas należy stwierdzić, że przychód dotyczący części działki nr 50, znajdującej się w odległości 10 m albo 25 m dla drogi krajowej oraz 6 m albo 15 m dla drogi gminnej, podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w odniesieniu do pytania nr 1;
• bezprzedmiotowe w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Użyte w cytowanym przepisie „odpłatne zbycie” oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Aby dana czynność miała charakter odpłatnej nie musi jej jednak towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy.

Forma bezpośredniej wymiany towarów, jaką jest uregulowana w art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) umowa zamiany, w wyniku której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, również stanowi odpłatne zbycie rzeczy. Ekwiwalentem w tym wypadku jest inna rzecz lub rzecz i kwota pieniężna, a nie wyłącznie wartości pieniężne.

Innym argumentem przemawiającym za tym, że umowa zamiany to odpłatna czynność prawna jest art. 604 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca do umowy zamiany nakazuje stosować przepisy dotyczące sprzedaży.

Fakt ten ukazuje liczne podobieństwa między wskazanymi umowami, ograniczając różnicę między nimi jedynie do formy zapłaty, którą w przypadku umowy sprzedaży stanowi wartość pieniężna, a w przypadku umowy zamiany - inna rzecz.

Wobec powyższego zamiana nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zamiana ta ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw majątkowych, a także innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, u każdej ze stron umowy przenoszącej własność jest wartość nieruchomości, rzeczy lub prawa zbywanego w drodze zamiany. Przepisy ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie jednak do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z pierwszego zdania zacytowanego przepisu wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z tego zwolnienia jest, aby przychód był uzyskany:

• z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub
• z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, lub
• z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.
  
  

Natomiast w zdaniu drugim ww. przepisu zostały zawarte warunki dodatkowe - przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie zbywanej nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden ze wskazanych w przepisie warunków albo, gdy żaden z nich nie zostanie spełniony, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W tym miejscu należy zauważyć, że art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy stanowi o odpłatnym zbyciu nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, a nie o zbyciu nieruchomości lub jej części na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Wobec powyższego przy sprzedaży całości nieruchomości – dla możliwości zastosowania omawianego zwolnienia – bez znaczenia pozostaje fakt na jakiej części nieruchomości realizowany będzie cel uzasadniający wywłaszczenie.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołuje się do instytucji regulowanych przez ustawę o gospodarce nieruchomościami z uwagi na towarzyszący im charakter przymusu ze strony organów administracji dotyczący pozbawienia prawa własności dotychczasowego właściciela.

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 518), celem publicznym w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ww. ustawy, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 114 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna.

Z powyższego wynika zatem, że na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami również jest możliwe odpłatne zbycie nieruchomości w drodze umowy cywilnoprawnej, jednakże aktywność w tej kwestii leży po stronie organu, gdyż to on jest zobligowany do przeprowadzenia rokowań zanim dokona przymusowego wywłaszczenia. Rokowania celem zawarcia umowy odpłatnego zbycia są prowadzone przed podjęciem decyzji o wywłaszczeniu, a taka decyzja należy do organu. W razie wywłaszczenia organ wypłaca natomiast odszkodowanie za przymusowe pozbawienie prawa własności do nieruchomości.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem w dniu 20 stycznia 2009 r. nabył działkę nr 50. W dniu 19 października 2011 r. sporządzony został akt notarialny pomiędzy Miastem, a małżonkami umowy zamiany nieruchomości, na podstawie której Miasto zbyło małżonkom działkę nr 177/13 oraz działkę nr 193/3 w zamian za działkę nr 50 oraz działkę nr 51/4. Ponadto Miasto zobowiązało się zapłacić małżonkom różnicę w wartości nieruchomości. Umowa zamiany zawarta została w trybie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w analizowanym stanie faktycznym umowa zamiany nieruchomości, została zawarta na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Odpłatne zbycie na rzecz Miasta w drodze zamiany nastąpiło po upływie 2 lat od nabycia tej nieruchomości (działki nr 50).

Zatem, pierwsza z przesłanek wyłączających zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystąpiła.

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów prawa, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przychód w wysokości odpowiadającej wartości działki nr 50 uzyskany z jej zbycia na cele uzasadniające jej wywłaszczenie korzysta w całości ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia przy tym pozostaje na jakiej części omawianej nieruchomości prowadzona jest inwestycja uzasadniająca wywłaszczenie. W konsekwencji powyższego bezprzedmiotowa jest odpowiedź na pytanie nr 2 przedstawione we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.