Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-912/15/MPŁ
z 5 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą „...”. Działalność usługowa polega tylko i wyłącznie na: wykonaniu wykopu pod groby oraz murowaniu grobowców.

Wyżej wymienione usługi podlegają PKWiU 43.12 – roboty związane z przygotowaniem terenu pod budowę oraz 43.99 – roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych. Zgodnie z wymienioną klasyfikacją, do wymienionych usług wnioskodawca stosuje stawkę 5,5% ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obecnym stanie prawnym, wskazane klasyfikacje PKWiU 43.12 i 43.99, oraz zastosowana do tego stawka zryczałtowanego podatku od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5,5% jest prawidłowa?

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywanie usług polegających na wykonaniu wykopów pod groby i murowaniu grobowców jest sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług pod numerem 43.12 oraz 43.99 czyli usługi budowlane, które podlegają opodatkowaniu stawką 5,5% zryczałtowanego od przychodów ewidencjonowanych .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1, 2, 4 i 5 oraz załącznika nr 2 do ustawy. Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytego w ww. przepisie pojęcia „roboty budowlane”. Dlatego zasadne jest powołanie się na przepis art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1409). Zgodnie z powołanym przepisem przez:

• roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego,
• obiekt budowlany - należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych,
• budowlę - każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową,
• obiekt małej architektury - należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki;

W tym miejscu należy powołać się na Komentarz do Prawa budowlanego (Plucińska-Filipowicz Alicja (red.), Wierzbowski Marek (red.), Lex 2014) zgodnie z którym „definicja budowli zbudowana została w oparciu o dwa zaprzeczenia oraz przykładowe, a więc otwarte, wyliczenie obiektów stanowiących budowle. Oznacza to, że obiekt, mimo że nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury, może stanowić budowlę, a tym samym zostać zakwalifikowany jako obiekt budowlany, co przesądza o tym, że podlega prawu budowlanemu. Zawarte w komentowanym przepisie wyliczenie wyznacza zakres znaczeniowy definiowanego pojęcia. Dlatego w przypadkach nastręczających trudności przy zakwalifikowaniu wytworu ludzkiej działalności oceny należy dokonać także w oparciu o ustalenia, czy dany obiekt posiada cechy wspólne z wymienionymi w przepisie przykładami, czy jest do nich podobny.”

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), obiekty budowlane i roboty budowlane sklasyfikowane zostały w sekcji F.

Sekcja F - obiekty budowlane i roboty budowlane - wskazuje, iż obejmuje ona:

• budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
• roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, które polegają na budowie (tzn. wznoszeniu obiektu budowlanego w określonym miejscu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego),
• prace polegające na przebudowie, remoncie, rozbiórce lub montażu obiektu budowlanego, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym.

Sekcja ta obejmuje następujące działy wg. PKWiU:

• PKWiU Dział 41 – budynki i roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków,
• PKWiU Dział 42 – budowle i roboty ogólnobudowlane związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej,
• PKWiU Dział 43 – roboty budowlane specjalistyczne,

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą „…”. Działalność usługowa polega tylko i wyłącznie na: wykonaniu wykopu pod groby oraz murowaniu grobowców.

Wykop pod grobowiec nie posiada cech wspólnych z żadnym z obiektów wymienionych w cytowanej wyżej definicji budowli. Również grobowiec nie stanowi obiektu budowlanego, potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2001 r. sygn. akt II SA/Ka 1110/99 w którym stwierdzono, że „sam grób nie wymaga pozwolenia na budowę, gdyż nie stanowi obiektu budowlanego” jak i wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 lipca 2005 r. zgodnie z którym „pojedyncze groby (…) nie stanowią obiektu budowlanego, a więc nie wymagają pozwolenia na budowę.”

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na wykonywaniu wykopów pod groby oraz murowaniu grobowców nie stanowią robót budowlanych, bowiem nie dotyczą obiektu budowlanego, rozumianego jako budynek, budowla bądź obiekt małej architektury. Skoro zatem usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią robót budowlanych (nie dotyczą obiektów budowlanych), to Wnioskodawca nie ma możliwości opodatkowania przychodu z tego tytułu 5,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Właściwą stawką dla opodatkowania przychodów z usług wykonywanych przez Wnioskodawcę będzie zatem stawka 8,5%.

Podkreślenia wymaga, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne posługuje się pojęciem „roboty budowlane” bez wskazania grupowania PKWiU, co oznacza, że podana przez Wnioskodawcę propozycja klasyfikacji pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie dotyczące ustalenia właściwej stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości określenia symbolu PKWiU świadczonych usług. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy prawa podatkowego. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Należy również zauważyć, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Tutejszy organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.